"Er zijn slechtere plekken dan op jezelf zijn.

Origineel:
There are worse places to be than on your own.
"

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961

Vorige week maandag ben ik gezellig uit eten geweest. Dat was best lang geleden besefte ik me opeens. Maar ook vroeg ik me af hoe dat nu geregeld zou zijn, in verband met die corona tijd. We waren met zijn negenen, van de apotheken de Polder uit Vlaardingen en apotheek Furiade uit Maassluis. Volgens mij onder het mom ‘wat je ver haalt is lekker’ gingen we eten bij een ‘de Watertuin’- restaurant helemaal in Naaldwijk. Er zijn meer ‘watertuinen’ maar ik had er nog nooit gegeten, in geen van allen. Het zijn normaal van die all you can eat restaurants met een lopend buffet. Maar ja, dat kan nu natuurlijk niet.

De moderne tijd staat voor niets natuurlijk en toen we gingen zitten, kregen we een kaart met een QR code die je kon scannen. Zo kwam je terecht op een website van I-butler, en daar kon je dan de code invullen die op de kaart met de scan code erbij stond en dan kreeg je het totale menu van het restaurant te zien. Je kon elke ronde 2 gerechten kiezen en drinken erbij. Iedereen kon op diezelfde code op haar eigen telefoon kiezen en bestellen maar er kon maar 1 van de telefoons de bestelling doorsturen. Als er iemand dus al direct zou sturen zou het mis gaan. Nou ja, we zouden het wel gaan zien.

Bij Shabu Shabu, de sushi restaurants waar ik vroeger veel ging eten, ook al lust ik geen vis, hadden ze op een gegeven moment van die tablets op tafel liggen waarmee je kon bestellen. Dat ging alleen totaal mis elke keer. Of je kreeg je eten niet, of je kreeg allemaal gerechten die we niet besteld hadden. Ik was benieuwd hoe dit zou gaan. Het was wel gezellig, met de 2 apothekers en de rest assistenten van beide apotheken en ik als stagiaire. De eerste ronde bestellen ging redelijk goed. Ik had alleen een afwijking om elke keer, in plaats van de bestel app even weg te klikken, die gewoon totaal af te sluiten en dan moest ik weer opnieuw inloggen. Die code kende ik op een gegeven moment wel uit mijn hoofd, nu nog trouwens.

Oe, het boefje in mij vraagt zich direct af, kan ik nu inloggen op die code en zo ja, kan ik dan gewoon allerlei gerechten bij iemand op zijn lijst erbij zetten? Dat leek er bij ons steeds te gebeuren want elke ronde wel, vroegen de ober of serveerster, ‘van wie is dit?’ En dan was het van niemand. Ik heb voor mijn doen best veel gegeten, te veel mag ik wel zeggen. Normaal, als je zo in van die rondes eet, kan ik er echt niet veel van weg krijgen. Maar, ik moet er wel bij zeggen, ik had bij de 2^e ronde kipsaté die ik niet op kon eten want die was nog rauw van binnen. Die heb ik laten liggen, dat is gevaarlijk.

Nog voor het einde gingen er 3 weg, die hadden al gewerkt en moesten vandaag ook weer werken. Die zullen best wel moe zijn geweest. Na het eten, en de toetjes, zijn we daar nog even rond gaan lopen. Jeetje zeg, wat is het daar groot! Het restaurant zit direct aan een Karper kwekerij en je kon gelijk zien waarom het er ‘watertuin’ genoemd wordt. Het is namelijk een verzameling van grote vijvers bij elkaar. Het is vol met mooi aangelegde stukken tuin daartussen. Er zwemmen enorme koi karpers in de vijvers. Overal staan van die voerautomaten, waar je normaal kauwgomballen uit kunt draaien, kan je nu visvoer uithalen.

