Ik heb dan wel heel stoer de wc gemaakt maar hij doet nu toch weer raar. Dat begon het weekend al, het water sijpelde langzaam door. Ondertussen weet ik dat ook dit aan de vlotter ligt, net als het heel langzaam bijvullen van water in de stortbak. Ik heb die klep er weer afgewurmd, iets dat ook wel wat makkelijker zou mogen kunnen, wat mij betreft. Een tikje tegen het ding zelf en het was weer goed. Totdat ik de klep er weer op had gezet. Ik kan er lang naar kijken maar hoe dat nou echt precies werkt, daar kom ik toch niet helemaal achter. Daarom begrijp ik niet goed waar het nou precies in kan zitten. Lastig dus.

De klep is er nu af, ik woon hier toch alleen en ik weet hoe ik moet doortrekken zonder het gemak die de klep erop kan geven. Alleen nu doet hij het natuurlijk opeens prima. Tot ik de klep er weer opdoe. Maar ik kan niet vinden waar dat nou in moet zitten. Daarnet toch maar eens geprobeerd om de klep er weer op te doen en hij doet het nog steeds zoals het hoort. Tot de volgende keer natuurlijk. Ik heb het vage vermoeden dat er toch een hele nieuwe vlotter in zal moeten een keertje. Dat stel ik natuurlijk het liefst zo lang mogelijk uit. Die kunnen nogal prijzig zijn, al viel het bij de Praxis geloof ik wel mee. Ik word hier nog een keertje goed in ook! Kapotte wc? Ria helpt je ermee! In slogans ben ik ook wel aardig, geloof ik.

Ik ben tussendoor steeds bezig met de kandelaartjes. Morgen ga ik een dagje op stap met Kim en dan ga ik gelijk kijken of ik er ergens nog een stuk of 20 vandaan kan halen. Dat komt vast wel goed. Misschien neem ik er iets meer mee, ook om er nog een paar voor op de site te maken, voor de verkoop. Gisteren vroeg er nog iemand om ook maar ja, ze zijn op, die ik op de site had staan en het zullen nu dan ook andere worden omdat je die nergens kan kopen. Er zit niets anders op. Ik heb het druk met al die opdrachten, die een tijdslimiet hebben om af te zijn. En de rest zal gewoon even moeten wachten. Daarom werk ik daar nu ook alleen maar aan. Als af is wat af moet, kan ik weer aan mijn eigen dingen werken.

Ik wil ook nog zoveel maken! Ook aan schilderijen en dat soort dingen. Dat is niet het enige maar ik wil zelf ook een paar leuke flessen, met lichtjes erin, voor de kerst hier. Alleen ben je dan zelf een kind van de rekening want voor jezelf, ga je niet zo zitten pushen. En ik wil ook nog steeds zo graag dat kastje uit de gang opknappen. En ook de krantenbak die naast de bank staat. Die moeten dan hetzelfde ontwerp krijgen, zodat ze bij elkaar passen. Ik ben daar nog over aan het dubben, want dan komen er wel meer meubels bij die ik dan in diezelfde stijl ga aanpakken. Als ik daar tenminste een keertje de tijd voor ga krijgen. Eerst maar eens even een goed ontwerp voor gaan maken en dan zien hoe ik die tijd kan maken.

Dat zal zeker niet voor volgend jaar gaan zijn, ben ik bang. Juist omdat ik me iets beter ga voelen, merk ik dat ik wel erg op moet gaan letten dat ik niet over grenzen ga, waar ik dat niet moet doen. Zoals gisteren dat ene uurtje je dan weer op je plek zet en je eventjes met je neus op de feiten drukt. Ja, het gaat wat beter, nee, je bent er nog lang niet. Dus opletten geblazen. Ik merk het wel snel hoor, daar niet voor. Daar zorgt mijn strenge lijf wel voor. Maar zoals nu, met veel opdrachten met een deadline, moet ik erg opletten dat ik er niet van ga stressen. Maar toch wil ik het proberen voor elkaar te krijgen. Ik hou me gewoon kalm en doe wat ik moet doen. Dat het uurtje langer me zo zwaar viel, dat is veel vervelender. Daar moet ik zeker op letten want ik wil echt geen grote terugval meer krijgen.

