Vandaag, woensdag, is voortaan poets-op-de-vroege-ochtend-dag. En daar ga ik me dan ook aan houden. Dus vanmorgen voor half tien, had ik al heel veel gedaan. Het weer zat gelukkig mee. Het waaide zelfs zo hard, dat ik het raam heb dicht moeten doen. Dat vind ik altijd jammer want ik hou van dat frisse door het huis. Maar goed, het komt wel weer. Om te gaan poetsen is dit ideaal natuurlijk.

Gisteren was het earth overshoot day. Ja, ik had ook geen flauw idee wat daarmee bedoeld werd. Het is een jaarlijks terugkomende dag, maar dit jaar was hij er vroeger dan hij ooit geweest is in een jaar. Het is de dag dat we officieel al meer gebruikt hebben van de aarde, op dat moment, dan dat ze ons eigenlijk kan geven in een jaar. Een trieste dag dus eigenlijk, tenzij hij laat op 31 december zou vallen. We hadden dan ook al zo lang hier niet meer moeten zijn, en we hebben nu eigenlijk alleen maar overbevolking en het einde is nog lang niet in zicht. De aarde zal niet vergaan hoor, maar het wordt wel tijd dat we het allemaal anders aan gaan pakken, lijkt mij.

En dat niet alleen, we leven in rare tijden. Zo gooien ze in Duitsland zomaar een moeder en kind onder de trein. Moeder overleeft het ternauwernood en zoontje is dood. Bizar. Een of andere halve zool, die zelf ook drie kinderen heeft. Wat bezielt zo’n iemand? Wat gaat er in je hoofd om, vlak voordat je die mensen een zetje geeft vlak voor de langsrazende trein? Daar kan je met je pet niet bij gewoon. Mijn mond viel er echt even van open, toen ik dit hoorde. Het moet toch echt niet gekker worden. Ik ben alleen bang dat het wel gekker gaat worden nog. Als ik ’s morgens naar het nieuws kijk, dan hoor ik alleen maar rare dingen.

Een man, iemands ex, die zogezegd zijn ex vriendin dood onderaan haar trap vindt maar dan, in plaats van de politie en hulpdiensten te bellen, haar even in stukken zaagt en het doet voorkomen naar de mensen in haar omgeving toe, dat ze naar het buitenland is vertrokken. Zou het dit zelf ook geloven? Ik denk het wel. Dat zijn echt van die dingen, daar moet je maar niet al te lang over nadenken. Hoe zou het in dat koppie gaan? Zou hij echt denken dat er ook maar iemand in zal trappen? Dat er bij niemand iets zou gaan dagen?

En het is deze week pride week, en dan hebben we komende zaterdag weer de pride parade. Hartstikke leuk en natuurlijk hoort iedereen geaccepteerd te worden zoals hij of zij is. Ik vind dat niet meer dan normaal. Al zijn er natuurlijk wel wat uitzonderingen. Want nu liep er iemand folders te plakken met ‘pedo pride’. Eh?! Hallo?! Ja, die vond dat dit nu maar eens een keertje geaccepteerd moest worden. Kinderen zouden er ook zo van genieten. Oh, ik kreeg er gewoon kokhalsneigingen van. Er zijn dingen die precies zo zijn, zoals God het bedoeld heeft. Homo’s, lesbiennes, dat is echt puur zoals het hoort. Als je eenmaal precies weet hoe dat zit, dan vind je dat ook niet meer dan logisch. Dat kan je lezen in de boeken van Jozef Rulof. Dat ga ik hier niet even uitleggen.

