Drie jaar en 64 dagen zonder Sunshine
Het is nog geen half tien in de ochtend en ik ben al minstens 2 uur bezig en hang ondertussen kwijlend en gefrustreerd over mijn bureautje. Leuk hoor, nieuwe gsm’s! Ja, zeker wel, zodra ze het tenminste doen zoals het hoort! Wat 2 jaar geleden zo gladjes ging, het overzetten van de gegevens van de oude gsm naar de nieuwe, lukt nu voor geen meter! Ik weet dat ik alle doe zoals het hoort maar niks hoor. Het is nog steeds zoals het 2 jaar geleden ook was. Kabel in de ene en dan naar de andere, met de juiste dingen op de juiste plaats, zo simpel dat ook een kleuter het kan. Heel geruststellend voor mij en dat lukt dan ook gewoon. Alleen daar houdt het nu op waar het vorige keer zo prachtig verder ging.
Ja, ik was vorige keer ook een aantal contacten kwijt maar de rest, zoals mijn muziek en mijn foto’s, die had ik allemaal nog wel. En dat was wel zo handig. Nu heb ik de neiging om het allemaal maar handmatig te gaan doen. Ik heb namelijk een backup op mijn pc ook, van de muziek én van de foto’s. De rest kan ik even opschrijven, vanaf de oude, die werkt nog gewoon hoor, zonder simkaart ook blijkbaar. En dan weer herinstalleren op de nieuwe. Alleen dat is uren werk en het andere is zo gebeurd, zonder dat je iets hoeft te doen. Gewoon wat anders gaan doen en met een half uurtje is alles over gezet. Dus nu zit ik op iemand van Samsung te wachten die ik via de chat heb benaderd maar. Ik weet het anders ook niet meer.
Oh dat is zo niets voor mij! Computers en telefoons, die niet werken zoals het hoort, daar kan ik van flippen. Daar heb ik geen geduld voor en dan komt de twijfel of ik alles wel goed begrijp en wel goed gedaan heb de kop opsteken en voor ik het weet ben ik gereduceerd tot een kwijlend hoopje ellende waarbij helemaal niets meer lukt. Oh ja, en ik overdrijf graag maar zo voelt het gewoon een beetje. Ik kan er gewoon niet tegen! Dat ik gewoon niet kan ontdekken wat er nou mis is, daar kan ik het van krijgen. Ik heb de nieuwe maar even weggelegd, kan hij even opladen en ik ook. De oude doet het dus gewoon nog, waarschijnlijk kan ik alleen niet gebeld worden nu. De simkaart zit in de nieuwe.
Kom ik ook nog eens tot de ontdekking dat ik nergens het kabeltje van de nieuwe telefoon kan vinden. Oh wat aardig weer! Echt hoor, het kán gewoon niet weg zijn maar het is het wel. Ik gebruikte namelijk het kabeltje van de oude in combinatie van het dingetje van de nieuwe, geen idee hoe zoiets heet, zodat het in elk geval in de nieuwe kon. Dus ik dacht, laat ik dan toch maar het hele ding van de nieuwe pakken en die is dus opeens verdwenen. Zoals wel vaker gebeurt met dingetjes hier. Het kan niet weg zijn, alles, van beide toestellen, is met de doosjes hier. Ik heb niets gepakt verder of weggegooid maar het kabeltje blijft verdwenen.
De klantenservice van Samsung stuurt me, dat ik de Smartswitch moet gebruiken. Eh ja, dat doe ik ook maar dat werkt dus niet. Net nadat ik het lichtelijk sarcastische antwoord heb terug gestuurd, ja ik weet het maar dat gaat dan buiten mezelf om, krijg ik een ander idee. Het kan namelijk ook draadloos. Ik ga dus twee stapjes terug en tik ‘draadloos’ aan in plaats van ‘kabel’ en hoppa! Hè hè! Eindelijk gebeurt er wat ik wil. De gegevens worden overgezet. Het zou een uur en zes minuten duren en dat is ondertussen, veel sneller dan gezegd, nog tot 20 minuten over. Daarna kan ik gaan kijken wat ik er allemaal nog meer mee kan. En of ik overal weer moet inloggen, dat weet ik niet meer van 2 jaar geleden. Sjongejonge, wat een drama zeg. Daar is heel mijn ochtend aan opgeraakt.