Vandaag in de ochtend de boel gedaan. Nou ja de boel, dat is wel weer wat overdreven. Gewoon een beetje gestoft en gestofzuigd en het toilet. Bijna dagelijkse kost, al ben ik flink gaan minderen in het stofzuigen sinds ik ziek ben geworden. Daarna ben ik aan de kandelaartjes begonnen die ik hier al heb. Ik heb er nu een paar af. Morgen dus zoeken naar de rest, zodat ik er minstens 30 kan maken. Ik ben nog wel even bezig. Mijn nek doet nu zeer dus ik ben er klaar mee voor vandaag. Even rust, even schrijven en dan is het alweer bijna tijd om de katjes te gaan voeren. En dan ben ik zelf ook aan de beurt. Als je zo bezig bent, dan vliegen die dagen gewoon echt veel te snel voorbij hoor. Morgen met Kim op stap en dan komt er ook niks van.

En ik moet ook echt en dan bedoel ik ook echt, gaan zorgen dat ik mijn zomergoed ga omwisselen met het wintergoed. Het wordt echt kouder straks. Ik moet echt nog vinden wat ik er nou precies mee gedaan heb begin van dit jaar. Ik wist toen echt niet dat ik zo heel erg warrig was, daar kom je vanzelf wel achter natuurlijk. Dat is alleen helaas als je alles al kwijt bent wat je dacht netjes op te ruimen. Maar ik kom er wel uit. Ik heb het nu ook weer erg koud maar de deur staat dan ook al heel de dag open. Dat vinden ze toch een stuk fijner dan dat hij dicht is, de cits dan. Voor mij is het nu weer met blauwe kouwe vingertjes typen. Die gaat zo echt wel dicht hoor. En dan lekker onder een plaid weer warm zien te worden. Ik krijg opeens trek in soep! Misschien morgen maar spullen voor halen?

"Er is maar een ding ter wereld erger dan beroddeld te worden, en dat is niet beroddeld te worden.

Origineel: There is only one thing in the world worse than being talked about, and that is not being talked about.
Bron: The Picture of Dorian Gray (1891)
"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Het was gisteravond echt oorlog hier. Nee, dit keer niet tussen Aurora en Skylar maar tussen Rainbow en Moonlight. Moonlight kan best wel snel gillen, om aan te geven, rot op! Maar daar blijft het meestal wel bij. Alleen, wat ik al eerder zei, die kleine Rainbow is ook wel een grote pestkop. Dit keer bleef hij aan de gang met het lastig vallen van Moonlight en die valt me toch eventjes heftig uit naar Rainbow! Zoals je wel eens van die vechtende katten buiten hoort! Ik schrok me een ongeluk! Moonlight leek er zelf ook helemaal door van slag te zijn. Ik zag Rainbow weer zitten loeren en zei strengen tegen hem 'ga jij maar eventjes naar de gang'. Niet verwachtend dat hij ook met een beetje hangend koppie naar de gang liep. Daar moest ik dus wel direct om grijnzen maar ik liet niets merken.

Moonlight zat op het kastje achter de bank en leek van slag te zijn. Eerst reageerde hij niet toen ik hem riep maar wat later wel en kwam hij aangesneld en ging hij naast me liggen. Hij had echt even troost nodig. Moontje is een grote lieverd en hij houdt helemaal niet van dat soort dingen maar hij laat zich ook niet zomaar op zijn kop zitten. Waar ik wel blij om ben hoor want anders was hij echt de pineut geweest met twee van die plagende pubers in huis. Jeetje wat zijn ze de laatste tijd vervelend zeg, vooral tegen de andere twee. Het geruzie en gekissebis is hier dan ook niet van de lucht en ik hou daar, net als Moon, ook niet van. Gelukkig bleef het vannacht rustig in de tent!

