Gisteren was het even een heel andere dag. Lekker er even helemaal uit met 2 leuke vrouwen die allemaal een beetje op 1 lijn zitten. Natuurlijk moest ik wel even haasten maar dat nam de pret niet weg. 

Een kaartje kopen lijkt simpel maar omdat het eerst mis ging, verliep mijn eigenlijke aankoop en had ik toch de verkeerde. Gelukkig wel naar Amsterdam maar de langzame versie. Intercity of interstatie. Ach ja, we kwamen er wel. 

Ik zag Patricia al staan bij de Hemaworsten en Carmen volgde al snel. Op naar Amsterdam! Wat een drukte in die stad zeg. Niet dat het hier in Rotterdam nou zo rustig is maar toch, het voelde anders. Een andere energie. Wat dat betreft waren we er alle 3 al snel over uit, geef ons maar Rotterdam!

Maar wel leuk zo'n dagje weg. We hebben wat af gelopen. Bodyworld vonden we een beetje te duur om er nog eens bij te doen. Dat zelfde gold voor de tentoonstelling van Marilyn Monroe. Maar in die leuke new age winkeltjes waren we niet weg te slaan. Oh ja, herinner me opeens dat ik nog wat leuke steentjes in mijn tas heb zitten! Zo even pakken.

We wilden een klein hapje tussendoor en wat te drinken. Rug, mond en voeten schreeuwden daar bij ons alledrie om. Maar in dat eerste zaakje werden we, nadat we waren gaan zitten, volledig genegeerd. Dat moet je niet doen natuurlijk bij dorstige en hongerige Rotterdammerts. Die gaan gewoon weer weg als het te lang duurt. 

Dat was maar goed ook, we vonden in een steegje een héél leuk zaakje. Op het uithangbord stond "op de toekomst" en het steegje heet "gebed zonder eind" dus ja, dat vonden we wel toepasselijk. Zo'n heel foute inrichting maakte het extra leuk en we hebben wat kleine hapjes besteld om tot het diner genoeg energie te hebben. Wijntje en muntthee erbij, gezellig zitten kwebbelen. 

Ik had de hele last al van overbodige informatie spuien. Ik zei bijvoorbeeld bij de Marilyn Monroe shop bij de tentoonstelling, waar je wel gratis in mocht "goh, waarom liggen die boeken hier allemaal? Zou ze die gelezen hebben?" Twee stappen verderop hing er een info-ding waarop dit dan ook al uitgebreid stond.

Of in zo'n zaakje met new age dingen, waar Carmen en ik een prachtig schitterend stuk Pyriet stonden te bekijken als twee lijpe eksters, zei ik "dit noemden ze ook wel Fools gold" en ging haar helemaal uitleggen waarom. Even later roept Carmen me, stond er een bakje met kleinere stukjes pyriet, waar dit hele verhaal gewoon bij getypt stond op een kaartje. Dat ging echt de hele dag zo door, met van alles en nog wat.

Daarna zijn we weer verder gaan lopen, we wilden even door het befaamde red light district struinen. Middenin de rose buurt kwamen we nog een Buddhistische tempel tegen! Daar zijn we ook nog even binnen geweest. Toen werd het al weer tijd om richting club Lite te gaan om daar in de buurt wat te gaan eten.

We gingen even wat drinken om op onze telefoons te kijken hoe, wat, waar, wanneer. We zaten een beetje te geinen omdat het leek alsof we in een coffeeshop zaten. Dit bleek later niet het geval te zijn maar ja, dat weet je maar nooit daar. Carmen wilde echt op tijd naar binnen want ze wilde hoe dan ook vooraan zitten.

Patricia en ik zaten te grappen dat ze oogcontact moest maken en dan zo naar zichzelf en hem wijzen en knipogen en zo. Wij zaten van die gebaren te maken, die mannen wel eens maken als ze aan vrouwenborsten willen zitten (ja beter kan ik het niet omschrijven hoor). Handjes uitsteken, grijpbeweging met je handen en dan een beetje je polsen laten draaien.

