"Wie goed voor katten zorgt,
zal heel gelukkig getrouwd zijn."

Frans gezegde

Mijn dag is vandaag wel heel apart begonnen. Ik droomde dat ik met Kimberley liep te zoeken of te flyeren. Weet ik veel, we liepen buiten en het had met Sunshine te maken. We gingen gericht ergens heen wat te maken had met een soort van kattenopvang, privé dierenbescherming of voerplaats, iets in die richting. 

Ik had helemaal niet het gevoel dat hij daar zou zitten, ik kom hem toch niet tegen, dacht ik nog. Het was een soort gevel van rode bakstenen en met een soort gaten in de muren, soort trapje aan de voorkant, klimop, beetje rommelig maar toch ook weer niet. 

Het barstte er van de katten natuurlijk, alleen geen Sunshine. Ik dacht, ik ga hem gewoon roepen, dat kan nooit kwaad. Dus ik roepen, net zoals ik dat de laatste tijd buiten ook gewoon weer doe, met mijn "kittenstem", zachtjes, geruststellend. 

Opeens komt er een kat uit zo'n gat, niet echt gat, soort doorkijkding, en die kat geeft een mauw, meer grauw, zoals Sunshine altijd deed wanneer hij iets duidelijke wilde maken of eten wilde. Met open mond en grote ogen sta ik naar deze kat te kijken. Sunshine??? Ben jij het echt??? 

Ik goed kijken, klopte het wit wel, zijn poten, zijn staart. Toen ik in zijn ogen keek wíst ik dat het echt Sunshine was. "Kom maar ventje, kom maar bij mama", zei ik. Hij leek wat verzwakt, mager maar het was Sunshine wel degelijk! Hij kroop wankel naar me toe en ik nam hem in mijn armen. Ik voelde het begin van een groot geluksgevoel naar me toegolven.

Voordat dit echt verder kon gaan, dat gevoel dan, werd ik wakker. Ik lag nog even na te genieten, al wilde het gevoel dan niet doorzetten. Dit was voor het eerst sinds hij weg was, dat ik over hem echt gedroomd had. Dat niet doorzetten van dit geluksgevoel, voelde een beetje als zelfbescherming. Ik dúrfde het gewoon nog niet te geloven.

Nog voor ik goed en wel uit die slaaproes en mijn gevoelens uit de droom was gekomen, kreeg ik iets keihards op mijn kop! AU! Wat was dat nou weer? Ik was dus op de bank in slaap gevallen en toen ik mijn ogen open deed en keek waar die klap vandaan kon komen, keek ik recht in de ogen van Moonlight.

Die zag ik op zijn kop natuurlijk, ik lag en keek omhoog.  Ik zag hem geïnteresseerd naar me zitten kijken. Zijn koppie hangend uit het krabpaalmandje, op zijn kop, zo schuin houdend, zat hij te kijken naar mij en naar welke schade hij had aangericht. In zijn linkerpootje, dat ook buitenboord hing, hield hij een glinsterende hardplastic strik, die ik met nog zo'n ding aan mijn lampje had geklipt. Dat stond zo leuk voor de kerst!

Hij had natuurlijk met zijn pootje hengelend zo'n strik eraf zitten wurmen. Dat zat goed vast met een klipje. Toen hij dus eigenlijk de strik niet loskreeg en deze aan zijn nageltjes bleef hangen, had hij het hele lampenkapje eraf getrokken. Dit ding was weer zwaar genoeg om zo, met een beetje hulp van de wet van de zwaartekracht, van de strik los te komen.

Precies boven op mijn hoofd! Toen ik dat snoetje zo zag, kon ik niet anders dan keihard in de lach schieten! Wat is het toch een heerlijke oelewapper. Die bult slinkt wel weer. Je mag zeggen dat mijn dag wel heel goed begon! Toen ik uitgelachen was, ging ik rechtop zitten om te kijken of alles nog heel was verder.

Die kop van mij sowieso hoor, die kan wel wat hebben. Ik heb wel hardere klappen gehad. Het lampenkapje was ook nog heel, de strikken konden er weer gewoon op. Niets aan het handje, behalve een klein bultje dan. Ik had een beetje moeite om op gang te komen. De droom hield me wel erg bezig. 

Ik heb Kim al gezegd dat ik in elk geval met haar weer een paar keer in de rondte moet gaan. Dan kunnen we gelijk weer even flyeren en rond kijken. Wie weet zien we dan opeens wat nummer 33 te betekenen kan hebben. Voor de rest ben ik een beetje achter de pc blijven hangen. 