Eergisteren had ik wat van mijn werkjes voor de kerst, allemaal nog helemaal niet af, op de pagina van Donna Dewberry gezet. Nou, daar kreeg ik me toch veel likes en commentaren op. Overweldigend zeg! Maar het leukste was nog dat Donna zelf er een like en een commentaar op gegeven had. Met zoveel honderden foto's die daar geplaatst worden van iedereen die aan onestroke painting doet, geeft ze niet echt vaak commentaar dus ik vond dit heel erg leuk! Ook vroegen er mensen of ze mijn designs mochten gebruiken en dat soort dingen. Ja natuurlijk mag dat, ik kijk toch ook naar wat ik voorbij zie komen. Als ik iets heel erg mooi vind, dan ga ik dat ook proberen te maken. Want ondanks dat, jouw eigen stijl maakt er toch weer iets heel anders van. Ze doen maar hoor. Ik heb ondertussen al echt honderden likes en commentaren vol complimenten, dat is toch echt wel erg leuk!

Er zei ook iemand, ik hoop dat ik ooit zo goed als jij wordt, ik ben pas twee jaar bezig. Ik heb maar niet gezegd dat ik pas een paar maandjes bezig ben hoor. Dat klinkt dan gelijk weer zo lullig. Ieder heeft zo zijn eigen talentjes toch? Ik wist ook niet dat ik dit kon hoor, dat kwam opeens zo. Het begon met een klein schilderijtje voor Petra en toen Sonja en toen vond ik het dotten en zo kwam ik steeds meer dingen tegen. Je kan zo goed vogeltjes maken, zei iemand. Ja, die lukken erg leuk maar ze zijn ook zo super makkelijk te maken, voor mij dan. Het zijn maar een paar lijntjes en cirkeltjes en hoppa, oogjes maken en je hebt een leuk vogeltje.

Ik merk ook dat ik anders naar alles kijk en dat dit steeds erger wordt. Ik kijk in lijnen en vormen tegenwoordig en in mijn hoofd denk ik dan ook nog, oh dit is makkelijk of oh dat zou best moeilijk zijn. Waar het soms mis kan gaan is met de proporties en soms zie je dat zelf dan nog niet eens. Of je laat het even liggen en als je dan later kijkt, dan zie je wat er nou zo raar aan is. Of ook als je ergens een foto van neemt, dan zie je het soms ook opeens. Raar eigenlijk. Alsof het het dan opeens niet meer zo goed kan zien. Even afstand nemen helpt meestal wel of anders dan die foto maken. Dat helpt altijd wel maar ook na een tijdje pas weer kijken.

Ik heb nog geprobeerd om een naar rook hengelende Rainbow op de foto te krijgen maar helaas, als je wilt dat een kat iets doet, dan zal deze dat ten alle tijden laten. Kattenregel nummer één is dat. Zo gaat dat praktisch altijd. Als zoiets dan opeens een keertje lukt dan is dat gewoon puur geluk. En dat heb ik nou eenmaal niet zo heel vaak. Vandaag moest ik weer naar de zaak maar dan nu een uurtje langer. Jeetje zeg, dat heb ik dus echt flink gemerkt. En dat vind ik dan ook weer zo raar! Je zou denken, dat uurtje, wat maakt dat nou uit. En dat vind ik zelf dus ook alleen, ik loop er wel tegenaan dat het voor mij, in dit stadium dan, behoorlijk lang kan duren.

Daar merk je dan weer aan dat je minder ver bent dan je zelf zou willen. Stiekem had ik gehoopt dat ik er niks van zou merken maar dat viel dus tegen. Toen het twaalf uur werd, wilde ik zo graag weg. Misschien dat het wel scheelde ook, dat ik toch wel wat mensen aan de lijn kreeg. Heel vaak, ik bel voor het klanttevredenheidsonderzoek, zijn ze niet thuis of krijg je voicemail. Vandaag was iedereen opeens thuis of zo. En dan ook nog van die mensen die je hele verhalen gaan vertellen. Wel allemaal leuke en vrolijke mensen, dat scheelt, dat kan ook wel anders zijn en dan word ik er helemaal moe van. Maar in elk geval, dat laatste uur heeft zeker een halve dag geduurd, zo voor mijn gevoel. Ik was dan ook evenredig moe.

