Om nog heel even terug te komen, op dat geweldige boek, ‘Zielsziekten, van Gene Zijde bezien’. Dat is zo’n grappig verhaal, dat wil ik jullie niet onthouden. Want mijn vriend John uit Amerika, wilde er ook graag aan meedoen. Hij leest ook de boeken van Jozef Rulof, wat al bijzonder is, vooral omdat hij een wetenschappelijk beroep heeft. Mensen met wetenschappelijke beroepen, staan vaak voor de kennis uit deze boeken niet open, hij dus wel. Via Facebook, gebruikt hij dus altijd de vertaling, die Facebook aanbiedt. En die is niet altijd vlekkeloos.

Want toen ik de oproep in de groep had gezet, om hoofdstuk 1 te gaan lezen, van dit boek, kreeg ik een vraag van hem, waarom ik me tranen met tuiten had gelachen! Hij vroeg ‘wie is die schrijver dan? Wie is Gene Silk? Ik heb me rot gezocht maar ik vond niets over hem!’ Ik moest er heel even over nadenken. Huh? We lezen daar toch alleen boeken van Jozef Rulof? Maar toen zag ik het, hij had het over Gene Silk. Facebook had blijkbaar geen vertaling kunnen vinden voor ‘gene zijde’ en had gene zo gelaten en van zijde, silk gemaakt, alsof het over de zijden stof ging. Ik klapte dubbel van het lachen.

Natuurlijk lachte ik John niet uit, maar het was wel erg grappig. Soms gaan er dingen verloren in vertalingen, en soms komen er dingen als dit uit. Hilarisch kan dat soms zijn. En dit is weer een goeie voor in de verhalen! Oh wat heb ik gelachen. Hij ook hoor, toen ik het hem uitgelegd had, hoe het zat. In het Engels is dit boek ook vertaald, en dan heet het gewoon ‘mental illnesses’ vandaar dat hij het ook niet direct door had. Ook hij kreeg het opeens druk met van alles maar misschien doet hij binnenkort ook wel weer mee. Want het is een prachtig boek, waar je veel van kunt leren. Net zoals bij mij, zoals ik in mijn vorige blog vertelde.

Soms komen er dingen samen, want om nog eens te bevestigen, dat ik het goed heb gedaan, hoe zwaar het me ook viel, kwam ik me toch een prachtig stuk tegen. De woorden zijn van Anthony Hopkins. Een acteur die ik enorm bewonder. Die man kan alles spelen, je gelooft het en hij sleept je mee. Maar door zijn woorden, ben ik hem ook nog eens op een andere manier gaan bewonderen. Want het is een wijs man, met een enorm diep inzicht. Waarom ik tot die conclusie kwam, lag aan de volgende woorden, die van hem afkomstig zijn.

Laat mensen gaan die nog niet klaar zijn om van je te houden! Dit is het moeilijkste wat je in je leven zult moeten doen en het zal ook het belangrijkste zijn: stop met het geven van je liefde aan diegenen die nog niet klaar zijn om van je te houden. Stop met moeilijke gesprekken met mensen die niet willen veranderen. Stop met verschijnen voor mensen die onverschillig zijn voor jouw aanwezigheid. Stop met het liefhebben van mensen die nog niet klaar zijn om van je te houden.

Ik weet dat je instinct alles doet om de goede genade van iedereen om je heen te winnen, maar het is ook de impuls die je tijd, energie en geestelijke, fysieke en spirituele gezondheid zal ontnemen... Als je je begint te manifesteren in je leven, volledig, met vreugde, interesse en inzet, zal niet iedereen klaar zijn om je op deze plek van pure oprechtheid te vinden. Dat betekent niet dat je moet veranderen wie je bent. Dat betekent dat je moet stoppen met van mensen te houden die nog niet van je willen houden!

Als je uitgesloten, subtiel beledigd, vergeten of gemakkelijk genegeerd wordt door mensen aan wie je tijd geeft, doe je jezelf geen plezier door hen je energie en je Leven te geven. De waarheid is dat je niet iedereen bent. En dat niet iedereen voor jou is... Dat maakt deze wereld zo speciaal, als je de weinige mensen vindt waarmee je vriendschap, liefde of een echte relatie hebt. Je zult weten hoe waardevol dat is, omdat je ervaren hebt wat niet zo is. Maar hoe meer tijd je besteed aan proberen je geliefd te maken door iemand die het niet kan waarderen, hoe meer tijd je verspilt met het ontnemen van dezelfde verbinding. Er zijn miljarden mensen op deze planeet, en velen van hen zullen bij jou terechtkomen, op hun niveau, met hun trillingen, van waar ze staan. Maar...

Hoe minder je blijft betrokken bij de privacy van mensen die je gebruiken als een kussen, als een achtergrondoptie, een therapeut en een strategie voor hun emotionele genezing, hoe meer je blijft buiten de gemeenschap die je zo graag wenst. Als je stopt met verschijnen, word je misschien minder gezocht. Als je stopt met proberen, stopt de relatie misschien. Als je stopt met appen, blijft je telefoon misschien wel dagen en weken stil.

