Ik ben van de week de Paravisie gaan kopen. Vele jaren geleden, toen ik nog op zoek was naar wat er nou eigenlijk aan vast zat als mens geboren te zijn, kocht ik dat blad ook zo af en toe. Ik vond het natuurlijk nooit, dat zou nog even duren. Daar waren een aantal ingrijpende gebeurtenissen voor nodig, die ervoor zorgden dat ik echt ging spitten. Oh wat is er een enorme berg gewauwel op spiritueel gebied. Daar kwam ik toen ook wel achter. We zijn met zijn allen wel behoorlijk vooruit gegaan. Er is een paradigma verandering op gang en langzaam maar zeker zullen we dat gaan merken. Al zal het nog wel even duren voordat er echt verandering komt.

Vroeger, als je zei dat je ‘spiritueel’ was, dan werd je uitgelachen. Soms in je gezicht maar meestal achter je rug. Dan was je een zweefteef, of meer van dat soort aardige benamingen. Tegenwoordig wordt je zo’n beetje gek aangekeken als je zegt totaal niet spiritueel te zijn. Zo enorm is dat al gedraaid. Maar toch, vinden al die mensen wel waar ze naar op zoek zijn? Ik heb me namelijk ook rot gezocht. En als je wilt uitvinden of iets wel bij je past of dat het echt is waar je naar zoekt, zal je er namelijk ook over moeten leren en dingen ervan moeten uitproberen. En dat neemt tijd in beslag. Vandaar dat veel mensen er ook jaren en jaren over doen, voor ze eindelijk vinden wat ze zoeken. En nog vaker vindt men het nooit.

En als ik zie wat een berg vreselijk rare dingen er in die Paravisie staan, dan is dat ook niet gek. Oké, ik kijk er nu wel wat kritischer tegenaan dan voordat ik de boeken van Jozef Rulof vond. Ik heb ondertussen ook veel geleerd en weet nu ook zeker wat er onzin is en wat niet. En als ik het niet ‘weet’ dan ‘voel’ ik dat wel. Waarom ik dan toch dat blad kocht? Omdat er een artikel in staat over de boeken van Jozef Rulof, en dat is goed nieuws. Jammer dat het in zo’n blad met een enorme berg troep moet staan maar goed, beter wat dan niets. Want dat zeggen de Meesters van het licht zelf ook, al bereik ik er maar eentje. Dus wie ben ik dan om zoiets af te keuren. Misschien is die ene inderdaad door dit artikel aan de boeken gekomen. Iets mooiers is er niet.

Het is al niet zo eenvoudig om uit te leggen hoe het precies zit met wat er in deze boeken staat. De studenten van deze leer, zijn laaiend enthousiast over de inhoud. Maar niet iedereen is er al klaar voor. Als je een kind voor het eerst een les in de wiskunde geeft, dan kan je niet verwachten dat hij daarna morgen een college in kan volgen op universitair niveau. En zo zit het ook met dit. Al die boeken zijn in een bepaalde opbouw geschreven. Een aantal ervan zijn gewoon zo los door elkaar te lezen en met elk ervan kan je zo beginnen als eerste. Maar er zijn er ook een aantal die in verdieping zijn geschreven. En dan moet je niet de laatste lezen voor de eerste, dat werkt niet zo en dan snap je er geen snars meer van.

Lees je ze wel in de juiste volgorde, dan bouw je alles op en zal je het blijven begrijpen. Al zal je in elk boek wel iets tegenkomen, waarbij je denkt van, eeehhhhh gooi maar in mijn pet. Dan moet je gewoon door blijven lezen en dan kom je vanzelf wel weer bij iets wat er al wel in gaat. In elk geval, het lijkt me wel duidelijk dat je er niet zomaar even snel iets over kwijt kan. Je hebt al heel snel de kans dat je iets verkeerd uitlegt en daardoor iemand weg jaagt. Zo heb ik een keertje tegen iemand gehad over ‘de Meesters’ en diegene ging gelijk met de hielen in het zand. Die had er een SM idee bij, zo van ‘jij moet daarnaar luisteren!’ Maar zo zit het helemaal niet en als ik haar interpretatie had verwacht, had ik bijvoorbeeld het woord ‘mentor’ beter kunnen gebruiken.