Maar eh, een seriemoordenaar gaat toch ook niet flyeren omdat hij vindt dat hij maar eens geaccepteerd moet worden, het is nou eenmaal zijn natuur?! Kom nou toch? Of mannen die hun vrouw slaan? Of vrouwen die hun man slaan? Mag dat allemaal dan ook maar? Verkrachters, ga maar flyeren hoor, dat je het alleen maar leuk vindt, als je er iemand toe kan dwingen. Wat een stel idioten zeg! Hij werd nog boos ook dat hij werd weggestuurd. Zo’n iemand zou het nog kunnen verzieken ook voor een hele grote groep. Hij heeft wel lef, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ik moet het niet zien in elk geval. Zo dat moest ik even kwijt hoor, zo begon mijn dag en dan heb je gelijk genoeg voor de rest van de week.

Mijn broer was vandaag jarig en dat is veel leuker. Hij is 46 geworden en loopt nu tegen de 50. Dat vindt hij echt helemaal niet leuk! Ik heb weken gewerkt aan zijn cadeautjes. Voor de compleetheid, heb ik die van San er ook gelijk maar bij gedaan. Ook al is zij pas in december jarig. Maar ja, ik had een setje gekocht en die heb ik met dots beschilderd. Het ene is een trommel snoep met een varken op het deksel, die met de joint waarover ik hierna vertel. En de ander is een koektrommel, beiden versierd met duizenden dots in geel en oranje, zodat ze bij hun huiskamerkleuren passen. Daarom dacht ik, dan geef ik het nu aan allebei, dan kunnen ze dat vast neerzetten bij elkaar. Mijn moeder noemde mijn broertje altijd haar ‘varkentje’ of ‘varkie’. En toen ik een varkentje zag, dacht ik, oh die is voor mijn broer. Een tijdje later zag ik er nog eentje, en ook die vond ik zo leuk. Nou ja, dan allebei maar gekocht.

Ze waren allebei wel stuk maar dat gaf niet, dat kon ik wel maken. Het was juist leuk want ik kon ze zo helemaal opkalefateren. Eentje heb ik een joint voor gemaakt, want dat rookt mijn broer wel eens. Ik heb hem weer helemaal beschilderd en mooi gemaakt ook verder. En dat andere varkentje heb ik zelfs een aantal van dezelfde tattoo’s gegeven, die mijn broer dus ook heeft. En in zijn nek staat ‘mamma’s varkie’. Om het compleet te maken, heb ik er een jonge pioenroos bij gedaan, daar was mijn moeder altijd zo gek op. Zo was ze er ook bij want ze was weer lekker bezig de afgelopen dagen, met haar 13. Alsof wij haar zouden vergeten of zo. Nou echt niet!

Dus vanmiddag even met Kim naar hem toe gegaan. Eerst even boodschapjes gehaald daar in het leuke centrumpje Hof van Spaland. Het was lekker rustig en leuke winkels. Ik ga hier wel vaker heen voortaan, dat weet ik nu al. Voor vanavond lekker kiploempia’s meegenomen ook. Bij kippiepan, lekker! En toen naar Ben en San. Volgens mij vond hij zijn cadeautjes wel leuk en San de hare ook. Hoop ik toch. Ik kon niet al te lang blijven, want ik krijg straks mijn nieuwe gsm. Ja, dat is ook alweer 2 jaar geleden. Ik zou hem toen binnen krijgen maar ik voelde opeens dat ik naar mijn moeder toe moest.

Daarom haalde ik daar mijn schouders maar over op en ben ik als een speer Kim gaan ophalen. Kim had exact hetzelfde gevoel en zo kwamen we bij ma. Je kon aan haar merken dat het niet lang meer zou duren en inderdaad, om 13u58 (5+8= ook 13) blies ze haar laatste adem toen uit. We hadden het goed aangevoeld. Die gsm kwam daarna wel, dat is dan even helemaal niet belangrijk. Maar je moet er wel aan denken, nu ik de nieuwste versie binnen krijg, 2 jaar later. Ik ben iets goedkoper in mijn maandbedrag en ik heb 2 versies beter.

