Toen ik vanmorgen om half acht wakker werd, net voor de wekker, dacht ik, zo dan heb ik nu die rot klok verslagen. Ik had niet zo vroeg moeten juichen. Daarna heb ik blijkbaar zonder dat ik het wist mijn ogen weer dichtgedaan en werd ik om kwart over tien pas weer wakker. Met katten die op me afvlogen zodra ze een teken van leven bemerkten omdat ze honger hadden, moest ik er dan ook wel gelijk uit. Wat vervelend zeg, dat vind ik zo zonde van mijn tijd, zo laat eruit. Mijn halve ochtend is nu al weer weg. Aangezien ik nog altijd het gevoel heb dat ik heel veel moet doen, is dat niet zo prettig.

Ik moet ook van dat gevoel af maar ik zou niet weten hoe. Het slaat ook nergens op want van wie moet ik dat dan? Ja van mezelf. Waarschijnlijk ook één van die afwijkingen van me waardoor ik in de problemen ben gekomen. Alleen, hoe leer je zoiets af? Ja, oké, ik moet echt stofzuigen vandaag. Al zou ik niet willen dan nog, het is nodig. Dat kan ik in principe elke dag wel zeggen natuurlijk, met vier katten is dat geen overbodige luxe. Door ziek te zijn heb ik het juist afgeleerd om het elke dag te doen, dat wil ik ook zo houden. Zeker als ik over een paar maanden weer volop zou moeten werken, is dat weer nodig.

Dan moet ik nog boodschappen halen, het zal wel druk zijn in de winkels. Dat vind ik niet zo fijn. Dat put me veel meer uit dan als het rustig is. Ik moet wel eten halen voor dit weekend en ik weet nog niet wat. Ook wil ik lekker croissantjes, die zijn op hier, ook in de vriezer liggen ze niet meer. Ik ben nog suf ook door zo lang te slapen, ook niet bevorderlijk om snel op gang te komen. Daar komt nog bij dat ik toch vermoeider ben door gisteren. Daarom kan ik net zo goed de zaterdag als verloren beschouwen. Misschien schuif ik die hele boel gewoon door naar morgen. Dan doe ik vandaag gewoon niets. Voor mij mag het ook Pasen zijn.

Al zullen de meeste mensen niet eens weten wat dat nou eigenlijk is, Pasen. De kerk en de bijbel hebben hun eigen visie. Als je de boeken van Rulof leest, dan heeft dat een veel diepere betekenis dan als je naar de kerk gaat en het vanuit de bijbel geleerd krijgt. De bijbel is door mensen geschreven en die hebben een natuurlijke gewoonte om wat zij denken en vinden door te voeren in hoe ze het opschrijven. Daarom klopt dat hele verhaal niet precies. Het komt wel in de buurt van hoe het echt gegaan is maar, om maar één belangrijk ding te noemen, de kosmische boodschap hebben ze niet begrepen en ook hebben ze er dingen bij verzonnen. Zo gaat dat in het leven, ook nu doen mensen dat nog. Iedereen heeft een eigen idee over dingen en die komen, misschien zelfs ongewild, toch naar voren.

Zoals het verhaal van Judas en hoe dat beschreven staat in de bijbel, dat klopt helemaal niet. De gebeurtenissen kloppen wel maar niet wat erachter zat en waarom Judas dit deed. Als klein kind al voelde ik dat er daar iets niet klopte maar ja, wie ben ik. Tot ik de boeken vond en las hoe dat nou precies zat en toen wist ik het, dit klopt, zo moet het zitten. Zie je wel?! Nou heb ik dat met het meeste dat in die boeken staat, dingen die ik gevoelsmatig wist, werden er door bevestigd en kregen opeens waarde omdat ik ze nu kon verklaren. Daarvoor had ik zelf zoiets van, waar haal je dat nou weer vandaan rare. Dat was zo fijn, om dat soort voel dingen volledig bevestigd te krijgen. Dat je nu snapt dat je echt niet een beetje gek bent om soms dingen te bedenken door hoe je het voelt en je dan af te vragen waar het vandaan komt. Ja, ik ben wel een beetje gek natuurlijk, maar niet door dat soort dingen meer.

