Gisteren, nadat ze mijn blog gelezen had, stuurde Karina mij een link. Ik kwam terecht bij een betaalbare daglicht bureaulamp! Nou ja! Of ze hem voor me moest bestellen. Ik kan misschien beter even kijken of ze die in Nederland ook hebben. Dus ik naar de webshop van dezelfde winkel maar dan met NL in plaats van BE. En daar hadden ze hem niet! Dat is toch wel heel raar hoor. Ze hadden wel andere lampen van dit merk maar niet die daglicht. Dus alsnog gevraagd of ze hem dan voor me wil bestellen. Aan de ene kant heel vervelend dat je vrienden in een ander land wonen maar aan de andere kant tegelijkertijd ook wel weer handig soms.

Toch vind ik dat raar, dat ze niet bij beide webshops hetzelfde hebben. Kijk, als het over Nederland en Brazilië gaat, dan begrijp ik dat wel. Maar Nederland en België? Dat spreekt dezelfde taal, ligt tegen elkaar aan, waarom dan toch dat verschil. Hier in de Nederlandse webshop hadden ze eigen net zo'n soort lamp, zelfde merk, dimbaar van warm tot koud wit in zeven standen. Alleen géén daglicht en dat heb ik nou juist nodig. Koud wit kan je fijn bij lezen maar om te schilderen is daglicht echt nodig. Warm wit is gewoon voor de gezelligheid, dan moet je geen boek pakken of zo.

Ik heb gisteren toch ook maar zo'n leesbrilletje besteld, waar lampjes in de pootjes zitten. Alleen vraag ik me af, waar schijnen die lampjes dan op. Als dat precies is waar je wilt lezen, dan is dat geweldig natuurlijk. Ik heb in de avond toch al mijn brilletje nodig maar als ik er geen direct licht op heb, dan kan ik toch ook niet lezen. De schemerlamp die bij mij naast de bank staat, nou ja, het woord zelf zegt het al. Schemer, dat is niet om te lezen. Gezellig hoor, als hij brandt maar lezen, nee. Nou maakte me het vorig jaar helemaal al niet uit. Als je kijkt naar een jaar geleden, kon ik alleen maar op de bank liggen. Lezen ging niet eens! Als ik toch een poging waagde, dan viel ik direct in slaap.

Zonder lezen viel ik ook in slaap hoor, volgens mij sliep ik in september tot en met november iets van achttien uur per dag of zo. Als je het zo bekijkt, dan ben ik wel van heel ver gekomen. Maar dat ik niet kon lezen in de avond, zoals mijn meubels nu staan, dat vond ik niet erg. Dat lukte toch niet, ik dacht er niet eens aan. Pas sinds een tijdje terug dat ik weer kan lezen. Kleine stukjes nog maar hoor, anders vallen mijn ogen nog steeds dicht. Maar, als je het vergelijkt met helemaal niet kunnen lezen, dan is ook dit weer een flinke stap in de juiste richting. Ik loop nog wel tegen dingen aan, vaak genoeg, maar ik weet al wel een stuk beter wat wel en wat niet kan. Al ga ik nog steeds vaak over mijn eigen grenzen heen, dat af te leren is nog het moeilijkst maar wel het belangrijkste.

Anders had ik nog zo ver gekomen, had ik niet zo ziek geworden. Toch zou ik graag alles weer bij het oude hebben. Niet meer helemaal natuurlijk, anders zou er niets veranderd zijn. En er is veel veranderd, heel veel zelfs. De vraag is nu, hoe veel en hoe ver kom ik, waar sta ik als ik niet hoger kan komen dan dat, qua genezing. Dan pas kan je gaan inschatten hoe je leven er zo'n beetje uit kan gaan zien. Wat je aan kunt en dat soort dingen. Als ik nu denk aan hoe ik anderhalf jaar geleden leefde, dan krijg ik het Spaans benauwd en kan ik me niet voorstellen dat ik dat allemaal zo voor elkaar heb gekregen. Of eigenlijk moet ik nog verder terug kijken, want werken met een burn out is natuurlijk niet normaal, dat put je uit, of dat ben je al maar je gaat maar door. Dat geeft dan ook geen eerlijk beeld.

