Het was best wel even een gedoe vanmorgen hoor. Katten zijn gewoontedieren, tenminste de mijne wel. En wat ze gewend zijn op de vroege ochtend is dat ze me eerst nog netjes naar het toilet laten gaan maar daarna krijgen ze eten. Ongeacht het tijdstip. Ze weten ook dat ik midden in de nacht ook vaak nog een keer of twee naar het toilet ga maar dat verschil kennen ze. Nu gebeurde er van alles maar ze kregen geen eten. En de alleen op natvoer ingestelde Rainbow liep me als een gek achterna de hele tijd. Ik had al geprobeerd langer te blijven liggen dan normaal maar daar was ik niet echt in geslaagd.

Dus ben ik maar de bakken schoon gaan maken, mezelf wassen en aankleden. Dingen die echt nooit gebeuren voordat ze eten hebben gehad normaal. Je zag aan die koppies die me overal achterna liepen, hier klopt iets niet maar wat? Ze hadden helemaal gelijk. Toen het nog geen acht uur was, dacht ik, vergeet het maar. Ik hou het zo niet nog een half uur uit. Ik pakte Rainbow op, die voelde de bui net te laat hangen, en voor hij het wist zat hij in de tas. Hij zat weer klagelijk te mauwen tijdens de rit en was alleen stil als ik mijn hand tegen de tas deed en hij daar met zijn koppie tegenaan kon zitten. Ah, mijn lieverd. Ik haat zulke dingen, het is omdat het voor zijn eigen bestwil is en dat ik hem liever met tandjes zie dan zonder. Anders ging ik zo rechtsomkeert.

Ik was er natuurlijk weer veel sneller dan ik dacht. Net een minuut na achten geloof ik en ik moest er half negen zijn. Er was nog niemand en het was er donker binnen. Ik ben maar weer terug in de auto gaan zitten en heb zitten chatten met Kim. Om half negen heb ik hem binnengebracht en ik zie nu nog zijn grote bange oogjes door de tas naar mij kijken. Oh sorry, sorry lieverd, het is écht voor je eigen bestwil hoor! Ik kom je zo snel mogelijk weer halen. Hij kijkt me helemaal na en ik loop snel naar de auto. Het parkeren was zowaar nog gratis maar dat zal straks niet meer zo zijn. Dat denk ik niet. Ik kan wel iets vroeger gaan en een rondje stad pakken misschien? Nou ja, eerst maar even afwachten wanneer ze bellen.

In de tussentijd ga ik dan maar dat DVD afspeelprogramma downloaden misschien, zodat ik normaal naar die tapes van Donna kan kijken en kan leren. Heel raar wel, ik had gemaild wanneer ik de doeken moet insturen en of ik ze dan ook tegelijk mag opsturen. Door die hoge verzendkosten van en naar Amerika, leek me dat wel wat handiger. Kreeg ik te horen, dat ik ze voor 26 april moet klaar hebben en dat ik ze of allemaal tegelijk kan opsturen maar dat ik ook hele duidelijke foto’s kan maken en dan opsturen. Zij, Amanda, beoordeelt dan of de foto’s duidelijk genoeg zijn om te beoordelen. Oké, nou dat moet dan maar en dat binnen iets meer dan twee maanden met heel veel meer te doen dan dat.

Ik vind het wel raar hoor want er zou drie maanden voor staan. Ik heb ze pas de 18^e februari op kunnen halen en dat scheelt gewoon wel drie weken! Ik zou het dus eigenlijk pas rond de 18^e mei klaar moeten hebben. Dat vind ik niet zo heel eerlijk, eerlijk gezegd. Maar ik kom er ook wel achter, al lezend in de map, dat ik er, buiten het certificaat, niet zoveel aan zal hebben. Daar moet je dan wel voor in de States wonen. Dan kan je lid worden van een speciale groep waar je je verf en je werkboeken en oefensheets en dat soort dingen heel goedkoop kunt kopen.  Die kan je dan gebruiken om of aan je leerlingen te verkopen, of om bijvoorbeeld er in je lessen of workshops in te voorzien. Dat laatste is handiger want dan hoeft niemand iets van te voren aan te schaffen om les te nemen of een workshop te krijgen.

