Goh wat heb ik gelachen zeg, toen mijn cijfers er stonden! Al die tienen voor Engels! En dan die 6.8 voor Nederlands… Ik zou me eigenlijk moeten schamen maar dat doe ik niet hoor. Ik heb dat cijfer eigenlijk ook niet eens verdiend want ik had er niets aan gedaan! Je moest een aantal onderwerpen verplicht noemen, bij de presentatie over Capabel, waar je op een open dag zogenaamd anderen enthousiast voor moest krijgen. Kijk, ik babbel altijd makkelijk, en nu na al die andere presentaties, ook bij zoiets. Ik had geen presentatie gemaakt, want ik had gehoord, dat is ter ondersteuning voor jezelf. Dus dacht ik dag, laat maar. Ik had het veel te druk met belangrijkere examens. Ik kon me dan ook niet voorstellen om voor Nederlands te zullen zakken.

Maar ja, ook al had ik de onderwerpen op een spiekbriefje staan, dat mocht hoor, niet stiekem, ben ik er blijkbaar toch nog wat vergeten. Dat kan ook wel kloppen misschien maar zij gaf zelf het teken, afronden, dat was afgesproken. Ach, het maakt ook niet uit. Ik had niets voorbereid of gedaan ervoor dus ik mag niet ontevreden zijn. Voor Engels ook niet hoor maar die beoordeling ging voor een lager niveau dan het Nederlands en ja, het laagste niveau Engels had ik al achter de rug toen ik 8 was. Ik ben benieuwd naar het laatste cijfer, of dat ook een 10 zal zijn. Dan kom ik echt niet meer bij!

We hebben vandaag, dinsdag, ook de docente gevraagd waar de cijfers blijven van ons blokexamen! We worden nu wel ongeduldig! Ze gaat morgen naar de vestiging dus zou ze er gelijk achteraan gaan. Zij is net zo nieuwsgierig als wij, zei ze. Normaal kijkt ze het zelf na, maar ja, coronatijd, alles is anders. Dan morgen dat cijfer misschien, en daar ben ik nou wel echt benieuwd naar. Ik kon het wel makkelijk vinden maar dat zegt niet altijd iets. Ik vond het Nederlands ook erg makkelijk, al is dat weer anders natuurlijk, door wat ze specifiek willen horen.

Vandaag is het best een lange dag zo achter de pc. Ik heb altijd pijn mijn achterste hoor, aan het einde van de dag. We moeten weer een blokopdracht doen, een oogdruppel project. Ik doe dat weer lekker samen met José en Zippora. Wij werken fijn samen, want we zijn alle drie wel een beetje controlfreakjes en zo vullen we elkaar perfect aan eigenlijk. En we werken ook alle drie even hard aan wat we samen doen. Net als de presentatie, doen we ook met zijn drietjes, over zwangerschapsdiabetes. Dat had mijn moeder twee keer, dus ik weet er wel wat van.

De eerste keer was in 1968 en toen wisten ze nog niet wat ze eraan moesten doen. Zo is daardoor mijn broertje Leon overleden, vlak voor zijn geboorte. Vlak ervoor en vlak erna bevielen mijn moeders 2 schoonzussen wel van een gezond kindje. Pas later begreep ik hoe zwaar dit voor mijn moeder moest zijn geweest. Daar sta je als zesjarige niet zo bij stil natuurlijk. Ze is er altijd aan blijven denken. Ik ook trouwens. Wel een nichtje en een neefje maar geen broertje. Dat moest nog even wachten tot ik 11 was. Vijf lange jaren voor ik eindelijk geen enig kind meer was.

Straks weer minister president Rutte op tv, boeit me niet eens meer. Alleen om de regels moet je het wel volgen. Vanaf 15 juni mogen alleen praktijklessen doorgaan. Wij zullen voorlopig nog wel achter de pc online les krijgen. Op zich totaal niet erg, want je mag maar beperkt met het OV reizen en hoe zou dat dan moeten? Je krijgt een soort van tijdbestek waartussen je weg mag, als je dit van tevoren aanvraagt. Maar als je daardoor de halve dag les mist, dan eis ik gewoon online les hoor. Dat heb ik er niet voor over!