Alleen als ik nog verder terug kijk, en hoe actief ik was, zonder daar zo veel last van te hebben, dan snap ik het nog niet. Het is alsof je van al je energie bent beroofd en je kunt het nooit meer terug krijgen. Je moet nu nieuwe opbouwen maar dat gaat niet zomaar, want je moet ook actief blijven. Dus krijg je het haast niet aangevuld. Elke keer als je een klein beetje hebt, dan moet dat er ook weer uit. En ga je dan een keer te ver, dan zit je al gelijk in de min en dat kan je nu niet meer hebben. Vroeger kon je dan nog een beetje vooruit op je gassen maar nu is alles maar dan ook alles weg. Op is op en dan stort je weer een beetje in en ben je helemaal op en zo voel je je dan ook. Best lastig, vind ik zelf. Zeker als je zo nooit bent geweest.

Gisteren ging het met de cits eindelijk de goeie kant op. Pas om negen uur kwam Moonlight naar me zitten mauwen op de tafel. Als om aan te geven dat hij zich een klein beetje schikt maar toch nog niet helemaal. Het is zo grappig eigenlijk. Hij kijkt me diep in mijn ogen en ik kijk terug. Dan opeens geeft hij een keiharde MAUW en hengelt met zijn voorpootje naar mijn gezicht. Alsof hij wil zeggen, schiet nou toch eens op vervelend mens! Ik weet echt zeker dat het al tijd is hoor, je wil gewoon geen snoepjes geven. Zo deed hij vroeger ook altijd, als ik zijn hengel moest pakken. Moonlight is net zo'n dwingeland als hij lief is, kan je nagaan!

De anderen kwamen er ook bij maar die gaven het al snel op. Misschien schatten ze het verkeerd in en dachten ze; 'geen zin om hier weer een uur of twee te zitten wegkwijnen' en gingen ze daarom wat anders doen. En toen ging opeens de wekker, zelfs Moonlight had het al opgegeven. Heel gevaarlijk, die aan komen vliegende katten maar goed, je kan niet zeggen dat ze enthousiast zijn. Het aanpassen gaat vrij snel, al kan dat vanavond weer totaal anders zijn. Het is nog te vroeg om al te denken dat het voorbij is. Dat duurt nog wel even, als het al komt. Ze vinden namelijk zelf wel wanneer het tijd is voor snoepjes en dat laten ze merken ook. Geef ze eens ongelijk!

"Een criticus moet zijn publiek opvoeden; een kunstenaar moet de criticus opvoeden."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Toen ik gisteren suffig wakker zat te worden, heb ik zo moeten lachen om iets dat in het nieuws kwam. Op een haute couture modeshow lag er namelijk opeens een kat op de catwalk. Ja, ik vind dat niet gek, je zou bijna denken waar had hij anders moeten lopen. Het beestje lag zich uitgebreid te wassen en liep even later nog met de modellen mee ook, waar hij ook nog eens probeerde mee te spelen. Zo grappig. Zo'n frank en vrij beestje, waar zou dat zo opeens vandaan komen. Voor de duvel was hij nog niet bang en voelde zich gewoon heerlijk thuis tussen al die mensen. Ik vond het in elk geval geweldig! Wat een poepie! Zo leuk vind ik dat, als ze gewoon denken dat alles maar kan.

Dat doen ze hier ook maar zo frank en vrij door een menigte lopen, dat zie ik ze toch niet doen. Wat dat betreft zijn het hier enorme schijtebroeken. Als ik onverwachts kuch dan zijn ze al vertrokken. Het ligt er maar aan in wat voor een bui ze zijn. Soms vliegen ze met vier poten wijd en een hoge rug door de lucht en de andere keer blijven ze gewoon lekker liggen. Daar is ook geen pijl op te trekken. Dat is zo wisselend, dat ik ze zelf niet eens meer snap of kan voorspellen. Wel kan ik, nu het wat kouder wordt, merken dat ze me wat vaker opzoeken. Tegen elkaar aan is natuurlijk wat warmer. Het was gisteren zo koud dat mijn verwarming gewoon uit zichzelf aan ging. Die staat op 15 graden en daar kwamen we dus onder binnen.

Dat is best fris, kan ik wel zeggen. Ik heb de thermostaat dan ook nog maar iets hoger gezet. Die staat nu op 19 graden. Voor anderen is dat al heel koud, voor mij niet. Ik trek liever iets warms aan dan dat ik in de hitte van een verwarming ga zitten. Dat vind ik niet zo prettig. Ik weet het, ik ben een rare. Alleen als je visite krijgt, dan zal je daar rekening mee moeten houden. En vrijdag komen de dames van mijn leesgroepje weer gezellig langs. Voor mij altijd een goede graadmeter hoeveel beter ik ondertussen ben geworden. Misschien gaat het de volgende keer lukken om het weer wat verder weg te doen. Dat is voor nu nog te zwaar voor mij, én een stuk rijden en dan ook de hele dag weg zijn. Dat probeer ik eventjes niet meer, dat heb ik wel weer even afgeleerd na vorige keer in Antwerpen. Zo ver ben ik helaas nog niet.Komt wel weer goed hoor alleen het duurt nog even.