Ik blijf het raar vinden hoor, hoe dat zo kan schelen. Maar goed, ik ga met alles langzaam en al helemaal met wennen aan dat soort dingen. Komt vast nog wel een keertje goed. Voor vandaag stop ik er lekker mee. Katjes eten, ik ook en dan languit. Hopend dat de goede vrede vandaag bewaard zal blijven in huize El Cato. Op de foto dat van Donna, trots door mij bewaard en het bewijs dat het witje het heus wel kan, lief naast elkaar op de bank blijven. Als ze maar wil!

"De taal dient gestemd te worden, net als een viool; en net zoals te veel of te weinig vibratie in de stem van de zanger of het trillen van de snaar de toon vals maakt, zo zal ook een teveel of een te weinig aan woorden de boodschap bederven."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Ik had nog maar net mijn blog geplaatst gisteren en Rainbow zat al de hele tijd bij me te klieren. Hij hing weer aan mijn schouder en wilde maar aandacht. Gedeeltelijk kwam dat ook omdat hij geen lunch had gehad maar ja, er stond nog ontbijt dus dan kan hij geen honger hebben. I am crazy Hanky not! Maar goed, hij sprong ook weer eens over mijn toetsenbord en opeens begon de pc te praten. Wat de fok? Oh mijn hemel wat was dat irritant zeg! Je zag een soort blauw rechthoekje komen op alles wat hij ging lezen. Hoe krijg ik dat nou weer uit? Hier werd ik helemaal gek van en ik was natuurlijk weer veel te blond om gewoon de luidspreker uit te zetten, zolang ik dat nog niet gevonden had.

Nou, dat heeft echt wel even geduurd maar uiteindelijk heb ik het toch gevonden. Dat is om gestoord van te worden zeg! De stem was van Microsoft Frank en ik had Frank helemaal niks gevraagd. Al zeker niet om de oren van mijn hoofd te kletsen met allemaal onzinnig gedoe. Hoe kunnen blinde mensen daar nou wijs uit worden? Echt hoor! Ook was het beeld van Facebook ingesteld voor blinden en slechtzienden maar gelukkig wist ik nog wel hoe ik dat weer in normale proporties moest krijgen. Die Microsoft Frank was een ander verhaal maar ik heb hem aan het einde toch maar mooi het zwijgen opgelegd! Al heb ik nog uitgeprobeerd hoe hij klonk als ik hem langzaam of snel zette, hilarisch! Fijn hoor, van die over je toetsenbord huppelende katjes! Zo maak je nog eens wat mee. Ik zou al weer niet meer weten waar ik het kan vinden dus de volgende keer, mocht dat nog eens gebeuren, heb ik weer hetzelfde. Al hoop ik wel dat ik er dan eerder aan denk om het geluid uit te zetten.

Rainbow kan er ook een houtje van hoor. Skylar mag dan wel het meest op zijn kop krijgen maar vlak de kleinste van de familie niet uit. Zelfs al is de kleinste nu ook niet echt klein meer. Skylar lag heerlijk te dutten in het mandje van de krabton. Meestal ligt Rainbow daar en die vond dan ook dat hij daar gewoon moest kunnen liggen. Daarom begon hij heel systematisch Skylar eruit te werken. Eerst onder het mom van even kroelen, wat natuurlijk overging in stoeien en puntje bij paaltje stond Skylar naast de ton. Hij kwam er dan ook niet meer in en was daar best een beetje gefrustreerd door. Ik heb er nog wat foto's van genomen alleen was ik weer rijkelijk laat.

