"Streef naar volkomen leegheid. Handhaaf volstrekte stilte."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Ik heb gisteren, ondanks dat ik me niet zo jofel voelde, toch nog wat gedaan en dan krijg ik een dag later altijd even een tikkie. Tikkie terug, zogezegd. Dus vandaag erg rustig aan, dan zal het morgen vast wel weer gaan. Hoop ik toch. Omdat ik vandaag niet weg moest, heb ik het weer eens zonder wekker geprobeerd. Als ik die al zet, dan zet ik hem op half acht. Het heeft niet helemaal geholpen en het heeft niet helemaal gefaald. Ik werd nu uit mezelf wakker om half negen. En dat was normaal half acht. Ik ben dus in die paar weken tijd maar een half uurtje opgeschoten. En ja, ik heb er nog steeds last van, van die zomertijd.

Straks als de klok weer terug gaat, dan is het in mijn voordeel. Dan kan ik de vroege tijd aan blijven houden en ben ik er lekker vlot bij de rest van de maanden. Tot het rotding weer verzet zal worden. Gelukkig is dat nog bijna een jaar weg. En ik weet ondertussen dat er in één jaar enorm veel kan gebeuren en veranderen. Dat er bij mij veel veranderd zal zijn, dat staat zelfs al vast. En dat vind ik stiekem toch best wel eng. Daarom schuif ik het maar voor me uit nog, tot ik er naar wil kijken. Bewust. Zover is het nu nog niet dus laat mij maar schuiven. Het komt vast goed allemaal. Het zit in de natuur van de mens dat ze niet blij zijn met grote veranderingen en onzekerheden. Dat ligt niet helemaal aan mij.

Dat ik me niet zo jofel voel kan ook komen omdat ik vannacht ook weer vrij weinig geslapen heb. Gelukkig was het geen eng onweer dat me nu uit mijn slaap hield maar een vreselijke aanval van maagzuur. Jeetje zeg, ik was er gewoon beroerd van. Ik heb maagbeschermers die ik nogal eens vergeet in te nemen. Ik heb ze niet elke dag nodig maar soms voel je het al een beetje aankomen en dan neem ik er wel eentje in. Dat had ik ook moeten doen voor ik ging slapen maar ja, zeefhoofdje hier had daar weer geen erg in. Dan krijg je de rekening een paar uurtjes later. Ik ben maar opgestaan en heb er twee tegelijk ingenomen. Dat hielp en niet veel later viel ik dan eindelijk in slaap.

Half negen vond ik rijkelijk laat om wakker te worden. Voorlopig dan de wekker maar zetten. Bleek ook nog eens dat ik die wel gezet had maar niet gehoord. Oh ja, dat is waar ook, die had ik juist wel gezet. Ik zal het maar gooien op twee nachten te weinig slaap. Ik was wel wakker genoeg om voor de cits het nieuwe voer te pakken. Eens kijken wat dit doet met de geen natvoer etende Moonlight. Niks, hij eet dit ook niet. De anderen vonden het echt heerlijk. Volgens mij heeft Rainbow zich helemaal misselijk gegeten. Zelfs Skylar liet nog eten staan. Het was dan ook een groter blikje, 170 gram in plaats van de 140 gram die ze normaal verdeeld krijgen. Flinke porties waarvan het grootste deel in de kleinste kat zit nu. Hij loopt een beetje bollig rond nu, of dat lijkt maar zo.

Ik heb net boven weer de brokjes aangevuld. Ze vreten toch veel meer dan ik denk hoor. Helemaal leeg was het bakje, op een handje kruimels na. Die vinden ze niet goed genoeg om op te eten. Ik wilde direct door met de brokjes die beneden staan, zit er in die grote bak een laag aangekoekte papperige brokjes. Hm, dat is vreemd. Heeft er eentje in gekotst of haalt Rainbow weer zijn pis op de brokjes truc uitgehaald. Ik ruik er niets vies aan of zo maar toch, je weet maar nooit. Voor het geval dat heb ik maar weer een kleinere versie met verse brokjes neergezet. Daar deed hij dat in elk geval niet bij, dus maar weer even terug naar het kleinere formaatje. Ik weet het natuurlijk niet zeker of hij dat gedaan heeft maar je kan maar beter even maatregelen nemen.

