Woensdag was weer een dag van webinars vorige week, maar op zich zijn ze maar kort, half uurtje, en ook wel nuttig. De rest van de woensdag ben ik bezig geweest in huis. Ik ben aan de laatste grote klus begonnen. Namelijk al die kleding en schoenen uitzoeken.  Gelukkig heb ik nog allerlei lege plekken. Maar ik ging het ook zo verdelen, dat het voor mij het makkelijkste uitkomt. Want die grote vakken in de kasten, dat vond ik vroeger altijd al zo vervelend. Daar kan je hoge stapels kleding in kwijt hoor, maar als je toevallig het onderste truitje wilt hebben, is de boel weer een bende.

En ik heb al jarenlang geen linnenkasten meer gehad, omdat ik een walk-in-room had, in plaats van kast. En daar had ik van die doorzichtige boxen op het laatst. Zo had ik alles in het zicht, het huidige seizoen ik in de inbouwkast en het seizoen erna boven in die boxen op planken. Dus ik barst van die boxen. En die wilde ik niet zomaar nutteloos laten worden. En zelfs die grotere, die passen precies in zo’n vak van de linnenkasten. En dat vind ik heel prettig! Nu heb ik een box, bijvoorbeeld, met shirts met lange mouwen. Netjes zijdelings opgevouwen, ik kan zo zien welke ik wil, als ik de box even iets naar voren trek. En die kan ik er dan zo uithalen, zonder de rest een zooitje te maken.

Daarom heeft nu elk vak van mijn 3 kasten, 12 in totaal, zo’n box. Dat vind ik vele malen prettiger dan stapeltjes opgevouwen kleding. Het bespaart ook veel ruimte, geloof me maar. En veel gedoe ook. Woensdag en donderdag kwamen de Zooplus pakketten ook weer binnen. Weer een maandje eten en snoepen voor de cits. Grit ook natuurlijk, want wat erin gaat, moet er ook altijd weer uit. Zo werkt dat nou eenmaal. Jammer genoeg, want wat zou dat schelen zeg, als we dat allemaal niet hoefden te doen. Niet alleen tijd, dat weet ik wel zeker. Maar ja, niet klagen, want alles werkt bij ons allen en dat kan ook niet iedereen zeggen. Tel je zegeningen!

Donderdag begon ik al om 7 uur in de ochtend en ik ging pas zitten, toen Jolanda aanbelde. Dat was om bij vieren! En ja, dat voelde ik wel. Ik heb de webinars wel aangezet, want dan kan je ze ook nog terugkijken en dat ga ik zondag doen. Dat wist ik eerst niet, maar daar kwam ik woensdag achter. Nu kon ik mooi mijn klus klaren. Want ik bén gewoon klaar! Dat had ik nooit verwacht. Ik had verwacht daar nog maanden langer over te doen. Al heb ik wel enorm hard gewerkt en lange uren gemaakt. Maar dit te mogen zien gebeuren voor ik in een nieuwe baan begin, is toch wel heel erg fijn!

Ik heb weer alles op orde, weet weer waar alles zich bevindt en hoef het alleen maar bij te houden met schoonmaken. Zoals het normaal ook altijd was. Alleen nu heb ik alles gelijkvloers, en een stuk minder oppervlak, al is het nog steeds groot genoeg. Ik appte mijn broer, of hij me alleen nog ff wilde helpen met die coax en draden en die K25. En dat we voor de rest dan even kerstreces in zouden bouwen. Hij appte terug; ‘wat dacht je ervan, dat te doen, toch ook nog even die 2 kistjes op te hangen, de snoeren weg te werken en je licht in de hal alvast op te hangen?’ Nou, dat vond ik een nog veel beter plan natuurlijk!

Dan doen we in het nieuwe jaar dat schuifdeurproject eens bekijken. Want nu maakt Sunshine nog geen aanstalten om te gaan wegglippen. Al zijn Aurora en Rainbow wel overmatig geïnteresseerd in die buitendeur. Skylar vlucht snel weg en Moonlight ook. Maar ja, ik ben dan ook wel hele dagen thuis. Als ik straks weer aan het werk ben, dan kan dat wel eens gaan veranderen. En dan is het toch wel fijn om met een gerust hart te komen en te gaan. Ook met visite op pakketten aanpakken, kan dat wel zo prettig zijn. Nu kan ik ze nog wegjagen maar als ze straks totaal op hun gemak zijn, kan dat veranderen.

Maar ook van de zomer, als ik bijvoorbeeld lekker voor wil zitten. Dat doen ze hier allemaal, heb ik gehoord. Dan kan ik de deur open laten. En dan kunnen zij toch ook meegenieten met de ramen open en door het muurtje van spijlen lekker buiten kijken. Het is in de winter al warm hier, wie weet hoe heet het van de zomer is! Dat kan nog wel eens vies tegenvallen. Als je dan de boel lekker tegenover elkaar open kan zetten, zodat je wind maakt, is dat natuurlijk heerlijk. Zal ik wel alle deuren moeten blokkeren, zodat ze niet met een rotklap dicht slaan. Met de ramen moet ik dat vast ook doen, in elk geval wel als ze op een kier staan. Dat heb ik al gemerkt met verhuizen.

