"Oprechte woorden zijn niet mooi, mooie woorden zijn niet oprecht. Wie veel weet, is niet geleerd. Wie geleerd is, weet niet veel."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Gisteren na het bezoek aan de zaak heb ik gelijk mijn boodschappen gehaald. Kom ik thuis lag er een heel klein pakje van Ali Express. Die gaan nu lekker binnen druppelen, als cadeautjes. Helaas, er zouden 2 cirkel makers in zitten maar er zit er maar eentje in. Daar ga ik eens even over klagen. Goedkoop of niet, je moet me niet in de maling nemen. Er lag ook een briefje dat ik een pakketje op moet gaan halen bij een primera. Jeetje zeg, nu weer in de Grote Visserijstraat. Ik hobbel zo heel Rotterdam West door, elke keer brengen ze het weer ergens anders hier. Alsof ik deze buurt niet ken krijg ik een complete sight seeing door het Westen.

Ach het is zo mooi hier op sommige plekjes, dat is best leuk hoor. Ik vind het alleen onhandig. Nu kan ik kiezen, of vrijdag nog gaan terwijl ik moe ben en het is tot half zes open daar. Of morgen, vandaag dus, maar dan is er markt op het plein en dan kan je nergens je auto kwijt. Veel te druk dan. Toen kreeg ik opeens een lumineus idee. Ik ga gewoon lekker een stuk lopen. Goed voor de oefening voor mij. Het is een stuk dichterbij dan waar ik vorige keer met zoveel overmoed, te veel overmoed, naartoe ben gelopen. Dan moet dit wel kunnen. De markt ga ik niet over, dat vind ik normaal al vreselijk. Als ik dat nu ga doen, vallen er koppen. Wel kan ik aan het begin van de markt lekker zo'n markt patatje gaan halen. Ook een goed idee van mij. Komt helemaal goed met het pakje en met mij ook.

Toen ik gisteren naar buiten ging, ik dacht dat een vest wel genoeg zou zijn, viel het nog best even tegen. Ik had ook de balkondeur open gelaten voor de cits, het zag er zo prachtig uit. Het was behoorlijk fris uit de zon maar toch, het zonnetje scheen zo lekker. Ze vinden het zo lekker buiten, laat ze maar. Wat later op de dag werd het best een stuk lekkerder. En op zondag beloven ze zelfs twintig graden. Heerlijk. Als ik puf heb, dat hoop ik wel, ga ik lekker mijn grote ramen zemen en ook de buitenkant, dit weekend. Wel uitkijken dat ik niet teveel doe, anders krijg ik weer straf. Misschien kan ik ook de vitrage een wasbeurtje geven. Dit weekend heb ik toch veel was te doen, dat kan er dan ook nog wel bij.

Ik kan daar altijd heerlijk van genieten als ramen en gordijnen lekker schoon zijn. Of het gaat lukken, dat weet ik nog niet. Het ligt eraan hoe moe ik straks ben van het lopen of hoe ik me morgen voel. Ik ben het wel van plan maar we wachten het nog even af. Dat heb ik wel geleerd de afgelopen maanden, rustig aan en kijken of het gaat. Ik heb lekker witlof om te eten, rauw met dressing, komkommer, zo'n mooie groenige bloemkool. Hoe heet zoiets ook alweer? Ik heb het maar even opgezocht, 'groene gedraaide bloemkool' is een Romanesco. Oh ja, dat was het. Wat ziet zo'n ding er eigenlijk prachtig uit! Hierin zie je zo de heilige geometrie waar ik zo gek op ben. Mooi hoor, bijna zonde om op te eten.

De smaak van romanesco is wat frisser dan die van bloemkool, en ook wat milder, misschien iets zoetiger, lees ik er net over op Groentegroente.nl Ook is het zachter dan broccoli en licht nootachtig. De textuur is zoals die van bloemkool: verspeend van enige vezels, knapperig als het rauw is en romig als het gaar is. Heerlijk om te combineren met krachtige smaakmakers, maar ook uitstekend te genieten met wat peper, zout, nootmuskaat en boter. Ik ben benieuwd! Klinkt qua smaak precies in mijn straatje in elk geval. Zelfs de katten vonden het interessant!