Ik moest namelijk mijn zijkamertje eens volledig uitruimen en daar had ik zo geen zin in. Ik was wat dingen kwijt en ik dacht dat ik dit met het omruilen van zomer- en winterkleding wel eens zelf kwijt gemaakt kon hebben. Ik moest dus wel. Nu weet ik dat ik helemaal gelijk had. Ik heb het weer gevonden allemaal.

Aurora was helemaal verbaasd over wat ik allemaal aan het doen was. Ik heb gewoon alles uit de kast getrokken, letterlijk én figuurlijk. Binnen no time was het hier een grote bende. Ook alle dozen met nu zomerkleding van de planken. Gelijk alles weer even schoon maken en de rommeltjes wegruimen.

Langzaam maar zeker werd de chaos weer een ordelijk geheel. Zoals dat ook een wet is. Ik vind al die wetten prima, als die Murphy maar ophoepelt. Die vind ik niks. Maar hij had gelukkig iets beters te doen. Het is in elk geval helemaal goed gekomen. Nu wordt het al weer donker. Ik ga zo lekker banken met mijn cits. Filmpje kijken denk ik, nadat ik heb gegeten. 

Morgen even de badkamer onder handen nemen. Dan heb ik alles gedaan wat ik in die paar vrije daagjes wilde doen. Mooi! Dat zonder ook maar 1 lijstje te hebben gemaakt. Ik heb wel een lijstje, alleen in mijn hoofd. Ik heb er dus eentje uit mijn hoofd geleerd. Of dat nou beter is, durf ik niet te beweren. Het werkte in elk geval wel.

De kattentherapeute is gisteren niet geweest, door omstandigheden. Als het goed is, komt ze van de week. Ik ben wel benieuwd. Zeker of de cits zich zullen laten zien, als ze er is. Je hebt grote kans dat ze zich verstopt houden. Wie dan leeft, die dan zorgt. Sunshine is nog steeds lopende maar ik het zo het gevoel dat hij inderdaad dichterbij komt. Ik heb een voldaan gevoel vandaag, dat is ook wel eens lekker. 

"Muziek en ritme vinden hun weg tot in de geheime plaatsen van de ziel."

Plato

Afgelopen nacht heb ik hele rare dromen gehad, alleen weet ik niet precies meer wat. Wel dat ze raar waren. Als ik dan toch even echt wakker werd, schoot ik gelijk weer in de lach. Ik heb nog steeds napret om de knuffelgroep en zombiedame. Kan je nagaan!

Gisteren heb ik niet echt veel gedaan hier, ik was echt even aan uitrusten toe. Dat heb ik dan ook gedaan. Omdat het hier zo'n zooitje werd met al die al aangeschafte cadeautjes, heb ik die gisteravond lekker in zitten pakken. 

Vandaag heb ik mijn huis weer zo veel als mogelijk is in kerstsfeer ondergedompeld. Ook al is Sunshine nog niet thuis, die boom probeer ik nog maar niet. Moonlight heeft ook zo zijn streken! Aurora liep me overal achterna en keek vol verwondering naar wat ik allemaal aan het doen was.

Je zag aan haar snuitje dat ze er geen kerstbal van snapte. Maar op zich is zij redelijk beschaafd. Ze sloopt niets, pakt niets zomaar ergens vandaan, zoals Moonlight wel doet. Nee, zij is een echte diva en dat laat ze merken ook. Lady's got style!

Gisteren ben ik dus gebeld door "mijn medium". Zo bezitterig als dat klinkt, bedoel ik het niet hoor. Het is gewoon makkelijk, ik heb met haar afgesproken dat ik haar naam niet zomaar zou noemen, vandaar. Ook zij leest deze stukjes en ze had natuurlijk ook gelezen over dat commentaar bij die gelezen foto van Moonlight.

Ze snapte natuurlijk wel dat ik daar geen belang aan hecht maar toch... Als er gesuggereerd wordt dat je beestje dood is, wil je als eerste wel graag weten of dat inderdaad zo zou kunnen zijn. Nou hij is springlevend hoor. Hij is nog steeds in de buurt van die roze kat, dat is zijn maatje zeg maar.

Ook ziet ze hem nog steeds bij water of slootjes en volkstuintjes-achtig. Maar hij is wel in de buurt hier af en toe. Hij slaapt vaak in een oud stenen schuurtje waar hij in kan. Daar is het lekker warm en ligt hij op een plank. Ze zag ook een oude jute zak. Ik moest van haar kijken naar van die oude huizen van vroeger, waar zulke schuurtjes bij horen.