Allemaal om Carmen te instrueren wat ze moest doen als ze oogcontact zou maken. We lagen al helemaal dubbel. Toen werd het toch echt tijd om te gaan. Met de gsm als gids kwamen we overal behalve bij de juiste bus, die iets later een tram bleek te moeten zijn. Maar gelukkig, er stonden ook taxi's.

Wij dus lekker luxe in de taxi, grappig genoeg precies achter de tram waar we in hadden moeten zitten. Echt veel tijd hadden we niet meer maar er was een klein Marokkaans eethuisje vlakbij de club. Daar zijn we dan maar als enige 3 gaan zitten en we hebben nog heerlijk gegeten ook!

Tijd om naar club Lite te gaan! Er stond al een rij, niet zo heel groot maar we waren niet de eersten helaas. Niet veel later mochten we naar binnen, kaartjes controleren en je kreeg een hartje op je hand getekend. Boven gekomen stonden er allemaal stoeltjes voor het podium. Helemaal vooraan had je ligkussens, in het midden tegenover het podium een aantal bankstelletjes. 

We waren net 2 a 3 personen te laat voor een plekje op een bankstel maar we zaten vooraan! Carmen helemaal happy natuurlijk, Patries en ik ook hoor. Prima plaatsen. Club lite geeft wel meer spirituele avonden, hot yoga, tantrisch dansen e.d. De plaatsen vooraan, op de kussens, werden dan ook door de meest zweverige groep mensen in beslag genomen die ik ooit had gezien.

Ik ben helemaal voor peace en love en flowerpower hoor, maar je kán ook overdrijven. Dit was beyond hippie! Dit waren hoppies! Niet normaal. Ze stonden gewoon in de rij om elkaar een enorme hug te geven die soms wel minuten lang kon duren! Carmen is wel eens naar een knuffelworkshop geweest, die keek niet gek op. Alleen Patries en ik werden er een beetje giechelig van.

Geloof me, ik weet veel van de kosmische wetten en waar we vandaan komen en noem het maar op. Alleen zweverig ben ik niet. Er zat een man, zie middelste foto onderaan, net naast het podium in een buddha-houding, doodstil tot Estas begon. Vanaf Estas op zijn stoel zat, kwam er een zwaar verliefde uitdrukking op zijn gezicht en die is er niet meer af gegaan. Zo grappig!

De knuffelgroep lag voor onze voeten elkaar te bevoelen, mannen, vrouwen, gelukkig geen kinderen! Het was allemaal een beetje té afleidend voor Patricia en mij. Carmen zat er gelukkig wel helemaal in. Het was dan ook prachtig en ook ik heb mijn momenten met mijn ogen dicht gehad. Die Estas weet je wel mee te nemen en zegt een aantal bijzonder wijze dingen die mij vertellen dat hij een "bewuste" is.

Het ging nog helemaal goed, totdat het wat oudere dametje, die al vanaf het begin van het "concert" gewoon was gaan liggen, op een zooi kussens, doodstil, opeens tot leven kwam. Estas zegt zelf "dit is geen optreden, dit is een reis, je denkt dat het om een man met een gitaar gaat, maar dat gaat het niet. Stel je open en ga mee op reis". Erg mooi, erg meeslepend en hij kan er wat van! Ook op haar had hij, zo te zien, flink invloed. 

Ze kwam langzaam, als een zombie omhoog. Als helemaal in trance begon ze bewegingen te maken. Ik durfde niet naar Patricia te kijken. Maar toen maakte die vrouw opeens diezelfde borstgrijpende bewegingen met haar handen, wat wij even daarvoor aan Carmen lieten zien... Ik kijk heeeel even opzij, zie de lach al in Patricia's ogen en ik krijg me toch de slappe lach! 

Oh echt niet te doen! Dat kon natuurlijk echt helemaal niet. Moet ik nodig zeggen, ik die de slappe lach krijg op alle begrafenissen waar ik ooit ben geweest. Ik KON niet meer. Ik probeerde dat zo stil mogelijk te houden en met alle macht mijn lachbui te stoppen. Af en toe borrelde het er toch zachtjes uit. Ik heb flink op mijn plastic bekertje zitten bijten ook. Patricia zat helemaal weggedoken in elkaar. 