Daardoor krijg je uiteraard sneller leerlingen. Ik zal het hier toch echt moeten hebben van wat ik zelf in kan kopen en waar ik het ook koop, het is die speciale Folkart verf, het is duur. Punt. Ja, oké dat kan je dan doorberekenen in je prijs maar als het weer al te duur wordt, dan wil niemand dat betalen natuurlijk. Maar goed, het kost wat het kost, take it or leave it. Zo ga ik er maar tegenaan kijken. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat ik een workshop geef of een les, die mij dan zelf geld extra gaat kosten. Dat is misschien leuk als je liggende gelden hebt maar helaas, die heb ik niet. En zo zijn er wel meer voordelen als je lid wordt van de Dewberry familie, zo noem ik het maar even, waar ik als Hollandse gewoon niets aan heb. Jammer maar helaas. Meer dan het certificaat zal het me niet gaan brengen. Het is wel een ontzettend knap commercieel in elkaar gezet multi miljoenen bedrijf, daar ben ik wel achter!

Toch is er een Master Elite, daar zit veel geld in qua opleidingen want dit is de hoogste titel, in Italië. Ik zag op haar site dat er iemand helemaal met de auto daar naartoe was komen rijden vanuit Roemenië om vervolg lessen voor een opleiding ook. Allemaal leuk en aardig hoor, zou ik ook wel willen maar misschien wil ik dan niet graag genoeg? Ik kan daar toch helemaal niet zoveel geld insteken? Bovendien kan ik niet zomaar lang van huis door de cits, dat wil ik ook niet eens. Dus tja, waar een wil is zal heus een weg zijn maar zo graag wil ik dan toch ook weer niet, niet zoals zij die er 25 uur voor gaat rijden met de auto. Dat is wel duidelijk. Ik wil wel maar niet zo’n end weg…

Gisteren kreeg ik van een ex collegaatje een link opgestuurd. Toen ik dit, na ons lange telefoongesprek, ging bekijken, heb ik wel even een potje zitten janken hoor. Het was een filmpje van een kat die na 12 jaar opeens weer op de stoep stond. Ik begrijp er niet uit hoe het diertje weer thuis is gekomen, aangezien die mensen zijn verhuisd en dat soort dingen, lijkt me het niet dat hij weer is aan komen lopen, toch? In elk geval, het diertje is thuis! En het raakte me zo diep, vooral ook omdat het beestje zelf een beetje op Moonlight lijkt met dat vlekkie op zijn borst. Ik had dat niet verwacht. Voor ik volop door ging huilen heb ik met man en macht ervoor gezorgd dat dit niet door zou zetten. Die pijn is zo groot, dat zit zo diep, als ik dat los ga laten, dan denk ik dat ik gewoon nooit meer zal stoppen met huilen en dat wil ik niet.

Juist omdat je het zover weg stopt, heb je er geen erg in dat het je zo ontzettend zeer doet. Nee, dat heb je netjes weggestopt, heel diep van binnen. Dat laadje zit dicht en kan ook het beste dicht blijven. Als het open gaat dan komt er een rivier van verdriet uit en die is niet meer te stoppen. Zo’n beetje een Niagara Falls effect. Oer geweld. Dat kan ik er niet bij hebben. Ik heb wel veel van die lades en soms schiet er eentje open en dat is niet prettig. Ik wil het niet vergeten of wegstoppen hoor, maar er zit gewoon teveel. Het ene laadje wat leegloopt, trekt dan weer de volgende open. Wat ik al zei, ik heb er teveel. Laat ze maar lekker zitten zoals ze nu zitten. Maar soms, door zo’n filmpje, schiet er opeens eentje een stukje open. Dan schrik je alleen al van dat effect en kan je al overzien dat het volledig open gaan ervan, een te groot effect zal gaan hebben. Dus nee, ik laat mijn lades liever dicht. Wil je het filmpje zien? Klik dan hier 

Ik werd gebeld, rond twaalf uur. Rainbow is al goed wakker maar het komt hen pas na half twee uit. Wanneer ik wil komen. Nou, één minuut na half twee. Skylar snapt er niets van en die loopt met zijn kattenzieltje onder zijn pootjes hoor. Dat is best zielig. Ze zijn allemaal een beetje van slag. De afgelopen twee weken dat ik met Rainbow weg ging, kwam ik wel weer samen met hem terug. Nu ben ik er wel maar Rainbow niet. Dat vinden ze wel heel raar. Ik ook hoor, ik vind het echt zielig voor allemaal. Ik ben maar heel snel alvast daarheen gereden. Kan mij het schelen! Ik heb een tripje gemaakt naar Piekfijn want het was nog te vroeg om hem te halen. Daar sla ik gelijk mijn slag met wat beeldjes en glaswerk. Oh jeetje, als ik straks door mijn enorme lading heel duur ingekochte glaswerk heen ben, weet ik wel waar ik naartoe zal gaan.

