Er is weer eens een erger je rot reclame. Al een tijdje hoor, ik vergeet het alleen elke keer te zeggen. Niet dat het nou zo belangrijk is of zo. Het is wel iets wat me mateloos ergert en echt elke keer moet ik er dan commentaar op leveren. En toen ik hier net ging zitten om te schrijven, kwam hij toevallig net op de tv. Nou ja, toeval bestaat niet, daarom schrijf ik het nu toch eens op. Het gaat om de reclame van die roerbaksensatie. De man komt thuis en maakt een diepvriesmaaltijd klaar, en alles staat al voor hem klaar of zo. Hij vindt het zo lekker, dat hij zijn hele bordje schoon likt. Dat bordje staat weer zo op het aanrecht.

Dan komt er een vrouw thuis, die ziet het lege en schone bordje. Zij is zo ontzettend verbaasd en vraagt of hij dan niet gegeten heeft. Als hij dan, met een hele ondeugende grijns, zegt van ja hoor, zie je dat ze het nu echt helemaaaaaal niet meer begrijpt. Ze valt nog net niet flauw van verbazing. Ja, want dat kan toch ook helemaal niet. Hij heeft wel gegeten en toch is zijn bordje schoon. Mannen kunnen natuurlijk ook absoluut niet afwassen! Daarom is het ook zo’n mysterie natuurlijk, dat het bordje zo schoon is en hij toch gegeten heeft. Waar ze het trouwens absoluut niet over hebben, is de pan waarin het is klaargemaakt.

Of zou de beste man die ook hebben schoongelikt? Dat kan natuurlijk en dan begin ik er al iets meer van te begrijpen. Dat zou inderdaad wel heel absurd zijn dan, want ja, nog steeds, mannen wassen natuurlijk nooit af. Dat was me al duidelijk geworden in die Dreft reclame, waarin dat jongetje zo graag een raket wil maken van de grote fles, die mama maar niet leeg schijnt te krijgen bij het afwassen. Dat afwassen doet ze dan ook steeds als papa de krant zit te lezen ondertussen. Dus van dat afwassen, ja dat was me al duidelijk. Mannen doen dat niet, die lezen dan de krant.

De pan is schoon gelikt in de kast gezet en het schone bordje, dat is proper voor mijn Belgische lezers, staat op het aanrecht. Schalks kijkt de man haar aan, jawel, hij heeft toch gegeten. Daar waren we gebleven en daar blijft het ook bij. Ja ja, die roerbaksensatie! Het is me toch wel wat. Mannen kunnen dat zelfs opwarmen zelf! Dan hebben ze toch wat te eten als vrouwen er niet zijn. En zo lekker, dat ze het bordje al schoonlikken en heel waarschijnlijk de pan ook. Dus ook al kunnen ze dan niet afwassen, dan hebben ze toch geen rommel! Nou, echt hoor, het is dat ik geen man heb, anders zou ik het zo gaan halen! Wat een sensatie inderdaad! Zo, dat moest ik even kwijt want dit alles speelt elke keer door mijn hoofd zodra ik die reclame zie. Ik hoop dat ik daar nu vanaf ben maar ik heb zo’n bruin vermoeden dat het nog niet uit mijn systeem zal zijn. Daar is het gewoon té irritant voor.

Ik wist het ondertussen al, al wist ik het vroeger echt niet, maar kunstenaars gebruiken veel meer hulpmiddelen dan je zou denken. Ik doe dat nog veel te weinig, ik ben dat gewoon niet gewend. Gewoon van een simpele peer, willen ze al een printje. Dat printje gaan ze dan overtrekken op een overtrekpapiertje. Duh, zou ik hier bijna bij willen zeggen. En dan gaan ze het of met krijt, of met carbonpapier overbrengen op het doek of het andere materiaal waar ze het op willen gaan maken. Van sommige erg moeilijke omtrekken kan ik me er nog iets bij voorstellen. Ik ‘freehand’ het altijd gewoon op mijn doek, met een potlood of een krijtje. Dan zijn alleen soms de verhoudingen niet helemaal goed maar dan moet je maar goed kijken.