Dat komt vast wel goed. Maar het is nu nog even niet van heel hoge prioriteit. Een beetje rust voordat het werkende leven weer een aanvang gaat nemen, is niet verkeerd. Ik merkte het dus de vrijdag alweer, mijn lichaam gaf al direct signalen af. Die nacht had ik namelijk weer slapende handjes en pijnscheuten door mijn handen. En ook met mijn bed verschonen, voelde ik weer allerlei rare dingen in mijn handen. Alsof mijn lijf wilde zeggen, zeg hee, niet vergeten dat je het rustig aan zou doen voorlopig hoor! Ja ja, ik ben weer even op mijn plaats gezet.

Dan zijn ze hiervoor toch begonnen met de bouw van het gebouw dat voor mijn neus gaat komen. Ik zette er wat foto’s van op Facebook en iedereen vond het gelijk reuze erg. Maar ja zeg, ik wist dat toch al voor ik ging verhuizen! Daarom geniet ik nu zo erg van mijn heerlijke weidse uitzicht, omdat ik wist, dat het niet voor altijd zou zijn, zoals het nu is. Jammers bestaan er niet, in de kosmos. En moeilijkheden bestaan er ook niet. Wel acceptatie en zoeken naar oplossingen. Hoeveel zicht ik nog zal houden hier? Dat weet ik nu al helemaal niet meer.

De foto’s van de toekomst had ik gezien, maar ik heb nu nog andere versies ook gezien, die ik toch een stuk minder gunstig vind. Ach, het is, zelfs zonder het weidse uitzicht, hier tig keer beter dan waar ik eerst woonde. En het gebeuren eromheen is ook zoveel beter dan eerst. De winkels vlakbij, en niet alleen maar de Lidl! En dan ook nog, 1 minuutje lopen en ik kan zo aan het water zitten. Heerlijk toch?! Ik ben dol op water, zou het liefst de hele dag op of bij het water zijn. En dat kan niemand me afpakken want ze gaan heus de Schie niet droogleggen. Ik heb nog veel meer over om van te genieten, veel meer zegeningen om te tellen. Ik zal het uitzicht missen, eens het weg is, maar daar kom ik echt wel overheen.

Ik kreeg van de week een rekening van Evides, ik schrok me een ongeluk! Wat blijkt, na veel ge-app en gebel, ze hebben het helemaal verkeerd gedaan. Ze hebben me op ‘per kwartaal’ betalen staan. Geen idee waarom, dat heb ik nog nooit gedaan. En ze hebben me als een gezin ingeschat, qua waterverbruik. Nu ben ik vrij zuinig met mijn watergebruik en bovendien ben ik alleen. Dus ik ging van 15 euro per maand opeens naar 80 euro per kwartaal. Hallo! Gelukkig waren ze er erg behulpzaam. Dit was ook nog eens een acceptgiro, ook fout, want ik betaal normaal altijd incasso. Dan hoef ik er niet naar om te kijken want het moet toch betaald worden.

Nu moest ik dit hoge bedrag toch overmaken. Dan komt er in februari eentje van 13 euro, die dan t/m april is. Begin mei moet ik weer contact opnemen, want dan pas, bij de eindafrekening, kan ik weer alles zo maken, als ik gewend was. Dus via incasso betalen en per maand een klein bedrag. Jeetje zeg, wat een gedoe. Ze kon dat nu niet goed terug draaien, zei het meisje, omdat er dan van alles door elkaar ging lopen. Ik weet niet via welk systeem ze daar nu werken, maar ik kan je wel vertellen dat het niet praktisch is. Nou ja, ik neem in mei wel weer contact met ze op. Ik heb een herinnering in mijn agenda gekwakt. Want ja, zoiets vergeet ik geheid.

Buiten het feit dat het UWV me gevonden heeft en ik het ene webinar na het andere moet volgen, krijg ik ook nog andere hulp. Via Calder Werkt krijg ik ontwikkeladvies. Dat is via Capabel gegaan en ik heb er subsidie voor gekregen via hen. Dat zijn een aantal gesprekken van 1,5 uur. Dinsdag heb ik de 1^e en daarom heb ik de apotheek af moeten zeggen. Ik ga nog wel gedag zeggen, die laatste week van december, als ik mijn spullen ga halen, die ik daar had tentoongesteld.