Helaas staat hier de hele buurt mee vol. Alleen in de meeste tuinen kan hij niet, dat zijn allemaal binnentuinen. Hij eet tegenwoordig ook mee ergens in de buurt. Ze ziet een ouder vrouwtje, een heel lief mens, zei ze gelijk, zo rond de 68 jaar. Die roze kat eet ook mee daar. 

Een paar keer kreeg ze nummer 33 door, dus dat moet iets betekenen. Een huisnummer? Op dit moment kan ik dat nog niet plaatsen in elk geval. Dat niemand hem ziet is niet zo gek. Hij blijft schichtig en flitst meer door de wereld. Van bosjes, onder auto's enzo. Hij wandelt niet zo op zijn gemakkie de straat door. Hij blijft op zijn hoede. Mensen zien hem dus in een flits en daar denken ze dan verder niet bij na.

Al is hij ondertussen wel gaan wennen aan de geluiden in de wereld en is hij niet zo heel bang meer daarvan. Hij is wat vrijer aan het worden en komt uit zijn schulp. Hij heeft zelfs een paar keer hier op de stoep gezeten!! Maar, vroeg ze me, is er iets met jouw voordeur? Geeft die een knal of zo als die dichtgaat? Ja, (niet) toevallig wel. Die heeft een echt zware drammer namelijk. Hij is daar dus bang van. 

Ook al zou de deur opengaan, durft hij niet zomaar naar binnen te schieten. Hij wil wel graag naar huis. Ze vroeg of Moonlight vaak voor het raam gaat zitten. Nou was dat me ook al opgevallen de laatste tijd. Juist omdat ze een hele tijd niet meer voor het raam zaten en ik me daardoor afvroeg of ik die kussentjes maar niet weg zou halen. De laatste tijd zitten ze weer juist vaak voor het raam!

Moonlight voelt hem namelijk wel. Die twee hebben samen een hele sterke band. Gaat die echt naar beneden zitten kijken, moet ik ook even opletten. Dan kan het zo zijn dat Sunshine weer in de buurt is. Ik ga straks even brokjes neerzetten in die bosjes van Sjoukje. Daar zit hij ook regelmatig blijkbaar!

Ook moet ik 's nachts toch proberen of de deur open kan blijven. Ik moet dus op zoek naar een steen of stok of zo. Als hij de deur open ziet blijven, durft hij misschien wel naar binnen. Ook is hij mij een beetje kwijt, zeg maar. Hoe ik ruik, klink e.d. Ik moet, zou ik hem zien, met mijn "kitten"-stem tegen hem praten. Zoals toen hij klein was en ik zijn vertrouwen nog moest winnen.

Dat is hij nog niet vergeten namelijk, dat herinnert hij zich wel. Zo win ik zijn vertrouwen weer, dat is toen gelukt en bij Aurora ook. Ik moet vooral moed houden, hij is nu dichterbij. Weer zag ze nummer 33. Wat zou dat toch kunnen zijn? 

Ze had ook nog de foto's van Moonlight en Aurora gelezen. Moonlight is een "hoge" kat, bij gebrek aan betere omschrijving. Ik begreep wat ze bedoelde. Gelukkig lees ik de boeken van Jozef Rulof ook. Hij heeft een lijntje met hierboven, het is een bijzondere kat. Een soort ziener op zijn kats, zeg maar. 

Dat hij bijzonder is, wist ik al de 1e keer dat ik hem zag. Hij had zo'n wijze blik in die kittenoogjes van hem. Ze ziet allerlei katten, astrale versies, in zijn buurt. Ouders van hem uit vorige levens, broers, zussen, vriendjes, die hem bijstaan als hij het moeilijk heeft omdat hij Sunshine mist. 

Ze zijn nog allemaal even gek op hem. Zo bijzonder is hij. Ook als hij zo raar loopt te grauwen en rennen, kan Sunshine in de buurt zijn. Hij staat nog steeds met hem in verbinding. Die twee hebben een hele sterke band. Moonlight voelt hem ook. Daar had ik al een vermoeden van ja. Dat is nu bevestigd. Moonlight is echt een cadeautje voor mij, zei ze. Zo voelt dat ook, mijn hartenkindje is het!