Ik krijg van iemand altijd mailtjes met tips en daar ging het over zo’n print. Dat helderde alles voor mij op want als ik dan doeken zag die veel groter waren dan een A4, dacht ik altijd dat die kunstenaars het dan tenminste wel uit de losse pols doen, net als ik. Niets is minder waar, daar kwam ik nu dan ook weer achter. Je moet er gewoon een PDF van maken. En die ga je dan uitprinten en dan kan je ervoor kiezen om je print groter af te drukken. Je kan dat zelfs doen met de vouwlijnen erbij! En dan is je bloem in plaats van een A4 groot, plots 4 x een A4 dus een A3 groot. En dan doen ze die zo weer overzetten op het doek. Nou ja zeg! Ik had dat nooit uit kunnen vinden zelf. Ik ben weer een illusie armer maar een ervaring rijker. Story of my life! Wel handig om te weten hoor, mocht ik het ooit nodig hebben.

Ik kreeg vrijdag een grote bestelling verf binnen. Oh wat een mooie kleuren weer! En nu ook een glitterverf voor op glas en porcelein, de enamels zijn dat, maar ook de metallics. Goud, zilver, rosé goud en koper, prachtig zijn ze. Ik ben er dan ook heel blij mee. Ik heb er al een paar van gebruikt. Er was ergens iets mis gegaan want er zaten drie lemon yellows bij. Niet erg hoor, dat komt wel op. Ik zal die voorlopig het eerste jaar niet meer bij hoeven te bestellen. Het is een beetje gifgroenig kleurtje maar ik gebruik hem toch wel regelmatig. Dat komt wel een keer op, die kan nog wel even van de lijst. Ik kan in elk geval voorlopig weer vooruit. Ik ben er weer heel erg blij mee! Ik ga alleen nog een paar van die verschillende glitterific bestellen en dan pas weer als er dingen op zijn.

Toch wel fijn dat er nu via de UK toch aan te komen is. Die hier uit Nederland zijn echt oud, dat kan je merken omdat ze dan te dik zijn. Of geschift, dikke verf en dunne natte troep. Dat krijg je niet meer goed gemengd in elk geval. Daar ben ik al lang achter. Die uit Amerika ware zoveel fijner om mee te werken. En die uit de UK zijn ook helemaal goed. Beter hoor! Zeker als ze aanbiedingen hebben, ben ik erg blij. Ik kan me in elk geval weer helemaal uitleven in alle kleuren.

Verder heb ik eindelijk het paard afgemaakt, niet letterlijk hoor! Nee, het schilderij was ik vorig jaar al aan begonnen. Elke keer kwam er maar een heel klein beetje bij en vooral de laatste maanden heb ik er helemaal niets meer mee gedaan. Dus het werd wel tijd om het eens even helemaal af te gaan maken, op het doek dan. Het is een flinke jongen, en zwaar ook want het was ooit ook een dure wandversiering. Hoogglans afbeelding van het vrijheidsbeeld stond erop. Het is dik en zwaar ook. Dus wel heel mooi om op te gaan hangen ergens. Ik vind hem zelf ook best mooi maar ik hoop wel dat ik hem een keertje zal verkopen. Ik kan moeilijk alles zelf houden, en al helemaal die grote doeken niet. Toch nog knap om een lente paardje af te krijgen midden in de zomer. Echt iets voor mij. 

Omdat ik met het paard klaar was, kreeg ik opeens een lumineus idee voor het liggende paard, dat ik al heel lang wilde beschilderen. Ik wist alleen nooit met wat. Bloemen of zo? Tja. Maar het paard ligt, en dus is het lui want paarden liggen zelden, zelfs niet als ze slapen. Het is dus een lui paard. En omdat ik dat dacht, kreeg ik opeens door hoe ik het moest beschilderen. En nu is het dus een lui paard met een luipaardprintje. Dat is toch wel weer zo logisch! En nu heb ik nog twee beeldje, maar dat waren ook dure, ooit. Want die zijn van leer, een olifant en een giraf. De giraf heb ik net goud gemaakt helemaal. Die ga ik met hele fijne lijntjes versieren en ik denk dat ik die olifant met mandala’s ga doen. Ik zie het nog wel, met de giraf heb ik al een beginnetje gemaakt. Dat is weer voor uren en uren werk, dat dan weer wel! 

