De donderdagochtend heb ik alleen maar zitten naaien, zittingen en klittenband. Passen en meten op de kussens, de boel er weer afhalen maar alles zit dan ook perfect! Als ik die zittingen klaar heb ga ik aan het moeilijkste deel beginnen. Eigenlijk vind ik dat ook het leukste deel. Helaas moet mijn huis dan nog meer op zijn kop komen te staan. Net zoals de bank in delen.

Die moet ik ook op alle kanten zetten om er overal bij te kunnen komen. Dat betekent salontafel opzij, grote tafel opzij want ik moet wel plek hebben om hem te kunnen kantelen en zo. Ja, het is een megaklus maar het resultaat mag er straks echt zijn en daar zal ik zo van gaan genieten. Deze stof trekt niet zo het haar van de cits aan ook, geen harige en stoffige, opkrullende plaids meer. Gewoon de stofzuiger er overheen en klaar. Me liky!

Van de week zag ik nog iets heel grappigs. Skylar zat heerlijk in het zonnetje bovenop het huisje. In de vroege ochtend is dit een favoriet plekje voor allemaal. Aurora wilde via het trapje ook het huisje op. Skylar gaf haar zo een mep op haar koppie! Met ingehouden adem wachtte ik af wat er zou gebeuren. Ze staarde hem aan met platte oren maar besloot toen toch dat zij niet in een gunstige positie zat en sprong eraf en vloog naar binnen. Ze zal best beledigd zijn geweest maar ik vond het enorm grappig.

Het aantal bezoekers/lezers die mijn website hebben bezocht is alweer ruim de 50.000 overschreden. Zo hee, dat is best veel. Het gaat al richting 51.000 ondertussen. Ik heb geen idee hoor, ik vind het veel maar misschien is het in website land vrij weinig. Ik hou me daar verder niet mee bezig maar ik zag opeens het aantal en ik was verbaasd dat het er zoveel zijn. Uit de statistieken kan ik zien dat er zo’n 200 mensen elke dag mijn blog lezen. Dat is ook al veel meer dan ik gedacht zou hebben. Best wel leuk eigenlijk, hallo allemaal! Ik zit in elk geval niet in de lucht te wauwelen, al ben ik daar ook best goed in.

Het eten in huize Niemeijer wordt er niet makkelijker op. Er zijn bepaalde dingen die ik niet meer zo rustig kan eten tegenwoordig. Als het iets is wat de kittens lekker vinden, en daarmee bedoel ik vooral Rainbow, dan ben ik de pineut. Vooral dingen met tonijn, yoghurt, kaas en melk zijn favoriet.

Een bakje cornflakes krijg ik dus niet meer met goed fatsoen gegeten of een crackertje met tonijnsalade is ook een kunst om binnen te krijgen. Hij klimt gewoon bovenop me en dan heb ik zo 2 voorpootjes in mijn bakje hangen terwijl hij zijn best doet om wat van de melk te krijgen als ik cornflakes eet. Best wel grappig stiekem maar ik moet het niet aanmoedigen natuurlijk.

Ze zijn ook allebei gek op yoghurt, ik heb maar een extra pak meegenomen. Sam moest dat toen eten toen hij zo ziek was. Ik ga er dan ook vanuit dat dit geen kwaad kan en ze vinden het heerlijk! Aurora lust het ook wel en Moonlight snuffelt er alleen maar aan. Kittenmelk is ook weer volop ingeslagen, dat gaat er hier ook door alsof het gratis is. Oh ja, voor hun is het dat dan ook. Als ze maar genieten, dan geniet ik ook. Ik geniet volop van alle cits maar echt vooral van de kleintjes.

Ik heb een stel clowns in huis gehaald, hele lieve, kleine, schattige clowns. Normale clowns hou ik niet zo van, brrrr. Ze zijn zo heerlijk speels dat ik echt elk moment van de dag van ze kan genieten. Zelfs als ze slapen zijn ze heerlijk om naar te kijken. Ze hebben hier echt de hele boel opgevrolijkt. Of nou ja, behalve de 2 groten dan haha. Die worden licht chagerijnig van ze. Komt nog wel hoor, die 2 zullen ook hun kattenhartjes een keertje laten smelten. Let maar op mijn woorden.