Ik krijg een ontwikkelassesment, persoonlijke loopbaancoaching en een arbeidsmarktscan. Een heel traject dus en het kost me niets. Er komt ook een heel rapport uit, met testrapporten en een eigen actieplan en een gespreksverslag van al die keren bellen. Er zitten ook eventuele huiswerkopdrachten bij. Ik heb het wel een beetje gehad met huiswerk, maar goed, als het echt nuttig is, dan doe ik het gewoon. In elk geval, kwaad kan het nooit en ik ben blij met alles wat me in die leuke baan kan helpen. Die komt toch wel, maar daar moet ik wel wat voor doen natuurlijk. En dit is er een onderdeel van. Komt helemaal goed met mij.

Het is niet dat ik verder stilzit natuurlijk. Ik ben bij Ikea geweest, met Jolanda. Pff wat een gedoe tegenwoordig zeg. Eerst moet je buiten in de rij wachten, tot je naar binnen kunt. Dan moet je uiteraard verplicht je mondkapje op. Maar ja, ik heb astma, en ik krijg het er echt vreselijk benauwd van! Dus ik doe mijn neus er al niet helemaal in, maar dat heeft zelfs 2 redenen. Mijn neus gaat jeuken als een gek! Zo voelt het altijd aan het begin van een allergie aanval. Heel raar. En ik moet soms als een dolle aan mijn neus wrijven en dat zou juist niet moeten.

Je ziet ook de mensen kijken, zo van, nou als je neus eruit hangt, dan werkt het toch niet.  Nou, voor mij wel. Anders stik ik, dat is echt waar. Maar buiten dat, ik ben niet bang om het te krijgen, dus mijn neus kan ongestoord buiten het mondkapje hangen, wat mij betreft. Het zit nog wel op mijn mond dus ik kan geen coronacellen in de rondte niesen of kuchen. Waar maken die mensen zich toch zo druk om? Als ik nou maar weet hoe en wat, is dat genoeg. Man en wat is dat Ikea toch groot. Ik wilde alleen maar kunstplanten halen. Omdat die op plekken komen, waar ik echte planten dood zou laten gaan. Nu spoel ik ze af en toe eens af, en dat ziet er toch geweldig uit.

Toen ik eindelijk, vlak bij de kassa, de planten heb kunnen uitkiezen, moesten we daarna in een bizarre lange rij. Oké, het valt op zich nog mee, omdat het dan voor alle kassa’s geldt, aan het einde van de rij hangt er dan een scherm, waarmee je elke keer ziet, welke kassa er vrij is gekomen voor de eerstvolgende. Er liepen 2 dametjes achter ons en wij stonden naar iets te kijken, en hadden niet gezien dat voor ons alweer een paar meter vrij was gekomen. Ze vroegen ons of zij erdoor mochten. “Nou nee”, zeiden Jolanda en ik bijna in koor. Kom zeg, dat we even afgeleid zijn, zegt toch niks, het is geen kilometer en dan nog zo, dat ze gelijk aan de beurt zouden zijn toch zeker? Netjes op je beurt wachten hoor dames!

Ik moest plassen, maar ja, die wc’s zijn boven. Dan maar ophouden. Ik moest nog opschieten ook, want er kwamen weer eens Zooplus pakketten. Snel naar huis, eerst Jolanda afzetten natuurlijk. Ik was nog niet zolang thuis, toen het pakket al kwam. Goed getimed van mij! Ik was nog wel even bezig met het neerzetten van al die plantjes. Maar na me rot te hebben gelopen, stond alles toch ook een beetje, zoals ik het wilde. Leuk wat hangplantjes in de badkamer, en een varentje. Klimop op een paar kasten, en 2 kleine boompjes, die ik voor de gelegenheid even van lichtjes heb voorzien. Leukie!

Die avond lag Sunshine bij me en ook Aurora lag er. Als Aurora eenmaal diep slaapt, snurkt ze als een bootwerker. Ik heb zo zitten lachen. Ik zag Sunshine eerst verbaasd zoeken, waar dat rare geluid vandaan kwam. Toen hij zag dat hij bij de slapende Aurora vandaan kwam, trok hij echt heel zuiver een geërgerd gezicht! Ik kwam niet meer bij. Oh echt, als ik een euro zou krijgen, voor elke keer dat de katten me laten lachen, ben ik zo stinkend rijk! Echt hoor, de clowns!

Later, na even een tijdje katloos op de bank te hebben gezeten, kwam Rainbow bij me liggen. Even later kwam Aurora er ook bij. Rainbow lag semi te slapen maar ik zag dat hij ook Aurora lag te bekijken. Die zat een stukje van mijn mouw te wassen. Geen idee waarom en het klinkt alsof je klittenband lostrekt maar dan ritmisch. Rainbow lag het met zijn koppie op mijn been allemaal te observeren. Ik zag van alles door die oogjes flitsen. Oh daar moest ik ook zo om lachen. Later lag Auroortje lekker en toen gaf Rainbow haar toch, half slapend en dus heel zachtjes, en tikkie met zijn pootje. Hij kán dat niet laten, dat meppen, zelfs niet half slapend! En ja, weer dubbel van het lachen. Echt hoor, minstens wel 30 euro verdiend die avond alleen al.