Dat zijn ze allemaal hoor, de levende én de astrale versies. Ik ben dol op al mijn dieren, nog steeds. Dat zal ook zo blijven. Ze zei ook dat ze Moonlight de bijzonderste kat is, die ze ooit gezien had. En dan heeft ze hem nog niet eens in het echt gezien, kan je nagaan! Maar het is dan ook echt mijn engel, hij sleept mij er weer doorheen.

Hij vindt Aurora wel een beetje "moeilijk". Hij is echt gek op haar maar weet niet zo goed wat hij moet doen met haar rare nukken. Moonlight is een beetje zoals ik, dus als zij er ligt, dan heeft hij zoiets van laat maar dan, ik ga wel weg. Ik kan mezelf ook altijd volledig opzij zetten, niet echt een goeie eigenschap hoor. 

Ik doe het dus goed dat ik hem elke keer probeer op te pakken en erbij plak, als hij weer loopt te mopperen dat zij bij me ligt. Soms moet ik wel wachten tot ik 20 nageltjes uit mijn kleed heb gekregen maar dan zet ik hem gewoon ernaast. Hup, erbij joh, niet zo zeuren.

Net zoals ik hem als kitten elke keer ging zoeken als Sunshine heerlijk bij me lag. Dan had hij zich al afgezonderd en ging ik hem gewoon halen. Dan schurkte hij lekker tegen zijn broer aan en zo kwam hij er dan bij liggen. Wel apart dat ik dat zo aanvoel. Nou ja, ze zei ook dat ik weer even op mijn gevoel moet gaan vertrouwen.

Ja, dat snap ik. Dat durf ik namelijk niet zo goed meer. Ook omdat ik, hoe langer Sunshine weg is, steeds denk dat het wel wishfull thinking zal zijn. Dus hoe ik dat weer terug moet krijgen, dat vertrouwen in mijn eigen 'voelen', weet ik nog niet helemaal. 

Aurora is een echte diva. Een bijdehandje en een beetje licht autistisch. Als ze naast me ligt, moet Moonlight niet zo bewegen. Want dan bijt ze hem even in zijn kont of zo. Bovendien vindt ze dat ik van haar ben. Afblijven! Dat straft ze dan even af. Ze is ondertussen wel wat minder gefrustreerd en ook dat zal nog wat verbeteren.

Ze heeft gewoon sowieso een beetje gefrustreerd karaktertje. Maar ook haar diva-schap zit in haar karakter. Ze zal, als ze geen zin in aaitjes heeft, altijd wel een beetje uit kunnen vallen. Dat zal ook zo blijven, al zal dat wel minderen. Ze is echt gek op zowel Moonlight als mij. Ze is ook genezen van haar verleden, zo zei ze het. 

Ze heeft erg veel meegemaakt, traumatische dingen ook en dat heb ik met liefde en veel geduld helemaal goed weten te krijgen. Daar mocht ik best trots op zijn, werd me gezegd. Moonlight en Aurora zijn nu echt als broer en zus voor elkaar. Ze weet heus wel wat wel of niet mag maar ze is en blijft een diva. Ja, haha, dat had ik al lang in de gaten! 

Moonlight heeft gewoon een zendertje meer dan andere katten. Hij zou Sunshine kunnen helpen maar bij Sunshine overheerst nog te veel de angst. Al is hij ondertussen een stuk verder dan eerst. Toch is hij weer in de buurt nu. Dat wordt dan weer binnenkort overal flyers ophangen om de mensen weer bewust te maken hier in de buurt.

Ook zijn ze bij brug 1 klaar met de werkzaamheden. Misschien is hij daarom wel weer richting hier gekomen. Wie weet. Ik moet iets vinden wat ik tussen de deur kan steken, zodat hij open blijft staan en dat gewoon 's avonds laat gaan doen. Kan mij het schelen.

Ze zullen het dan wel weer weggooiten en zo maar dan zoek ik weer een nieuw stokje of steentje of whatever. Ik ga nog wel zien hoe ik dat ga doen. Toch ook weer eens 's avonds laat gaan lopen hier in de buurt. Met die kou zullen er toch niet zo heel veel mensen nog buiten zijn?

Ach, ik ben van de duvel niet bang, dus dat ga ik gewoon doen. Dat zou de mooiste kerst van mijn leven worden, als ik die met 3 cits in huis zou mogen vieren. En die roze mag ook mee hoor, als hij wil. Die is toch al een hele tijd Sunshine's maatje nu. Die kan er ook nog wel bij dan! 

"Het leven is als een bos,
rechtdoor kan nooit..."

Oleg Popov