Wat ook even duurt, ik ben aan het zoeken naar een bureaulamp, wel daglicht moet dat zijn. Die zijn óf niet te betalen, óf er kan geen daglicht lamp in. Jeetje zeg! Het wordt namelijk wel heel erg vroeg donker nu en dat is lastig, dan kan ik zelfs overdag niet echt goed werken. Daglicht lampen zouden dat gewoon wel weer mogelijk maken. Dan moet je er wel twee hebben ook nog eens, zodat je geen schaduwen krijgt. Maar ja, die dingen zijn echt vreselijk duur! Daar zal ik dan nog maar even mee moeten wachten. Misschien mijn normale lampje en die bril met loepglazen en lampjes. Of ik bestel zo'n leesbril mét lampjes. Ook handig als ik wil lezen in de avond. Dat gaat nu echt niet meer zo soepel met die ouwe oogjes. Ja, ouder worden komt met gebreken, helaas. Gelukkig gaat het boven precies andersom, hoe hoger je komt, hoe jonger je eruit gaat zien. Wat dat betreft is leven op aarde behoorlijk lastig!

Zondag ook, goh wat jeukten mijn ogen weer en ik had het zo benauwd. Ja hoor, medicijnen weer vergeten, zag ik pas toen ik het 's avonds weer in ging nemen. Het zal ook wel aan het weer liggen want ik heb het ook weer wat benauwder. Ik rook niet meer dus daar kan het niet aan liggen. Ik had juist een hele tijd veel minder pufjes nodig maar dat is nu weer helemaal teniet gedaan. Ik puf me de piete. Als het erg warm is dan heb ik het benauwder maar ook als het vochtig is en je kan het niet ontkennen, het is erg vochtig. Het regent hier de hele dag al en het is grijs. Ik voel me alsof ik in schemerland woon, Eigenlijk had ik de hele dag al licht aan kunnen doen. Ik ben lekker aan het fröbelen vandaag. Dingetjes afmaken. Morgen een beetje de boel doen.

Donderdag moet ik voor een gesprek met PZ toch nog langs de zaak. Heel irritant als je speciaal vrij neemt omdat je het anders te druk krijgt. Daar houden ze nog steeds geen rekening mee. Nou ja, het zal wel niet al te lang duren, dan kan ik daarna gelijk door mijn boodschapjes halen. Ik maak dan lekker verse soep voor vrijdag. Kan het heel de nacht trekken, lekker! Altijd zo fijn, met een klein groepje de Rulof boeken bespreken! Van te voren zeggen we waar we het over willen hebben. Maar het is nog maar de vraag of we daar aan toe gaan komen. Meestal neemt het gesprek een eigen wending maar dan hebben we een klein beetje een richtlijn. Het zijn altijd hele fijne dagen en ik ben altijd erg verbaasd dat ze zo voorbij lijken te vliegen. Dat we dan nog niet eens aan de helft zijn toegekomen van wat de bedoeling was.

Het is sowieso altijd fijn om met gelijkgestemden te kunnen praten. Zeker als het om dingen gaat, waar het grootste deel van de bevolking geen weet van heeft. Die boeken zijn mijn passie en wat het je leert zou je wel aan iedereen direct willen doorgeven. Zo werkt het alleen niet want je vindt ze pas als je eraan toe bent. Ook al vindt je ze eerder dan dat, dan kan je ze niet lezen. Dan kom je er niet doorheen. Je merkt alleen wel, dat als je ze wel leest, dat andere mensen, die ze ook lezen, vanzelf op je pad komen. Alsof dat zo hoort te zijn. Heel prettig is dat, want ik praat er heel graag over. Ik leef en adem de boeken, het is fijn als je er met mensen over kunt praten die het ook allemaal al weten.