Dan snel naar Rainbow en omdat ze na half twee hebben gezegd, stap ik exact om 13u31 binnen. Hij is een lieverd, alles is goed gegaan, ik krijg twee A4 mee met instructies. De rib wordt wederom uit mijn lijf getrokken, knip is totaal leeg weer maar ik ben blij dat hij met schone tandjes weer mee mag. Voortaan doe ik de Orozyme Bucco Fresh door hun eten, dan hebben ze geen van allen meer tandsteen of slechte tanden. Ook weer een rib uit dit ouwe lijf. Ik mag wel uitkijken want anders klap ik straks voorover of zo. Hij gilt moord en brand op de terugweg. Ik ben blij als ik weer thuis ben. Daar loopt hij, nog een beetje wankel, het hele huis rond, alsof hij zich ervan wil verzekeren dat alles er nog is zoals het was. Als dat zo is, gaat hij ergens een beetje slapen. Hij komt wat later even een knuffel halen, hij spint zodra hij me ziet. Ah, de lieverd.

Hij eet een beetje en heeft de rest van de middag ook weer geslapen. Zo meteen ga ik ze weer eten geven. Hij wil misschien niet, of wel, hij mag het zelf weten. Hij kan ook morgen nog een beetje misselijk zijn van de narcose. Hij laat elke keer merken dat hij erg blij is weer thuis te zijn. Ook Skylar is weer gerust gesteld. Zo, een enerverend dagje voor ons allen. Tot en met maandag heb ik het ook nog erg druk. Vanaf dinsdag wil ik weer orde en regelmaat. Ik loop weer een beetje te spacen en dat vind ik niet lekker. Maar goed, het is nu even zo, na maandag wil ik alle vervelende knoppen weer even om gaan zetten. Komt vast goed. Voor nu maar even blog plaatsen, cits eten en ik ook. Daarna lekker even bankhangen met een dikke pyjama want weet je, ik heb het verrekte koud!

"Het leven gaat niet over jezelf vinden. Het gaat om jezelf te creëren.

Origineel: Life isn't about finding yourself. Life is about creating yourself"

George Bernard Shaw Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik ben benieuwd of ik vandaag een dag zonder zoveel frustratie zal beleven. Dat wordt wel tijd hoor na twee van die puntje puntje dagen. Godsamme zeg, je zou voor minder onder de dekens kruipen. Maar dat doen we niet. Morgen moet mijn kleine man onder narcose. Vanavond dus rekening ermee houden, op net iets voor negenen de snoepjestijd vervroegd in laten gaan. Vanaf negen uur moest hij nuchter blijven. Dan morgenochtend het opstaan echt een beetje rekken, want ze krijgen altijd direct eten zodra ik op ben. Ik ga maar zo rond acht uur de deur uit. Half negen afgeven is de afspraak. Maar ja, ook al is het nog geen veertien minuten of zo, het kan druk zijn op dat tijdstip. Bovendien, kan ik er vlakbij mijn auto even kwijt of niet? Dat is nog maar de vraag.

Ik zal met van alles rekening houden en hopen dat hij er zo ongeschonden mogelijk vanaf komt. Ik moet niet vergeten potjes tandenpoetspoeder mee te nemen. Voor mezelf en voor Kim ook. Timo heeft ook snel last van de tandsteen en aanslag dus ook voor haar misschien een uitkomst. Niet vergeten want anders moet ik er weer langs en als dat niet nodig is, dan liever niet. Ik ben benieuwd hoe laat ik hem dan weer kan gaan halen! Ik hoop niet al te laat. Ik ben wel op kattenjacht zeg, de laatste tijd. Niet alleen op Rainbow maar ook op stenen beeldjes, of plastic. Ik zal ook de kringloopwinkels een beetje af moeten gaan struinen, of van die markten met ouwe troep om die te kunnen vinden.