Oh mijn God wat had ik het moeilijk! De tranen liepen over mijn gezicht, nog steeds proberend het tegen te houden. Zo erg zelfs dat de krampen door mijn ribben schoten! Om het niet uit te gillen probeerde ik diep te ademen. Hopend van die krampen af te komen én van die lachbui. Helaas ging de dame door met haar bewegingen, dat maakte het er niet makkelijker op. Ook bij Patricia liepen de tranen over haar gezicht. 

Ik ben er geloof ik 3 kwartier mee bezig geweest om te proberen niet hardop te lachen. Dan zou het niet meer te stoppen zijn geweest en had ik me spontaan tussen de knuffelaars gegooid. Geloof het of niet maar Estas heeft 3 volle uren zitten spelen, vol overgave en zonder te pauzeren of iets te drinken of wat dan ook. Heel bijzonder! Maar echt, zoals ik bij de concerten waar ik ooit naartoe ben gegaan ook al wist, laat mij maar thuis mijn favoriete muziek luisteren.

Zo'n knuffelgroep is veel te afleidend. De zombiedame had me bijna gek van het lachen. Het meisje naast me probeerde met alle macht haar ogen gesloten te houden, terwijl ze zichzelf volledig aan het betasten was. Ze zag er uit als een idioot midden in een flinke remslaap. Ze knipperde zich met gesloten ogen een ongeluk. Het zag er niet uit. Dan kan je er toch niet echt "in" komen, zeg maar. 

Als ik hier thuis de muziek van Estas hoor, dan kan ik me er inderdaad helemaal in verliezen. Zo'n ervaring had ik nu ook gehoopt te hebben. Die kreeg ik niet, wel de krampen van het lachen. Je snapt natuurlijk wel dat ik Patricia pas aan durfde te kijken toen Estas al van het podium af was. 

We hebben weer een taxi gepakt naar het station. We moesten overstappen in Utrecht en bij Alexander ging Carmen eruit. Omdat er voor mij geen vervoer meer was, kwam Giovanni, de man van Patricia, ons ophalen bij Centraal. Speciaal om mij even thuis te brengen omdat het OV al sliep. We hadden in dat laatste stukje trein nog wat na zitten hikken om die slappe lach van ons. 

Pas na 1 uur lag ik op mijn bankie met 2 ongeruste cits naast me. Volgens mij waren ze bang geweest dat ik niet meer zou komen. Zo lang had ik ze nog nooit alleen gelaten namelijk. Ik ben vannacht een paar keer wakker geweest. Kramp in mijn benen van het lopen. En elke keer, als de kramp weer af nam, schoot ik weer zo ontzettend in de lach!

Al met al heb ik een heerlijke dag gehad! Heerlijk! Vandaag ben ik nog gebeld door "mijn medium" over Sunshine. Dat relaas doe ik morgen wel. Nadat de kattentherapeute geweest is. Ik hoop niet dat ze het erg vindt als het hier een bende is want ik heb al dagen niets gedaan natuurlijk! Nou ja, so be it! 

"We zullen zien zonder ogen, horen zonder oren, lopen zonder voeten
en vliegen zonder vleugels..."

Estas Tonne

Zo nou moet ik me toch echt enorm haasten. Wekkertje had ik braaf gezet. Verslaap ik me op mijn vrije dag! Gelukkig krijg ik van mij geen straf 😲

Dus heeeel even snel wat lettertjes hier, dan verbreek ik mijn zelf geweven lijntje met Sunshine niet! Vandaar toch even iets op de site. Ik moet zo op de tram springen, richting Centraal. Daar kom ik vast Carmen en Patricia tegen ergens.

Daarna moeten we snel kaartjes kopen en gaan we richting Amsterdam. Wat er daar allemaal gebeurt vul ik hier misschien nog aan later. Anders lezen jullie het morgen allemaal wel. Het ligt eraan hoe moe ik ben na een enerverend leuke dag.

We gaan het beleven. Estas, we komen er aan hoor! Geweldig dat we daar vanavond naar gaan luisteren. Voor wie hem nog niet kennen, zoek op Youtube maar eens onder Estas Tonne en dan vindt je genoeg oorstrelende muziek. 