Laat ik ze voorlopig eerst dus maar eens even gaan maken. Wel een leuk werkje. Ik heb nog ene opdracht maar ja, die werd even onder gesneeuwd door mijn paarden. Die komt van de week zeker wel af! Morgen met Kim naar het Franciscus voor een onderzoek. Hopelijk moeten we er geen uren zitten. Anders vind ik vast de weg wel naar waar ik een swirl kan krijgen. Die afwijking heb ik door mijn moeder gekregen, het is haar schuld. Voor vandaag ben ik er wel even klaar mee. Nog even voor het eten zorgen voor ons allemaal. Doe ik iets gezonds of doe ik iets makkelijks. Ik weet het nog niet. Had ik maar een kok die me op mijn wenken bediende. Ik heb ook nog een cous cous noten salade, ik denk dat dit het wordt. I ❤ cous cous.

"Er bestaat maar één werkelijk ernstig filosofisch probleem: de zelfmoord."

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Vandaag de officiële poetsdag van huize Niemeijer achter de rug. Ik heb nog een pakje ontvangen ook, dat ging allemaal goed. Voor mezelf spul om mijn nagels weer een beetje te laten herstellen. Ik heb altijd enorm lange nagels gehad. Daar maakte ik toen kleine schilderijtjes van. Op een gegeven moment, toen ik al ziek was maar dat nog niet wist, had ik er geen puf meer voor. En nu heb ik ze zelfs heel erg kort. Al komt dat dus ook omdat ze steeds afbreken of van die zo half half beschadigen. Heel irritant. Er zat in het pakje ook de speciale cocos olie waar ik de cits mee ga inwrijven komende tijd. Ik ben benieuwd. Ik zal wel vette, harige handen hebben dan, maar ja, er lopen zat kerels rond die dat ook hebben. Als ik daar maar geen last van heb verder.

Ik heb heerlijk op mijn dooie akkertje op lopen ruimen vandaag. De wc gedaan, badkamer, alles lekker helemaal rommeltjes vrij gemaakt en alles weer schoon, inclusief de vloer. Om een uurtje of half 1 ben ik naar de Lidl gelopen, voor wat kleine dingetjes die niet vanmiddag met Picnic meekomen. Sommige dingen is Lidl veel goedkoper mee. Dus die haal ik dan daar wel. Ik zie wel uit naar mijn heerlijke Romanesco. Die kon ik wel bij Picnic bestellen. Ik las van een Italiaanse vriend van Kim een heerlijk en heel simpel recept. Dat ga ik morgen maken, denk ik. Gewoon klaarmaken als bloemkool, met boter en noot, is het ook heerlijk spul hoor. Gewoon het lekkerste van bloemkool en het lekkerste van broccoli en je hebt Romanesco.

Ik ga hem in kleine stukjes snijden, soort als de broccoli roosjes, en die kook je in ruim water met zout. Dan eruit halen met een schuimspaan, en in hetzelfde water verse pasta koken. Afgieten en een goeie olijfolie met Italiaanse kruiden over de pasta en de Romanesco eroverheen en verse parmezaanse. Oh, dat zal goed smaken! Ik heb er nu al trek in! Morgen of overmorgen maken, vandaag gaan we voor iets makkelijks. Ik heb ook nog spullen voor Mexicaans gehaald én nog meer pasta met kip en gegrilde Italiaanse groenten. Ik zit wel goed deze week, wat lekker eten betreft. Dat is niet altijd zo.

Vanmorgen was het hier al heel donker en af en toe aan het donderen en bliksemen. Heerlijk vind ik dat, geen idee waarom. Maar toen ik naar de Lidl ging was het heerlijk. Zonnetje en zelfs bijna te warm voor mij. Ik moet wel opletten dat ik mijn medicijnen neem hoor. Ik merkte het, nu ik vanmorgen wel had gepuft, dat ik dan nergens last van heb. Neem ik ze niet, dan loop ik te hijgen als een molenpaard. Ik vergeet ze nu gewoon steeds omdat ik niet meer benauwd ben bij het wakker worden. Dat was eerst wel en dan pak je als eerste je medicatie. Nu moet ik ze bewust nemen en zonder het benauwd te hebben op dat moment, vergeet ik ze nogal eens. In de loop van de dag komt er dan opeens een moment, waarop ik denk ‘had ik ze nou maar genomen’. Beter opletten dus.

Ik was niet lang thuis met de boodschapjes, toen het weer onheilspellend donker begon te worden. Oké, misschien weer regen of onweer? Kon makkelijk natuurlijk. Op een gegeven moment begon het te rommelen. Geen echte donderklappen maar echt heel hard rommelen. Dit hield heel lang aan, wel minutenlang. Kim bleek het later getimed te hebben, meer dan tien minuten duurde dat gerommel. Daar had ik het met Kim over, via messenger, want bij haar was dat dus ook zo. Opeens gaat het hier echt keihard regenen, met van die hele grote druppels. Het leek wel alsof ze boven mijn balkon met emmers water stonden te gooien! Toen klonken er opeens overal allemaal knallen, niet van het gedonder maar van de hagelstenen!