Honden moet ik ook hebben. Dus ik ga op honden- en kattenjacht. Niet al te groot maar ook niet al te klein. Zo tussen de zes tot acht centimeter, mag iets groter of kleiner ook nog. Daar ga ik leuke dingen mee doen maar ja, vindt ze maar eens. Vroeger had ik een hoop dingen die ik nu graag weer zou willen hebben. Alleen daar doe ik niets meer aan. Op Catawiki heb ik geboden op een hele kudde katten maar ja, daar bieden ze dan steeds over je heen. Het moet wel betaalbaar blijven want anders moet ik er ook weer een hoge prijs voor vragen en dat verkoopt dan weer een stuk minder snel. Ik wil er niet mee blijven zitten natuurlijk.

Ik heb namelijk een kraampje gereserveerd bij de Swan Market voor de komende 27^e oktober. Ook weer hier in de van Nelle Fabriek. Ik vond het daar echt leuk en lekker binnen. Heerlijk eten en drinken om je heen en lekker warm. Druk bezocht door mensen van allerlei pluimage. En bovendien, ik heb er niet zoiets gezien als ik zelf doe en maak. Dus dat is ook wel gunstig. Nu is het alleen zaak om tegen die tijd genoeg voorraad te hebben maar ja, dat is dan ook wel weer gelijk lastig. Ik heb nu zelfs nog wat opdrachten waar ik nog niet eens aan toe ben gekomen. Daar moet ik ook haast mee maken maar ja, het is opeens rete druk of zo. Alles neemt zoveel tijd in beslag ook, of dat lijkt wel heel sterk zo. Daar word ik niet goed van gewoon. 

Even inloggen bij de UWV en hup, halve dag voorbij. Daar moet ik dan ook nog bij solliciteren, ik moet schrijven, schilderen, de cits verzorgen en mijn huis en mezelf. Het vliegt zo hard voorbij dat ik het zowat hoor suizen! Whoosh! Week voorbij! Echt bizar hoor. Maar goed, we gaan gestaag door, al lijkt de tijd steeds sneller te gaan en ik zelf steeds langzamer. Hoe ik dat omgedraaid krijg weet ik niet maar dat staat wel erg hoog op mijn wenslijstje hoor. Dit is behoorlijk vermoeiend zo op de één of andere manier. Andersom zou mijn voorkeur hebben, ik vliegen en de tijd kruipen. Heerlijk lijkt me dat, alsof je dagen hebt van 48 uur. Dat zou even mooi zijn! Maar ja, het is bij mij helaas totaal andersom. Ken je van die slowmotion filmpjes, dat je alles zo om iemand heen ziet vliegen maar die is zelf een soort van langzaam? Nou, dat ben ik!

Dan ging ik vandaag natuurlijk weer even kijken op de UWV want ik had al gezien dat ik een berichtje binnen had gekregen. Maar nee, het is helaas niet de uitnodiging voor een persoonlijk gesprek waar ik op zit te wachten. Nee, het was een welkomstmailtje. Ik lees nog eens het mailtje van gisteren over, het mailtje wat ik zo ontzettend directief en onvriendelijk vond. Mijn mond valt open van verbazing. Het is een heel vriendelijk mailtje van iemand die zegt nog geen afspraak te kunnen maken zo maar dat er iemand zal bellen hierover en uiteindelijk wordt mij een mooie dag gewenst. Jeetje zeg, was ik gisteren zo enorm chagrijnig dat ik zelfs dit aardige mailtje als een aanval zag? Blijkbaar wel. Ik kom uit de psychologie, dus ik hou al met veel dingen rekening maar zo als dit hier, is me echt nog nooit gebeurd. Ik ben ook wel zelden zo pissig geweest, dat scheelt misschien.

Meestal kan ik mezelf boven zulke dingen laten uitstijgen maar dat lukte me gisteren gewoon niet. Het heeft dan ook effect op de totale rest van de dag. Zo moest ik ergens zijn gisteren, om vijf uur, en dat ligt tegen de stad aan. Het duurde maar vijf minuten en toen kon ik weer terug, een ritje van tien minuten heen en tien minuten terug. Alleen heeft de totale autorit wel meer dan anderhalf uur geduurd. Daar werd ik ook niet vrolijker van. Die arme kattenkoppies hier vergingen bijna van de honger want ik had natuurlijk verwacht veel eerder weer thuis te zijn. Anders had ik ze wel eten gegeven voor ik weg ging. Maar goed, geen kat overboord, ze overleven zoiets wel hoor, spek zat bij sommigen. Ik had mijn dagje wel gehad, voor de tweede keer op rij.