Ondertussen zijn alle kussens klaar. Dat is de eerste grote hindernis uit de weg. Alleen lijkt het hier steeds meer op het huis van malle Pietje ondertussen. Ik heb besloten dat ik ga kijken hoe het staat als ik de bank uit elkaar haal en op een andere manier neerzet. Dan moet ik wel een hele hoop dingen verzetten en omzetten maar goed, ik ben nou toch bezig.

Eerst ga ik m bekleden. Dan neerzetten waar ik dat in mijn hoofd heb en dan zie ik gelijk of ik dat wel leuk vind. Zo niet, dan gaat het ding gelijk weer terug zodra de andere 2 delen bekleed zijn. Het is nu 15u15, natuurlijk, ik zie altijd alle getallen van de klok zowat dubbel dus waarom nu ook niet. Ik ga bekleden, de siernagels zijn er al uit en ik bekleed over de oude stof heen, dat zie je toch niet en scheelt een hele hoop gedoe. Ik heb eigenlijk geen zin om op te staan. Toch maar even doen want zo in die troep blijven zitten word ik ook niet vrolijk van.

Oh wat kan ik dat toch goed, al zeg ik het zelf. Ik ben in 1 van mijn vorige levens vast een of andere meubelmaker geweest. Toen ik ooit die spuuglelijke blauw/gele hoekbank kreeg omdat ik niets had om op te zitten, dacht ik die zo snel mogelijk te zullen gaan dumpen. Eerst sparen voor een bank die ik mooi zou vinden. Maar het lelijke monster zat en lag zo lekker dat ik dacht, daar moet ik wat aan doen. Ik wil hem houden maar dan niet met deze stof.

En toen heb ik hem voor de eerste keer bekleed. Met van die fluffy zwarte stof en kussens met dierenprint. Hij zag er prachtig uit! Daarna heb ik nog een keer een poging gewaagd met een soort leatherlook-achtige stof. Alleen na de komst van Sunshine en Moonlight werd ik helemaal gek van al die witte haren die erin bleven steken en ben ik met plaids gaan werken. Niet mooi wel effectief. Nu wordt hij heel zacht grijs en van een heerlijk praktische dikke ribstof. 

Hij is straks weer helemaal naar mijn zin, helaas niet zo snel als ik zou willen! Ik weet niet hoe ik het gedaan heb maar ik heb een meter tekort besteld. Ik snap er niets van want ik had het opgemeten. Nu kan ik nog steeds het hoekstuk niet afmaken. Ach ja, ik moet er maar om lachen ondertussen.

Dat is ook wat vermoeidheid met je doet. Ik ga gewoon nog een meter bijbestellen een naad die zowat tegen de muur zit zie je toch niet. De rest zit verstopt achter de kussen dus ik vind het helemaal prima zo. Het is toch wat. Dit soort dingen gebeuren mij normaal gesproken echt nooit.

Maar goed, ik draai het lekker naar de positieve kant; dan heb ik volgende donderdag nog lekker wat te doen. Ik plak hem gewoon aan de al beklede bank, kan mij het schelen. Ik ben toch al gewend zwart/grijs te zien hier in huis dus dan kan zo’n stukkie bank er nog wel even bij voor een weekje.

Ik ben heel creatief en vindingrijk, ik ga kijken hoever ik kom vandaag met onderkanten en zijkanten en zoals dat deel staat zie je er vrij weinig van verder tot de stof er is, als die al nodig is. Ik kan dat wel! Ik vind het eigenlijk gewoon hilarisch worden. Maar eind goed al goed, al moet het eind dan nog wat langer op zich laten wachten. Kan ik eerder uitrusten en kracht opbouwen voor het laatste loodje, ja toch?

