Hoorde ik gisteren op het nieuws dat er vandaag een landelijke staking zou zijn van PostNL, vind ik toch net gewoon post in mijn bus hoor. Misschien slaan ze Rotterdam over wat staken betreft? Of alleen mij omdat ik zoveel pakjes binnen krijg dat ik extra service krijg? Ik verbeeld me niks hoor maar het zal wel niet door zijn gegaan. Ik was al bang dat ik de Zooplus dan ook niet op tijd zou krijgen omdat ze dan met alles achter gaan lopen. Ik krijg morgen pas weer salaris en dan kan ik pas bestellen weer. Alles is weer behoorlijk op nu natuurlijk. Ik heb het dan ook graag zaterdag binnen, als ik het morgen bestel.

Vroeger kon ik daar op rekenen maar tegenwoordig is dat niet meer zo. Wel jammer natuurlijk maar ja, wat doe je eraan? Helemaal niks. Gewoon afwachten tot wanneer het dan komt. Sinds ik ziek thuis ben, heb ik wat dat betreft mazzel gehad omdat ik 99% van de tijd gewoon thuis was maar ik weet nog heus wel hoe dat het jaar daarvoor ging. Wat een gekte altijd. Of je was net niet thuis, zo wel, liep je ook vaak het pakje mis want dan vulden ze gewoon in 'niet thuis' of het lag bij de buren die daarna dan een dag of drie a vier niet open deden. Als je op voer zit te wachten of spul voor de kattenbak, dan is dat echt niet zo leuk.

Dus heb ik tegenwoordig voor een paar dagen extra maar later dan maandag moet het toch niet komen. Anders heb ik weer hetzelfde probleem, geen eten. Maar dan kan ik altijd nog even naar de winkel. Duimen maar weer, dat alles soepel gaat. Ik heb al een kleine bestelling gedaan vandaag, van mijn laatste centjes, dan is dat vast binnen, hopelijk dan. Sjonge jonge, dan heb ik nog mazzel dat ik planner ben geweest, ik ben wel handig in sturen maar als je tegen wordt gewerkt, dan kan je nog zo handig zijn, dan heb je net zo goed pech.

Het wordt een kort blogje want ik ben erg moe. Heel erg moe zelfs en ik zit gewoon te typen tot het etenstijd is voor de cits en gelijk die tweede vlieg dood te meppen omdat ik daarna én blog geplaatst heb én de katten gevoerd en ik daarna dus heerlijk op de bank kan. Ik voel dat ik nu echt teveel heb gedaan maar ja, ik heb het geprobeerd. Vanmorgen naar de zaak en zowat direct daarna, na een uurtje thuis zo ongeveer, moest ik door naar Stefan. Dat was even lang geleden! Ik had hem in elk geval veel te vertellen. Hij vond ook dat ik flinke vooruitgang had geboekt. De tijd was zo voorbij want ik had echt veel te melden natuurlijk na al die tijd. Omdat het zo goed gaat, gaan we pas weer over twee maanden afspreken, half november zo ongeveer. Hij is benieuwd waar ik dan sta en dat zijn er dan al twee die daar benieuwd naar zijn. Ik zelf net zo goed natuurlijk.

Daarna moest ik, alweer, een pakje op gaan halen en natuurlijk, het was markt. Probeer er dan maar eens te komen. Vooral omdat ik van de week gebeld heb en weet dat ze weigeren het aan te passen naar waar ik wil komen, is voor mij nu opeens driedubbele ergernis. Dat laat ik dan ook maar gauw los maar ik krijg wel lichte schuimbekneigingen door die drukte daar. Toch wil ik gewoon mijn pakje want ik wil er morgen gewoon niet uit. Dan moet ik echt even uitrusten. Als ik thuis ben gekomen wil ik niets liever dan gewoon gaan liggen en mijn ogen dicht doen. Mijn hoofd is aan het bonken. Oké, ik weet het, dat laatste was er teveel aan. Maar toch ben ik stiekem wel trots op mij.