Het woordje ‘Meesters’ wordt bedoeld zoals bij de meesters in de schilderkunst, zoals van Dijck of Rembrandt. Die konden zo ontzettend goed schilderen, dat waren echte Meesters in de schilderkunst. En zo geldt dat ook voor de Meesters van het licht, omdat die alle wetten kennen ven in het licht. Niets raars aan maar die mevrouw vond het al niet meer nodig om het te gaan lezen. Kijk, dan is ze er ook gewoon nog niet aan toe hoor, geen man, of vrouw, overboord. Anders had ze er wel overheen kunnen stappen. Ik wil er alleen maar mee aangeven hoe lastig het is uit te leggen allemaal. En ook al ga je ze zelf lezen, dan nog kom je bij dingen, waarbij je hebt van, nee, dit gaat me echt te ver hoor.

Daar ben ik zelf ook een aantal keren tegenaan gelopen. Maar ik ging uiteindelijk toch door met lezen en gek genoeg, kwam er dan verderop, of zelfs een aantal boeken verder, toch een goed antwoord of uitleg, precies over dat waar ik tegenaan gelopen was. Zo werken ze nou eenmaal. Ik heb het al eens eerder verteld ook, deze boeken moet je in groeien. En je hebt ook nooit meer boeken nodig. Want ga je er weer eentje herlezen, dan sta je totaal verbaasd omdat het lijkt alsof je een heel ander boek leest. Maar eigenlijk komt dit gewoon omdat je zelf gegroeid bent, en het nu dieper kan begrijpen. Dat is zo mooi! En het blijft ook zo, al lees je één boek zeven keer, je blijft nieuwe dingen ontdekken.

De boeken vinden jou, of je krijgt ze aangereikt door een lezer. Want dat is ook het enige wat je ermee kunt doen. Die boeken kunnen alleen gelezen worden door de mensen die er klaar voor zijn, dus opdringen zou niet eens werken. Ben je er niet klaar voor, dan kom je er echt met geen mogelijkheid doorheen. En vaak gaan die mensen, die merken dat het niet kunnen lezen, ook nog eens boos daarover en gaan ze er lelijk over doen. Dat is niet erg, want die hebben nog een aantal levens nodig om verder te groeien. Als ze dan de boeken vinden of krijgen aangereikt, dan zullen ze die verslinden. Als een dorstende in de woestijn die een glas water krijgt. Zo las ik ze ook, ik kon gewoon niet stoppen! En eigenlijk ben ik nog steeds niet gestopt. Ik heb ze allemaal al gelezen en heel veel wel meer dan één keer. Een aantal zelfs zes of zeven keer.

Ja, het blijven nieuwe boeken, elke keer weer. Al maak ik wel af en toe een uitstapje als het me de moeite waard lijkt. Anders pak ik toch echt weer gewoon een boek van Jozef Rulof. Die vervelen nooit en je blijft erdoor leren en groeien. Ik was eigenlijk van plan geweest heel iets anders te gaan schrijven maar dit stond er opeens allemaal. Dan moet ik het daar maar mee doen voor vandaag. Het is even niet anders. Ook apart altijd, hoe zoiets kan lopen. Ik weet het nooit echt precies wat er gaat komen. Mijn uitleg gisteren, over dat bij mij altijd alles anders loopt dan ik het wil of gepland heb, geldt ook voor het schrijven van mijn blogs. Ik weet niet eens beter meer.