Echt zo groot als golfballen waren ze en een herrie dat het maakte. Ik had nog een klein beetje mazzel hier op het balkon. Ik heb het natuurlijk helemaal afgesloten en daardoor konden die hele grote er niet doorheen. Die precies door de gaatjes pasten, knalden wel hard op het balkon. Ze kwamen zo de keuken binnen. Ik heb het even gefilmd, echt bizar hoor. Het was echt ook een harstikke hard kabaal. Wat een herrie zeg! Echt lang geleden dat ik dit heb gezien! Van die hele grote bonken kwamen met geweld uit de lucht vallen. Oh mijn arme autootje! Straks maar even kijken of daar geen deuken in zijn gekomen. Zo niet, dan zou dat nog een wonder zijn.

Ik moest wel gelijk denken aan mensen die er midden in zouden kunnen zitten. Dat is mij namelijk ook gebeurd, jaren geleden. Ik was toen onderweg naar mijn werk. Ik kom nooit ergens te laat maar die dag wel. Het deed namelijk echt behoorlijk pijn, vooral op je hoofd is dat echt erg pijnlijk. Ik heb toen gerend, met de fiets aan mijn hand, want fietsen ging niet meer. Ik moest met mijn ene hand en arm, mijn hoofd beschermen, anders had ik het niet gered. Elke steen hagel die je op je kop kreeg, deed echt zeer. Volgens mij had ik er blauwe plekken en bulten van later. Ik ben toen onder een rand gaan staan, bij een gebouw aan de overkant. Daar ben ik mooi blijven staan, tot de hagel weg was. Regen kan me niet schelen maar met zulke hagelstenen? Nee, dat is niet te doen.

Ik zag vandaag trouwens dat ik ook geen fiets meer heb, die is gestolen. Er staat beneden zo’n soort hek, waar een heleboel fietsen aan vast zaten, ook van de buren. Die lijken nu allemaal aan de overkant te staan, ook aan van die fietsrekken. Maar mijn fiets staat er niet meer bij. Goh, ook weer heel raar. En eigenlijk heb ik daar zwaar de pest over in. Want ik heb nergens de mogelijkheid om hem weg te zetten gehad. En ja, als je dan opeens een autootje hebt, dan staat dat ding daar wel een beetje te verpieteren, vooral in de winter. Maar toch was ik erg gehecht aan mijn fiets! Nou ja, ook een goeie aanschaf voor als ik ergens woon waar ik wel een fiets weg kan zetten. Want hier begin ik er niet meer aan. Zat net te kijken naar tweedehandsjes en dat viel goed mee. Tot die tijd maar niet meer met de fiets dan, helaas.

Na een tijdje hield het gelukkig op met die golfballen epidemie! De katten kwamen ook weer voorzichtig richting keuken. Ik moest wel lachen hoor, die stonden allemaal als stokstaartjes zo stijf in de huiskamer richting keuken te kijken. Ze hadden geen idee waar al dat geweld vandaan kwam. Het was al een tijd droog voordat Skylar durfde te gaan kijken. De hele keuken vol met natte plekken, van de gesmolten grote ijsballen. Hier was het dubbelop want toen het niet meer hagelde, smolten die hele groten die op mijn ‘plafonnetje’ lagen en toen kwamen die weer met grote klappen naar beneden. Maar het was niet meer zulk grof geweld als vlak daarvoor. De rust is weergekeerd, ook bij de cits.

Ik zit te wachten op mijn boodschappen. Als die er zijn ga ik voor de cits en mezelf eten maken. Lekker op de bank. Ik keek altijd graag naar Suits, daar speelt de vrouw van Prins Harry toevallig ook in. Nu niet meer natuurlijk. Maar ik zag dat er ondertussen alweer twee seizoenen bij waren gekomen. Ik had er vijf gezien, er zijn er nu zeven. Dat wordt weer lekker kijken naar iets wat ik leuk vind vanavond. Nu is het al die tijd afwisselen heel fel, en dus vals, zonnetje en dan weer donker. Dat gaat nog wel iets geven vanavond, hopelijk niet meer van die golfballen. Dat gaat net iets te ver. Maar een lekker flinke onweersbui en daarna zo’n lekkere frisse ozonlucht. Ik ❤ een flinke regenbui op zijn tijd!