Niet omdat ik toch weer even een klein beetje over een grensje ging, dat vind ik stom en onoplettend van mezelf. Wel trots omdat ik dit drie maanden geleden niet eens gered zou hebben. Daar mag ik echt wel trots op zijn. Voor vandaag een kortere blog dan anders maar wie kan dat nou schelen? Ik doe er een geweldig foto bij van een totaal genietende Moonlight zoals hij gisteravond bij me kwam liggen. Dat gebeurt ook niet vaak, dat hij zo lekker ligt. Heerlijk die nagels in mijn been bij het melktrappen, maar goed, dan haal ik maar even erg diep adem. Ik wil hem lekker laten genieten zo. Wie weet hoe lang het weer eens duurt voor hij weer zo komt genieten.

"Een klein beetje oprechtheid is gevaarlijk, en heel veel is absoluut fataal.

Origineel: A little sincerity is a dangerous thing, and a great deal of it is absolutely fatal.
Bron: The Critic as Artist (1891)"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Ik had het van de week over die cadeaubon die ik nog zou krijgen, van dat onderzoek waar ik aan mee had gewerkt van PostNL. Dus ik dacht, ik ga die man, of vrouw want Anu is een naam die ik niet ken, gewoon even mailen dat ik die nooit ontvangen heb. Krijg ik een mail terug, met factuur en alles, van de bon die aan mij opgestuurd moest zijn. Een VVV bon van twintig euro. Hij, of zij, heeft contact opgenomen met de VVV en nu sturen ze een nieuwe. Dat is een goede service van zowel PostNL als de VVV. Als er iets goed gebeurt dan mag dat ook gezegd worden natuurlijk, bij deze. Ik zal mijn bus goed in de gaten houden in elk geval.

Eergisteren had ik me toch een rare droom. Ik zal niet in details treden maar buiten dat hij ronduit eng was, probeerden ook de jongens nog eens te ontsnappen. Schoonzus Sandra wilde me helpen maar dat lukte niet want ze wilde een groene koffer in de opening stoppen maar die opening was vele malen groter. Ik gilde dat ze de katten moest vangen. Zij ving Skylar, die tekeer ging als een wilde tijger en ik had zowel Moonlight als Rainbow te pakken. Aurora had de grote opening, onderaan een muur van de slaapkamer van mijn nieuwe huis, wel gezien maar zij dacht iets van, mij niet gezien, ik blijf lekker hier. Terwijl ik probeerde Skylar te troosten, in de ton waar Sandra hem had ingedaan, ging Rainbow er weer vandoor. Sandra daar weer achteraan.

Ik weet niet meer precies hoe het eindigde, wel dat ik de katten weer had. Ik was zo vreselijk in een enorme paniek geweest, dat toen ik wakker schoot, ik helemaal bezweet was en aan het hijgen was. Nou ja zeg, niet normaal! Ik ging naar het toilet en heb even op gezeten. Ik moest er gewoon even van bijkomen. Ook heel raar, een benedenhuis, maar ik had helemaal niks voor de katten meegenomen. Dat zou ik de volgende dag gaan halen, zei ik tussendoor even tegen mijn moeder. Die was er dus ook. Er kwam aan het begin van de droom ook nog een vaag verhaal voor dat ik ging kijken in het nieuwe huis van de vrouw die er eerst had gewoond. Daar viel ik ook nog bijna in een soort diepte maar dat zag ik net op tijd, of zoiets dan. Heel raar allemaal.

Daarna ben ik wel weer gewoon in slaap gevallen hoor maar die droom en de paniek, die zaten de hele dag nog in mijn hoofd gisteren. Ik droom al zo weinig maar dit soort dromen kan me gestolen worden hoor. Als ik al iets onthou dan is het meestal zo'n zooitje altijd. En meestal eng of zo. Of heel raar psychedelisch gedoe. Nou ja, het zal wel zo moeten bij mij. Het zegt me ook nooit wat en ik snap nooit hoe ik nou op zoiets raars kom. Dat zweten was zo raar niet want het was gisteren behoorlijk warm. Echt bizar zo tegen het einde van september. Maar dat is volgend weekend wel over heb ik al gehoord. Dan moet ik maar weer eens gaan spitten naar mijn winterkleding. En die heb ik toen nog met mijn warrige hoofd allemaal weggeruimd. Ik hoop dat ik wat terug kan vinden.