Ik heb ondertussen besloten om de boel de boel te laten. De kandelaar, of vaas want het ligt er maar aan hoe ik hem wil gebruiken, stond zo te roepen om afgemaakt te worden dat ik er maar aan heb zitten werken. Ik vind hem nu wel goed zoals hij is en als hij vanavond helemaal droog is, dan zet ik de binnenkant vol met heet water en bleekwater. Dan is hij weer helemaal lekker schoon en helder. Die binnenkant was eerst helemaal zilver maar doordat er bloemen in stonden en hij vies was, heb ik hem in bleekwater gezet en toen was opeens al het zilver weg. Er zitten nog een paar vlekjes maar een nieuwe lading bleekwater zal dat wel verhelpen.

Een klein laagje steentjes op de bodem en een grote kaars erin en dan kan ik daar morgen van gaan genieten als het donker wordt. Rainbow ligt steeds naast me en ligt elke keer te kijken wat ik nou in hemelsnaam aan het doen ben. Ik heb de vaas/kandelaar op een draaibord gezet. Dat gebruik ik normaal om kazen en toastjes op te serveren omdat je die zo handig kunt draaien. Daarom bedacht ik me dat dit net zo handig zou werken voor als ik zulk soort dingen aan het schilderen ben. Je kan het onderwerp laten staan en het bord draaien. Heel handig eigenlijk! Daar ga ik vaker gebruik van maken.

Ik heb ook porceleinverf besteld. Dat kan je dan afbakken in de oven en dan is het zelfs vaatwasser bestendig. Aangezien mijn oog nu gevallen is op al mijn glazen vazen, leek me dit wel zo handig. Ook zit ik erover te denken om zo'n servies te kopen, vierkant en wit, dan kan ik dat ook mooi maken met een mooi patroontje. Afbakken en klaar. Dan heb je wel iets unieks. Ook iets dat je niet achter elkaar af hoeft te maken. Lekker handig en leuk, zowel om te doen als om te zien als het af is. Maar ja, dat is maar weer iets dat in mijn hoofd zit hoor. Daar zit al zoveel wat ik allemaal wil maken en dat moet er eerst nog allemaal uit zien te komen.

Elke keer als ik één ding af heb, komen er weer drie of meer bij. Zo blijf ik het tot mijn dood druk hebben, als ik niet uitkijk. Ach, het houdt me lekker bezig. Net zoals Skylar me gisteren bezig hield. Mijn hemel wat was die vervelend zeg. Aurora steeds aanvallen tot ze grauwend door het huis liep. Dat vond ik al niet lief. Vliegen door het huis als een halve bezwassenaar, niet te doen zeg! Hij heeft het apparaat nu ontdekt met de folies en de keukenrol en hij rolt elke keer die hele rol eraf en scheurt het in stukjes. Voorlopig dan maar even de keukenrol weer los in een kastje zetten. Met snoepjes geven gooide Moonlight dan ook nog mijn net volle flesje water om. Heel fijn nu met zo'n open tafel, niet...

Vandaag zijn ze rustig. Vandaar dat ik me nu ook maar even rustig hou. Straks even naar de Lidl of zo, lopend. Wat te eten halen of iets om te koken, naar gelang ik zin in heb. Dan vanavond wil ik lezen in Volkeren der Aarde. Lekker onderuit met wat lekkers op de bank. Dan ga ik over de kruisiging lezen en het hele verhaal daar omheen. Dat vind ik er een mooie tijd voor en het blijft zo'n mooi verhaal. Zeker als je het juiste verhaal leest. Dat kan me dan zo raken! Morgen de boel doen en dan zie ik het nog wel. Toch maar de wekker zetten want ik heb vandaag al uitgeslapen. Dan krijg ik lekker veel gedaan.

Het schilderij van Agnieszka moet ook snel af zijn omdat ze al aan het verhuizen is en dat is best een lap doek. Kortom, ik vermaak me wel deze Pasen. Als Kim nog klein was dan had ik haar morgen een uurtje of drie naar eieren laten zoeken voordat ik dan heel hard 1 APRIL! zou roepen. Hoe boos ze ook zou zijn, ik heb dan niks verkeerd gedaan toch? Ze heeft nu gewoon mazzel dat ze groot is. Nou ja, ze is nog steeds klein maar ze is volwassen, zo bedoel ik het dan eigenlijk. Ik ga gewoon lekker genieten, van alles. Ik hoop dat voor jullie ook, fijn Paasweekend!