Vandaag gaat het ook weer niet zoals ik zou willen. Een vriendin die hulp nodig heeft, eist mijn aandacht. Met mijn dochter heb ik lang aan de telefoon gezeten en ook weer met een andere vriendin lang aan de telefoon gezeten. De ochtend is al voorbij en ik heb eigenlijk nog niets gedaan. UWV werkt nog steeds niet mee want de site ligt eruit. Ik weet dat ik mail heb staan maar ja, het werkt niet en ik kom niet ingelogd. Dat komt later nog wel dan. Ik ga om twaalf uur gewoon maar even stofzuigen en daarna ga ik heerlijk een stuk lopen. Morgen zou het weer kouder zijn en bewolkter dus ik moet er nog heel even van profiteren. Deze week zie ik gewoon als verloren, door allerlei dingen die mis gingen en teveel van me vroegen. Dan kan ik maar beter zorgen dat ik er voor de rest nog even iets leuks van ga maken, toch?

Als ik terug ben, mag ik ook wel even over een doekje over alles halen. Ik heb al drie katten met hun pootjes zien zitten eten. Irritantjes, gisteren zaten ze me weer tot snoep te dwingen ook. Vanavond krijgen ze het om negen uur al want vanaf dan moet Rainbow nuchter blijven. Ik zal dus ook de etensbakjes met eventuele restjes weg halen. De anderen hebben wel mazzel want ik hoef de brokjes niet weg te halen, die eet hij toch niet. Maar morgenochtend zal het wel even lastig worden. Ze blijven me altijd achterna lopen tot ze eten hebben en dan loop ik risico mijn benen of nek te breken. En ik moet Rainbow ook nu weer in de tas zien te krijgen. Die ga ik zo ook maar weer even vast klaar zetten. Kunnen ze weer even wennen, onopvallend, hoop ik.

Vandaag is mijn uitdaging, want ik doe mee aan de #PrinceEaLoveChallenge, dat ik zomaar willekeurig iets liefs moet doen voor een ander. Dat heb ik al gedaan, maakt niet uit wat, als ik het maar weet. Als we het allemaal voor één persoon gewoon iets liefs doen zomaar, dan hebben echt opeens heel veel mensen een leuke dag. Dat is toch een geweldig idee?! Doen jullie mee? Kan nooit kwaad hoor, iets liefs doen voor een ander. Al helemaal niet als je het zomaar doet.  Gisteren was de eerste uitdaging, vergeef iemand en laat het los. Maar dat was wel een beetje raar, want ik heb dat al eigenlijk bij iedereen gedaan die me pijn heeft gedaan.

Zelfs als ik nu hoor, vandaag gebeurde dat toevallig nog, dat het met iemand slecht gaat, die toen absoluut geen begrip voor mij en mijn ziekte kon opbrengen, dan vind ik het rot voor die persoon. Gewoon omdat ik weet hoe naar het is je zo slecht te voelen. Maar de koekjes van eigen deeg die oorzaak en gevolg eigenlijk zijn, die krijgt iedereen een keertje opgediend. En heb je nog wrok, dan doet je dat plezier dat diegene dan lijdt. Maar voor mij, nee, ik vind het rot voor ze, dat ze daar nu ook doorheen moeten. Maar ik weet ook, daar leren ze wel van, niet alleen voor dit leven. Dus slecht zijn koekjes van eigen deeg niet voor je, wel leerzaam. Dat dan weer wel.

"Het is niet belangrijk wat men van ons maakt, maar wat wij zelf maken van wat ze van ons gemaakt hebben.

Origineel: L'important n'est pas ce qu'on fait de nous, mais ce que nous faisons nousmême de ce qu'on a fait de nous.
Bron: Saint Genêt, comédien et martyr"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Ik wil niet zeuren hoor maar die site van de UWV kan je toch wel in tranen krijgen, als je niet uitkijkt. Ik vind het zo ontzettend rommelig. Ook het feit dat je na veertien minuten wordt uitgelogd is niet zo handig. Daar begon mijn eerste woedeaanval ook een beetje door. Ik had ‘taken’ in mijn inbox en die was ik gaan doen. Maar daar moest ik veel dingen voor lezen en daar was ik dan ook even mee bezig. Ik was, ongemerkt, uitgelogd geraakt maar omdat de site me nog niet vertrouwd is, had ik dat niet gemerkt. Dat zie je ook niet echt goed, vind ik. Waar was nou mijn berichten box gebleven? Die was ik dus gewoon kwijt. Ik klikte en scrolde en weet ik veel wat ik nog meer allemaal deed, buiten zelf een beetje ontploffen na tien minuten. Niet meer te vinden.