Net niet de allernieuwste versie. Niet verkeerd gedaan dus. Ik ben er in elk geval blij mee. Al zit ik ondertussen al weer een tijd te wachten. Hij kan tot 18u15 komen, dus zal het wel 18u14 worden. Ook goed. Dan ga ik hem morgen pas instellen hoor! Daar heb ik dan nu geen geduld meer voor. Wel leuk, want morgen is het ook mijn allerlaatste dag van de afgelopen periode. Vrijdag begint de stage en dan begint ook gelijk een hele nieuwe periode. Mét een nieuwe telefoon! Leukie!

"Een broer is een door de natuur gegeven vriend.

Origineel: Un frère est un ami donné par la nature.
Bron: La mort d'Abel"

Gabriel Marie Legouvé - Frans dichter 1764-1812

Ik ben toch echt wel een heel klein beetje neurotisch hoor. Dat blijkt wel weer nu. Ik zou vandaag naar de kapper gaan. En daar sta ik dan ook helemaal op ingesteld. Het duurt daar altijd vreselijk lang en dus ben je gelijk je hele dag kwijt. Terwijl ik nog bezig was, om de soep voor Rainbow, en daardoor dus ook voor jaloerse Skylar, klaar te zetten, kreeg ik een berichtje van een vriendin, of ik straks thuis was. Nee, moet naar de kapper. Wat jammer nou! Altijd gezellig juist. Ik had om elf uur afgesproken en zou dus om half elf op zijn allerlaatst weg moeten. Dan moet ik wel alles mee hebben om nog op tijd te zijn.

Ik was al vroeg aangekleed en de timer bakjes van de cits stonden dus al klaar terwijl ik nog even thuis bleef. Ik heb zo moeten lachen om die gekke Skylar! Die ging proberen de bakjes open te krijgen, door er heel hard op te gaan staan krabbelen. Nou ja zeg, de boef! Toen het niet lukte gaf hij het maar op. Het was wel heel grappig om te zien dat hij met regelmatige tussenpozen kwam kijken of er al wat te bikken viel. Dat er eten in zit, ja, dat weten ze nu wel helemaal zeker. Ik vind het wel leuk zo. Voortaan, als ik stage loop of naar school ben, zullen ze dus de soep uit deze bakken krijgen. Voor het avondeten ben ik natuurlijk al lang weer thuis. En anders zijn er de andere bakjes nog. Over het eten voor Rainbow hoef ik me dus geen zorgen meer te maken.

Ik heb nog even zitten te werken aan mijn Afrikaanse stel, de olifant en de giraf. Ja, het werk is heel fijntjes. Als ik straks klaar ben ermee, dan zitten er aardig wat uurtjes in. Ik had een boek klaar gelegd en een fles water. Ik had ook nog een berg taal en reken testjes niet gemaakt speciaal vorige week. Dan kon ik die vandaag allemaal doen. Ik hoefde me niet te vervelen bij de kapper. Vlak voordat ik weg ging, zag ik dat ik een berichtje had gehad. Het was de kapster, ze lag in het ziekenhuis en de zaak was dicht voor vandaag en de komende dagen. Oh jeetje! Hopelijk is het niets ernstigs. Ze vroeg of ik volgende dinsdag zou kunnen maar nee, dan heb ik stage ook! Jeetje zeg, het is wel erg tijd nu voor mijn arme haartjes.

Ik heb haar wat berichtjes gestuurd met tijden die ik wel kan. Maar ja, ik heb nog geen antwoord gehad. Ze zal wel of slapen, of behandeld worden? Geen idee maar zowel voor haar als voor mij erg vervelend. Hopelijk hoor ik snel wanneer ik wel kan. Hopelijk is zij ook snel weer beter natuurlijk. Alleen ben ik dan gelijk helemaal van de leg. Ik zou iets gaan doen en op het aller aller allerlaatste moment gaat dat niet door. Daar kan ik blijkbaar heel slecht tegen! Dan weet ik gelijk niet meer hoe of wat. Ik klaagde mijn nood tegen Kim en toen ben ik maar naar haar toegegaan. We zijn lekker een stukje gaan rijden. Ik wilde even kijken bij de apotheek waar ik stage ga lopen. Daar moeten winkels in de buurt zitten.