En dat van mijn allerlaatste dag van de periode van niet werken. Morgen is het begin van een enorme drukke periode, een heel nieuw begin wat zo’n beetje alles betreft. Voor mij best wel spannend. Omdat de afgelopen maanden de druk van mijn vorige werkgever weg is gevallen, weet ik ook niet in hoeverre ik hersteld ben. Al heb ik zo’n vaag vermoeden dat ik hier snel achter zal komen. Als ik niets merk en nergens last van heb, dan ben ik helemaal hersteld. En anders heb ik nog even te gaan. Het is wel mooi dat ik er zo geleidelijk in kan komen. Eerst een maandje alleen stage, kijken hoe dat gaat. Die twee dagen, met beide keren toch wel wat dagen om tot rust te kunnen komen er tussenin, moet kunnen. Ja, het zal wel even pijnlijk zijn in het begin. Het zijn hele dagen staan en lopen zonder pauzes met alleen tussen de middag een half uurtje voor je bammetje. Nou ja, hoe het allemaal precies zal gaan, daar kom ik morgen vanzelf wel achter. Spannend hoor.
Het is al bij enen en ik zit nog te klooien met de nieuwe gsm. Alles moet je weer opnieuw inloggen ook natuurlijk en hier gaan er nogal wat dingetjes mis. Want ook al heb ik net op de pc een wachtwoord gebruikt en weet ik dus zeker dat hij klopt, hier pakt hij ze opeens niet meer. Nou ja, en dan moet je dus ook nog al je wachtwoorden wijzigen. Ik heb echt allemaal verschillende en ze zijn lang en ingewikkeld. Dit ter voorkoming van hacken natuurlijk, dat lijkt me wel duidelijk. Maar in dit geval erg vervelend. En de komende dagen zal ik nog wel tegen kleine dingetjes aanlopen. Het is bij twee uur als ik er mee ophoud. Ik heb het wel gehad nu met die telefoon.
Ik zal er enorm voorzichtig mee moeten zijn ook nog. Het is ding is praktisch helemaal van glas en mijn hoesje is onderweg nog. Dat vind ik wel heel eng even. Ik ben nogal een kluns namelijk. Dat is algemeen bekend. Het vermiste snoertje is niet eens terug, ook nog steeds om gek van te worden. De meeste apps zijn weer ingelogd, wat een gedoe zeg. Ik ga overwegen om de volgende keer gewoon alleen het abonnement te vervangen. Als de telefoon zelf het nog doet, dan vind ik het prima. Maar volgens mijn dochter zeg ik dit elke twee jaar. Dat zou best wel eens kunnen want ik ben heel goed in verdringen van dingen die ik niet meer wil weten. Die zijn dan ook gewoon weg. Dingen die ik wel wil onthouden die gaan er nooit meer uit. Hoe dat zit met leren? Dat is iets om achter te komen vanaf volgende maand.
Oh wat spannend allemaal! Ik ga zo boodschapjes halen, broodjes nodig voor mijn lunch morgen of neem ik yoghurt mee? In elk geval ga ik straks alles klaar leggen. Van mijn tas en portemonnee, tot aan lunch en kleding. Morgen opstaan, cits eten, de bakken doen, op de trampoline tijdens het nieuws kijken. Niet springen hoor, gewoon de healthwalk. Dan, indien genoeg tijd, zelf even koffie om de dag te beginnen, even rustig op de bank. Even de lunch voor Rainbow en Skylar klaar zetten in de timerbakjes en dan is alles wel gedaan. Ik zal een half uur van tevoren vertrekken maar dan zal ik er waarschijnlijk wel te vroeg zijn. Of niet, ik weet niet hoe het ’s morgens vroeg is met het verkeer. In elk geval, morgen is het begin van de rest van mijn leven. Met allemaal nieuwe en spannende dingen! Augustus is goed begonnen!