"Een mens moet verheven zijn en toch bescheiden blijven."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Gisteren was het naar Stefan, vandaag weer naar de zaak. Dat is voor mij nog even slikken, al die vaste dingen die er al staan. Het zal wel wennen maar ja, ik begin er dan ook net mee. Stefan wil ook dat ik elke dag bij ga houden, hoe ik me voel, lichamelijk maar ook emotioneel en dat soort dingen. Dan wil hij ook dat ik een cijfer geef voor hoe ik me op beide gebieden voel. Nou dat vind ik best lastig eigenlijk. Wat is mijn uitgangspunt eigenlijk? Als je bedenkt dat hoe je jezelf moet voelen als je jezelf lichamelijk een tien geeft, dan moet dat wel verdraaid goed zijn. Eigenlijk zoals je je voelt op een piek van fitheid en gezondheid. Nou, dat is wel heel erg lang geleden.

Aan de andere kant, kan ik beter aan de andere kant beginnen ook. Ik voelde me in augustus gewoon op elk gebied op nul staan. Laat ik dat maar als uitgangspunt nemen dan. Anders kom ik er voorlopig nog niet uit. Dan zit ik nu zo rond een drieënhalf tot vier. Gemiddeld natuurlijk, het is niet elke dag hetzelfde. Hij heeft weer wat hoor, ik vind het een rot opdracht. Ook voor de bedrijfsarts moet ik zoiets doen op de dagen dat ik op de zaak ben. Zelfde laken een pak, ook lastig om te doen. Daar ben ik dan ook weer zo'n tijd mee bezig dat ik zoiets heb van, laat maar. Maar ja, dat gaan ze allebei niet pikken natuurlijk. Ik moet er in elk geval even inkomen hoor. Dat moeten ze maar voor lief nemen.

Voor vandaag geef ik het dus een vier. Ik ben van elf tot één aanwezig geweest op de receptie en dat was, al hoefde ik verder niets te doen, toch vermoeiend. Ik ga er natuurlijk met gezonde weerstand heen maar dan ook zonder een echt doel en ik zit er maar wat te zitten. Toch komen er steeds mensen binnen, die je even gedag zegt of een praatje mee maakt. Het meisje dat nu bij de receptie zit, kende ik ook niet maar daar heb ik gezellig mee zitten babbelen. Ik kan babbelen als de beste hoor maar voor nu is het best vermoeiend genoeg. Ik vergat wel dat ik na drie kwartier naar buiten had gemoeten. De lieve dame vond het een goed teken dat ik dat vergat en dat heb ik maar zo gelaten. Nee, dat is geen goed teken, daar had ik op moeten letten.

Eenmaal buiten merkte ik dat ik vermoeider was dan ik zelf gedacht had maar goed, toen ik terug kwam moest ik nog een half uur. Die duurde langer dan de anderhalf uur daarvoor. Ik had eigenlijk liever gelijk weg willen gaan maar ik wilde het toch proberen af te maken. Het is gelukt maar daarna reed ik leeg naar huis. Ik moest er echt even van bijkomen. Kan je nagaan, dan doe je nog niet eens iets. Daar moest ik dan ook niet aan denken, dan had ik echt naar de haaien geweest. Ik zou vandaag ook nog bij mijn broer en schoonzus gaan eten dus dan moest ik er ook nog uit. Gelukkig wist ik dat ik lekker te eten zou krijgen.

Het is dat mijn schoonzus op een gegeven moment stuurde dat ik moest zorgen dat ik kleding zonder kraaltjes aan had, omdat ik anders weer gek zou worden van de papegaai. Dat was al geregeld maar ik schrok omdat ik niet had beseft dat het alweer zo laat was. Snel de cits eten gegeven, hun cadeaus gepakt en naar de hachee. Lekker! Het was zo rustig op de weg, raar, tot ik besefte, verrek, het is Paasweekend natuurlijk. Vandaar dat ik nu lekker gewoon door kon rijden. Dat is wel eens anders als ik naar mijn broer rijd tijdens etenstijd. Ze vonden hun cadeaus leuk, het schilderij en de kandelaars met zonder elfjes maar met bulterriërs. Ik vond elfjes niet zo leuk voor bij hun, vandaar. Ik wist dat ze dit leuker zouden vinden.