Dat is gezelliger kijken met zijn tweetjes en Kim wilde wel een stukje wandelen. Natuurlijk wordt er dan weer geld uitgegeven dat er anders niet uitgegeven wordt. Ik parkeerde bij de apotheek voor de deur zowat. Hopelijk heb ik komend jaar steeds die mazzel als ik daar moet zijn. En op een minuut of vijf lopen, zit er een klein winkelcentrumpje. Er zat zowaar nog een blokker daar! En daar heb ik dan weer 2 glazen karaffen meegenomen, die waren té leuk. Maar er zit ook een bakker, slager en de Boon, een supermarkt waarvan ik nog nooit de naam gehoord heb. In elk geval, mocht ik even een klein boodschapje nodig hebben, dan kan ik dat misschien na mijn werk even gaan halen. Tussen de middag heb je maar een half uur dus of ik het daarin zal redden, dat weet ik nog zo net niet. Daarna zijn we weer terug gelopen en heb ik Kim weer thuis afgezet.

Eenmaal weer thuis, zag ik de prachtige regenbogen overal, die mijn raamhangers dan maken, als het zonnetje er doorheen schijnt. Ik heb van die mooie! Ik ben er gek op! En de katten vinden al die bewegende regenboogjes dan weer heel leuk om mee te spelen. Als Moonlight ze in de smiezen krijgt, kan hij zich daar uren mee vermaken. Ja, katten hebben niet zoveel nodig om vermaakt te worden. Mijn kies heb ik niet zo’n last meer van. Ja, het is nog wat gevoelig. Maar ze is dan ook flink tekeer gegaan gisteren in mijn mond. Dat voel ik wel. Ergens wel fijn zo op tijd terug te zijn, dan kan ik zien hoe dat gaat met die etensbakjes. Of ze dat direct in de gaten hebben of niet. Wel zie ik dat ze steeds even komen kijken. Ze weten dus wel, hee, daar komt straks wat. Ze weten alleen niet precies wanneer. Ik heb al net gezegd, dat het om half 2 en bijna zover is maar ja, ze hebben natuurlijk geen horloges.

Zodra het etenstijd geweest is, ga ik lekker uitgebreid douchen. Het is toch eigenlijk idioot, het wordt vandaag zo rond de 30 graden en daar heb je nu niet eens last van! Het moet niet gekker worden eigenlijk. Maar eerlijk is eerlijk, dit is redelijk goed te doen. Dat zit ik me net te bedenken, want ik heb niet eens het raam open staan, en ik hoor opeens een heel raar geluid! Wat is dat nou?! Bleken het die timer bakjes te zijn. Het bakje met voer moet wel een stuk draaien voordat het bereikbaar is en dat maakt best even geluid. Maar dat herkenden ze al, na één keer, knap. Want zowel Rainbow als Skylar kwamen eraan. Rainbow aarzelde nog even maar Skylar stond al de soep eruit te lebberen. Oké, heb ik dat ook weer gezien! Het werkt, al wist ik dat zo ook wel. Ik weet alleen nu ook hoe dat eruit ziet en hoe het klinkt. Daar is ook wat voor te zeggen.

Gisteravond heb ik weer eens lekker popcorn gemaakt. Ik heb daar zo’n leuk apparaatje voor, daar hoef je verder niets bij te doen. Er moet geen olie bij ook, gewoon zo in de schaal. Heerlijk ruikende en smakende popcorn zonder iets erin. Er zat ook een receptenboekje bij, maar dat is allemaal met boter en stroop en weet ik t allemaal. Heerlijk hoor maar ja, dat moet je niet onbeperkt eten. Zo zonder wat dan ook, kan dat wel en dat is ook lekker. Van het weekend gebruikte ik het ding voor het eerst. Ik schrok me een hoedje want er kwam veel en veel meer popcorn dan ik had verwacht. Ze er een grote schaal onder zeiden ze en ik dacht dat het heus wel mee zou vallen.