Mijn antieke blond heb ik weer een beetje verdoezeld door de rest weer wat lichter te kleuren. Dat wordt ook steeds erger. Kim zat van de week ook al te mopperen dat ze haar antiek blonde lokken op steeds meer plaatsen ziet verschijnen. Daar moest ik toch zo om lachen. Dat vond zij weer een stuk minder natuurlijk maar ik kon het niet laten. Toen ze daarna zei dat ze maar ging douchen, wees ik haar subtiel op het feit dat ze moest uitkijken om niet uit te glijden en zo een heup of zo te breken. Ze was stil daarna, ook raar... Ze zal al wel onder de douche hebben gestaan dan.

Toch is dat wel lastig hoor, dat soort dingen die erbij komen kijken als je ouder wordt. Ik weet nog dat van het ene moment op het andere, mijn moeder echt elke keer wel ergens over viel of struikelde. Dan had ze weer een open lip, dan weer een open knie. Dat was echt niet normaal. Toch, dat gebeurt dan opeens, je coördinatie is gewoon weg. Ik ben nu nog niet zover als mijn moeder toen maar er gebeuren wel eens dingen waarbij ik denk, hallo, wat doe jij nou? Dat zal in de loop der jaren ook steeds erger worden. Lekker dan. Alsof oud worden op zich al niet vervelend genoeg is. Krijg je zulke dingen ook even cadeau. Fijn vooruitzicht, not.

Het hoort er helaas allemaal bij. Als je niet oud wilt worden, dan moet je je jong opknopen. Dat zei mijn moeder altijd als ik zei dat ik iets niet wilde wat met ouder worden te maken heeft. Nou kan mijn uiterlijk me eerlijk gezegd vrij weinig schelen. Daar heb ik geen last van, dat accepteer ik gewoon. En als ik op tv zie wat sommige vrouwen maar ook mannen, met zichzelf doen, dan heb ik daar behoorlijk vrede mee. Door al die plastische ingrepen, zien ze eruit als een karikatuur van zichzelf. Sommigen beginnen er al mee lang voordat het nodig is, die zien er nog erger uit. Nee, laat mij dan maar lekker kreukelen. Rimpels zijn het gevolg van leven. Hoe langer je leeft, hoe meer je er krijgt. Dat is nou eenmaal zo.

Als ik van die hele oude hulpbehoevende mensen zie, dan denk ik, laat mij alsjeblieft wat eerder naar boven mogen. Dat is een puntje bij mij, hulp vragen. Dat vind ik helemaal niks en ik doe liever alles zelf. Wat als dat gewoon niet meer kan? Nou ja, die dan leeft, die dan zorgt. Voor mijn avondeten hoef ik vandaag in elk geval niet te zorgen. Ik eet lekker weer bij mijn broer, natuurlijk andijvie met een balletje. Vorige keer lekker hachee met rode kool, ook zo lekker. Alleen de cits krijgen straks voor ik weg ga al eten. Die eten toch pas als ik weer thuis ben dus dan maakt dat ook niets uit. Hopelijk is er morgen meer van de zon te zien want zo'n lekker weer vind ik het nou ook weer niet. Als ik maar eens lekker slaap vannacht, dan ziet alles er sowieso zonniger uit.

"De Weg heeft geen belangen, maar staat achter de goede mens."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Aangezien Moonlight de laatste paar dagen de blogs overheerst had, kwam er niks van mijn hele pakketjes verhaal. Wat een gedoe was dat weer zeg! Echt hoor, ik zou er bijna winkelen leuker door gaan vinden. Vrijdag, toen ik thuis kwam, zag ik de post van de dag ervoor. Er lag een pakketje bij een postagentschap. Oké, het besluit dat ik het zaterdag zou gaan halen, kwam al snel. Maar blijkbaar is er vrijdag laat weer post geweest, ze hebben weer gewoon niet aangebeld. Teveel moeite is dat of zo. Maar dat wist ik nog niet toen ik die zaterdag mijn pakketje ging halen. Ik keek pas na terugkomst weer in de brievenbus.

