"Kerstmis is kerstmis zolang we in ons hart weten wat kerstmis zou moeten zijn."

Erik Sevareid

Ik probeerde net om mijn email op te starten maar ik kwam niet eens verder dan de eerste stap. Raar! Ik had het al een keer of 3 geprobeerd toen ik erachter kwam dat ik de eerst helft van mijn persoonlijke mailadres combineerde met de extentie van de zaak. Ja, dat werkt niet. Blijkbaar.

Toen werkte mijn wachtwoord weer niet. Hier moet ik niet enthousiast blijven proberen, voor je het weet heb je jezelf geblokkeerd en ik heb hier geen ICT waar ik weer eens blonT heen kan lopen. Mijn kwartje viel als een briefje van vijf. Natuurlijk werkt het wachtwoord op de zaak ook niet bij je prive emailadres. 

Vervelend hoor. Af en toe sta ik er toch wel van te kijken hoe ik van alles zomaar in mijn hoofd blijk te hebben. Met al die programma's met allemaal andere inlognamen en evenzovele wachtwoorden is het niet gek dat je af en toe opeens iets door elkaar haalt. 

Tegenwoordig schrijf ik ook maar alles op in een documentje. Maar dan moet ik natuurlijk wel zorgen dat ik de inlog op die pc's zelf niet vergeet. Die staan dan weer ergens in mijn gsm. Je weet maar nooit wanneer de Alzheimer light weer eens toe kan slaan natuurlijk. 

Maar als je dan zo zit te suffen als ik net, dan helpt er geen briefje aan. Je moet het wel doorhebben als je zo stom zit te doen natuurlijk. Ik heb de hele dag gesprekken zitten luisteren en beoordelen op de zaak. Daar blijk je dus behoorlijk stoffig van te worden. 

De cits zijn vandaag al behoorlijk verwend, ze hebben een nieuwe cats meow. Dat is het kerstcadeautje van de lieve dame waar hij vandaan komt geworden. Wat een rust zeg in verhouding met dat gegil van die vorige. Die was echt over! Alleen zijn ze er nog geen uurtje mee aan het spelen en zie ik dat ditmaal wéér het stokje dat erin hoort verdwenen is. 

Waar laten ze die dingen toch??? De vorige was er ook afgehaald en die heb ik tot nu toe niet meer terug gevonden. Ook deze is opeens weer pleitheine! Hoe kan dat nou toch? Nu moet ik weer op jacht naar iets dat er redelijk goed in past en dat is moeilijker dan het lijkt. Ik heb namelijk het halve huis al doorzocht en het is echt nergens te vinden! Zoooo irritant vind ik dat!

Ze hebben ergens een verstopplekje waar ik niets van weet en daar liggen vast nog meer dingen die ze buitgemaakt hebben. Maar waar? Voor vandaag geef ik het even op hoor. Dan spelen ze maar zonder dingetje erin. Vreemd is het wel. Volledig verdwenen! Hoe doet hij dat toch elke keer. Ik weet dat het Moonlight is want dat is degene die overal rondloopt met de vreemdste dingen in zijn bekkie.

Kleine dingen stopt hij altijd in mijn schoenen maar waar hij die stokjes laat, ik heb geen idee. Gisteravond betrapte ik hem ook weer toen hij de kerststrik van mijn lampje aan het rukken was. Helaas lag mijn gsm bij de pc en ik lag al op de bank. Ik heb de foto's met mijn tablet gemaakt maar die heeft geen flits en geen zoom. Maar goed, het is goed te zien hoe ik vorige keer het gehele lampekapje op mijn knar kon krijgen.

Je kan niet zeggen dat er nooit iets gebeurd als je katten hebt. Dat is soms vermoeiend maar veel en veel vaker is dat gewoon altijd wel erg grappig. Toen hij net een halve mok koffie tegelijkertijd met een vol flesje bruiswater van de tafel gooide was ik iets minder happy. Na een hele keukenrol op het kleed gedept te hebben zit ik nog met natte voetjes als ik niet uit kijk.

Aurora doet nooit van die gekke dingen maar Sunshine was nog een paar graden erger dan zijn minder ondeugende broer. Dus in verhouding heb ik nog weinig te klagen hier. Ik kan er alleen nog steeds niet over uit waar dat stokje nou opeens gebleven kan zijn. Van de vorige keer was ik er ook een hele tijd mee bezig en op de gekste plekjes en in alle houdingen is er toen naar het stokje gezocht door mij.