Na de eerste paar minuten alleen een hoop herrie te hebben gehoord, begon het poffen van de maïs opeens. Een harde knal en er vlogen een paar korrels mee het ding uit. Op een gegeven moment leek het wel oorlog, zo knalden de korrels tot witte hapklare brokken! De cits zaten in de huiskamer met grote ogen naar de keuken te kijken. Oh jee, die ene schaal was toen wel heel snel vol en volgens mij was het nog lang niet gedaan met de oorlog van de maïskorrels! Snel nog een schaal gepakt en ook die zat snel vol. Alleen werden de knallen toen toch wel wat minder. En na een tijdje hoorde ik niks meer knallen, de korrels waren op. Ik ben er heerlijk een film mee gaan kijken. Het rook heerlijk en smaakte goed. Ik ben fan van dat ding! Voortaan pak ik de helft wel van die korrels, dat is precies goed.

Ondertussen zit ik heerlijk met schoon haar en de rest ook natuurlijk. De gordijnen waaien zo tegen het plafond dus ik zal het raam maar niet open doen. Het is hier heerlijk hoor, helemaal geen idee van dat het zo warm is. Mijn telefoon geeft aan dat het 27 graden is hier in Spangen. Oh? Echt? Frisjes hoor! Hahaha, oh echt hoor, 1 week afzien en je kan tegen heel veel warmte want ik vind dit nu best lekker eigenlijk. Ik zit dan ook lekker binnen hoor, lekker fris uit de douche, geen inspanning van enige aard. Ja, dan is het best te doen. Het zal de komende tijd weer gaan regenen, ik zeg, goed voor de natuur. Lekker laten regenen. Morgen broer jarig, vrijdag stage en hopelijk heel snel naar de kapper want dat is echt nodig. Spannend allemaal!

"Men kan met recht zeggen, dat wat wij doen, afhangt van wat wij zijn; doch men moet er bijvoegen dat wij, tot op zekere hoogte, zijn wat wij doen, en dat wij voortdurend onszelf scheppen.

Origineel: On a raison de dire que ce que nous faisons dépend de ce que nous sommes; mais il faut ajouter que nous sommes, dans une certaine mesure, ce que nous faisons, et que nous nous créons continuellement nousmêmes.
Bron: L'évolution créatrice (1907) p. 7"

Henri-Louis Bergson - Frans filosoof en Nobelprijswinnaar Literatuur (1927) 1859-1941

Gisteren was heel gezellig. Al ’s morgens vroeg stuurde mijn broer een berichtje naar de familie app, dat hij een enorme pan kippensoep had gemaakt en dat ze die nooit met zijn tweetjes op zouden krijgen. Of er mensen waren die belangstelling hadden? Nou, die hadden we wel! Hij had er namelijk bij gezegd ‘zonder vieze flubbertjes’ en ja, dan al helemaal! Mijn moeder deed er altijd vel bij en ingewanden dingen en meer van dat soort viezigheid. Brrrr daar gruwden wij van maar dan zei ze altijd, ‘dan schep je het er maar uit!’ Maar ja, dan had ik het al gezien en geen honger meer. Dus zonder flubbertjes wil ik wel soep hoor! De rest van de dag ben ik dus heerlijk bezig geweest met van alles en vooral met het verder beschilderen van mijn giraffe en olifant. Ik had de giraffe al eens laten zien geloof ik. Een monnikenwerk heb ik eraan maar ik vind dat zo heerlijk. Ik kan me daar zo uren in verliezen.