Ik moet mijn pakje ophalen en wat kleine boodschapjes. Zo maar eerst die hoek even zover mogelijk afmaken en dan even alles glad maken. Dan ga ik vanmiddag alleen nog even de sierkussens maken en dan kan alles lekker glad opgeruimd worden. Ik hoop dat mijn rugpijn wat af zal nemen naarmate ik meer beweeg vandaag en anders slik ik wel wat om het te kunnen negeren. Als ik nog puf heb dan wordt de rest van het huis ook nog lekker schoon vandaag. Dan is het weekend volledig van mij en doe ik heerlijk helemaal niets! Ik denk wel dat ik dat verdiend heb. 

"Al onze kennis helpt ons alleen maar om een pijnlijker dood te sterven dan de dieren die niets weten."

Maurice Maeterlinck Belgisch dichter, toneelauteur en Nobelprijswinaar (1911) 1862-1949

Wat begon gisteren de dag donker zeg, ik hoef alleen het balkon niet te sproeien en dat scheelt mij lekker tijd. Regenen maar. Ik start mijn dag met mijn stukje schrijven, eten en dan moet ik de bakken doen. Ik heb van Kim even een  hoekbak te leen, de kittenbak is verleden tijd. Alle 3 de bakken hebben nu een kap en dat scheelt weer met vegen.

Op het moment dat ik maandag die hoekbak neerzette, wist ik het al, zo eentje moet ik er nog bij kopen. Of misschien wel 2 want ik heb het vage vermoeden dat ik het niet in mijn hoofd moet halen om er 1 weg te laten. Doordat het in een hoekvorm is neemt het ding gelijk minder plek in terwijl er binnenin toch voldoende ruimte is voor de cits.

Zo op het blote oog schat ik in dat als ik er zo in de andere hoek ook eentje heb staan, dat dit me dan een flink stuk ruimte scheelt. Ook als ik ga douchen zet ik ze zo op het andere stuk in de hoeken en kan ik er nog bij om mezelf af te drogen. Zo’n gedoe elke keer maar ja, wat moet je anders.

Ik kan ze leren om op het toilet te gaan maar daar ben ik dan volgens mij rijkelijk laat mee en gaat dit niet meer lukken. Je gaat er ook aan wennen hoor, even vegen, bakken opzij en douchen maar. Het wordt routine. Het staat alleen lekker opgeruimd zo in de hoek. Volgende bestelling bij zooplus komt er eentje bij in elk geval. Dan kan ik eerst kijken of ik een bak weg kan halen zonder dat er uit protest in de kamer wordt geplast.

Als dit wel het geval is, dan moet er nog zo’n hoek bij. Tenminste, als ze precies naast elkaar in de hoeken passen natuurlijk. Zo op het oog komt het precies uit en mijn oog is daar heel goed in. En ook voor het oog ziet het er dan beter uit met 2 of misschien wel 3 van die hoekbakken. Komt volgende keer wel, het staat nu ook prima.

Afgelopen maandag is ook mijn andere deurposter bezorgd voor mijn zijkamertje. Die staat op een plankje bij de boeken steeds naar me te lonken. Omdat ook dat zo’n groot verschil maakt zou ik er zo aan willen beginnen. Toch dwing ik mezelf om bij de bank te blijven dit keer. Als dat allemaal af is en alles is netjes en opgeruimd, dan mag ik van mij die poster gaan plakken. Streng maar rechtvaardig ben ik tegen mij.

Ik zal dan wat vaker die deur op een kiertje houden als die poster er eenmaal op zit. Dicht kan niet, ze vinden dat kamertje veel te leuk om in te schuilen en te spelen. Moonlight ligt altijd helemaal bovenin op de dozen of ze zitten in het raamkozijn naar buiten te kijken. Er zijn daar wel meer klim en schuilplekjes dus nee, die blijft open maar dan wel op een klein kiertje. Dan ziet mijn gang er nog ruimer uit met een blik op een pleintje waar nog een kat loopt ook. Leukie!