Misschien als je stopt met van iemand te houden, zal de liefde tussen jullie ontbinden. Dat betekent niet dat je een relatie hebt verpest! Dat betekent dat het enige wat deze relatie had, de energie was die alleen jij er in stopte om het in de lucht te houden. Het is geen liefde. Dat is gehechtheid. Dat is een kans willen geven aan wie het niet werkelijk wil ontvangen. Het meest waardevolle en belangrijkste wat je in je leven hebt is jouw energie. Het is niet alleen jouw tijd omdat het beperkt is. Het is jouw energie!

Wat je elke dag geeft, is wat er steeds meer zal ontstaan in je leven. Het zijn degenen aan wie je tijd en energie geeft, die je bestaan zullen definiëren. Als je dit beseft, begin je te begrijpen waarom je zo ongeduldig bent als je je tijd doorbrengt met mensen die niet bij jou passen, en in activiteiten, plaatsen, situaties die niet bij jou passen. Je begint te beseffen dat het belangrijkste wat je kan doen voor jouw leven, voor jezelf en voor iedereen die je kent, je energie sterker beschermen dan wat dan ook. Maak van je leven een veilig toevluchtsoord waar alleen ‘compatibele’ mensen met jou zijn toegestaan.

Jij bent niet verantwoordelijk voor het redden van mensen. Je bent niet verantwoordelijk om hen ervan te overtuigen dat ze gered moeten worden. Het is niet jouw taak om voor mensen te bestaan en hen je leven te geven, beetje bij beetje, moment na moment! Want als je je slecht voelt, als je je verplicht voelt, ben jij de kern van dit alles door jouw aandringen, bang dat ze je de gunsten die je hen niet zult geven, toezegt. Het is jouw enige feit om te beseffen dat je de geliefde van jouw lot bent en om de liefde te accepteren die je denkt te verdienen. Beslis dat je een echte vriendschap verdient, een echte inzet en een volledige liefde voor gezonde en welvarende mensen. Wacht dan... gewoon even... En kijk eens hoe alles begint te veranderen..." ~Anthony Hopkins~

Deze tekst, die kwam als een moker bij me binnen! Hoe waar zijn deze woorden, en hoe moeilijk is het, om dit uit te voeren! Iets waar ik de laatste jaren mee bezig ben geweest. Eerst lijk je niemand meer over te zullen houden. Je voelt je dan ook echt moederziel alleen. Toch beginnen er dan langzaam maar zeker, mensen in je leven te komen, die juist die compatibele zielen zijn, waar je zo naar op zoek was. En dan zal je merken, dat kost geen energie! Dat kost je geen tranen! Daar stuit je niet op onbegrip maar dan word je zonder woorden begrepen. Dat is de beloning, voor de moeilijke stap die je gezet hebt!

Op mijn pagina over Jozef Rulof, op Facebook, zijn we een aantal weken geleden begonnen met een boekbespreking. We hebben eerst een poll gehouden, om te zien welk boek het vaakst zou scoren, als kandidaat, zeg maar. Het is geworden ‘Zielsziekten van Gene Zijde bezien’. Dat is een heel moeilijk boek maar ook een prachtig boek. Ik heb er ondertussen al enorm veel aan gehad. Het heeft me mezelf niet alleen beter leren kennen, het gaf me ook duidelijkheid over hoe bepaalde dingen in elkaar steken en dat ik het eigenlijk juist helemaal zo verkeerd niet gedaan heb, al dacht ik juist van wel. Het heeft me zoveel inzichten gegeven.

Naar jezelf kijken is nooit makkelijk, tenminste, als je ook je slechte kanten wilt zien. En zonder die slechte kanten te willen zien, leer je jezelf nooit kennen en kan je er ook nooit iets aan verbeteren. En alleen al daarom, kijk ik er juist wel naar. En inderdaad is dat niet altijd makkelijk. Maar wat ik ook merkte, en juist ook door dit boek, dat ik mezelf nog al eens slechter afspiegel, dan dat ik eigenlijk ben. Dat het op bepaalde vlakken juist erg meevalt. En dat komt dan, omdat ik op een bepaald gebied net iets verder ben, dan vele anderen.

Ik werd dus altijd, en nog hoor, bestempeld als enorm hard. Maar dat ben ik niet, ik zeg het alleen zoals ik het zie. En ik wind er geen doekjes om. Ik ben consequent en eerlijk en dat mag niet, van de gevoelige zielen. Dat is niet fijn. Maar ik zie het juist zo, en zo staat het eigenlijk exact in dat boek, als je 100 keer zegt, tegen een klein kind, dat het aan de kachel zijn handjes zal branden, dan leert het daar niks van. Als je het kind 1 x zijn handjes laat branden, dan heeft het direct geleerd, dat dit pijn doet. Klaar. Ja, jammer van die blaar, maar ja, dit zullen ze niet meer vergeten. En dan vind ik dat hele proces dus niet zielig. En dan vinden anderen mij hard. Snap je een beetje hoe ik het bedoel?