Schoonzus had ook weer een lege pot voor me, dan kan ik die Ibiza kandelaars ook af maken als ik de stickers eraf heb geweekt. Dat is ook weer goed geregeld. Ik moet morgen toch weer een los stuk touw terug aan de krabpaal plakken dus dan kan ik gelijk de kandelaars lijmen. Ik zie alweer allemaal klusjes. De papegaai liet me niet met rust. Nee geen kraaltjes had ik maar wel knoopjes. Die zijn ook leuk. En al net nadat ik binnen was, hing ze in mijn oor voor mijn oorbellen. Ze pikt best gemeen en daar moet ik dan niet zoveel van hebben. Gelukkig liet ze me daarna wel met rust, toen ze zag dat ik haar niet haar zin zou geven. Na de koffie ben ik weer naar huis gegaan. Lekker gegeten weer en even gebabbeld, altijd goed.

Nu ben ik begonnen aan een grote glazen vaas/kandelaar van mezelf, van de week al hoor. Ik doe dat netjes in gedeeltes en dit is nogal een project, dat lukt me niet in ene keer. Al zou ik het willen nog niet. Daar is het te groot voor. Het grappige is, ik zit het maar een beetje te free stylen. Eerst de rand, dan de soort van binnenkant driehoekjes, daarna de grote vlakken. Ik wist niet wat ik daarmee moest en begon daarom maar met halverwege een stip in het midden te zetten en ben ik daar omheen gaan werken. Nu blijkt dat het met het naar boven werken, weer helemaal bij elkaar komt. Oké dan, dat is apart! Als ik dit had moeten ontwerpen dan had ik daar niet eens opgekomen. Maar dat zeg ik niet, dan denkt iedereen hoe knap ik dat gedaan heb. Ik ben nu zo'n beetje halverwege ermee.

Elke dat een klein beetje eraan werken en dan komt het vanzelf een keertje af. Ik vind het ontzettend leuk om te doen. Op de stippen zitten ook weer stippen, als ik voor elke stip een euro kreeg dan was ik schatje rijk! Het is wel een gepriegel en met Rainbow in de buurt moet je alles in de gaten houden. Gisteren ging hij koppies geven aan het nog natte verfwerk omdat hij weer zo nodig aandacht moest. Heel fijn, nu zitten er weer vegen aan. Zucht. Even later hoorde ik Skylar weer voetballen met iets dat klonk alsof het niet klopte. Dat klopte dus want het klopte niet. Die had weer een verfbakje van de aanrecht gepikt, dat ik had afgewassen. Die moet ik van de week weer gaan zoeken overal natuurlijk.

Gelukkig heb ik er meer dan die ene. Daar ben ik al op voorbereid. Ik laat ze er ook maar mee spelen, dat vinden ze zo leuk. Dan ga ik niet zeuren over een bakje dat ik kwijt ben, dat vind ik wel weer. Toen ik thuis kwam, dacht ik er pas aan dat ik mijn blog nog moest schrijven. Dat heb ik bij deze dus gedaan en nu heb ik het wel gehad voor vandaag. Het blijft een vier, jammer genoeg. Ik hoop dat ik dat cijfer snel omhoog ga krijgen. Maar nu even nog niet blijkbaar. Nu ga ik kijken of ik mijn rust weer kan vinden, op de bank. Daar is het wel heel erg tijd voor...

"Als niemand een ander kwaad doet, valt aan allen integriteit toe."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

PeeT stuurde me van de week een tekening op van Kim, die ze had gemaakt naar een foto die Kim haar gestuurd had. Aangezien ik Kim's moeder ben, vond PeeT, zou ik kunnen zien of haar tekening 'leek'. Jeetje zeg, ik vond hem echt prachtig! Nou ben ik crea bea genoeg van mezelf maar dat kan ik dus niet. Ze zegt dat ze door mijn aanval van schilderlust ook weer zin kreeg om te tekenen en dan begint ze direct met het meest moeilijke dat er is. Gezichten. Zeker van mensen die je kent is dat ontzettend moeilijk. Zomaar een gezicht tekenen, dat kan ik wel. Maar echt een portret van iemand? Nee, dat lukt me voor geen meter.