Dan krijg ik ook nog een mailtje dat het paarse plaid dat ik besteld had, niet meer voorradig is. Of ik iets anders wil uitkiezen of mijn geld terug wil. De hele site blijkt opeens van juist heel veel dingen in het paars, niets meer in het paars te hebben. Ook heel vreemd. Ik wil toch een nieuwe dus nu komt dat ding in het grijs. Niet echt mijn eerste keus maar die roze deken van de cits moet nu toch echt een keer vervangen worden om in elk geval een klein beetje in stijl op de bank te kunnen liggen straks.

Ik gooi de roze niet weg hoor, dat is echt Moonlight zijn troostdekentje dus die leg ik boven in hun kamertje op hun eigen bed. Ja, ze hebben het best luxe hier eigenlijk. Af en toe eens in de was om te ontharen en ik heb er geen last meer van en Moonlight ligt daar ook graag. Allemaal vliegen in 1 klap. Toch jammer dat ze die paarse niet meer hebben.

Ik zit dit om 12 uur te typen en moet nu nog 3 kussens en 5 zittingen maken. Het gaat erom spannen of ik dit vandaag klaar krijg. Ik ga me niet haasten hoor, dan gaat het zeker mis. Gewoon af en toe een sigaretje roken, met de cits spelen of ze van mijn spullen afplukken. Het komt vanzelf af.

Zondag wil ik gewoon alles opgeruimd hebben ongeacht wat ik dan nog moet doen. Het huis moet schoon zijn voor ik weer ga werken. De rest komt die donderdag en vrijdag erna wel. Ik heb alle tijd van de wereld. Om half 3 heb ik alle kussenslopen helemaal klaar en al om de kussens gedaan ook. Rainbow heeft ze gelijk gekeurd en volgens hem lagen ze heerlijk.

Daarna heb ik even een paar uur gepauzeerd. Mijn arm begon namelijk behoorlijk pijn te doen en ik voelde toen ik door wilde naaien waarom. Het lag aan mijn houding tijdens het sturen van de stof en dat gaat nou eenmaal niet anders. Dus ik ga er maar even af. Al die uren in zo’n houding doen mijn oude lijf geen goed.

Ik heb heerlijk met Rainbow op de bank gezeten. Skylar lag in de krabpaal, de andere 2 waren boven. Rainbow komt steeds vaker op schoot of in mijn armen. Ik kan daar enorm van genieten. Hij is ook zo makkelijk dat ik gewoon mijn drinken kan pakken of zo en dan blijft hij gewoon in die beweging lekker liggen in de wetenschap dat ik zo meteen weer goed zit. Wat een lekker ding is het toch.

Daarna heb ik toch even een zitting gemaakt, geen makkelijk klusje met rondlopende dingen en nog meer naaihindernissen. Die is nu ook af, en het is 20u15. Ik ga er nog eentje maken en dan kap ik ermee tot de volgende dag. Dan heb ik nog 2 normale en 1 hoekzitting te maken.

Als alles meezit kan ik vast beginnen met de siernagels losmaken en starten met bekleden van dat ene deel. Ook heb ik stof genoeg voor de onderkanten dus die kan ik van de hele bank wel vast doen. Ik ben benieuwd wat ik dan voor elkaar krijg want ik heb de afgelopen dagen flink afgeleerd een planning te maken.

Zit ik net even mijn mail te kijken, het grijze plaid is onderweg maar wat nog meer geweldig is, mijn stof is verstuurd en komt MORGEN aan hier. In mijn hoofd doe ik een klein overwinningsdansje want om dat in het echt te doen daar ben ik veel te moe voor. Ik kan gewoon in 1 ruk gaan bekleden hee, is dat even fijn! Ik ben helemaal blij.

Ik had wel in het commentaarveldje gezet ‘graag z.s.m. versturen’ maar ja, met al die mazzel die ik de afgelopen dagen al had, had ik verwacht dat de stof pas na het weekend bezorgd zou worden. Het is omgedraaid nu, vanaf nu zit gewoon alles maar dan ook alles mee. Let maar op!

"Hoe dichter de mens, in geestelijke ontwikkeling, staat bij de dieren, des te verder meent hij van hen verwijderd te zijn, en des te lager ziet hij op hen neer.