Ik kon het weer niet laten natuurlijk, ze keken me zo hongerig aan allemaal. Dus ik heb een handje voer door de tent gegooid. Zo, die beesten werden gek! Ene kolkende massa vissen over, op, onder en door elkaar. De spetters vlogen om je hoofd! Er was ook nog een volière met vogels die je bijna niet kon zien omdat het al te donker werd. We kwamen langs watervalletjes en ook bij een enorme boom. Op het bordje stond dat het een 900 jaar oude olijfboom was. Dat is pas extra extra vièrge olijfolie als je die gaat persen. Als hij nog vrucht draagt dan.

Ik heb een hele leuke avond gehad, al zou ik zelf nooit naar zo’n restaurant gaan. Het is niet echt gourmet eten wat je er geserveerd krijgt. Redelijk te eten hoor, als je niet veel eisen stelt maar eh, nee, not my cup of tea. Maar dat was het dan ook helemaal niet. Het was gewoon leuk om onder elkaar even weg te zijn. Ik kende één collega nog niet maar nu wel. Het is wel leuker als je bij iedereen een gezicht kent. De rest kende ik al. De andere 2 apotheken waren er niet bij, maar dan wordt zo’n groep ook veel te groot, want al is Rubroek klein, Poldervaart is erg groot met veel personeel.

Ik ben bezig aan een opdracht voor Saskia, de apotheker van de Polder, en ik had daar foto’s van genomen. Het is nog niet helemaal klaar, het is een cadeau voor de juffen van de peuterspeelzaal van haar dochtertje, die wordt 4 en gaat vanaf dan naar school. Ze had me gezegd, dit wil ik en dat wil ik en die tekening erbij en nog meer dingen. Ze was helemaal verbaasd dat ik exact zoiets gemaakt heb zoals zij bedoelde. Ik zit nog te wachten op de epoxy die nog moet binnenkomen. Dat duurt wel lang vind ik, ik heb nog steeds geen bericht gehad, dat ze het al opgestuurd hebben. Daar moet ik nog even achteraan!

En het mag gezegd worden, het is een hele mooie locatie, met al die vijvers en al dat water overal. Prachtig die karpers, echt grote exemplaren zaten ertussen! Ik heb wat foto’s ervan genomen, dat leek me wel leuk. Ik zat me vol zeg toen we weggingen. Echt niet lekker meer. De terugweg heb ik een soort van sightseeing van gemaakt. Ik zie een stuk minder in het donker, ik ben nou eenmaal zo nachtblind als een mol in het zonlicht. Het is dezelfde weg die ik terug rijd, als ik van het strand bij Monster kom.

Vorige keer, toen ik er ook in het donker reed, heb ik een afslag gemist, waardoor ik de afslag naar Schiedam/Rotterdam miste. En toen ben ik nog veel en veel verder verkeerd gereden. Nu zag ik met fout van toen en kon ik die herstellen en zo moest ik weer een stuk in exact de tegenovergestelde richting, weer die tunnel door en toen zorgen dat ik weer richting Schiedam terecht kwam. Echt hoor, waarom blijf ik dat nou houden? Het gaat opeens splitsen en voor ik dan in de gaten heb, oh daar moest ik eraf, en dan ligt het al een kilometer achter me. Zucht.

Nou ja, ik kom in elk geval thuis en ik vraag me af, ligt het aan mij of ligt het aan Truus van Google Maps. Ik gooi het op Truus want die doet wel vaker gekke dingen! Zoals laatst naar de postcode waar Petra zat, en ik opeens bij het Kurhaus stond. Ja ja, Truus, dat is geen excuus! Mocht ik ooit weer die terugweg krijgen, ga ik toch echt proberen beter op te letten! Het moet een keertje goed gaan. Alleen ben ik tegen de tijd dat ik weer ga, al vergeten waar het was. Wat kan mij het schelen, als ik maar thuis kom!

"Er zijn huwelijken die begrafenissen zijn.