Het was erg druk in het kleine winkeltje en de meneer kon mijn pakje dan ook niet vinden. Het had er al moeten liggen, dat wel. Ondertussen komt de meneer van PostNL met een nieuwe lading pakjes. Hee, zegt een andere verkoper, het pakje zit hier tussen. Dus eigenlijk een dag te laat. Nou ja, hoe kan dat dan weer, had ik vrijdag mooi voor gek gekomen, mocht ik toen gegaan zijn. Ik krijg mijn pakje mee en eenmaal thuis vind ik dat andere briefje. Dat er zaterdag weer een pakje voor me lag daar. Daarom begreep ik nu direct dat ze me het verkeerde pakje hadden meegegeven en bovendien dat die andere er dan toch nog moet liggen.

Nog van een ander pakketje zag ik een briefje dat het bij de buren een paar deuren verderop was afgegeven. Moest ik daar ook nog achteraan. Die waren niet eens thuis. In de avond heb ik het nog een keer geprobeerd, weer niet. Zucht. Ik was door dat eind lopen ook helemaal van het padje af en had ook geen puf om weer terug te gaan voor dat andere pakje. Ik had het wel gehad. Maandag dan maar weer. Ik ben er weer heen gereden, toen ik Kim naar huis bracht en ja hoor. De man herkende me nog van het lange zoeken naar mijn pakje. Hij zei dat ze het vonden toen ik net weg was. Lekker dan! Ik blijf aan de gang zo! Buiten die twee keer twee uurtjes naar de zaak en een boodschapje, ben ik altijd thuis. Aanbellen is waarschijnlijk ontzettend moeilijk.

Gelukkig klopt het weer allemaal, tot nu toe. Ik heb mijn pakjes binnen, ook die van de buren. Zondagavond waren ze er eindelijk. Sjongejonge zeg, wat een gedoe om een paar kleine pakketjes zo. Daar krijg ik het dus van op deze manier. Dan nog het verhaal van de vermiste plaids. Nou, die zijn nog steeds vermist. Ik heb nog een lege opbergbox staan, in mijn zijkamertje. Ik wist dat ik daarvan nog dacht, dan kunnen die plaids daar mooi in. Alleen de box is nog steeds leeg en mijn geheugen over wat ik er dan mee gedaan heb is zo mogelijk nog leger. Ik heb de behaarde plaid dan maar gewoon in de wasmachine gegooid en daarna in de droger. Zo heb ik nu toch een schone onbehaarde plaid hangen over mijn kleding.

Omdat ik de boel anders heb neergezet nu, kan ik ook weer bij het touwtje waarmee het rolgordijn omhoog kan. Nadat ik me had aangekleed, deed ik die dus lekker omhoog. Zo het nu staat kan de zon mijn kleding niet meer verbleken en kan ik van de week daar ook een keer de ramen weer eens zemen. Doordat het gordijn omhoog is, is er opeens een zee van licht op de gang weer. Dat is ook wel weer eens fijn. Zit ik mijn schoenen aan te doen, zie ik Rainbow richting gang lopen. Abrupt stopt hij, daar waar de zon in het lange gedeelte van mijn gang valt. Wat is dit? Zonlicht hier? Dat moet hij eerst even voorzichtig peilen. Ja, het kan geen kwaad, lijkt hij te denken nadat hij er voorzichtig een pootje in heeft gestoken. Hij loopt er doorheen. Grappig zijn ze toch, dat zoiets ze dan ook gewoon opvalt.