Bron: Dagboek van Florentijn, 14"

Willem Cornelis Capel Nederlands dichter en schrijver 1853-1934

Ik kom inderdaad stof tekort, ik heb een aantal meter moeten bijbestellen. Waar ik in ben getrapt ten opzichte van vorige keer is dat ik nu strepen heb én dat de andere stof toen 2 meter breed was en deze is 140 cm breed. Dat scheelt wel een bekkie en ik was dat gewoon even vergeten. Bovendien was die andere stof effen en hoefde ik nergens over na te denken wat lijntjes betreft.

Maar komt goed, ik kan alvast 1 deel bekleden tot die stof er is en ik heb alle kussens dan al zeker klaar, ook de sierkussentjes. Waarschijnlijk heb ik dan ook nog stof over om een lekker kussen van hetzelfde materiaal te maken voor in het kattenbankje. Dat staat dan ook weer leuker bij elkaar. Ik kan er niet negatief van worden in elk geval.

Eerst maar even al de kussens in elkaar gaan klussen. Dan zien we vanzelf wel hoe het allemaal uitpakt. Voorlopig ben ik toch nog wel even bezig dus dan kan ik me daar eerst even op richten.

Pas om 1 uur kan ik beginnen aan de kussens, toch weer een uur gewonnen op gisteren, dacht ik nog. De kleine dingetjes in een huishouden gaan gewoon door, ook al zit ik hier in een ontplofte bende. Het zal wel meevallen maar ik kan niet goed tegen zo’n wanorde. Overal ligt stof of spulletjes die daar niet horen normaal gesproken. Mijn eettafel is uitgeschoven, lekker handig met aan de ene kant de naaimachine en nog een lap tafel over om van alles op te doen.

De stoelen staan door de kamer want die kan ik niet gebruiken nu aan tafel. Kussens liggen op een hoop en noem het allemaal maar op. Ik hoop er snel klaar mee te zijn. Helaas gaat de stof 3 tot 5 werkdagen duren voor het verstuurd wordt. Dat wil dus zeggen dat ik voorlopig met maar 1 bekleed stuk zal zitten als het zaterdag niet binnen is. Dan wordt het pas maandag op zijn vroegst. Het volgende weekend, dat voor mij dan al de volgende donderdag is, kan ik misschien wel de andere delen doen. Ik maak me er maar niet druk om verder.

Dan doe ik gewoon het stuk waar ik tegenaan kijk. Dan is het net echt vanaf waar ik zelf zit. Ik moet eerst nog maar eens kijken of ik nog sterk genoeg ben om de delen uit elkaar te halen. Anders moet ik de hulptroepen even inroepen. Ook dat komt wel goed. Ik dacht, vandaag ga ik gewoon verder aan 1 stuk door met de kussens maken. Wie weet hoe ver ik kan komen. Ik hoef de deur niet uit. Af en toe pauze nemen, de cits verzorgen en wat eten en verder alleen maar kussens maken. Dan moet ik toch een eind komen.

Alleen had ik weer eens 1 ding mee, alles zit tegen. Mijn naaimachine haalt rare toeren uit en doet alles behalve naaien maar wel draden in de knoop laten raken met de stof ertussenin. Ik heb wel 1,5 uur zitten pielen voordat ik mijn moeder belde om te vragen of ik die van haar mocht lenen. Zucht. Gaat er zomaar weer een halve dag aan lekker doorwerken verloren. Volgens mij mag hij niet snel af of zo? Maakt niet uit. We ploeteren gewoon door, zoals al bekend, ik geef nooit op.