Pas later bleek dat ik automatisch was uitgelogd en dan ziet het er zowat exact hetzelfde uit maar je mist een aardig aantal dingen. Maar ja, dat zie ik dan niet zo snel want ik ben daar nog niet zo gewend. In elk geval, erg frustrerend want ik kan daar niet zo heel goed tegen. En ook elke keer, zodra ik merkte uitgelogd te zijn, kreeg ik weer een mailtje binnen dat er berichten en/of taken waren. Mijn hemel zeg, ik werd er nu al gek van en ik heb nog niet eens de uitkering. Dan maar weer snel inloggen met de digiD app, maar ook dat zo vaak te moeten doen, word je niet echt vrolijker van. Rot op zeg, nog geen kwartier en je dan een dik uur leesvoer geven? Ik blijf niet aan de gang. Ik kan toch zeker gewoon ingelogd blijven tot ik zelf wil. Wordt er een uur lang geen toets aangeraakt, dán log je automatisch uit. Niet zoals dit, dat is gewoon pesten. Ik heb dan ook maar direct een mail gestuurd dat ik op persoonlijk gesprek wil. Dat lijkt mij voor mijn bloeddruk stukken beter.

Ik heb mezelf ook op Jobbird gezet maar dat is niet zo heel erg mijn site, zo te merken. Dan vragen ze je ergens in te vullen het _label_career_level. Daar kan je invullen, 0 – 1 jaar 2 – 5 jaar en zo oplopend tot 10+ jaar. Alleen wat moet ik ermee? Wat duidt het precies aan dan? Dat kan je ook nergens zien. Nou sorry, verwacht nou niet dat iedereen zomaar weet wat iets betekent. Ik kan ook aan 100 man vragen wat is een FTE of een KPI en hoeveel denk je die er dan zijn die goed antwoorden? Als ik het even uit zou leggen, dan zijn er opeens een heleboel meer mensen die het goed kunnen beantwoorden. Maar goed, zal aan mij liggen, te oud zeker?

In elk geval, daar kan ik dus niet goed tegen. Van die achterlijke kreten slaken die niet voor iedereen te volgen zijn. Ik heb in elk geval een aardig zelfvertrouwen hoor, ik kén mijn kwaliteiten. Als ik dat niet zou hebben dan zou ik mezelf in twee dagen banen jagen en vacaturebank inschrijvingen, ontzettend minderwaardig zijn gaan voelen. En er zullen dus echt mensen zijn, die dat hiervan gaan krijgen. Faalangst en een minderwaardigheidscomplex, dat is al wat ze je zo geven, als je niet uitkijkt. Ik was gisteren tegen het einde van de dag behoorlijk chagrijnig!

Vanmorgen vroeg ging ik dan ook weer vol frisse moed achter de pc zitten. We gaan het vandaag opnieuw proberen. Ik had al weer twee mails zien staan dat ik mail had op de UWV site. Ook zo lekker handig dubbel op maar goed, het was nog vroeg. Geen irritaties maken waar ze niet hoeven te zijn. Laat het los, laat het los. Opeens ging mijn telefoon. Nou neem ik normaal geen privé nummers op maar ik weet uit ervaring dat zulke instanties meestal bellen met privé nummers. Iets wat ik ontzettend raar vind. Als ik je niet terug mag bellen, prima, maar laat zien dat het UWV belt, of POLITIE of weet ik veel wat. Dat moet kunnen hoor, zo moeilijk lijkt me dat niet. Ik neem daarom toch maar even de telefoon op. Ja hoor, UWV. Ik had gebeld? Eh, nee? Een paar weken geleden al en toen ben ik naar de site verwezen.