Vannacht schrok ik wakker van het onweer. Dat was het dan ook letterlijk, on weer. Ik heb nog nooit zo'n raar onweer meegemaakt. Echte harde knallen waren het. Een aantal cits hadden zich snel uit de voeten gemaakt. Ik hoorde ze schuilplaatsen zoeken. Behalve Aurora, die is voor het raam gaan zitten kijken wat er nou allemaal aan de hand was. Ik wist niet dat ze zo moedig was. De andere drie vonden het blijkbaar een heel stuk minder. Er kwam na wat meer donder en bliksem een echte wolkbreuk, zo te horen. Wat ik dit keer zo eng aan vond was dat het maar continue bleef bliksemen achter de wolken. Dat stopte gewoon niet.

Ik ben nog even rechtop gaan zitten, om te kijken naar dat vreemde verschijnsel. Rustig bleef Aurora in het kozijn zitten, zelfs bij de hele harde knallen verblikte of verbloosde ze niet. Ze leek het interessant te vinden. Nou ja zeg, dat is een aparte. Dat had ik niet achter haar gezocht in elk geval. Moonlight is er niet gek op, dat wist ik al. Skylar bleef wel in de krabpaalmand liggen en volgens mij was Rainbow op de vlucht. Moonlight zag ik ook niet meer. Die had weer vlak bij me geslapen, dat had ik al gezien. Waar ze heen gevlucht zijn, weet ik niet. Rainbow schiet ook weg bij de vuurwerk knallen, dus dit was een logisch gevolg. Hij houdt niet van knallen. Dat is wel duidelijk.

Vanmorgen moest ik er vroeg uit want om half negen moest ik bij de bedrijfsarts zijn. Jeetje zeg, ik had daar meer moeite mee dan ik verwacht had. De eerste wekker, die een uur op snoozen staat, heb ik niet eens gehoord. De tweede gelukkig wel. Het nachtelijke onweer avontuur had daar ook niet echt bij geholpen. Met pijn en moeite was ik er net op tijd. En dan raak ik behoorlijk geïrriteerd als ik daar meer dan een kwartier moet wachten. Hij zei dan ook dat ik er boos uit zag. Nee, niet boos. Wel geïrriteerd. Ja, hij had zijn excuses al aangeboden, dus wat verwachtte ik nog meer van hem dan? Nou helemaal niets, dat moet zakken bij mij. Als het andersom was geweest, had hij vast en zeker echt niet een kwartier op mij gaan zitten wachten, toch?

Nou ja, het zakte wel weer weg natuurlijk. Ik blijf nooit boos, ik vergeet alleen nooit iets ook. Erna ben ik boodschapjes gaan halen en nu hoef ik de deur vandaag niet meer uit. Wel jammer dat het niet zo mooi is vandaag. Het wordt wel fris zo ook met de balkondeur open. Toch, wat voor weer het ook is, de cits vinden het zo lekker om buiten te zijn. Behalve regen, dan komen ze binnen. Zelfs dan niet altijd want dan kan Aurora ook gerust een tijd buiten zitten. Dan komt ze helemaal nat naar binnen, ook zo lekker. De voorspellingen voor komende tijd zijn in elk geval gunstig, het zou mooi worden. Je kan daar niet altijd van uit gaan maar bij goede voorspellingen, doe ik dat stiekem toch.

Vandaag doe ik rustig aan, ik voel me niet helemaal fit door dat hele vroege klaar staan en weg zijn. Daar heb ik blijkbaar behoorlijk moeite mee nog. De zomertijd zit er nog niet helemaal in. Ik heb net toch maar even 2 ramen gezeemd. Dan is dat alvast gedaan. Nu alleen de balkonkant nog buiten. Dan is alles weer glashelder. Ik hoop dat dit ook voor mijn hoofd zal gelden. Even dit op de site zetten allemaal en dan ga ik nog even wat zitten stippelen met verf. Misschien zo even mijn haar ook een beetje kleur geven, al weet ik nog niet of ik daar zo meteen zin in ga hebben nog. We zien het wel. Zo meteen even de cits eten geven, een avondje banken en morgen weer een nieuwe dag.

"Haal voordeel uit wat is, maar zie het nut van wat niet is."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.