Ik moet alleen even een beetje orde scheppen, voor vrijdag, hier in mijn werkhoekje. Dat zal ik niet helemaal netjes krijgen hoor, maar ik heb de halve dingetjes allemaal af zitten werken. Nog een paar dingetjes en dan ga ik dat allemaal van het weekend op mijn pagina zetten. Dan kan ik daarna weer gaan beginnen aan wat opdrachten. Lopen de spulletjes voor de kerst hard, dan kan ik dat nog wel bij maken. Het is nog ruim op tijd dan. Op de foto zie je weer een paar dingetjes die af zijn en de catwalk kat. Ik ben ook de foto's al aan het maken van alle spulletjes. Dan hoef ik daar allemaal niet meer zo veel aan te doen. Dan kan ik me op de skatjes richtten. Want de cits zullen, net als de dagen hiervoor, vanavond ook wel weer lang van te voren klaar zitten. Het zal nog wel even duren, wekker of geen wekker, dat ze pas rond de juiste tijd me zullen lastig vallen. Ik ben benieuwd hoe lang ze het vol zullen houden.

"De jeugd wordt verspild aan de jongeren.

Origineel: Youth is wasted on the young.
"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Oh oh oh, wat heb ik weer een avond gehad zeg. Ik had het wel verwacht een beetje, katten hebben een innerlijke klok en die laten zich geen zomer en/of wintertijd voorschrijven. Maar ja, wat moet je dan? Als ik daar aan toe geef, en ze een uur eerder hun snoepjes geef, dan zit ik daar weer minstens maanden aan vast. Daarom dacht ik gisteravond, nu maar even door de zure appel heen bijten. Niet wetend dat ik een grote zak goudreinetten voor mijn neus zou krijgen, happen joh! Hoe leer je dieren klok kijken? De cits komen soms nog steeds redelijk van te voren klaar zitten voor hun snoepjes. Deze avond was daarop geen uitzondering. Maar nu zaten ze er al om half acht, wat eigenlijk natuurlijk voor hun gevoel half negen is.

Om half tien krijgen ze de snoepjes, dus nu zat ik dan ook twee uur lang met de jongens voor mijn neus en geloof me, dan ga je je toch op een gegeven moment ongemakkelijk voelen. Ik zat ook nog eens een hele spannende serie te kijken, the Haunting of Hill house, erg creepy en spannend maar met een heel mooi verhaal eigenlijk. Aanbevolen door Mr. Stephen King himself, dus ja, dan kijk ik wel. Het was het laatste stukje maar daar kon ik nou niet echt van genieten. Zie de foto’s met hoe ze voor mijn neus zaten. En maar staren en zielig kijken. Moonlight vond het op een gegeven moment echt te lang duren.

Hij begon dan ook elke keer keihard te mauwen en dit te onderstrepen door met zijn poot naar me te hengelen. Ik heb het geprobeerd te filmen maar dan zwijgt hij gewoon. Alsof hij me er geen bewijs voor wilde leveren. Om negen uur had ik het wel een beetje gehad. Ik heb een heel gesprek met ze gevoerd, dat het, ongeacht wat ze ervan vinden, gewoon nog een half uur gaat duren. Als ze klachten hebben, kunnen ze een brief schrijven naar de regering of het Europese parlement. Het is gewoon niet anders. Ik heb dit gesprek ook gefilmd, mijn camera kunsten werden tot drie keer toe verstoord door Rainbow, die twee keer zijn zusje mepte en één keer de camera zo’n hard koppie gaf, dat ik die maar net vast kon houden. Of ze het hebben begrepen weet ik niet maar ik zit met de gebakken peren, de regering niet.

En die beslissen dat toch! Laat ze er dan ook de gevolgen van dragen a.u.b. En om dan nog maar even door te gaan, nu het toch weer eens een complete kattenblog wordt, die Feliway, werkt dat nou wel of werkt dat nou niet? Kim stuurde me er een heel artikel over, waarin staat dat het niet echt helpt maar de illusie wekt dat het helpt. Omdat je vaak, als je een probleem hebt, al dingen onderneemt en dan ook dat spul bestelt. Door die combinatie lijkt het dan alsof het werkt terwijl dit waarschijnlijk eerder ligt aan de dingen die je ook al hebt ondernomen. Nou, is dat even lekker dan! Het is nou niet echt goedkoop te noemen. Ik had er trouwens twee en dan had ik alleen maar de vullingen nodig. Ware het niet dat ik er maar eentje terug vond. Dus moest ik er toch nog een hele bij, er moet er eentje boven en ook beneden. Mijn huis is er eigenlijk dan toch nog te groot voor maar ze zijn vaak boven en dat moet kunnen. Maar ja, als het dan niet eens werkt. Wat moet je nou geloven?