Ik moet nog heel snel even mijn wilde bos temmen, het lijkt nu net of ik stroom heb gehad. De krullen staan recht omhoog lijkt het wel. Daar kan ik niet mee aankomen in Amsterdam natuurlijk. Ik moet wel laten zien dat we in 010 strakke krullen hebben natuurlijk. 

Allemaal een hele leuke vrijdag, die van mij kan alleen maar beter worden als ze Sunshine op de stoep hebben gezet als ik thuis kom. Je weet maar nooit! De cits even van snoepjes voorzien en wat laatste haastklusjes hier, dan ga ik er vandoor! Tot snel! 

"Een kat in het nauw maakt rare sprongen"

Nederlands: Een zwakke tegenstander kan nog gevaarlijk worden als hij geen uitweg meer ziet.

Nou, da’s ook wat. Er is een facebookpagina ‘foto’s lezen voor huisdieren’. Nu ben ik niet zo van de mediums enzo. Ik weet te veel van hoe het werkt en niet werkt en wat wel en wat niet kan. Vandaar altijd mijn terughoudendheid hierin.

Het medium waar ik contact mee heb, ook over Sunshine, werkt wel zuiver. Dat is iets waar ik wel op vertrouw. Hoe zij werkt is een heel ander verhaal. Om te zeggen dat je online via een foto zomaar een dier kunt peilen/lezen, nee daar geloof ik niet in. Zo werkt het niet bij een echt zuiver medium.

Ik had een foto van Aurora erop gezet en eentje van Moonlight. Sunshine kon niet, ze doen geen vermissingen. Nee, dat is voor een zuiver medium al moeilijk genoeg! Ik deed het gewoon uit nieuwsgierigheid, niet omdat ik er in geloof in wat ze daar doen. Excuses aan alle mensen die dit lezen en dit wel geloven. Maar ik ben niet van gisteren, zelfs niet van verleden week! Bovendien heb ik van dit soort zaken een studie gemaakt en ik durf te beweren dat ik er wel heel veel van weet. 

Eerst ging het al heel raar met de foto van Aurora. Daar werd iets onder geschreven en dat heb ik héél toevallig gelezen omdat ik net achter mijn pc zat. Ik wilde erop reageren dus ik typ er iets onder en toen kreeg ik de melding dat ik niet kon reageren omdat de post al verwijderd was? Er stond het volgende (inclusief taalfoutjes):

Het bijten komt omdat ze overprikkelt is geraakt. Te lang doorgaan, ze ggeeft het wel aan met kleine signalen, pupillen/staart/oren, maar het is heel goed kijken. Aurora is een dame die onzeker is op emotioneel vlak, maar tegelijk goed voor zichzelf opkomt. Ze heeft langzaam besloten de muur om zichzelf af te breken maar zal altijd lief/pittig blijven. 

(dan kan ik, omdat ik er toevallig direct naar zat te kijken, snel even zeggen dat ze Moonlight ook bijt al kan je zien dat ze wel gek op hem is en hier volgt wat er verder kwam) Zij wil de baas zijn en laat het zo weten. Hij is soms ook heel irritant, in haar ogen, maar ze reageert er niet altijd fysiek gelijk op. 

Vrij nietszeggend allemaal en omdat je je vraag erbij zet, vrij simpel in te vullen. Dat kan je zelfs invullen als je wazigziend bent. Het rare was, ik zat nog een zinnetje te typen als reactie maar dat kon ik dus niet plaatsen kreeg ik als melding want het was al verwijderd voor ik een enter kon geven.

Zo, dat was snel! Als ik er niet toevallig vlak bovenop had gezeten, had ik niets kunnen zien? Ik dus maar reageren op hun vastgezet bericht, dat ik had gezien dat er iets geantwoord was maar dat dit al direct weg gehaald was.