Hoe hebben ze dat toen met die Spaanse griep in 1918 gedaan? Ik ben geen complot theorist, ik maak me nergens druk om. Dat is ondertussen gelukkig goed duidelijk. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik alles ‘normaal’ vind, wat er gebeurt. Zo krijgen ze er bij mij geen vaccinatie in. Dat weet ik nu al. Niet omdat ik bang ben gif ingespoten te krijgen of weet ik veel wat voor indianenverhalen er de rondte gaan. Nee, ik heb als astma patiënt ook eigenlijk elke winter een griepprik. Die haal ik ook nooit. Hou op zeg, geen rotzooi spuiten in een gezond lichaam, als het niet zeker is of het werkt. Zo’n griepvaccin zegt helemaal niets en wil niet zeggen dat je die griep niet krijgt omdat ze niet eens weten welk griepvirus er de rondte zal gaan. Dus eh, dan hoef ik dat niet ook.

Maar al die onzin maatregelen, vooral buiten. Wat nou 1,5 meter uit elkaar. Binnen, oké, dat moet dan maar. Maar al dat rare gedoe op terrasjes, ik vind het belachelijk! En dan dat ‘nieuwe samenleving’ of de 1,5 meter samenleving. Als dat zo zou moeten, dan zou dat toch al na die pandemie in 1918 zijn gebeurd, die Spaanse griep heette te zijn? Naar schatting zijn er toen 20tot 100 miljoen levens geëist, meer dan in de eerste wereldoorlog. En toen is de wereld toch ook gewoon blijven draaien? Alleen omdat je nu allemaal rechtstreeks met elkaar in contact staat, kan je opeens niet normaal meer leven?

Kijk, oké, omstandigheden, tijd, mensen, alles was anders en het nu tot een 100 miljoen slachtoffers laten komen, als het niet nodig is, dat snap ik ook wel. En ik hoorde van de week iemand, die beide ouders, oom en tante én grootmoeder (of vader) kwijt was binnen 2 weken. Dat gun je natuurlijk niemand. Dus de lockdown, ik snap het, landen dicht, zeker voor waar er grote brandhaarden zijn, ik snap het. Maar het moet een keer normaliseren. Zoals nu de hele boel failliet gaat en mensen leven van hun laatste centjes, dat hoort niet. Dus zo snel mogelijk weer op standje normaal. We zijn een steeds meer overbevolkte planeet geworden óndanks die pandemie uit 1918! Dus eh, toen deden ze toch ook zo gek niet?

Ik bagatelliseer niets, ik ben in mijn leven nog nooit zo ziek geweest. Dat wil ik echt nooit meer meemaken en ik zou ook niemand zoiets gunnen. Maar het zal toch echt een keertje gaan normaliseren, dat kán gewoon niet anders. Hoe denk je dat te doen, met de volgende generatie daters? Denk je nou echt dat die niet gaan zoenen als ze heftig verliefd en puber zijn? Dat gaat echt niet hoor. En zo kan ik honderden dingen opnoemen, niet alleen zakelijk maar ook sociaal. Ik vind die gekke Braziliaanse president een oetlul, die gaat weer te ver de andere kant op maar hier en in de landen om ons heen, die dus voor de rest van, ja van wat, de totale mensheid? Dat kan je toch nooit permanent veranderen?

Daarom wacht ik wel af, er gebeurt straks opeens weer iets, waardoor de aandacht daarheen getrokken zal worden. Heel langzaam aan, zal het heus wel weer normaliseren. Ik vraag me alleen af, hoe ze dat toen gedaan hebben. En ook of daar überhaupt al iemand naar gekeken heeft? Ik ben er wel benieuwd naar eigenlijk. Misschien ga ik dat wel eventjes opzoeken! Als dat te vinden is dan. Nou ja, ik zie nog wel. Ik ga ermee kappen. Wel weer ff wennen, dat je nog een heel blog eruit moet gooien. Terwijl ik al bijna 12 uur achter de pc zit. Die dinsdagen zijn best zwaar ja. Daarom, LATERRRRRRRRRRR!

"Slechts weinigen kunnen zich gelukkig voelen als ze niet een ander mens, een volk of een overtuiging haten."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Zo dan, het was me druk afgelopen vrijdag in de apotheek! Niet te doen zeg! Ik heb me een slag in de rondte gewerkt en echt 9 uur lang lopen vliegen. Alleen tussen de middag een half uurtje uit zitten blazen. Wij hebben ook geen pauzes of zo verder, dus dat is best aanpoten als het zo druk is. Ik was zo lang met patiënten bezig, die maar bleven komen. Medicijnen ophalen, dingen kopen, receptjes geven en erop wachten. Er stonden steeds hele rijen buiten omdat er maar 2 tegelijk binnen mogen. En het waaide me toch! Je zag al die haartjes van iedereen rechtop flapperen. Ik flapperde de apotheek maar door, zo snel mogelijk werken  en proberen geen fouten te maken is best lastig als je nog maar zo kort in het ‘vak’ zit. Het viel volgens mij op zich nog wel mee.