Door het lezen van dit boek, zag ik, dat wat anderen als hard zien, eigenlijk gewoon meer kennis is, aan mijn kant. Ik weet dat je lessen nodig hebt, om de dingen te leren. En ik heb een blind vertrouwen in de wereld achter de sluier, en hoe het daar werkt, en dat kan niet iedereen volgen. En dat geeft ook niet, ooit zijn we allemaal zover. En dat bedoel ik dan ook weer niet arrogant of denigrerend maar gewoon als een feit. Ik klop niet op mijn borst dat ik daar al wel ben. Er zijn er meer verder dan ik, dan er zijn minder ver dan ik hoor. Dus daar is niets aan om voor op je borst te kloppen. Feiten zijn feiten. Maar nu weer even verder, over die boekbespreking.

De eerste boekbespreking, heb ik nog zelf gedaan. Toen wist ik eigenlijk net, dat ik zou gaan verhuizen en ging voor mij de totale hectiek in. De 3 keer erna, heb ik het overgelaten aan mijn moderators. Want ja, ik had niet eens tijd vaak, om op Facebook te kijken. Ja, op het toilet. En nu was het afgelopen weekend tijd voor het 5^e hoofdstuk. Ik dacht, dit moet ik nu wel zelf doen. Ik begon te lezen, op mijn relax zaterdag en ik kreeg weer allerlei dingen te lezen, die nu 100 x meer binnen kwamen. Dat is het mooie van de Rulof boeken. Als je een al eerder gelezen boek herleest, dan lees je weer een heel ander boek.

De dingen die je dan wel weet, wat je ooit niet wist, geven je een andere kijk. Dus jouw groei, zorgt ervoor, dat je het boek op een totaal andere manier binnen krijgt. Want deze boeken, die groeien met je mee. Vraag me niet hoe dat kan, al weet ik daar wel een klein beetje het antwoord op. Niet op het hoe maar wel het waarom. Deze boeken zijn geschreven door Meesters uit het licht. En niet ‘meester’ alsof ze boven je staan maar door de kennis die ze hebben. Zoals Anthony van Dijck een Meester was in de schilderkunst, heb je ook Meesters van het licht. Door hun kennis mogen ze zo genoemd worden.

In dit 5^e hoofdstuk, kwam ik iets tegen, dat ik al eerder gelezen had, maar wat me nu raakte als een klap met een honkbalknuppel. In mijn druk staat op bladzijde 140 halverwege ergens; 'je kunt van je kind houden, maar ga er zelf niet aan kapot'. Dat las ik gisteren pas echt, al heb ik het boek al veel vaker gelezen. Maar nu kwam deze goed binnen. Ik heb met mijn kind de relatie verbroken juist omdat ik daaraan kapot ging. En bij de laatste en hardste klap die ik van haar kreeg, wist ik, zo kan dit niet langer.

Ik moet hier iets over zeggen. En dat heb ik gedaan met als gevolg dat zij niets meer met mij te maken wil hebben. Ik had gevreesd dat dit zou gebeuren, en ik wist al jaren en jaren van te voren dat ik haar ooit zou kwijt raken maar toch, ik moest nu laten weten dat het genoeg was. En geloof me, dat was het moeilijkste dat ik in mijn leven heb moeten doen. En ook juist nog daardoor ging ik er alsnog bijna aan onderdoor. Een beetje geholpen door PeeT, kwam ik er toch weer uit. Zij vertelde me, dat geen wil meer hebben om te leven, net zo giftig voor je ziel is als het plegen van zelfmoord. Dat schopte me wel even uit het diepe gat waarin ik zat. Dat wilde ik niet! En daardoor ben ik er ook weer uit gekrabbeld. Er zijn nog meer lessen in dit hele boek en ook in dit hoofdstuk, en ik heb er enorm veel aan gehad!

Ook komt uit dit boek, de overeenkomst, met alles wat in het boek ‘The Secret’ staat, namelijk; ‘wie echter leed zoekt, trekt leed aan. Dit is een wet! Wie het kwade zoekt, zal de duisternis ontmoeten. Wie naar ellende hunkert, kan zich niet voor het licht van de zon openstellen.’ Inmiddels weet ik uit ondervinding, dat dit helemaal waar is. Kijk wat ik gedaan heb, door het te gaan omdraaien, door alleen nog maar op het positieve te willen focussen, nadat ik die enorm zware keuze heb gemaakt, om voor mezelf te gaan. Alles maar dan ook alles is zich ten goede gaan keren!

Sunshine is thuis, ook omdat ik daar altijd al het volste vertrouwen in had, maar door nu voor het positieve te gaan, was het eindelijk tijd! En sindsdien gebeuren er alleen maar mooie dingen. Al kies ik niet altijd de eenvoudigste weg, en moet ik overal hard voor werken, maar dat geeft niet, want het resultaat mag er zijn! Mijn mooie huis, mijn katten allemaal gelukkig en gezond. Natuurlijk, er kunnen dingen mooier zijn. Maar weet je, sommige dingen moet je ook ondergaan, moet je doorheen. Want hoe oud we ook worden, lessen zijn er altijd nodig. En als je maar wilt leren, dan zorgen ook die geleerde lessen ervoor, dat het alleen nog maar mooier wordt.