Kreeg ik als antwoord; ja de foto is al gelezen en wordt dan direct verwijderd. Oh ja? Raar dat er dan nog foto’s van dagen geleden op staan, inclusief reading maar die van mij staat er nog geen minuut en dan is het weg. Zou ze haar eigen reading een beetje raar vinden dan? Dat ze het daarom direct verwijderd hebben? Dat heb ik maar niet gezegd want ik wilde ook zien wat ze nog bij Moonlight zouden reageren.

Nou, dat hebben ze vandaag gedaan. Ik had een foto van Moonlight erop gezet met de tekst:  Dit is Moonlight, zijn broer Sunshine is bijna 6 maanden lang al vermist (ik weet dat jullie geen vermissingen doen maar dit gaat over Moonlight). Hij mist hem nog steeds en roept en zoekt hem nog steeds. Graag zou ik wat meer willen weten, wat er in zijn koppie omgaat. Of ik iets voor hem kan doen of zo?  

Ze konden natuurlijk niet direct antwoorden, want er moest eerst gevraagd worden of het klopte dat Sunshine nog steeds niet terug was. Nee die is nog niet terug, dat heb ik ook geantwoord, maar op zich, als je de foto kon lezen dan had je, indien Sunshine terug zou zijn, de grote vreugde van Moonlight hierom wel kunnen "lezen" toch?

Maar goed, toen ze dat afgedicht had kwam het volgende antwoord; “Hij snapt het niet goed altijd, omdat hij ook het astrale lichaam van zijn broer ziet. Je kan het hem gewoon uitleggen. De kans dat zijn broer terug komt is klein, dat weet hij zelf ook. Hij zal nog een tijdje anders blijven en dan merk je dat hij meer zichzelf wordt hierin.”

Oké dan, dus Sunshine is dood? Anders kan je namelijk geen astraal lichaam waarnemen. Tenzij ze zelfs dat niet weet. Of tenzij Sunshine natuurlijk regelmatig uit treedt en een soort medium kat is. Qua formaat kan dat wel kloppen natuurlijk. 

Moonlight is een flinke jongen dus die is eerder een large. Dan kan je natuurlijk geen medium zijn, dat begrijpen jullie ook wel. Aurora is zelfs een small. Misschien als ze wat meer zou eten, dat ze dan nog net medium kan worden maar dat is nog maar de vraag. Dat is niet zo’n vreetzakje. Ik zelf kan volgend jaar weer naar medium, op het moment is het helaas nog even extra large. 

Tja, zo ga ik daar dan een beetje mee om. Een beetje lacherig want je moet het ook zeker niet serieus nemen. Zeker niet als je weet hoe een echt medium werkt. En geloof me, die werken niet zo. Dit is gewoon een beetje invullen en sociaal wenselijke antwoorden een beetje leuk formuleren.

Dan zou je ook nog kunnen denken dat ik zoiets gewoon niet wil horen en daarom zo als nu reageer. Laat me je verzekeren dat dit niet zo is. Geloof het of niet, op het moment dat ik weet dat Sunshine er niet meer is, dan zal dat echt wel aankomen en heel erg pijn doen en heel veel verdriet geven.

Maarrrr het zou wel die onzekerheid en die onrust en die zorgen wegnemen en mij uit het limboland, waarin ik nu leef, halen. Het zou mij in elk geval de rust teruggeven die ik nu niet heb en ook niet terug kan krijgen voordat ik iets weet. Niet dat ik dat zou willen hè, dat is een ander verhaal. Dat hoef ik hoop ik niet uit te leggen. Maar ik ben wel heel realistisch hoor, voor een blonTje val ik reuze mee. 

Dus daarom reageer ik niet zo! Nee hoor. Zet dat maar uit je hoofd. Wel vind ik het erg dat ze zoiets heel subtiel al suggereren terwijl ze er echt geen stukje verstand van hebben. Als het medium waar ik contact mee heb, me ooit een keer zulk slecht nieuws zou geven, dan weet ik ook zeker dat ze dit ook echt weet. Dat ziet ze dan zelf.

Ook zij kan met foto’s werken hoor. Ik heb haar via de post foto’s gestuurd van de cits. Zo online kan dat namelijk niet. Ze moet ze in handen kunnen houden, dan kan ze daar wel mee werken. Iets van je aura blijft namelijk achter bij een afdruk. Dit even in het kort maar zij heeft het me heel duidelijk uitgelegd.