Oh daar heb ik altijd zo'n hekel aan en toch zit je er twee keer per jaar aan vast. Of je moet een heel groot huis hebben met heel veel bergruimte zodat de seizoen in je kast naast elkaar kunnen bestaan. Ik heb zoveel kleding, bij mij lukt dat gewoon niet. En je kan toch niet zeggen dat ik een klein huisje heb. Daarom zal er, bij de verhuizing die toch een keer gaat komen, enorm veel weggegooid worden. Maar ja, daar kom ik toch niet echt aan toe, ik kan gewoon nog niet zoveel dingen tegelijk. Hopelijk komt dat wel weer naarmate ik steeds meer beter word. Dat het dan wel lukt of zo. Door het schilderen heb ik natuurlijk ook altijd wat te doen.

Ik mag al van geluk spreken dat het schilderen me zo ontspant want anders zou ik dat niet eens kunnen doen. Maar ik kan daar echt helemaal van bijkomen, het helpt me ook echt. Als mijn lijf weer strak begint te staan, van of teveel doen of teveel spanning van wat dan ook, en ik ga iets schilderen of beschilderen, dan voel ik dat zo uit me weg lopen. Dus je kan je wel voorstellen dat ik na het wakker worden gisteren, dan ook ben gaan schilderen. In de hitte Sinterklaas te paard maken is ook wel een aparte. Ik moest er wel om lachen. Het is dan ook wel weer behoorlijk warm geweest zo laat in september.

Zolang ik binnen blijf merk ik dat niet eens zo. Ja, zoals toen met die hittegolf is het een ander verhaal. Dan koelt het ook niet af in de nacht. Dan is je huis op een gegeven moment ook een broeikas. Maar zoals nu, met de frisse nachten, is het hier binnen aan de koele kant weer. De hitte kwam dan ook met een klap op me vallen, toen ik in de middag naar buiten ging. Anders zou ik het niet eens echt gemerkt hebben dat het zo erg warm was. Vandaag en morgen ook nog en daarna is het wel over. Of we moeten in oktober nog zo'n snoepweekje krijgen. Indian summer wat we hier ouwe wijven zomer noemen, nazomer, is altijd een prettige verrassing. Wie weet krijgen we dat nog een keer dit jaar.

"Ontevredenheid is de eerste stap naar vooruitgang van een mens of volk.

Origineel: Discontent is the first step in the progress of a man or a nation.
Bron: A Woman of No Importance (1893)
"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Door de situatie en het gedoe elke dag om Aurora, had ik zondagavond even een gesprekje gehad met mijn hulpjes van boven. Die heeft iedereen en ik spreek er regelmatig tegen. Ik kan hen wel niet horen maar zij mij wel in elk geval. Ik zal voor mezelf nooit iets vragen, al kan ik wel lekker lopen mopperen natuurlijk als er weer eens iets niet zo prettig gaat. Maar ik weet gewoon dat ik gewoon alles moet dragen wat ik op mijn nek krijg. Dit vroeg ik dus puur voor Aurora en gisteren merkte ik al, dat ze weer gewoon beneden was. Ze was er ook toen ik uit mijn werk kwam. Je denkt dan toch even, ja, dat zit in je hoofd. Maar in de avond kwamen zowel zij als Moonlight lekker bij me liggen. Meestal, als ze Moonlight opeens zo gebeten heeft, dan laat hij dat wel een tijd uit zijn hoofd.

Nu kwam hij er toch gewoon bij liggen. Wat later komt ook Rainbow aangehuppeld en ook hij kwam erbij. Wel op het kussen maar goed, hij lag toch bij de groep. Ik keek direct waar Skylar was maar die lag in de verste krabpaal. Nou, die moet nog duidelijk even wennen. Laat maar gaan, dat komt dan ook nog wel. Ook Rome is niet op ene dag gebouwd, dit was al een enorme verbetering en het was dan ook maanden geleden dat ze zo bij elkaar lagen. Skylar zal vanzelf wel komen, als hij door zijn boze buien heen is. Die houdt ook van gezelligheid dus dat zit wel goed. Ik was er in elk geval enorm blij mee, heerlijk vind ik dat, als ze allemaal in de buurt liggen. Na een tijdje kwam Skylar toch wat dichterbij, in de krabton.