Het eerste wasje zit er al in, de bakken zijn alle drie al schoon. Ik had geen zin om te wachten tot morgen met die laatste. Er staat een vuilniszak op de gang, klaar om in de container gekiept te worden. De laatste bak zit gewoon in de nieuwe die nu in de pedaalemmer zit. Die is volgens mij ook toe aan vervanging. Niet gek, ik heb het ding al bijna 13 jaar of zo. Er brak een stukje af van het schuifje dat aan de klep zit. Plastic moeheid? Er zijn duizenden zakken vuil in gegaan, dat zou best eens kunnen. In elk geval een subtiele hint om maar eens naar een nieuwe te gaan kijken binnenkort. Voor het hele ding vanzelf in elkaar kruimelt of zo. Dat is nou niet echt mijn favoriete shop onderwerp maar wel noodzakelijk.

Dan is nu mijn hele ochtend al weg. Ik ben weer eens iets kwijt. Ik ben op zoek naar mijn plaids. Ik heb een kledingrek in de zijkamer staan en daar heb ik, omdat de katten er langs lopen en de zon er recht op schijnt, een plaid over mijn kleding hangen. Ik heb er zo drie. Eentje erop, eentje in de was en eentje in de kast. Een tic die mijn moeder me heeft meegegeven. Alleen heb ik die twee andere vorig jaar een keertje netjes opgeruimd. Ergens. En zo zijn er wel meer dingen die ik vorig jaar gedaan heb maar waar ik niet meer van weet wat nu precies. Waar heb ik die plaids gelaten? Ik heb geen flauw idee en ik kan ze dan ook niet meer vinden.

Dat plaid dat er nu hangt, zit ondertussen onder de kattenharen. Die lopen daar altijd langs om op het kozijn te springen en in het zonnetje te gaan liggen. Het doet wel degelijk dienst wat dat betreft anders had ik nu erg harige kleding hangen. Nu wil ik dat ding dus wassen maar dan moet er wel een schone om mijn kleding worden gedaan. Waar oh waar zijn nu die andere twee? Vorig jaar was ik al zo moe, aanloopje tot wat ik nu heb, en al wat ik toen gedaan heb aan op- of wegruimen, ben ik kwijt. Ik weet alleen dat ik het niet in de container heb gekiept en dat het er daarom nog wel moet zijn. Ergens.

Dat zijn van die momenten waarop ik mezelf niet echt uit kan staan. Alles van vorig jaar is in een soort van roes gedaan. Had ik dat toen al geweten dan had ik het wel opgeschreven of gewoon gelaten. Ik wil me er niet aan ergeren maar het gebeurt gewoon. Waar zijn die plaids nou?! Ik ben in staat om er een nieuwe voor te gaan kopen en dan zal je zien, dan vind ik ze direct! Daar trap ik niet in. Meer uit geldgebrek hoor, want mijn hoofd is er goed voor. Ik ga zo even een poging wagen om boven te gaan kijken. Ik heb alleen zo in mijn hoofd dat ik juist een mooi plekje voor ze beneden had.

Al weet ik dan weer niet waar dat vandaan komt. Volgens mij heb ik alles beneden nu wel gehad. Ze kunnen er niet eens meer liggen. Of ik ben echt zo stekeblind dat ik ze niet meer zie. Nee, boven zie ik ook zo snel niets liggen. Niet gek want daar is het echt een rommeltje dat echt snel moet worden uitgezocht. Dat komt wel weer als ik weer beter ben. Voor nu, laat ik maar gaan genieten van het mooie weer! Klaar met dat ergeren, daar is het veel te mooi voor buiten! Even een was in de droger doen en als die klaar is gaat de volgende was erin en dan ga ik lekker lopen. Mijn pakketje en een patatje halen. Heerlijk in het zonnetje, toch een beetje Sunshine voor mij...

