"Ik ben de meest spontane spreker ter wereld omdat elk woord, elk gebaar en elk antwoord zorgvuldig is gerepeteerd.
George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950
Origineel: I am the most spontaneous speaker in the world because every word, every gesture, and every retort has been carefully rehearsed."
Dit was vroeger een officiële feestdag en had je lekker vrij. Tegenwoordig vieren we de dag van de arbeid niet meer. Alsof we nu minder werken. Ik werk zelfs in mijn vakantie door, om dat diploma maar te halen. Vorige week zaterdag zouden mijn twee klasgenootjes José en Zippora en ik een drie gesprek houden, Zippora, nog een heel jonkie, wist hoe dat moest. En toen ze belde schrok ik me een ongeluk want ik was het totaal vergeten en zat midden in puinhopen want ik was weer eens iets gaan reorganiseren. Gelukkig vonden die twee lieverds het niet erg en hebben we het naar de zondag verplaatst. Toen hebben we het maar op zondag afgemaakt en konden we ook de laatste opdracht insturen.
Wat school betreft, heb ik buiten het leren dan, alleen nog ene stageopdracht te maken en de loopbaan dingen in te vullen en daar moeten we voor inbellen op woensdag 6 mei. Dan begint nog voor het examen hart en bloed, op de 13e, al blok 4 en ik heb al gespiekt en dat is ook weer totaal volgepropt met van alles. Hormonen en zintuigen is de hoofdtitel en daar zit echt een enorme berg achter natuurlijk. Net als bij hart en bloed en ook daar zal net zo’n grote berg medicatie bij horen. Ik kan mijn borst wel weer natmaken. Ook verwarrend, de 12e enorme 1e les met erg veel info en dat komt dan binnen in de chaos die je in je hoofd hebt voor het examen op de 13e. Ik denk alleen niet dat we daar iets tegen kunnen doen.
Ik heb afgelopen zondag mijn eerste corona gekte gezien hier in de Lidl. Bizar zeg! Een mevrouw die gilde tegen een oud Turks dametje dat ze op moest rotten, en maakte rare gebaren met haar handen. Maar omdat ze zo tekeer ging, kreeg ze van iedereen commentaar. En toen ging ze me toch flippen! Gillen en krijsen dat je er bijna bang voor zou worden! ‘PISSSSSED PISSSED word ik ervan’, gilde ze keihard, ‘iedereen komt veel te dichtbij. JULLIE WETEN HET TOOOOOCH!!!!’ En ondertussen liep ze allerlei mensen zowat van hun sokken, dus een beetje met twee maten meten was ze niet vies van. Zo zie ik ze wel vaker in de winkels. Maar ik heb er nog niet eentje zo zien flippen.
Ze kreeg van iedereen commentaar en later liep ze als zo’n krankzinnige in een gesticht keihard te lachen en te gillen. Best erg eigenlijk! Maar als je er nou zo over tekeer gaat, waarom kijk je dan eerst niet ff naar jezelf? Dat heb ik echt al vaker gezien hoor, dan draai ik me om en zie je boze blikken omdat je dan in ‘hun’ weg loopt maar ze scheren zo langs een ander. Iets met een balk en splinters in ogen komt boven borrelen, wat weer ketels en zwarte potten met zich mee brengt. Echt hoor, ik was blij dat ik thuis was! Ik bemoei me er niet mee, zo iemand is toch niet voor rede vatbaar. Leuk was anders. Dat hoef ik liever niet meer tegen te komen maar als dit nog maanden gaat duren dan denk ik dat ik het wel vaker ga zien.
Gelukkig heb ik thuis hele andere taferelen. Ik zie Aurora en Skylar steeds meer van elkaar verdragen! En daar ben ik zo blij om. Hij valt haar ook niet meer zomaar aan, gewoon omdat hij haar vervelend vindt. Tenminste, niet meer waar ik bij ben in elk geval. Ik weet ondertussen ook dat hij niet de veroorzaker is van de wondjes aan beide haar oren. In die ene was gebeten, dat wel en dat moet hij wel zijn geweest toen, al weet ik dat ook niet 100% zeker. Maar haar rechteroortje, blijft een kapot plekje houden. En het is elke keer exact hetzelfde plekje, is me nu op gaan vallen. Daarom kan het niet van vechten komen. En bovendien komt ze er ook mee naar beneden als ik 3 dagen thuis ben geweest en zeker weet dat er niet gevochten is.