In eerste instantie, dat spul zat nog geen tien minuten in het stopcontact, werd Moonlight heel anders opeens. Nu viel hij Aurora aan en moest ik echt opstaan en hem terecht wijzen want hij hield er niet zomaar mee op. Even later gooide hij mijn spullen van de tafel en zat te kijken hoe ik zou reageren en later pikte hij iets waar een plakkertje op zat, omdat hij zo gek is op het luchtje van iets dat kan plakken. Ook zo’n Moonlight afwijking is dat. Ook in de avond was hij behoorlijk aanwezig en heb ik hem een paar keer een standje moeten geven. Dat is gewoon helemaal niks voor Moonlight. Raar dit! Vandaar dat Kim dat artikel stuurde, want daar stond dit ook in, dat sommige katten dan juist vervelend worden. Hm, nou, schiet lekker op dan. Zaterdagavond kwam Skylar zowaar bij mij op de bank liggen. Iets wat hij altijd heel graag wil maar op de een of andere manier nooit doet. Dus werkt het nou wel of niet? 

Natuurlijk ligt mijn witte diva negen van de tien keer al bij me, dat zal wel schelen. Zelfs als zij er niet ligt, zie ik hem kijken. Dan roep ik hem ook, tik naast me op de bank maar hij komt nooit. Soms ligt hij in de middag op mijn plek, waar dan precies de zon staat. Dan ga ik er wel eens bij zitten en dan spint hij als een Harley. Raar dat hij toch nooit uit zichzelf komt. Tot zaterdag dan, dus heb ik hem ook steeds lekker zitten kriebelen. Hij lag ervan te genieten. Rare snuiters heb ik toch, dan snap je toch niet dat hij nooit komt als hij het zo fijn vindt? Gekkies hier. Net zo gek als het vrouwtje.

Dan om nog even terug te komen op die verlate snoepietijd. Moonlight is altijd al behoorlijk verbaal, die mauwt wat af in de week. Al helemaal gisteren, tijdens de twee uur marteling die ze me gaven omdat de klok verzet is. Maaaaauuuuwww! Ja joh, hou alsjeblieft op! Half tien, geen minuut eerder. Hij mauwde nog een keer om aan te geven dat hij het er gewoon echt niet mee eens was. Hij kan zo klagelijk mauwen, dat je denkt dat hij stervende is, met veel pijn minstens of zo. Nee, hij heeft gewoon door dat dit behoorlijk de aandacht trekt. Heel fijn, van die slimmerds 

Wat een verlossing, zowel voor mij als de cits, toen die wekker ging. Ik werd ook volledig onder de poot gelopen. Pas toen ik ze tot rust maande, kon ik de snoepjespot pakken. Rainbow stikte er bijna in van opwinding, ik kon nog net mijn flesje drinken redden, oh oh wat een feest is dat toch. Voor hun. Eindelijk kreeg ik rust toen ze zaten te smikkelen. Ik zat alleen te stikken van de slaap. Het was natuurlijk al bijna elf uur en ik ben nou eenmaal behoorlijk getraind door Stefan in mijn slaapritme. Ja, zo fijn, die zomer- en wintertijd. Niet. Ik zal zo blij zijn als ze beslissen het nooit meer te doen. Zo achterlijk ook, slecht voor je bioritme, ik voel me er echt slecht door. Koeien met melken, ook altijd ellende, katten en snoepjes, vreselijk!

Dat zal echt niet het enige zijn wat er door van slag raakt. Je knipt een stuk van je deken af, bovenaan, omdat je koude voetjes hebt en dan naai je dat stuk aan de onderkant erbij. Dan heb je geen koude voetjes meer. Klinkt dit heel erg achterlijk? Ja, precies, heel achterlijk maar ze doen het wel met de klok eigenlijk precies zo. Doe me een lol Europees Parlement, kap hier mee! Dan maak je vele mensen maar zeker ook nog veel meer dieren zeer gelukkig! Kom anders lekker zelf de katten hier uitleggen dat de klok verzet is en het nog geen snoepietijd is als het wel snoepietijd is! Blijf met je tengels van de natuur! Want daarin probeer je zo in te grijpen en ik en vele anderen, die hebben daar last van. Wees nou eens een keer zowel lief als verstandig? Zou toch echt een keertje tijd worden, als het maar geen zomer- of wintertijd is!