Origineel:
Il y a des mariages qui sont des enterrements.
Bron: Les séquestrés d'Altona (1960)"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Nog even een vergelijk, waar ik tijdens het nieuws aan zat te denken, die demonstraties in Wit Rusland. Kijk, daar zou ik dus ook aan meedoen. Dát is dus een volk dat hoger wil komen, een totale natie die klaar is met de corruptie van de regering. Er vallen doden, oppositie moet vluchten naar het buitenland en onder terreur voert die Loekasjenko al 26 jaar dat land. En dát is het nou waard om op de barricaden voor te springen. Dat heeft verdorie nou eens echt nut! Dat is iets wat echt het kwaad is en waar je door je mond open te trekken wat tegen kunt doen. En omdat een deel van de bevolking zo boos is, of ze nou worden neer geknuppeld op niet, blijven ze doorgaan. Heel langzaam gaan er steeds meer meedoen en voelt die man nu, denk ik toch, de macht een beetje tussen zijn vingers wegglippen. En dat is maar goed ook!

Dat is toch wel even heel wat anders dan gaan demonstreren dat je een mondkapje op moet. Wat alleen maar een poging is om een heel naar virus te stoppen. En verrassing misschien voor sommigen onder ons maar eh, jawel, dat virus bestaat wel degelijk! Ik heb het zelf gehad en ik kan je wel vertellen dat het echt geen griepje is. Een griepje of corona? Dat is als een loopneus of een zware longontsteking. Daar zit een enorm verschil tussen en daarom doneer ik ook plasma omdat ik echt niemand zo ziek wil zien, als ik dat kan voorkomen. Zelfs die dombo’s die denken dat het niet bestaat. Al zouden die misschien juist even getroffen moeten worden door de zware versie die ik had. Kijken of ze dan weer gaan demonstreren of huilend in hun bedje blijven liggen. Geloof me, die liggen dan te janken van angst hoor! Maar omdat ik weet hoe vreselijk je je voelt, hoop ik dat ze ervan verschoond blijven.

Het 1,5 meter, de mondkapjes, het social distancing, denk je dat ik het leuk vind? Denk je dat ik denk dat het allemaal nut heeft? Maar dat is het punt niet. We worden niet voor de gek gehouden, er worden alleen knullige pogingen gedaan om al die besmettingen te stoppen! Hoe dat precies het beste kan, is gewoon niet helemaal duidelijk. En denk je dat ik die corona melder op mijn telefoon zet, als ze zelf zeggen dat dit nog niet veilig is? Al is het wel veilig, nee, vind ik niet nodig. Maar flippen erover? Zou ik naar mijn doodzieke moeder zijn gegaan, als ze nog had geleefd en ik niet zou weten of ik het wel of niet heb? Ik denk het niet, ik zou het mezelf nooit vergeven als ze het door mij nog zwaarder zou hebben gekregen.

Vaccineren doe ik ook niet, doe ik sowieso niet, ook niet bij de jaarlijkse griepprik. Net als met corona denk ik, als je het moet krijgen dan krijg je het toch wel. Het enige wat je kan doen is je best om anderen niet te belasten en als die het prettiger vinden dat ik met een mondkapje in de tram zit, dan doe ik dat toch? Zou het echt helpen? Nee, dat denk ik niet maar ik maak er alleen niet zo’n stennis over. Zou ik zo’n Loekasjenko als president hebben, die al 26 jaar onrechtmatig de macht heeft, ja dan zou ik wel op de barricaden springen. Dat is van een heel ander kaliber. Maar goed, weer genoeg over virussen en wit russen voor vandaag.

Ik heb het liever over mijn wonderlijke verzameling orchideeën. Die van mijn moeder die zijn echt wel bijzonder. Die staan nog, zonder te verschrompelen al vanaf april in totale bloei. Is dat normaal zo lang? Ik denk het ergens niet want ik heb de paarse, die lang nadat ‘zij’ al stond te bloeien, pas zelf begon te bloeien en die is van de week al zijn bloemen verloren in die hitte. De andere witten, er zijn er nog 2 buiten Mams witte, is de ene al een paar weken van kaal en de volle tak van de ander begint nu een beetje in te kakken, de bloemen zijn op. Maar ‘ZIJ’ staat nog even fris te schitteren alsof er niets aan de hand is. Nog een 3^e andere witte, is net begonnen met uit te komen. Kijken of ze die ook overleeft!