Ze heeft scheermes scherpe nageltjes, die ze geregeld liefkozend in mijn armen steekt. Ik denk dus dat ze het zelf open krabbelt. Ik hou het wel in de gaten maar weet niet goed wat ik ermee moet of kan doen. Nog maar even verder over de zeer langzaam maar gestaag groeiende band tussen Skylar en Aurora. Een weekje of 2 a 3 geleden zat zij voor het raam en hij sprong er ook bij. Ik hield mijn hart al vast, gillende Aurora of meppende Skylar al voor me ziend. Niets van dat al, ze maken, toevallig of niet natuurlijk, allebei dezelfde geluiden. Hm, zoals je doet als je iets afkeurt. Hmmmm, in de keel, of hoe leg je dat uit.
Hij deed dat tegen haar, zij weer tegen hem en zo een paar keer heen en weer. Ze bleven allebei voor het raam zitten en gingen uiteindelijk in plaats van een beetje naar elkaar loeren, toch maar naar buiten kijken. Mijn mond viel er zowat bijna van open. En paar dagen later, ligt Skylar bij Moonlight en mij op de bank. Aurora komt eraan en ik denk dat ze eigenlijk verwachtte dat het Moonlight was, waar ze haar neusje naar uitstak en dat bleek Skylar te zijn. Moonlight lag voor haar niet zichtbaar achter hem. En weer ging het ‘hmmm’ ‘hmmmm’ en zelfs even snuffelen bij elkaar! Nou ja toch! Mijn kattenmoederhartje smolt er bijna van!
En nu begroeten ze elkaar regelmatig in de ochtend, op dezelfde chagrijnig klinkende manier hoor, maar ja, zo doet zij bij Moon ook dus het is lief bedoeld. Net zo goed als hij ook zo doet tegen de anderen. Ze hadden het alleen nog nooit bij elkaar gedaan en grappig genoeg, zijn ze de enige twee die dat zo doen. Ik vind het heel erg geweldig en ben zo blij, dat ik mijn eigen gevoel heb gevolgd. Skylar komt me nu heel vaak even tussendoor een koppie geven, zomaar omdat hij me lief vindt! Heel hard knal tegen mijn been en dan gaat hij weer verder met wat hij aan het doen was. Zomaar even genegenheid tonen. En hij vlucht niet meer voor me weg maar ik heb ook geen reden meer om tegen hem te schelden.
Bovendien, al zou ik die wel hebben, ik pak hem nu anders aan en dat werpt zijn vruchten af. Van die grote watermeloenen! Lekker! Er heerst een fijne sfeer hier in huis en dat wil ik heel graag zo houden! Ik heb gemerkt dat Skylar het ook leuk vindt als ik zing, van Moonlight wist ik dat al. Casper was er dol op, dat was altijd zo lief! Zou ik ooit van Skylar en Aurora zo’n lieve innige knuffelfoto kunnen maken, als die van Aurora met Moonlight of Skylar met Moonlight? Ik hoop het wel, en die zet ik dan direct en in het groot hier op de site en op Facebook! Maar ik ben nu al tevreden hoor, met hoe het gaat. Skylar zichtbaar beter in zijn vel en zij ook. Ze gaat steeds vaker spelen waar hij bij is, dat durfde ze nooit als Skylar erbij was. Nu wel, en dat vind ik hartverwarmend en geeft me zoveel plezier! Toch maar mooi één van mijn dromen die een beetje aan het uitkomen is!
"Ieder moet een eigen mogelijkheid van hoger leven weten te vinden in de nederige en onvermijdelijke dagelijkse werkelijkheid. Dit is het hoogste levensdoel.
Maurice Maeterlinck - Belgisch dichter, toneelauteur en Nobelprijswinaar (1911) 1862-1949
Origineel: Il faut que tout homme trouve pour lui-même une possibilité particulière de vie supérieure dans l'humble et inévitable réalité quotidienne. Il n'y a pas de but plus noble à notre vie."