Ik heb alleen al snel moeten leren maar kleine stukjes tegelijk te doen. Niet omdat ik er anders duizelig van word, zoals mijn broer dacht, omdat het zulk fijn werk is. Nee, meer omdat ik anders mijn vingers dwars door de intrinsieke patroontjes duw die ik net aan de andere zijde of poot heb gemaakt. Dus ik doen een klein stukje en zet hem dan braaf opzij. Moeilijk voor mij hoor, want ik wil dan gewoon graag door. Maar goed, ik heb al veel kleding verpest zo en ik heb geen pyjama of nachtjapon meer, zonder dat er rare vlekken op zitten die er niet meer uitgaan. Ik ben nou eenmaal een enorme ezel want ik heb een schort maar ja, dan moet je die wel aandoen.

De giraffe heb ik eerst goud geverfd, en toen begon ik er zomaar met zwarte reliëf verf figuurtjes op te maken. Hij is nu bijna volledig bedekt. Alleen nog een stukje op alle vier de poten. En toen bedacht ik me, dat ik ook nog een leren olifant had. Ja, ik weet het, dat is niet zo netjes van me. Maar echt, ik heb ze al jaren en jaren. Toen ik nog niet zo over zulke dingen nadacht, heb ik ze gekocht. Ze waren nog behoorlijk duur ook. Het helpt nu niets meer om ze in de vuilnisbak te kiepen. De olifant had ik met wit willen doen maar toen ik hem zo klaar zette en zat te bekijken waar ik zou beginnen, stond de giraffe erachter. Oh, dan moet ik de olifant met goud doen! Dan lijken ze weer helemaal bij elkaar te horen, in dezelfde kleuren maar dan andersom.

Dat ziet er dan mooier uit, dan als ik de olifant met wit ga doen. En zo zit ik nu mijn gouden reliëf verf op te maken, op de kont van een olifant. En ik moet zeggen, ze gaan er prachtig uitzien. Op de olifant ben ik meer met mandala’s bezig, en op de giraf werden het gewoon allemaal lijntjes, stippen en randjes. En oh ik vind dat zo leuk om te doen. Het is gewoon jammer dat het zo lang duurt voordat het droog genoeg is om verder te gaan. Nu had ik veel eerder de olifant erbij moeten pakken. Want nu doe ik een stukje olifant en dan weer een stukje giraf, en zo kan ik wat sneller doorgaan, zonder te stoppen. Ik zou dit echt hele dagen kunnen doen. Zet maar 20 van die beesten klaar en ik geniet!

Toen ben ik de nieuwe timer etensbakjes klaar gaan zetten. Voor het mooie moet ik er nog 2 bij, want het is wel ontzettend handig om nu digitaal de tijd te kunnen instellen. Daar was ik al blij mee. Die andere bakjes, die gaan toch meer op gevoel hoor. En dan maar hopen dat ze tegelijkertijd open zullen gaan. Ik moet wel lachen, ze krijgen eindelijk door dat daar hun diner in zit. Rainbow en Skylar in elk geval wel. Zodra ik de bakjes neerzet, gaan ze er dan naast zitten. Alsof ze daar net zo lang zullen gaan zitten tot ze open gaan. Maar dat zal heus niet. Zouden ze af en toe gaan kijken of zullen ze opeens ruiken dat het ding open is? Ik moet eigenlijk eens zo’n camera gaan kopen, waarmee je dan thuis alles kan zien als je er niet bent. Misschien wel een idee! Haha, ik zie dat ik dan opeens keihard roep ‘Skylar! LIEF ZIJN!’ Het arme beest schrikt zich lam!

Ik moet, tot ik er nog 2 bij heb, ook die andere bakjes erbij zetten. Hopelijk gaan ze allemaal rond dezelfde tijd open. Helaas heb ik daar geen getuigen van kunnen ondervragen. Toen alles eenmaal klaar stond, ben ik naar mijn broer gegaan. Met mijn salade uiteraard. Hij had inderdaad een hele grote pan soep. Het was ook erg gezellig. Mijn broer had zowel zijn lolbroek als zijn grapjas aan en als hij eenmaal in kostuum is, dan is er geen houden aan. Ik heb een paar keer mezelf de krampen gelachen. Oh dat is zowel heerlijk als erg vermoeiend tegelijkertijd. Ik stikte er een paar keer bijna in. Hij zelf ook hoor, daar niet voor. Ik was zeker niet het enige slachtoffer.