Toen ik thuis kwam, deed alles me zeer maar het voelde wel voldaan. Ik loop een beetje achter, omdat ik Saskia vrij weinig heb gezien én vier weken ziek was. Er hadden al examens moeten worden afgenomen. Vrijdag was het te druk en de volgende 3 weken ziek ik haar ook niet. Volgende vrijdag ben ik er niet, en daarna heeft zij 2 weken vrij. Daarom hebben we afgesproken, erna elke vrijdag examens af te gaan nemen. Want er zijn er aardig wat voor in blok 3 en ik zit ondertussen al in blok 4.

Maar goed, dan elke vrijdag dus examens. Nou heel fijn. Not. Kan ik elke vrijdag nerveus naar stage. Ik ben best een beetje faalangstig. Maakt echt niet uit of ik altijd hoge cijfers haal of niet hoor. Examens vind ik gewoon niet fijn. Maar goed, het moet nu maar zo, want ze moeten wel allemaal worden afgenomen. Ik ga het wel zien na haar vakantie. Ik heb in juli zelf ook vrij 3 weken, dus hoop ik er dan al genoeg achter de rug te hebben.

Zaterdagnacht had ik zwaar geïrriteerd kunnen raken. Maar ik had zo’n nare partner ooit, die me graag treiterde. En dat heeft me geleerd me totaal te ontspannen en me nergens iets van aan te trekken. Daar werd hij helemaal gestoord van, want ja, hij wilde irriteren maar dat lukte opeens niet meer. Hij begreep er niets van. En dat knopje, wat ik daarvoor toen vond of ‘ontwierp’ dat werkt nu nog steeds, als ik dat echt wil. Heel fijn want er waren een heleboel mensen op de been vlak voor mijn deur. Een groepje jongelui, met muziek en al. En oh wat een vreselijke muziek was dat. Een soort Nederlandse zwarte rap. Heel eentonig en met een nare bas erin en dan ‘zongen’ er nog een paar mee ook.

Uren hielden ze het vol en uren lag ik me erover te verbazen dat ze dit goede muziek vonden. Nou ja, gelukkig dat smaken erg verschillen. Uiteindelijk moeten ze toch moe zijn geworden, want toen ik weer wakker werd, werd ik verrast door de aangename stilte van de nacht. Hè hè! Echt rust. Nou ja, dat duurde niet lang. Want rond een uurtje of half zes, had Moonlight het op zijn heupen of zo. Hij sleepte ook Skylar en Rainbow mee en Aurora lag op haar qui vive bij me, met haar oortjes alles volgend wat ze aan het doen waren. Vechten, rennen, gillen, echt hoor. Ik heb een paar keer geroepen maar dat hielp voor geen meter. Uiteindelijk was ik er al voor zessen uit. Net nu een keertje had willen uitslapen tot zeven uur. Stouterds.

Vorige week kwam ik er ook achter, hoe verwend ik ben geworden. Sinds ik die hielspoor had, kreeg ik van Sonja, die hetzelfde ooit had meegemaakt, een paar laarzen. Ze wist 100% zeker dat ik door dit schoeisel van mijn hielspoor af zou komen. Fasciitis Plantaris heet dat in het medisch. In elk geval bizar pijnlijk, alsof je op messen loopt met je hielen. En ik kreeg dat, weet ik nu dan omdat ik ben gaan zitten ‘nadenken’, terwijl ik juist zolang thuis zat. Ik begreep het eerst niet, want zoveel liep ik toch niet meer, juist door ziek te zijn. Tot ik even dieper ging denken, want ik werkte altijd veel, veel uren ook, in verhouding. En wat gebeurt er dan, je komt thuis en loopt nog een tijd op je schoenen.