Vandaag heb ik ook weer niet veel gedaan. Een lekker lui weekend was het dus. Ja, ik heb de was gedaan en alles hangt weer heerlijk geurend in de kast. En ik ben een klein beetje aan het schilderen geweest. Ik heb alleen maar even moeilijke dingen. Zo ben ik iemands hond aan het schilderen en die moet je wel ‘vangen’ als persoonlijkheid. Als die klaar is en ze heeft hem, dan plaats ik hem wel eens. Maar dat kan nog wel even duren. Ik ben ook een tropische 3 liter karaf aan het schilderen, tenminste, die karaf is niet tropisch maar wat ik erop schilder wel. Er horen ook nog glazen bij.  

Dat is een cadeau, ik heb nog een cadeau, ook een opdracht en als die opdrachten klaar zijn, kan ik misschien nog wat voor mezelf doen voordat juli voorbij is. Want in augustus gaat de stage beginnen, de 2^e al gelijk. En vanaf september komt dan ook nog eens de studie erbij. Dan zal er niet meer zoveel geschilderd worden. Maar dat pak ik wel weer op, als de studie voorbij is. Want het is wel mijn ontspanning en ik vind het zo leuk om te doen! Dat geef ik niet zomaar weer op. Als ik na de studie een baan vindt, voor 32 uur, woensdag vrij, dan heb ik heus wel weer tijd genoeg. 

"Plichtsbesef is nuttig bij arbeid, maar aanstootgevend in persoonlijke relaties.

Origineel: A sense of duty is useful in work, but offensive in personal relations.
Bron: The conquest of happiness (1930). Voor de volledige tekst zie: russell-j.com
"

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Mijn hemel zeg, wat is het weer heet! Vanmorgen viel het nog mee dus ik dacht ermee weg te komen zo. Ik kon me niet voorstellen dat het over een paar uurtjes opeens heet zou zijn. Nou, dat heb ik flink mogen bijstellen. Ik zweet peentjes en ik doe echt helemaal niets. Ja, ik zit nu te typen maar ik heb echt de hele dag niks uitgevoerd. Ik ben een soort van erg lui opeens, de laatste dagen. Zou ik onbewust beseffen dat het luizenleventje binnenkort voorgoed voorbij is. Of in elk geval voor de komende 10 tot 15 jaar? Wie weet. En inderdaad, ik mag het er gewoon echt even van nemen nog en dat ga ik doen ook.

Maandag moet ik weer naar de longarts. Goh, die zal opkijken dat ik gestopt ben met roken. Want ik was nogal ferm in mijn overtuiging niet te gaan stoppen daarmee. En dat was dan ook echt zo. Alleen gaat er in mijn leven echt heeeeel erg weinig zoals ik het  wil en heel veel meer, precies zoals ik het niet in gedachten had. Daar ga je wel aan wennen hoor, of wennen. Het is meer dat je er al op rekent. Zo’n beetje doemdenken zodat het eventueel een keertje mee kan vallen. Zo ga ik meer door het leven. En omdat ik zo’n vreselijk gevoel voor humor heb, moet ik er meestal ook nog eens vreselijk om lachen. Vooral als het zoiets is als stoppen met roken als je dat echt niet van plan bent. Dat is nog eens iets gunstigs ook, het is echt niet alleen maar ellende. Alleen maar tegenstrijdig.

Of misschien heb ik daarom wel zo’n gevoel voor humor ontwikkeld? Zo van, oh ja, wat ga ik doen? Ik heb twee keuzes, óf ik ga heel hard huilen óf ik ga heel hard lachen. En dan kies ik toch echt meestal voor het laatste. En omdat het al heel mijn leven zo gaat, ik kan me niet heugen dat het ooit anders was, lach ik wat af! Je moet er wel de humor van inzien, zo absurd gaan die dingen soms. Ik denk dat dat het is, dat ik overal om kan lachen. Soms zelfs moet. Ik ben vreselijk op begrafenissen en dat soort dingen, ik krijg de slappe lach. Dat is behoorlijk lastig. Ga het maar eens uitleggen aan de verdrietige mensen er omheen.