Ik weet dat mijn orchideeën altijd lang bloeien maar wat zij doet, al meer van 5 maanden vol in bloei staan, zonder minder te worden, dat moet wel bijzonder zijn. Vind ik toch, in elk geval. Maar ook de roze hier achter me, bij het bureau. Die heb ik al eens genoemd met die rare bloei. Nadat al weken lang de takken in bloei stonden, begonnen die opeens vanuit de top langer te worden en tot mijn grote verwondering kwamen daar ook weer knoppen in. En nu zijn die dubbel zo lange takken vol in de bloei. Het mooie plantje is zo topzwaar, dat ik de ene uitgebloeide tak, in een handvat van het laatje heb gestoken, zodat hij niet omkiept met zijn zware pracht.

Die kale tak is nog van de vorige bloei is maar waar ik de kans niet bij kreeg om hem te snoeien want de huidige bloeiende dubbel uitgelopen tak, is hier ook weer een uitloper van. Ik heb nog nooit zo’n vreemde bloei gezien. Maar, echt, die van mijn moeder slaat alles. Veel grotere bloemen dan de rest en al die maanden zo vol op staan te schitteren. Ik kán niet anders dan dit als een cadeautje van mijn moeder zien. Zij zal ze verzorgen vanachter de sluier waar zij leeft en waar ik niet kan kijken. Dat moet wel, want anders kan ik het niet verklaren. En de roze, die vindt mij gewoon lief en ik zit hier veel en dan bewonder ik haar altijd even. Daarom word ik beloond met een overvloed aan pracht.

En natuurlijk ook door mijn lieve kattekoppies. Want met de hitte een beetje weg nu, is het weer af en toe hommeles. De hitte hield ze redelijk dociel allemaal, vooral Sunshine, die best vaak ongedurig was. Ook nu weer heeft hij van die momenten dat hij gaat lopen mauwen en ik weet niet goed wat hij precies wil. Volgens mij weet hij dat zelf ook niet. Wel wordt dit regelmatig gevolgd door het plagen of de baas spelen over 1 van de anderen. Daar zit patroon in. Ik denk ook gewoon dat het een soort van verveling is. Hij kon daar vroeger ook slecht tegen. Vandaar ook zijn ontsnapping om te zien wat er nog meer is daarbuiten.

Hij maakt daar nu totaal geen aanstalten meer toe, hij weet nu wat daar is. Ik denk ook dat het verzorgd zijn, het op tijd eten, drinken en redelijk schone bakken omdat het nou eenmaal niet in de tuin kan, hem wel bevalt. Daarom doet hij ook geen pogingen te ontsnappen maar hij wordt soms overvallen, als een vent in een midlife crisis, met het ‘is dit alles’-gevoel. Denk ik toch. En ondanks zijn daardoor ongedurige buien af en toe, begint hij ook heel af en toe een gekkenuurtje te krijgen. Niet vaak nog maar het komt weer.

En ook zie ik kleine tekenen dat het over het algemeen toch beter gaat. Soms met direct daarna een terugval maar dat maakt niet uit. Het gaat vooruit en daar draait het om. Zoals met snoepietijd, dat hij even langs Aurora loopt. Ze wil gaan gillen maar merkt dat zijn interesse er niet is om haar te pakken en heel even ruiken ze, zonder dat het raar of gemeen wordt, aan elkaar. Daarna gaan ze weer verder met mij te bekijken of ik nou eindelijk die snoepjes al kan uitdelen. Ik word blij van dit soort kleine dingetjes. Ik heb dit nu met allemaal al wel gezien. Zelfs met drama queen Moonlight, en dat wil wat zeggen. Dus, nee, nog geen rozengeur en maneschijn maar wel vooruitgang. Babysteps, die brengen je ook waar je zijn wilt, het duurt alleen iets langer dan als je zevenmijlslaarzen hebt. Maar je komt er toch ook uiteindelijk!

"Er zijn geen vreemdelingen hier; alleen vrienden die je nog niet hebt ontmoet.
Origineel:
There are no strangers here; Only friends you haven't yet met.
"

William Butler Yeats - Iers dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1923) 1865-1939