"De wijze vergoedt kwaad met goed."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Die Rainbow toch. Dat is toch echt de meest aanbiddelijke van het hele stel hoor. Echt, ik moet toch zo vaak enorm om hem lachen. Dat is toch heerlijk! Hij heeft sowieso al een aparte manier van doen en laten. Hij doet alles net even anders dan de rest. Grappiger ook. Dat begint al met koppies geven. Hij doet dit met volle overgave en neemt een soort aanloopje. Mensen kunnen high fives geven, Rainbow geeft high koppies. Hij springt heel hard omhoog om je dan met een soort van kopstoot te raken. Zo grappig om te zien is dat. Het gaat ook wel eens mis, dan 'kopt' hij ernaast en schiet hij hard door.

Ook vindt hij het leuk om zich een soort van ter aarde te storten. Als ik langsloop en ik wil hem een kroel geven, dan kunnen er twee dingen gebeuren. Of hij geeft zo'n springend koppie of hij stort zich ter aarde, zo half op zijn rug neerkomend en zijn buik omhoog zodat je hem dan daar kan kriebelen. Ook als ik thuis kom en ik steek mijn hoofd voorzichtig en blazend als een kat door de deur om te zien of er katten zitten die proberen te ontsnappen, zie ik altijd Rainbow zich op de grond gooien een stukje verderop. Hij blijft dan zo liggend naar me kijken totdat ik binnen ben en hem over zijn buik geaaid heb.

Als ik dan, meestal met een volle boodschappentas, doorloop naar de keuken, loopt hij mij tegen mijn benen springend mee. Hij hoopt natuurlijk wel iets lekkers te scoren als ik de boodschappen uit pak. Zo gehaaid is hij ook wel. Zoals hij gisteren me probeerde uit mijn bed te krijgen, was ook al zo grappig. Dat had hij nog niet eerder gedaan. Zoals hij voor mijn beeldscherm gaat zitten, als hij het wel lang genoeg vindt dat ik aan het typen ben geweest. Zo grappig, hij blijft dit ook doen steeds. Als dat niet lukt dan gaat hij aan mijn schouder hangen en blijft naar me staren. Hoe dan ook, hij weet best dat ik hem zo niet kan weerstaan. Natuurlijk wordt er gekroeld en geknuffeld als ik in die oogjes kijk.

Gisteravond heb ik ook weer zo om hem gelachen. Als ik het had geweten had ik het gefilmd. Dat filmpje zou een echte internethit geworden zijn. Zo tegen een uur of tien, ja de katten hebben zich al prima aangepast aan de zomerklok, druppelen ze allemaal weer naar me toe. Het wordt snoepietijd. Rainbow komt ook wel eens om een uur of acht al en gaat dan naar de pot met snoepjes zitten staren. Die staat nu in de nieuwe salontafel. Van de pot naar mij kijkend en weer terug, zet hij zijn meest aanbiddelijke blik op. Ik zou hem zo een kilo snoep geven maar daar ga ik natuurlijk niet aan beginnen. Zo rijk ben ik niet en het zou ook niet goed voor hem zijn. Maar het kost me wel moeite hoor om te weerstaan.

Goed, gisteren kwam hij dus ergens vandaan, en liep een beetje geeuwend rond. Aurora lag in het mandje op de bank, dat is haar plekje. Rainbow gaat er zo voor zitten en hij zit naar haar te kijken. Ik zit met belangstelling te kijken wat er zal gaan gebeuren. Moonlight mag haar namelijk altijd wel begroeten. Alleen ziet zij natuurlijk ook niet direct wie het nu is omdat het tuxedo trio zo op elkaar lijkt. Als er eentje omhoog springt en even aan haar ruikt, dan hoor je ze een soort van purren tegen elkaar. Prrrr prrr, doet zij dan als ze wakker schrikt en de ander doet dat terug. Als het Moonlight is dan vindt ze dat prima. Bij de andere twee is ze direct op haar hoede.