Het zou bij mij ook echt zo kunnen zijn als op die ene foto hierbij, ik wil ook echt veel liever niet terug hier op aarde. Niet nog een keer, ik heb het wel eventjes gezien. En ik zie ook echt uit naar de tijd, dat het mijn kosmische tijdstip is om te gaan. Ik heb al gezegd tegen Kim, niets verdrietigs, ga er maar vanuit dat ik compleet aan het feesten ben boven. Ik heb mijn boeken, ik weet echt wel dat ik daar zelf niets in te zeggen heb. Ik heb dat al verdiend of niet. En dus zeg ik er maar niets over verder, het gaat toch nooit zoals ik zou willen. Ik word dus erg oud, want dat wil ik zo niet. En ik moet direct terug naar de aarde en ik mag niet langs start en krijg geen 200 gulden. Zucht. Maar, wie weet, het kán wel eens meevallen omdat ik dit nu zo bedenk. Slim wel hè?! Ik voel wel dat die baby ook daarom zo kijkt, ik voel die blik gewoon, die zou ik zelf ook zo hebben.

Van de week zag ik toch iets grappigs op tv. Jawel, heel soms kan dat gebeuren. Ik zag het zelf. In een nieuw zomeravond programma, ging het over de nachtwacht van Rembrandt. Die zijn ze in 3D gaan fotograferen met echte mensen. Dus je kan er dan helemaal omheen lopen ook en dan zie je bv ook dat Rembrandt ze aan het schilderen is. Je kan het gaan zien in Amsterdam, klik hier als je er ook naartoe wilt.  Ik vond het echt erg leuk gedaan, mooi gedaan. En wat hebben ze een enorme aandacht aan de details besteed! Echt prachtig.

Niet alleen de kostuums en hoe die exact nagemaakt zijn naar het origineel van de grote Meester. Maar ook zijn het geweldig leuke verhalen over hoe ze al die dubbelgangers te pakken hebben gekregen. Ze zijn echt mensen op straat achterna gerend. Of het verhaal van die persoon die Rembrandt uitbeeldt. Dat was een medewerker van Canon, die kwam om te helpen met het printen. Of hij even proppen papier in zijn neus wilde doen. Die keek wel gek op zijn, toen nog dunne, neus! Maar uiteindelijk kregen ze hem toch zover. Zo zijn er wel meer van die leuke verhalen daarover. Ik heb ze niet allemaal onthouden.

Ze kregen het ook over het feit, iets wat ik me toevallig ook af had zitten vragen, of we nog steeds wel lijken op mensen van een paar honderd jaar geleden. Nou, als je die gelijkenissen ziet, bij de mensen die ze gevonden hebben, echt allemaal die op dat doek staan lijken echt op de geschilderde originelen, dan begrijp je wel dat dit antwoord een volmondig ja zal moeten zijn. Dat kan niet eens anders. En dat is toch eigenlijk wel apart. Zoveel zijn we in principe dus niet eens veranderd in een paar honderd jaar.

Ja, de mode wel maar toch ook weer niet zoveel als je zou denken. Toch dragen we nog steeds allemaal broeken en hemden en jurken. Nu worden we natuurlijk langer, omdat we betere voeding hebben en ook meer daarvan dan we nodig hebben. We worden ook veel ouder dan toen, ook al doordat we meer weten over wat wel of niet gezond is. Wat de kleding betreft, ze droegen toen veel meer lagen. En dat kwam omdat ze het ook thuis koud hadden. Geen centrale verwarming of gaskachels. Daarom hadden ze lagen en lagen aan, zodat ze het niet al te koud kregen. Logisch ook wel. Maar toch, verrekt weinig veranderd zijn wel. Dat lijkt maar zo. Kijk zelf maar op hun Facebookpagina van de makers van die 360 foto, die is er ook, leuk om te zien. Klik hier voor die pagina en kijk zelf. 