"Een krijgsgevangene is een man die je probeert te vermoorden en hierin mislukt, en daarna vraagt om hem ook niet te vermoorden.

Origineel: A prisoner of war is a man who tries to kill you and fails, and then asks you not to kill him."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Goh, over precies twee weken heb ik mijn allereerste stagedag achter de rug. Wel raar hoor. Al die tijd helemaal niks, of nou ja niks, in elk geval niets werk gerelateerd. En aan die periode komt binnenkort dan weer een eind. Aan de ene kant ben ik daar heel blij om en aan de andere kant vind ik het ook wel weer heel erg spannend. Hoe zal dat gaan allemaal. Gaat het me wel lukken om opeens weer een hele dag te staan en te lopen? Ook al leek ik in mijn laatste baan veel te zitten, dat leek maar zo hoor. We liepen ons soms een ongeluk, over de hele dag genomen. Dan weer naar die afdeling en dan weer daarheen. Kim heeft toen zo’n stappenteller meegenomen en dan zit je zo aan een berg kilometers.

Maar toch, wel zitten tussendoor. Je kan nou eenmaal niet staand typen. Of, dat kan wel maar dan moet je wel heel veel aanpassingen maken. Zo’n sta bureau, een krukje erbij of zo. Maar op zich lijkt me dat niet verkeerd. Ook dat ik nu weer flink ga bewegen vind ik een goed ding. Het zal alleen wel weer erg wennen zijn. De maand augustus zal nog wel meevallen. Alleen de dinsdag en de vrijdag is het stage. De rest heb ik nog ‘vrij’ om de laatste dingen hier thuis af te handelen en alle opdrachten weg te werken. Ook om nog zoveel mogelijk dingen te maken voor de Swan Market in oktober, heb ik nog wat tijd nodig. Maar dat doe ik allemaal in die augustus maand.

Ik wil dan ook wat schilderijen erbij hebben. Dat ik niet alleen potten heb, of kandelaars. Ik wil nog wat van die potten met deksel hebben en wat schilderijen dus ook. En ik wil nog wat flessen met wapens maken of wijken, als in ‘zuiver Delfhavens kraanwater’ met het wapen van Delfshaven of zo. En zo ook voor Overschie en Spangen. Of gewoon Rotterdam en Schiedam. Ik moet bestel formulieren maken, voor als mensen uit Dordrecht misschien ook zo’n fles willen hebben. Ik heb geen idee welk publiek daar zal gaan komen. Het was toen ook behoorlijk druk. Kim heb ik al gevraagd me ’s morgens te helpen met spullen er naartoe te brengen en mijn broer ook. Ik zal ze er nog wel aan herinneren.

Karina komt dan ook om me te helpen die zondag. En als Kim of broer dan even achter mijn stand willen staan, dan kunnen Karina en ik ook even samen over de rest van de markt lopen. Er zijn altijd enorm leuke dingen, echt de moeite waard. En ook heerlijk eten, van allemaal kramen van diverse nationaliteiten. Ook echt lekker! Wel gezellig om dan samen even te gaan lunchen of zo. Moet je eens naar het toilet, dan is het gewoon fijn als je er met zijn tweeën bent. Ik zou het alleen echt niet fijn vinden. Hopelijk heb ik geen hulp nodig met spullen op de terug weg. Dat ik zoveel verkocht heb dat ik de kratten zo in elkaar kan stapelen. Dat lijkt me heerlijk.

Dan kan ik weer verf kopen en heb ik weer ruimte. Oké, ik heb dan niet zoveel tijd meer en dus zal het wel even duren voor ik weer een voorraad heb. Ik zal natuurlijk ook nog proberen om ruim van te voren opgegeven opdrachten te kunnen maken. Ik moet me toch ook ontspannen tussen het leren door en daar is het schilderen voor mij ideaal voor. Dat werkt gewoon heel goed voor mij. Dus er komen wel dingen bij, alleen een stuk minder. Mocht Swan Market bevallen, dan ga ik in elk geval zeker weer het jaar erna, ook in oktober. Dan heb ik mijn diploma al op zak en heb ik al een baan voor zes maanden. Als het lukt voor 32 uur en dus heb ik dan ook meer vrije tijd. Ik hoef dan niet meer te leren. Thuis is dan ook echt thuis.