Dat kan echt niet iedereen, ook al kan je nog zo goed tekenen. Ik vind haar dus echt een natuurtalent! Dat zal ze zelf niet zo zien maar dat snap ik. Dat heb ik zelf ook met de dingen die ik maak. Waar anderen van zeggen dat ze niet snappen dat ik zoiets kan maken, zie ik zelf alleen maar de fouten die ik erin gemaakt heb. De aard van het beestje, zullen we maar zeggen. Ik zou zeggen, de tekening plaats ik hierbij. Oordeel zelf maar. Ik vind het in elk geval ontzettend goed gelukt. Ik zie Kim erin, echt sprekend! De foto zelf heeft Kim nu als profielfoto. Dan kan je kijken hoe goed de tekening gelukt is! PeeT was al blij dat ze op de foto geen oren had, die vindt ze moeilijk. Ik zei dat Kim toch nooit luistert, dus dat zat wel goed...

Ik heb zelf wel een heel raar iets extra's als ik schilder. Als ik met een gezichtje bezig ben, dan kan het zijn dat ik opeens diegene heb getekend, die gisteren bij me op visite was. Of zoiets dan. Ik heb een keer een grote leeuw voor mijn broer getekend. Gewoon omdat dat zijn sterrenbeeld is. Alleen toen ik klaar was, leek die leeuw op de een of andere manier op mijn broer. Qua blik en uitstraling, had het zo mijn broer in leeuwenvorm kunnen zijn. Dat is ongemerkt gegaan en ik had het zelf niet gezien. Mijn moeder en dochter zeiden het toen tegen me. Mijn broer zag het zelf ook. Helaas heb ik er geen foto van. Het gemak van de digitale camera's had je toen nog niet en het schilderij zelf is verbrand in een brand die ze een keer gehad hadden. Maar vraag me nou niet om zoiets bewust te doen, dat kan ik niet. Raar hè?

Nu neem ik wel van alles wat ik maak een foto. Maar ja, dat is dan nu ook hartstikke makkelijk. Je hoeft ze ook niet meer te laten ontwikkelen. Je kan ze zo bewaren op je pc of je telefoon. Gemak dient de mens wat dat betreft tegenwoordig. Dat was vroeger wel anders. Ik maakte wel eens foto's van wat ik maakte maar soms zag je dan pas na het ontwikkelen van de foto's dat ze helemaal niet gelukt waren. Overbelicht of wazig, om er maar een paar te noemen. Of gewoon helemaal niet gelukt. Nu gaat dat allemaal vele malen makkelijker en neem je ook veel meer foto's van soms de meest idiote dingen. Of van je katten.

Ik barst echt van de foto's van de cits. De meeste zijn het plaatsen niet eens waard en vaak genoeg gaat het ook net mis en heb je niet wat je vangen wilde. Dat maakt alleen allemaal niet meer uit. Ik bewaar ze allemaal. Netjes in mapjes. Alleen de echt mislukte foto's verwijder ik. Dat hoef ik nou ook weer niet te bewaren. En sommige mensen zijn dan weer heel erg goed in het maken van foto's. Kimberley heeft daar echt oog voor. Dat viel me een paar jaar geleden op. Als wij van hetzelfde een foto maakten, dan was die van haar altijd zoveel mooier. En dat is ze dan ook veel vaker gaan doen en het is ondertussen haar grootste passie geworden. Ze gaat zelfs nu een echte opleiding erin volgen. Ik ben dan ook behoorlijk trots op haar en wat ze doet.

Gisteren was een hele rare dag. Ik zou eigenlijk bij mijn broer gaan eten maar ik voelde me niet zo lekker. Die twee uur naar de zaak na een nacht niet slapen, had ik toch meer last van dan ik had gedacht. Ik vroeg mijn broer of ze al boodschappen hadden gehaald. Zo niet, dan bleef ik liever thuis. Nu ga ik lekker vrijdag bij ze eten dus dat kwam in elk geval goed. Ik hou er nooit zo van om op het laatste moment een afspraak af te zeggen. Al helemaal niet als ze al alles in huis gehaald hebben. Toch weet ik dat ik beter naar mijn lijf moet gaan luisteren. Vooral omdat die op het moment de baas is.