Toen deden ze, in dat tv programma, ook even een paar foto’s laten zien van beroemdheden van nu, tegenover foto’s van onbekende mensen van honderden jaren geleden. Echt bizar frappant! Op foto 1 zie je een man uit de Amerikaanse burgeroorlog en die lijkt behoorlijk veel op Justin Timberlake. Nog frappanter vind ik foto 2, ook een Amerikaan van een paar honderd jaar geleden en die moet wel familie zijn van Eddy Murphy! Dan hebben we nog een Amerikaan uit de burgeroorlog van honderden jaren geleden en die is een voorvader van Nicolas Cage, dat kan niet missen. Die man op foto 4, bij Gordon, dat is echt familie, een oom van 1930 of zoiets. Maar die foto 5, die slaat echt alles wat bij betreft. Want de linker is Paus Gregorius 1, die komt uit het jaar 604 en dat is een dubbelganger gewoon van Sylvester Stallone. Zou hij ook van boksen gehouden hebben, die paus?

Toch wel bijzonder om te zien. Ik weet nog wel vroeger, dat er vaak mensen zeiden tegen mij dat ik ergens was geweest en dat ze me gedag hadden gezegd maar dat ik deed alsof ik ze niet kende. Maar ik wist wel 100% zeker dat ik daar niet geweest was op dat tijdstip. Ook een dubbelganger? Ach, het is niet zo heel gek, als je je bedenkt dat we eigenlijk allemaal wel broers en zussen zijn. Niet eentje uitgezonderd hoor. Alleen dit is toch iets anders, of het met reïncarnatie te maken heeft, dat durf ik niet te zeggen. Wel dat er reïncarnatie is hoor, dat is een kosmische wet, maar of dit daarmee te maken heeft? Geen idee, ik zou zeggen van wel maar ja, dan is het gokken. Ik vond het in elk geval erg leuk om te zien zo. Maar voor nu, ga ik de cits eten geven, als ze zin hebben tenminste. Dan op de bank, proberen niet te bewegen met ademhalen. Te heet. Watermeloen is op en het is te heet om te gaan halen... Arme ik...

"Niets is zo vermoeiend als besluiteloosheid, en niets is zo nutteloos.

Origineel: Nothing is so exhausting as indecision, and nothing is so futile.
Bron: The conquest of happiness (1930). Voor de volledige tekst zie: russell-j.com"

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Toen ik de vorige keer zo boos was om de nepversie van die fijne krultang, kreeg ik het grootste deel van mijn geld terug. Eigenlijk had ik dat gelijk apart moeten houden en dat bij het geld voor de echte apart moeten leggen. Want ik heb er weer een tijdje op zitten wachten, komt hij gisteren binnen, hebben ze verdorie er eentje gestuurd met een USA stekker. Ik uit mijn stekker natuurlijk, wat een stelletje dombo’s daar! Of eh, ik ging maar snel even kijken of ik het wel goed besteld had. Al wist ik dat wel praktisch helemaal zeker. Je kan het maar per ongeluk weg gescrolled hebben, of zoiets. Maar nee, ik heb inderdaad gewoon met een Europese stekker besteld.

Schiet lekker op zo. Ik heb direct gemaild aan dat bedrijf. Pas vanmorgen zag ik dat ze gereageerd hadden, tijdverschil. Of ik even een foto wilde sturen. Dat heb ik gedaan maar daar hebben ze nog steeds niet op gereageerd. Ze hebben het zelfs nog steeds niet gezien. Very irritant. Als ze niet snel reageren, open ik gewoon een geschil. Ik ben er wel klaar mee nu. Ik hoef nooit meer een nepperd, van wat dan ook!  Goedkoop is duurkoop, dat weet ik wel, waarom blijf ik er dan intrappen? Kijk, een artikel wat exact hetzelfde is, ga ik zeker niet voor de duurste prijs kopen. Dat is toch heel wat anders? Dat lijkt mij in elk geval wel duidelijk. Maar geen nep in plaats van het echte. Ik doe het niet meer. Als ik het niet kan betalen dan heb ik gewoon pech!