Dan heb ik toch ook weer regelmatig de tijd om iets te maken. Hoe het met mijn blog zal gaan, ik weet het niet. Ik kan me wel voorstellen dat het iets minder regelmatig zal worden. Er zullen namelijk best dagen zijn dat ik er geen puf meer voor heb. Zeker in het begin niet. Misschien vind ik daar later wel weer meer mijn weg in. Ik weet alleen één ding, ik ga mezelf niet over de kop werken. Ik hoop dat ik me aan mijn eigen voornemen kan houden. Ik wil namelijk niet weer teveel moeten. Dat breekt me dan ook weer op. Maar ook daar zal ik mijn weg wel weer in vinden. Helemaal laten gaan, nee, dat kan niet. Mijn lijntje met Sunshine geef ik echt niet zomaar op hoor! Ik kijk wel uit!

Voor ik ging schilderen heb ik even snel boodschapjes gehaald. Ze boden me daar druiven aan. Ik heb ze geweigerd, ik neem wijn nooit in die vorm. Toch was het een aardig gebaar. Gisteren heb ik ook best heel veel afgemaakt al, wat opdrachten betreft. Helaas, ik kan ze nog niet laten zien. Het zijn cadeaus en dan verraad ik de boel. Wel kan ik zeggen dat het ontzettend leuke cadeaus zijn. Eén opdracht kan ik wel laten zien, die heb ik ook klaar. Dat was een opdracht van 3 potten en 3 flessen. Ook een cadeautje maar voor zichzelf. Die doe ik er hier dan wel bij op de foto. Verder heb ik een aantal dingen van glas en van bamboe beschilderd maar ja, geheim geheim geheim. Ik zet ze uiteraard er pas op, als de cadeaus al gegeven zijn. Ik heb nu nog één echte opdracht, een vaas met lastige bloemen. Daar ga ik vandaag aan beginnen en tussendoor verder werken aan mijn paard met bloesems. Daar komen ook later wel weer foto’s van.

Ik heb genoeg foto’s om te plaatsen hoor. Ik heb me gisteravond weer zo ontzettend zitten vermaken met die gekke katten, zo vlak voor mijn neus. Rainbow was weer eens heel erg vroeg. Die dacht, wie weet trapt ze er weer in en geeft ze veel te vroeg snoepjes. Maar dit keer trapte ik er niet in. Ik keek wel langs hem heen naar de tv. Hij zat me zo aan te staren, dat hij er slaperig van werd. Toen hij omkiepte, zag ik het direct natuurlijk. Ik had hem al zo stilletjes aan weg zien zakken. Boos ging hij een stukje verderop zitten. Hij zal zich uitgelachen hebben gevoeld. Dan voelde hij dat inderdaad heel goed. Ik kwam niet meer bij.

Later kwamen ze allemaal even buurten, even poolshoogte nemen, of het al snoepietijd is. Op een gegeven moment, lijken ze dan samen te spannen. Dan komen ze allemaal. Rainbow zat weer op zijn plekje, recht voor mijn neus. Aurora altijd links van me op de grond. Om de tijd te doden, wil Rainbow dan Aurora wel eens meppen. Gelukkig is ze voor hem niet zo bang als ze is voor Skylar. Als ze die ziet, is ze wat sneller weg. Ik zag Rainbow al kijken naar haar en ja hoor, zodra ze zich even omdraaide, gaf hij haar een tik op haar kont. Al mopperend liep ze weg en ging ze verderop zitten. Rotzakken, zal ze gedacht hebben. Ik kon een grijns niet onderdrukken.

Skylar kwam zich er nu ook tegenaan bemoeien. Ik maakte precies op het juiste tijdstip een foto. Hij lijkt te gillen ‘SNOEPIETIJDDDDDD!’. Ik kwam niet meer bij. En dan wordt het dan toch vanzelf weer negen uur. Dan is het inderdaad echt snoepietijd. Oh, jee, even die razende Roeland van een Rainbow indammen, anders heb ik weer allerlei verwondingen aan mijn benen. Moonlight geeft aan, met zijn pootje, dat hij weet waar de stokjes liggen en dat hij die liever wil. Oké dan, jij je zin. En dan, na een minuut of vijf schranzen, druipen ze allemaal af naar hun willekeurige voorkeursplekjes om te gaan slapen. Eindelijk rust! I ❤ rust!