Ik heb gelijk ook maar wat boodschapjes gehaald die ik voor morgen had gepland. Dan kan ik misschien morgen een keertje goed doorwerken? Gelukkig ziet mijn moeders naaimachine er net zo uit als de mijne, het is alleen een ander merk. Ik moet maar eens even gaan zoeken waar ik de mijne kan laten maken. Het is al half 5 als ik pas weer kan beginnen. De planning voor vandaag loopt dus ook helemaal in de soep, ik had al gehoopt minstens de helft genaaid te hebben. Maakt niet uit, het loopt niet weg. Ik misschien wel straks…

Het scheelde niet veel of ik had uit mijn vel gesprongen. Gebeurt er met mijn moeders naaimachine toch precies hetzelfde! Hoe kon dat nou?! Kijk, als er eentje stuk is, en ik had de mijne heel lang niet gebruikt, dan kan dat nog. Maar allebei? Nee, dus er is iets anders aan de hand. Maar wat? Ik voelde me enorm gesaboteerd. Na veel denken en blijven proberen en alles weer uit de knoop halen of herstellen, kwam ik erachter.

Ik heb zo’n hele grote klos met garen gekocht, ik wist dat ik heel veel te naaien had en dan moet je niet zonder draad komen te zitten natuurlijk. Nu blijkt gewoon dat dit grote ding gewoon veel te zwaar is voor een huis, tuin en keuken naaimachine. Het is teveel gewicht om van die zware klos een draad te trekken via de naaimachine. Eindelijk, nadat ik een normaal klein rolletje zwart had gepakt, ging het prima. Om tot de ontdekking te komen, nadat ik bijna klaar ben met het eerste kussen, dat ik door alles stress en gedoe, het klittenband aan de verkeerde kant heb vastgenaaid.

Toen was ik er klaar mee, ik ben op de bank gaan zitten en voelde een zware vermoeidheid opkomen van pure stress. Ik heb gedut tot een uur of 8 zeker en ben daarna eerst maar wat gaan eten. Eigenlijk was dit echt geen normale dag, alles wat mis kon gaan ging dan ook mis. Ik haat die Murphy en vooral zijn wet. Haten is een te sterk woord, haten zit gewoon niet in me, maar ik heb een sterke weerstand tegen die wet in elk geval. Ik weet waar mijn wet vandaan komt en ik laat me er niet onder krijgen. Ik krijg het toch altijd voor elkaar, hoeveel moeite iets ook mag kosten.

Ik zie gewoon zoveel liefs om me heen, daar kikker je altijd gewoon weer helemaal van op. Ze zijn alle 4 zo schattig en de naaimachine is natuurlijk reuze interessant. Ze blijven wel op veilige afstand. Dat is wel fijner dan zoals Casper deed, die op mijn stof ging liggen die ik aan het naaien was. Moonlight ligt bovenop het kastje tegenover me vol belangstelling te kijken en de kleintjes vanaf hun eigen plekjes. Aurora bleef mooi boven.

Toen ik wakker werd van mijn flinke dut kwam zij eraan. Rainbow lag natuurlijk bij me, die had een stuk koffiekoek mee op zitten peuzelen voor we gingen dutten. Hele happen nam hij ervan. Raar beest, op kleine brokjes kauwen wil hij niet! Aurora wilde eerst weglopen toen ze hem zag liggen. Ik riep haar en vroeg waarom ze er niet bij kwam. Dat deed ze dan toch maar. Even een klein snufje aan Rainbow en ze ging een klein stukje verderop liggen. Het gaat steeds beter allemaal.

Om 21u45 was hij af, nee niet de bank, was maar waar. Mijn eerste kussen compleet met klittenband en al. Ik had het vreemde idee dat dit makkelijker zou zijn dan met de ritssluitingen die ik normaal altijd deed, vergissinkje maar ondanks dat is de eerste klaar. Nog maar 8 en 5 zittingen. Ik heb ruim de tijd. Ik kan dat wel, tegenwerking of niet.

Ik heb nog even een 2^e kussen gemaakt maar daarna heb ik de handdoek voor die dag in de ring gegooid. Het was al weer bijna woensdag. Vroeg op, wekker zetten, en dan ga ik er weer tegenaan. Vandaag komen die kussens allemaal af. Dat spreek ik nu vast even met mezelf af. De filmpjes van mijn hulpjes heb ik op Facebook gezet, ze helpen me echt zo heerlijk van de regen in de drup dat ik er steeds vreselijk om moet lachen. Ik ben benieuwd wat ze vandaag weer uit gaan halen. Ik ga nu maar snel weer aan de slag.