Zo, ik heb gezegd. Uiteindelijk ben je dan nog bijna net zo duur uit en dan is het ding nog steeds niet goed. Nee, laat maar. Ik heb dat nu met schoenen ook. Ik ben nu zo verwend door Fitflop, dat ik nu zelfs lid ben van de Europese site. Dan kijk ik wel steeds wat er in de uitverkoop is daar. Dat kan nog al eens schelen, soms tot wel 50% korting of meer. Wat kan mij dat schelen of een model uit de mode gaat? Als ik hem maar leuk vind. Maar dan is het wel nog steeds een Fitflop en dat loopt veel te lekker om nog ook maar iets anders te willen. Ja, oké, ik heb nog wel hakken enzo. Toch zal dat er langzaam aan uit gaan hier. Mijn benen willen dat niet meer.

Ik krijg toch altijd dikke enkels als het zo warm is. Nu ook weer, bah, ik lijk precies mijn oma zo. En dan vooral links, dat geopereerde been, dat is niet meer goed gekomen daarna. En dat voel ik ook wel als ik hakken aan heb. Een sleehakje gaat nog wel, als hij niet al te hoog is. Al die naaldhakken, die ik ook weer niet weg kan gooien. De mooie dan. Zucht. Ik vind dat gewoon echt erg. Ach ja, ik zal het ermee moeten doen. Morgen weer zo’n hete dag en dus extra dikke enkels. Ook wat dat betreft mag die hitte van mij echt snel voorbij zijn. Zoals vandaag of gisteren, ja dat is zalig. Dat is voor mij echt het perfecte weer. Zo perfect, dat ik vandaag ook de potten af heb gekregen, afgebakken, en afgewerkt. Die gaan na het weekend op de post, zie foto’s.

Door Karina d’r schuld, heb ik Nuxe moeten kopen. Dat is een droge olie, voor je huid, haar en gezicht. Dat luchtje alleen al, oh daar ga je bijna van watertanden. Zo lekker! Zij had de Floral, je smeert dat op je huid, je haar of je gezicht. Het smeert direct uit, en je huid glanst er direct van. Je haar trouwens ook. Gisteren, toen ik bij Kim was, smeerde zij het direct aan ene kant van haar haar. Je zag direct groot verschil in glans. Dus die heeft het ook direct gekocht. Ze heeft het vandaag al binnen gekregen. Nu las ik gisteren ergens over de ‘gewone’ en die geur, beschreef ze ook al als zo heerlijk. Met alle geurnoten waar ik dol op ben. Die ga ik dus ook bestellen!

En toen ik zo zat te kijken, zag ik dat je ook nog eens Nuxe Or hebt, die glinstert. Dat vinden eksters zoals Kim en ik ook erg leuk! En echt, het ruikt zo lekker! Ik ben de hele tijd aan mezelf aan het snuffelen. En ik niet alleen. Al vanaf ik het opsmeer, en Aurora ligt bij me, snuft ze zo eens aan mijn arm. Dan krijgt ze zo’n raar luchtjes-analyseer-kattenkoppie, zo met haar bekkie open. Als de informatie verwerkt is, gaat ze mijn arm aflikken. Oké dan. Het is niks maar leeuwen en andere grote katachtigen likken zo het vlees van botten af en dat voel je bij de kleine huis versie ook nog wel. Au! Gekke griet!

Zit ik net bij Kim een filmpje te kijken. Het is een filmpje van Jay Shetty, die ik ook volg en net zo’n soort iemand is als prince Ea. Hij maakt ook van die mooie wijze filmpjes en dit is ook weer zo’n goeie. Als je hem wilt zien, even bij Kim op haar profiel kijken. Deze gaat over emotionele wonden, en dat je die negeert eigenlijk. Terwijl je met een grote wond, je naar de dokter zou gaan om het te laten nakijken en verzorgen. Want ook emotionele wonden hebben verzorging nodig. Nou ja, je zal het hele filmpje moeten zien, om het geheel te vatten. En toen ging ik eens even nadenken. En dat wat me opviel, dat geldt zowel voor Kim als voor mezelf. Wij zijn allebei zo’n beetje hetzelfde in veel dingen.