Ik moest weer zo lachen om die boef van een Rainbow. Die kon het toch niet laten om steeds even Moonlight aan te tikken met een pootje en als Moonlight dan geïrriteerd naar hem keek, keek hij met zijn meest onschuldige blik in de verte, de andere kant op. Een half uur voordat de wekker zou gaan, om half tien, kwamen ze alweer voor mijn neus op de tafel zitten. Alsof dat een teken is voor Aurora, gaat zij dan naast me op de grond zitten. Alle vier staren ze me dan aan. Goh, wat voel ik me dan altijd 'gedwongen'. Maar ik heb wat opgebouwd en ze krijgen gewoon niet eerder dan de wekker gaat. Al werp ik dan om de paar minuten een blik op mijn gsm. Als ik die pak wordt Rainbow al hyper. Oh oh oh, gaat ie al?! Nee, nog 6 minuten.

Als ik de gsm weer neerleg, zakt hij een beetje teleurgesteld een beetje in elkaar en slaat een diepe zucht. Hij vindt het wel al tijd. Zulke minuten duren altijd extra lang en dus zit ik voor mijn gevoel daar voor Jan Jurk. Echt tv kijken gaat niet, daar zitten ze precies voor. Af en toe hengelt Rainbow toch even naar het koppie van Aurora, dat kan hij niet laten. Dat vind ik ook niet erg, elkaar plagen mag best. Elkaar verwonden mag gewoon niet. Maar gisteren ging het dus echt fantastisch! Nog bedankt hoor, ik ben er echt blij mee en ik hoop dat het zo mag blijven. Wel zo gezellig, zeker in de wintermaanden, om omringd door je harige lieverds op de bank te liggen. Op de foto's heb ik wat uitleg gegeven.

Vandaag lekker opgeruimd hier. Ik ben weer eens een etensbakje kwijt, zoals zo vaak. Maar die vind ik straks wel weer ergens waar ik het niet verwacht. Vaak zet ik de bakjes op de trap als Aurora en/of Moonlight nog boven zijn en het etenstijd is. Ze komen soms wel als ik ze roep maar soms ook niet. Of er zit er eentje in de zijkamer, oké, bakje daarheen dan. Of in het kozijn, kan ook het bakje neergezet zijn. Op het moment dat ik dit zeg, kijk ik en ja hoor, het staat daar voor het raam. Tuurlijk! Had ik kunnen kijken net maar dan kijk ik er precies overheen of zo. Gevonden dus weer.

Ik heb weer zitten werken aan de potten voor de opdracht en die kunnen morgen wel de oven in, lijkt mij. Ik ben met een kerstkandelaar bezig die erg leuk wordt en ook een karaf. En ik zit een 'welkom' bordje te maken. Zit ik net met potlood in mooie letters het woordje 'Welkom' erop te schrijven, ik denk, zo ja, dit is mooi. Kijk ik, heb ik het op zijn kop zitten schrijven en ik krijg het er niet netjes af met gum. Daar moet weer een laagje verf overheen dus. Er zitten namelijk gaatjes voor een koordje of lint en dan staat het zo raar als je dat woordje op zijn kop ziet hangen. Echt weer iets voor mij hoor. Ik werk altijd aan meerdere dingen tegelijk. Zo kan ik de verf optimaal benutten.

Als ik met bruin bezig ben, dan kan op dat ding takken gemaakt worden en op het andere ding weer iets anders dat bruin moet zijn. Zo werk ik meestal met de kleuren die ik gebruik. Ik ga ook nog een cadeautje maken voor een vriendin, voor als haar nieuwe huis klaar is maar daar moet ik nog eerst een ontwerp voor maken. Dat doe ik niet altijd, meestal schilder ik zo uit de losse hand maar soms maak ik eerst een soort 'patroon' van hoe ik het wil. Zo kan ik dan kijken of het past en of het wel mooi wordt zo. Dat ga ik van de week wel even doen. Ook moet ik nog steeds in mijn schetsboek, al mijn glasdesigns schilderen. Daar heb ik de schetsen wel in maar ik wil ze er ook in kleur in hebben. Zo kunnen mensen dan eventueel kiezen wat ze willen. Gelukkig kan je niet alles op zijn kop doen, anders had me dat vast vaker gebeurd. Ik ga er maar even een laagje verf overheen doen, kan ik straks weer verder.