Hij heeft een ontzettend leuk watervalletje gemaakt over stenen heen, bij de boom. En daar was hij helemaal trots op. Ik weet zeker dat zijn tuin tegen volgend jaar een paradijsje zal zijn. Ik ga dan de muur in het ‘buitenverblijf’ schilderen. Leuk, tropisch ook, een beetje Hawaïaans, zo in die stijl wil hij alles. Met van die Tiki’s en dat soort dingen, dat wordt dus wel leuk. Het ligt er een beetje aan hoe het allemaal loopt maar anders zal hij toch tot na mijn studie geduld moeten hebben. Dit is een flinke muur. Ik moet nog een muurtje doen maar die is 2 x 2 of zo. Dat is nog te overzien. Dat kan in ene dag, hoop ik toch. Maar bij hun weet ik dat zo net nog niet, daar gaan wel meer dagen inzitten. Tropische bladeren, bloemen zoals hibiscus, een kameleon, kolibrie, toekan, weet ik het allemaal. En dan ook nog een waterval. Ja ja, hij weet wel wat hij wil hoor, die broer van mij!

De bak van de salade krijg ik woensdag wel terug, want dan is hij jarig. Zo zie je elkaar nooit, zo zie je elkaar twee keer in de week. Zo gaat dat soms. Ik was precies op tijd thuis voor de snoepjes en dat lieten ze me ook duidelijk merken door demonstratief op de tafel te gaan zitten. Behalve Aurora dan, die zat op haar plekje op de grond, naast de bank. Zoals altijd. Ja ja, ik kom eraan! En daarna pas, ik kon nog net mijn benen heel houden, kon ik zelf gaan zitten. Ik had wel al gezien dat de bakjes zo schoon waren leeggegeten, dat ik bijna kon denken dat ze die stiekem hadden afgewassen. Een fijne zondag is het geweest. Dat mocht ook wel, want de maandag naar de tandarts en dat kan wel eens pitten worden. Dus ik had het vooral wel verdiend.

Dus nu zit ik dit allemaal te typen, met een pijnlijke kies en een eindelijk bijna uitgewerkte verdoving. Ik ben niet van de verdoving hoor, ik laat meestal liever alles doen zonder. Zo’n hekel heb ik aan dat tintelende half dove gevoel van een verdoving. Maar ja, dit was wel even wat anders. Met een apparaatje kreeg ze vrij snel gelukkig mijn kroon eraf. Het had maar een poging of 9 nodig. Ik heb nu dan ook het gevoel alsof iemand me een tik voor mijn bek heeft gegeven. Er zat een zacht plekje onder mijn kroon. En dat is nu gevuld en de kroon zit er weer bovenop. Ik kan gevoeligheid verwachten de komende dagen. En als ik meer last krijg, dan moet ik snel terug komen.

Zo niet, dan laten we het zo tot de volgende controle en gaan we dan eens kijken voor een nieuwe kroon. Het wordt blijkbaar tijd om deze te vervangen. Ik heb nog een grote mazzel gehad, dat ik geen wortelkanaalbehandeling nodig had. Want het zat heel erg dicht bij de zenuwen. Ze ging het toch zo proberen en dat is uiteindelijk gelukt. Iets waar ik wel heel blij om ben. Het doet alleen wel zeer en het lijkt wel alsof er een groot gapend gat zit aan de binnenkant. Maar dat zal wel weer zo’n raar vertekenend beeld zijn, wat je altijd hebt met je gebit. Het lijkt allemaal veel groter dan het in werkelijkheid is. Nou ja, ik wacht wel af. Hopelijk geen extra pijn en hoef ik pas in december weer! Beter hoor. Op de foto ook mijn allerlaatste creatie, die spontaan op het doek kwam. Kan je wel eens hebben!