Want hebben wij ooit onze emotionele wonden verzorgd? Zij niet en ik ook niet eigenlijk. Wij gaan gewoon door, alsof we vinden dat het bij ons hoort. Ik zal van haar niet alles opnoemen, dat mag zij voor zichzelf doen. Maar, zoals ik zo ontzettend moe en kapot was, ik ging niet naar de dokter, ik ging me niet ziek melden. Welnee joh, ik ging gewoon door. Ik accepteerde het als iets wat bij me hoorde, bij het ouder worden hoorde. En toen ik die hielspoor kreeg. Ik heb maandenlang kreupel gelopen. Iedereen zei, ga nou eens naar de dokter. Nee joh, dat hoort bij deze ziekte. Als die straks over is, dan gaat die pijn ook weer vanzelf over.

Pas toen Sonja mij haar laarzen stuurde, bleek ik daar inderdaad veel minder pijn door te hebben. Toch maar eens naar de dokter gaan dan. Na negen maanden met een scherp mes in je voet gelopen te hebben, binnen twee seconden horen, oh hielspoor. Wij gaan niet naar de dokter met een open wond, wel nee, gaat wel weer over. De eerste dag dat mijn geopereerde been niet zo heel erg zeer deed, ben ik gelijk de boel gaan stoffen hier. Ik deed weer teveel natuurlijk en zo ging de operatiewond ontsteken. Dit gebeurde tot twee keer toe want ik leer er blijkbaar niet van. En ik heb een kind gebaard, die ook zo is. Ze doet het net als ik. Ik zei net nog tegen haar, wat zijn wij toch een dombo’s!

Waarom wachten wij tot we echt van onze voegen storten? Waarom gaan we niet gewoon naar de dokter als er iets pijn doet. Ik heb dan ook nog eens de pech een erg hoge pijngrens te hebben. Wat bij een ander brandt, dat doet mij niets. En dubbel vervelende combinatie zo. Wij lopen gewoon door. Niet omdat we willen laten zien wat een bikkeltjes we wel niet zijn. Mensen zien je pijn of je ellende niet eens. Mensen staan altijd een stuk sneller klaar met hun oordelen dan met een uitgestoken had. Natuurlijk, er zijn wel uitzonderingen hoor, daar niet voor. Gelukkig ken ik er wel een paar. Maar toch, leuk is anders. Omdat je niet met open wonden en al etterend in het verband zit, vinden mensen al helemaal dat er niks mis is met je. Ja, zowel Kim als ik hebben enorm veel geleerd de afgelopen tijd. En, een cliché maar een hele ware, waar je niet dood van gaat wordt je sterker van. Evolutie is dat, zo moeten we het maar zien.

Het zal alleen een hele kunst worden om niet in dezelfde valkuil te blijven pletteren. Dat merkte ik nu al met die stageplaats. Ik wil weer kiezen voor dat, wat me het het moeilijkste gaat maken. Alsof ik er niet van geleerd heb. Met een beetje hulp van Peet en Karina, heb ik nu een betere keuze gemaakt, niet de makkelijkste weg, maar de minder moeilijke. Dat mag best, ik hoef het niet verplicht moeilijk te hebben. Want zo lijk ik te handelen en zo handelt Kim ook. Het zal wel iets betekenen, net zoals alles iets te beteken heeft. Ooit mogen we het weten, en tot die tijd moeten we gewoon opletten dat we iets beter voor onszelf zorgen en niet zomaar alle pijn en ellende slikken. Zoals we vechten voor onze dieren, zo mogen we dat ook voor onszelf. Komt vast wel goed met ons! Ooit.