Dit keer sprong Rainbow omhoog om even aan haar te ruiken. Zij ruikt even terug, schrikt want het is Moonlight niet. Dan gaat direct een pootje omhoog om te meppen indien nodig. Rainbow, die geen tik op zijn neus wil maar wel ook een tik wil geven, hangt met één pootje aan de bank, zakt achterover terwijl hij met zijn andere pootje de tik wil uitdelen. Langzaam zakt hij zo onderuit de vloer over. Het was net slapstick, wat heb ik gelachen zeg. Rainbow zat me dan ook een beetje verontwaardigd aan te kijken nadat hij weer recht kwam. Alsof hij zich zijn blunder besefte. Ik kon niet meer bijkomen! Oh als je dat toch op de film kreeg, dan hadden jullie waarschijnlijk allemaal net zo hard moeten lachen! Hij maakt mijn leven toch echt stukken leuker, daar ben ik dan ook zo dankbaar voor. Hij wordt met de dag leuker, ik kan al bijna niet wachten tot volgende week!

Wat kan je toch houden van je dieren! Zeker als ze zo aanbiddelijk zijn als Rainbow. Ik ben altijd al gezegend geweest met van die bijzondere huisdieren. Of misschien ziet ieder 'baasje' dat wel zo. Dat lijkt me eerder het geval alleen heb je dat zelf niet in de gaten, jouw dieren zijn speciaal. Bij mij is dat gewoon echt zo... Dat weet ik wel zeker! Ik zie nu ook elke keer van die herinneringen op Facebook van vorig jaar. Toen de kittens er net waren. Dat is toch ook wel weer geweldig om terug te zien. En ook hier weer, jeetje mensen wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Komt dit nu omdat ik ouder word of heeft iedereen hier last van? Het is dat ik geen kerstboom meer neer zet maar anders zou ik hem gewoon laten staan. Voor je het weet is het weer kerst.

Tussendoor ga ik me maar even aankleden. Ik moet straks weer naar de zaak. Mijn agenda mee en mijn schriftje voor de bedrijfsarts en Stefan. Dan kan ik alles weer bijwerken daar. Zal ik ook een nagelvijl meenemen? Dan voel ik me echt zo'n secretaresse die je wel eens ziet in films. Verveeld je nagels zitten vijlen op je werk, dat lijkt me wel wat. Gelukkig weet ik ondertussen hoe die rare telefoon daar werkt, mocht ik even alleen komen te zitten. Toch blijf ik het raar vinden dat een telefoon niet werkt zoals je verwacht dat hij werkt. Als je pc uitvalt, en dat gebeurt echt wel eens, dan kan je toch geen kant op? Heel raar...

Het wordt nu echt lente mensen! Tenminste, dat beloven ze toch op de tv. Al heb ik sinds mijn Jan Pellenboer trauma weinig vertrouwen in wat de weermensen daar zeggen. Toch, je voelt het, het wordt heerlijk weer. Beginnend bij vandaag en het weekend zelfs oplopend tot zo'n twintig graden. Is dat niet heerlijk?! Ik vind van wel. Natuurlijk heb ik wel wat dingetjes te doen, allemaal huishoudelijk. Maar toch, ik ga er van genieten. De balkondeur open voor de cits, ook zo fijn. Als ik straks thuis kom, met boodschappen, dan ga ik eerst Rainbow kriebelen over zijn buikje, die ligt dan vast al weer klaar en voor de rest? Geen idee, lekker niks. Balkon misschien een beetje fatsoeneren? Gezellig met de cits buiten zijn. Ik zou zeggen, doe als ik, geniet ervan voor het weer kouder wordt. Ik zeg doen!

"De wijze heeft geen onwrikbare beginselen; hij past zich aan bij anderen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.