Nooit gevonden en nu heb ik gewoon geen puf om weer diezelfde zoektocht te houden. Ik zal er wel weer een oplossing voor vinden of tegenkomen. En je zal zien dat zodra ik dit zo vakkundig heb vastgemaakt dat een gorilla het nog niet los kan krijgen, ik dan 2 stokjes zal vinden. 

Morgen nog een dagje om 6 uur beginnen voor mijn weekend begint. Ook nog eens payday morgen. Nu maar hopen dat het vroeg gestort is, dan kan ik het na mijn werk weer beginnen uit te geven. Er is in verhouding altijd zoveel maand per salaris vind ik persoonlijk maar goed, wat doe je daar aan? Helemaal niks. 

Ik denk dat ik zo meteen lekker vroeg ga eten en zorg dat ik ook lekker vroeg weer op de bank kan hangen. Lekker even t.v. kijken, als ik tenminste niet omkukel van de slaap. Kleding vast klaar leggen. Dan hoef ik daar morgenochtend ook niet over na te denken. Hopen dat ik geen ijs hoef te krabben zoals vanmorgen dan komt het helemaal goed. 

"Kerstmis is het seizoen om de vlam van gastvrijheid te ontsteken: de geniale vlam van de liefde in het hart."

Washington Irving

De kop is er weer af, maandag loopt alweer tegen de avond. Met een prachtig zonnetje en in verhouding aangename temperatuur was het een mooie dag om buiten te zijn. Helaas werk ik binnen maar dat mag de pret van zo'n mooie dag niet drukken natuurlijk. 

Het was zo druk dat ik elke keer schrok van hoe laat het ondertussen al was. Jeetje zeg, wat kan zo'n dag voorbij vliegen! Dat zou elke dag zo moeten zijn als je werkt eigenlijk. Dat zou pas lekker zijn. En dan het in je vrije tijd zo lang moeten duren als een vervelende dag op het werk. Dat zou een hoop moeilijke gezichten schelen op de wereld, dat weet ik zeker.

Al met al mocht ik dus alweer naar huis voor ik er erg in had. Even mijn financiën bekeken, het wordt dus echt wel heel erg tijd voor mijn salaris. Gelukkig duurt dat niet zo lang meer. Woensdag ga ik direct uit mijn werk voor de broodnodige boodschapjes en ook online heb ik nog het een en ander aan te schaffen. 

Donderdag weer mijn huis ontharen en oppoetsen en lekker uitgebreid koken. Patricia komt bij me eten en buiten gezellig vind ik dat ook altijd leuk om te doen. Voor mezelf heb ik daar gewoon geen zin in. Daar moet ik toch eens wat op vinden.

Na de feestdagen al helemaal want dan ga ik de strijd met de kilo's aan en dit keer mag de hele wereld ontploffen, ik ga er gewoon mee door. Dit jaar is al ellendig genoeg geweest en daar zijn de extra kilo's ook een effect van. Dat wil ik even omdraaien. Gewoon goed voor mezelf gaan zorgen, op een gezonde manier en niet de emoties de baas laten spelen.

Buiten het goede voornemen waar ik al eerder mee kwam, lijkt me dit voor mij een hele goeie. Ik voel me er nu strijdlustig genoeg voor. Ook heb ik in mijn hoofd Sunshine even heel ernstig toegesproken. Ik hoop dat de boodschap aan komt in zijn heerlijke kattenkoppie.

Ik heb echt zoiets van, hij had al lang thuis kunnen zijn maar het zal gaan zoals het gaan moet. Dan kan ik me helemaal opvreten van de zenuwen, verdriet me laten breken en mezelf helemaal laten gaan. Schieten we daar iets mee op? Nee. Dus daar ben ik ook klaar mee.

Iedereen zal snappen hoe gelukkig en blij ik zal zijn als die ondeugd weer thuis is. Dat hij thuis komt, blijft ook na al die tijd nog steeds mijn overtuiging. Maar ik zal het wat meer los moeten laten. Ik kon me de afgelopen weken echt op zitten vreten van ellende omdat ik hem zo graag met de kerst thuis wil hebben, of voor oud & nieuw, natuurlijk ook i.v.m. al dat vuurwerk.

Maar weet je, dan zit ik al op voorhand mijn eigen dagen te verpesten. Geen zin meer in. Hij zal echt wel thuis komen alleen geen idee wanneer en hoe. Dat ik het, nadat ik volledig ben bijgekomen van de emoties en verbazing, van de daken zal schreeuwen, lijkt me overbodige informatie.

Maar hij bekijkt het maar een beetje verder. Wat niet wil zeggen dat ik het opgeef. Natuurlijk niet, nooit zelfs! Alleen mezelf elke dag zo slecht voelen als ik maar even aan hem denk, dat gaat me teveel van mezelf vergen. Dus Sunshine, wanneer je thuis komt, het maakt niet uit. Je zal met open armen en pootjes en alle liefde van de wereld ontvangen worden.