Omdat Skylar het niet meer voor elkaar kreeg om Rainbow eruit te krijgen, gaf hij het maar even op. Hij draait zich om en springt van de bank en ziet Aurora in het raamkozijn zitten. Valt hij toch even fel aan zeg! Zo dan, ik moest echt gaan staan en met harde stem tegen hem spreken. Alsof ik hem uit een soort van trance moest halen. Bizar gewoon. Maar ik heb wel gelijk weer iets geleerd. Als Skylar gefrustreerd raakt, valt hij dus zijn minst favoriete huisgenoot aan. Mag ik al blij zijn dat ik dat niet ben zeg. Stelletje vervelia's waren het gisteren gewoon allemaal. Ook Aurora later weer, krabbelen naar Moonlight toen ze alweer samen op de bank lagen. Alleen had ik de pech dat mijn hand het slachtoffer werd.

Die heb ik dan ook weer gelijk de bank af gebonjourd. Echt hoor, fijn die weersveranderingen maar ze zijn er best wel gevoelig voor. Daardoor heb ik er ook last van. Ik zat gisteren te vernikkelen gewoon en heb de balkondeur dicht gedaan. Het was zulk rotweer dat de katten er niet eens om gevraagd hebben. Ze hadden het zo al door. Vandaag hebben ze wel een paar keer lopen jengelen bij de keukendeur maar die hoefde ik maar even open te zetten en dan snapten ze het weer gelijk. Snel maar weer dicht, koud! Ik weiger de kachel al aan te doen hoor. Ik reken toch nog een beetje op dat weekje nazomeren in oktober. Daarna ga ik pas kijken naar de verwarming. Tot die tijd zijn er plaids en dikkere kleding.

Vandaag heb ik lekker een stuk zitten lezen in één van mijn Rulof boeken, daar kan ik zo van genieten. Als ik het uit heb dan ga ik, voor de zesde keer, Het Ontstaan van het Heelal lezen. Dat vind ik toch zo'n prachtig boek! En elke keer weer opnieuw verbaast het me dan zo, dat het wel lijkt alsof ik een nieuw boek lees. Ik ben dus benieuwd hoe ik het dit keer zal lezen, wat voor nieuws ik er nu weer uit kan halen. Het is alweer een tijd geleden en naarmate jij zelf gegroeid bent, kan je sommige dingen die je eerst niet kon begrijpen opeens wel begrijpen. Of iets wat je half begreep kan opeens volledig binnen komen. Ik heb eigenlijk nooit meer nieuwe boeken nodig. Je pakt er weer eentje die je al een tijd niet meer gelezen hebt en hup, een nieuw boek.

Natuurlijk heb ik vandaag ook weer geschilderd maar de kandelaartjes gaan moeizaam. Het duurt namelijk heel lang voordat het droog is. Vandaag voor de tweede keer de buitenkant gedaan en ik zie ze nog een beetje doorschijnen. Ik ben bang dat het nog voor een derde keer zal moeten. Dat heb ik vandaag dan maar gedaan en ook weer wat details op de stukken waar ik aan bezig ben gedaan. En nu is het alweer donker en omdat ik morgen weer naar de zaak moet, hou ik er voor vandaag maar mee op. Anders ga ik weer te ver en dat moet ik niet willen. Morgen weer een dag.

Gisteren was er één van de cits in elk geval niet zo lekker. Ik had braaksel gevonden en opgeruimd maar vanmorgen bleek dat er nog ergens in de kamer een zooitje eten over de vloer gegooid was. Heel raar eigenlijk, dat had ik helemaal niet gezien. Hoe bedoel je kippig? Blikvoer kan volgens mij toch echt niet bedorven zijn, het rook ook goed maar gisteren wilden ze er allemaal niet echt aan. Ook vanmorgen aten ze niet echt goed, al waren later op de dag de bakjes toch wel leeg. Nou ja, gelukkig vandaag geen last van gehad en ik weet ook niet wie het was, al vermoed ik Skylar omdat die zo rustig was verder. Zo weet je het nooit, tenzij je het ziet. En ze zeggen het ook niet even of zo. Had ik maar kats moeten leren, zou dat niet even makkelijk zijn!