Bovendien, zij werkt met de boeken van Jozef Rulof. Als er iemand kritisch is geweest over de zogenaamde charlatans, zoals hij ze zo mooi noemde, was hij dat wel. Juist omdat hij een echt zuiver medium was en zag hoeveel schade zulk bedrog aan kon richten.

Speciaal om de mensen hiervoor te waarschuwen schreef hij het boek “Geestelijke Gaven vanuit gene zijde bezien” waarin hij alles uitlegt. Hoe het werkt maar ook hoe de charlatans werken. Leef je volgens deze boeken en noem je jezelf dan nog steeds “medium” dan weet je wat je te wachten staat als dit niet zou kloppen. Dat ga je dan echt niet zomaar verkondigen. 

Vandaar dat ik "mijn medium" wel als zuiver zie en voel. Op haar woord vertrouw ik wel. Ook verteld ze wat ze wel en wat ze niet kan. Ze overschat zichzelf dan ook niet. Daar gaat het namelijk ook vaak door mis. Zij weet en zegt ook dat ze zelf helemaal niets kan, als haar gids haar niet zou helpen, zou ze niets kunnen. 

Ik maak me er verder ook niet druk om hoor. Ik deed het juist om nou eens te zien wat zulke mensen te melden hebben. Weet je, we gaan het wel merken allemaal. Alleen al om het antwoord dat er gegeven is, zou ik zo graag zien dat Sunshine binnenkort gewoon weer aan komt wandelen.

Ik heb er een printscreen van gemaakt, kunnen ze weghalen wat ze willen, maar dan kan ik het ze even haarfijn onder hun large neuzen duwen. Niet dat ik dat zou doen hoor. Dat heeft toch geen zin. Punt 1 omdat ze het zelf eigenlijk wel geloven dat ze dit kunnen. En punt 2 omdat ze het dan toch niet zouden plaatsen.

Jullie begrijpen natuurlijk wel dat het om veel meer redenen heel geweldig zal zijn als hij weer thuis zou zijn, lijkt me onnodig om uit te leggen. Maar om een aantal mensen hun woorden te laten opeten, zo zegd dan, lijkt me heerlijk!

Zo, dat moest ik eventjes kwijt. Wat creëren die mensen toch een oorzaak en gevolg voor zichzelf. Dat moeten ze allemaal nog gaan goed maken. Je zou er bijna medelijden mee krijgen! Maar medelijden hoor je niet te hebben, ieder het zijne en zijn eigen pad. Daar kan je je niet eens mee bemoeien. 

Een beetje laat vandaag door een tussendienst met het schrijven. Morgenochtend vroeg even heel snel een heel klein stukje schrijven want veel gaat dat niet worden. En omdat het mijn lijntje met Sunshine is, wil ik het niet verbreken. Kijk dus niet gek op als er praktisch niet staat.

Morgenochtend gaan we met zijn drietjes Amsterdam onveilig maken. Ik heb er zin in! 's Avonds naar het optreden van Estas Tonne en dat is pas 23 uur afgelopen. Dus eer we weer in Rotjeknor zijn, is de dag alweer voorbij. Dan zou ik een dag overgeslagen hebben en dat kan natuurlijk niet! 

Vorig jaar was Sunshine mijn 1e kerstpoezzie op de foto. Dit jaar was het Aurora en later kwam Moonlight er ook even bij. Ik hoop toch ook op nog een foto van Sunshine deze kerst! De foto van Aurora en Moonlight samen vond ik ook wel apart. Daar is nog net het portiek aan de overkant te zien, waar ik Sunshine bijna te pakken had, voor die hond de hoek om kwam en hij er als een gek vandoor ging...

Maar goed, Aurora is hier nog en zij ging er zowat voor liggen vanmorgen vroeg. Voor haar is het ook een heel speciaal jaar. Het is namelijk haar 1e kerstfeest binnenshuis! En dan is ze net 2 jaar oud geworden. Dat is bijzonder genoeg om even te melden natuurlijk!