Ik zal braaf elke dag schrijven, mijn lijntje met jou, en zal blijven flyeren van tijd tot tijd en achter alle tips en dingen aan blijven gaan. Maar ik kap ermee om me ellendig te blijven voelen hierdoor. Je hebt het zelf bepaald dat je er vandoor wilde, bepaal dan ook nu maar zelf hoe en wanneer je weer thuis komt. Wij zijn er voor je wanneer je dat nodig hebt en weer thuis wilt zijn. Zo. Ik heb gezegd!

Verder voor mijn familieleden die gewend zijn aan mooie strikken altijd van mij op de cadeautjes; ik heb een strikkenrover in huis! Ik had weer linten met bijpassende rozetten gekocht, dat vind ik altijd leuk. In het paars en zilver, mijn kleuren zeg maar. Alleen van de helft van de pakketjes zijn de rozetten verdwenen.

Ik vind ze ook niet eens terug dus dat snap ik niet helemaal. Daar zal de rover wel een speciaal hol voor hebben, als Ali B eh Baba. Nu had ik het al kunnen weten wie de dader is, omdat er 1 van de 2 cits hier thuis het me al moeilijk maakte bij het inpakken. Zeker weten deed ik dat niet. 

Totdat ik hem net op heterdaad betrapte! Moonlight loopt ermee weg. De lummel! Ook gooit hij dus steeds de pakjes op de grond omdat hij weer bezig is een rozet eraf te trekken. Ik vond al steeds zoveel pakjes terug op de grond. Gelukkig neemt hij die niet mee naar zijn verstopplek. Hoop ik toch. 

Ik had geen plek meer naast mijn t.v. aan beide kanten, dus ik heb er ook wat in hun mand gelegd. Daar ligt toch geen kat meer in. Sammy lag daar altijd in en Sunshine ook. Moonlight heeft er nog nooit ingelegen en Aurora ook niet. Nu zit hij dus opeens verdacht vaak in het mandje. Ik begrijp nu waarom, nadat ik alle rozetloze cadeautjes heb bekeken. Het zijn er nogal wat!

Woensdag maar eens even kijken of ik nog zo'n lading rozetten in de juiste kleur kan krijgen en die doe ik er dan pas op als ik met kerst richting mijn moeder ga met de cadeaus. Anders zijn die natuurlijk ook vertrokken met de Noorder Sun. Lekker ding die Moonlight. Nu zijn al die glitterende sliertjes natuurlijk ook onweerstaanbaar, dat begrijp ik wel. 

Mijn speech van daarnet zal niet echt indruk gemaakt hebben dus dan maar hopen dat ze nog te krijgen zijn. Anders krijgt bijna iedereen wel een pakje zonder rozet. Jammer maar helaas dan maar. Het gaat er toch om wat erin zit, dus dat zit wel goed. 

Nog 2 dagdienstjes en dan een lange 6 dagen week werken, inclusief beide kerstdagen en dan heb ik weer heerlijk een weekje vrij. Nou vrij. Ik heb al weer wat dingen op de lijst staan. Als het weer een beetje mee zit natuurlijk ook weer even flyeren en zo. Dus die week zal ook wel weer voorbij vliegen. Maar goed, toch even lekker zo na die drukte van de feestdagen even bij te mogen komen. 

Donderdag dus gezellig tafelen hier thuis, wijntje erbij en altijd meer dan genoeg te kletsen. Vrijdag moet ik mijn haar en nagels kerstproof maken. Ik zit nog te twijfelen, gewoon glitternagellak of toch weer een nailart kunstwerkje maken. Ik zal zien hoe mijn pet staat. Als die over mijn ogen zakt dan wordt het helemaal niks natuurlijk. 

Voor nu ga ik zo even snel onder de douche, pyama aan en bankhangen. Om 6 uur ben ik alweer druk aan het werk morgenochtend dus heb ik mijn slaap nodig, wil ik de wekker horen. Als ik zo mijn ogen voel, zal dat vroeg gaan slapen niet het probleem zijn. Wel dat ik wakker blijf tot het echt een beetje bedtijd is. Komt goed, zo niet dan toch! 😋 Ook wil ik even iedereen bedanken die een donatie voor Tommie heeft gegeven! Hartstikke lief! Thanks van Tommie én Ilse natuurlijk. 

"Kerstmis is geen tijd of seizoen, maar een bewustzijnstoestand."

Calvin Coolidge