Oh, heb ik iemand verkeerd dan? Ja, dat weet ik niet, ik weet niet wie u moet hebben. Mevrouw Niemeijer. Ja, dat ben ik. Oh dan heeft u gebeld. Nee, dat heb ik niet hoor. Oh. Ik hoor duidelijk de verwarring maar ik heb toch echt niet gebeld. Ik zeg dat ik gisteren wel gemaild heb dat ik een afspraak wil voor een persoonlijk gesprek. Maar dat ik nog niet gekeken heb naar antwoord, dat ik klaar zit om zo te gaan inloggen. Oh, nou dan zal dat het wel zijn. Ze hoort me even aan, ik zeg wat ik wil en dat ik liever gisteren dan vandaag werk vind. En ik vertel haar dat ik me zo om wil laten scholen indien nodig. Of ik er iets in zie om kinderleidster te worden. Ik schiet spontaan dubbel van het lachen. Nou nee, ik ben niet zo’n kindermens. Mijn kleindochter wordt 21 en daar ben ik heel blij om. Ja, het is misschien ook te zwaar. Geen idee maar ik hou gewoon niet van kuddes kleine kindertjes. Nooit gedaan en zal het ook nooit gaan worden.

Ik breng zo het onderwijs naar voren, of de zorg. Ik wil geen ziekenverzorgster worden hoor, dat soort dingen ga ik niet meer aan beginnen maar ja, ik was ooit medisch secretaresse of psychologisch assistente of testassistente? De dame belooft dat ze er voor direct in zal zetten dat er met mij een afspraak gemaakt moet worden voor een persoonlijk gesprek. Dit gaat ze direct doen en dan hoor of beter lees ik nog wel wanneer ik dan langs moet komen en waar. Dit was vanmorgen rond half negen. Ondertussen is er verder geen ene mail binnen gekomen. Bovendien hadden ze gisteren op mijn aanvraag voor een persoonlijk gesprek geantwoord, merk ik na het inloggen, dat dit niet mogelijk zou zijn. Ik moet het maar gewoon met de site doen. Oh? Nou ja, ik wacht nog even morgen af en anders krijgen ze weer een mail daar. Over het telefoontje van vanmorgen, waar die uitnodiging blijft.

In de verwarring ben ik wel vergeten te vragen hoe de dame heet, dat zal ik de volgende keer echt niet vergeten. Dan kan ik dat er ook nog even bij vermelden. Maar ja, het ging een beetje erg rommelig vanmorgen. Daar moet ik even wat beter op gaan letten. Altijd makkelijk om een naam te hebben die je kan noemen indien nodig. Ik heb nog wat door de vacatures zitten bladeren in de werkmap aldaar en er een aantal bewaard waar ik eventueel op kan reageren. Toen bleek ik er weer opeens uitgegooid en daardoor vond ik het wel weer genoeg voor vandaag. Ik dacht, ik ga één van de Dvd’s bekijken die bij de cursus van Dewberry zitten. Jawel want ik heb zo’n externe Dvd speler gekocht en een programma gedownload waar ik het op kan bekijken.

Nou, dat werd dus frustratie dag nummer twee van deze week. Mijn hemel zeg. Vorige keer ging het vrij goed maar dat was maar even een probeer momentje geweest. Nu was het een grote ramp. Eerst bleef er maar reclame komen, van die luidruchtige voor casino’s en dat soort dingen. Eindelijk kreeg ik dat kwijt en de dvd zelf aan de gang maar ik bleef er keiharde muziek doorheen horen van iets anders maar ik kon maar niet vinden waar dat vandaan kwam. Uiteindelijk helemaal alles eraf gegooid en opnieuw geprobeerd. Kon ik een klein stukje kijken, zonder extra muziek, maar dan stopte het alweer snel. Enfin, later ging het een beetje maar bij het laatste stuk niet meer. Toen viel het weer weg en kreeg ik het niet meer aan de praat. Wat een gedoe zeg! Ik vond ook dit niet leuk meer.

Morgen maar opnieuw eens kijken of ik er een ander programma voor kan downloaden. Desnoods koop ik die van Windows zelf wel. Ik denk voor die vijftien euro een stuk minder frustratie te krijgen maar ik ben aan de andere kant bang, dat ik mijn geld zo weggooi. Ik ben er in elk geval totaal klaar mee voor vandaag. Ik zit te wachten op mijn bestelling, twee pakketten en dan moet ik midden in de spits even weg. Dan kan ik me daar ook nog even lekker aan ergeren. Dan schiet ik gelijk maar even langs de Lidl of zo, heb ik dat ook gehad. Dan de cits eten geven en hopelijk ga ik niet schuimbekkend op de bank zitten daarna. Ik wens dan voor morgen een dag zonder frustratie, dat alleen al zou me erg blij maken. En dan zit je nog gewoon alleen maar thuis, het is wat…