Ik ben op een gegeven moment op de bank gaan zitten. De cits hadden al eten en ik had nog geen zin en zeker geen puf. Ik zou zo wel wat gaan eten. Dacht ik toch. Ik ben alleen in slaap gevallen, echt als een blok. Ik werd pas bij elven wakker omdat de cits het nu toch echt tijd vonden voor snoepjes en ze dat lieten merken. Die heb ik ze dan maar gegeven ook. Blijkbaar had ik die slaap erg hard nodig gehad. Na de snoepjes en mijn tanden poetsen ben ik dan ook zo weer in een diepe slaap gevallen tot vanmorgen half acht. Zo dan, heb ik even uren gemaakt, wat slapen betreft. Alleen niet gegeten maar ja, daar kon ik ook niks aan doen.

Vandaag had ik weer een afspraak bij Stefan. Ik heb verteld wat de bedrijfsarts wil dat ik doe en hoe. Ook dat ik dan na een kwartier of drie even weg moet gaan en dan moet bekijken hoe ik me voel. Zeker ook wat ik voel en wat het met me doet en dat soort dingen. Eigenlijk vond Stefan dat wel een goed idee om elke dag even zoiets te doen. Dat moet ik voor hem bijhouden op papier en dat bespreken we dan de volgende keer. Wat dat betreft zou de volgende keer ook gelijk de laatste keer zijn. In elk geval wat normaal vergoed wordt door de zorg. Daar gaat hij even zelf achteraan. Kijken of daar wat mee te regelen valt omdat we nog lang niet klaar zijn.

Als het de volgende keer de laatste keer zou zijn, dan zijn we nog lang niet waar we zijn moeten en dat zou ik zelf niet echt zo prettig vinden. Maar hij zei dat hij daar wel uit zou komen. Dat hoop ik dan maar. Want ik wil natuurlijk wel echt helemaal beter worden en dan niet meer in de valkuilen trappen waar ik jarenlang in getrapt ben. Dat heb je echt niet zomaar even afgeleerd. Ik heb nog veel te leren wat dat betreft. Ik merk dat ik er nog vaak genoeg zo al intrap, zonder dat ik elke dag naar mijn werk moet. Laat staan als je weer volle bak aan de slag moet. Dan gaat het zo weer mis en dat zie ik nou ook helemaal niet zitten. Alsjeblieft zeg, ik moet er niet aan denken nog een keertje door zoiets als dit te moeten gaan.

Daarom wil ik wel de juiste handvatten hebben, mocht ik straks weer gewoon aan de slag kunnen gaan. Hier wil ik niet meer intrappen natuurlijk. Dan kom ik er gewoon niet meer uit. Daar heb ik echt geen zin in. Eén keer zoiets meemaken is wel genoeg in een leven, vind ik toch. Daarom wil ik nog echt wat meer begeleiding dan wat ik nu gehad heb. Ik begin er net een beetje uit te komen. Ik zal er maar op vertrouwen dat hij zegt dat hij daar wel uit zal komen. Ik merk het wel. In elk geval, het is gewoon nog nodig. Ik wacht het gewoon af en merk de volgende keer wel wat hij heeft kunnen doen.

Voor nu ga ik de cits zo even eten geven, voor mezelf ook maar eens wat. Ik heb gisterochtend voor het laatst gegeten en ik weet dat dit niet goed is voor me. Gelukkig maken de buren nu iets lekkers klaar en door die lucht krijg ik opeens ook trek. Daarom zal ik vandaag in elk geval één maaltijd binnen hebben. Ik zal morgen proberen beter mijn best te doen. Er staat een 11 tot 13 uur op het programma. Ik krijg het benauwd van al die afspraken die er staan maar goed, ik zal proberen er naar eentje tegelijk te kijken. Hopelijk slaap ik vannacht wel, anders ben ik zaterdag ook weer kwijt. Komt wel goed, ik barst nu al weer van de slaap. Gewoon wakker blijven tot het bedtijd is. Al had ik dat gisteren ook in mijn hoofd. Slaap lekker!