Als je ze uitdoet is dat om te gaan douchen of slapen of zo. Als je opstaat ga je jezelf weer wassen en aankleden en hup schoenen aan. Tenminste, ik wel. Tussendoor op blote voetjes, dat vind ik prettig. Alleen opeens verandert je leven en kan je even niets meer. Veelal zitten of liggend, slapen of suffen, bracht ik die eerste maanden door. Dan merk je nog verder niets natuurlijk. Maar later in het verhaal, toen ik meer ging bewegen weer, en ondertussen ook kilo’s aangekomen erdoor, liep ik van die 24 uur, alleen maar op blote voeten in huis. Heel af en toe met een boodschapje doen, schoeisel aan. En zo is de boel gaan ontsteken, denk ik. Ik overal zoeken naar een remedie. Te veel over te vinden.

Hele dure inlegzooltjes kocht ik. Hielp niets en ik kon ze niet in mijn schoenen doen want dan werd de pijn nog veel erger. Sportschoenen gekocht met een soort van luchtkussentje in de hiel. Oké, dat verlichtte wel iets maar er veranderde niets. En toen kwamen de laarzen van Sonja. Normaal niet echt mijn smaak maar ja, ik kon geen meter meer lopen ondertussen. En wonder boven wonder, het werd langzaam aan minder. Ik bleef ze zelfs in mijn pyjama gewoon aandoen, omdat dat de enige manier was om geen pijn te voelen. Maar die pijn werd wel langzaam minder en was alleen maar helemaal weg als ik die laarzen aan had. In de winter mee begonnen en zo tegen de lente was het zo goed als weg. Maar ja, je kan in de warmte natuurlijk niet met hele dikke suede zwarte laarzen blijven lopen.

Fitflops zijn natuurlijk ook weer behoorlijk aan de prijs. Ik overal zoeken en af en toe een aanbieding en dan kocht ik snel een paar. En uiteindelijk vond ik de Britse officiële site en daar hebben ze elke seizoenswisseling behoorlijke uitverkoop. En zo spaar ik Fitflops, als het even kan. Ik heb ook nog 2 paar witte, voor de apotheek, want dat hoort bij mijn witte uniform. En op iets anders kan ik me niet voorstellen die 9 uur per dag staan, door te komen. En van de week dacht ik, ik doe even slippertjes aan, in de kleur van mijn kleding, geen Fitflops. Nou, sorry, dat loopt voor geen meter! Oh echt hoor, ik ben gewoon té verwend nu. Mijn poezelige voetjes weigeren goedkopere troep, waar ik vroeger heel happy mee was, aan te trekken. Als ik ze ‘dwing’, dan protesteren ze door erg pijn te gaan doen. Nou ja zeg, moet niet gekker worden hier!

Op het moment kan ik geen rooie cent meer ergens aan uitgeven, dus jammer joh, ik zal het moeten doen met de Fitflops die ik tot nu toe heb weten te bemachtigen. Echt jammer want ze hebben een prachtig mooie nieuwe zomercollectie! Zucht! Ach ja, niets aan te doen, mijn tijd komt nog wel. Zoals met heel veel op dit moment, éérst even diplomaatje halen en aangenomen worden voor mijn droom baan. Daarna komt de rest allemaal wel weer! Wil je zelf een kijkje nemen op de Fitflop site? Klik dan hier 

"Scepticisme is de gemakkelijkste van alle filosofiën.

Origineel:
Le scepticisme est la plus facile des philosophies."

Anatole France - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1921) 1844-1924

Oh mijn hemel, wat kunnen mensen toch rare dingen denken. Ik kwam ergens tegen dat die leuke avatars echte COVID-19 trackers zijn. Oh? En hoe doen ze dat dan? Stiekem mijn temperatuur meten als ik slaap en alarm geven als die boven de 39 Celsius komt? Houd toch op zeg! Ik gebruik al jaren Google maps en die weet vaak zelfs meer van mij dan ikzelf. Ik kom soms langs bepaalde winkels, waar ik zelf geen erg in heb, en dan vraag GM mij later wat ik ervan vond daar en daar. Oh? Goh! Was ik daar dan?! Nou ja, wist ik niet. Dus om nou bang te zijn van een avatar op Facebook, lijkt mij een beetje over de top. Mensen alsjeblieft hou toch op! Maak je niet zo gek. Ja, dat heb ik ook van iemand gehoord, zei de persoon, toen ik er iets over zei. JA PRECIES!!! Zo werkt dat elkaar gek maken dus. Er zijn er echt velen door besmet, het complottheorie-virus, best ironisch in deze tijd.

En wat als dat ding nou na zou gaan waar je bent of waar je gaat, wat dan? Wat ik al zei, Google Maps doet niet anders maar stel die heb je ook niet, dan opeens worden je gangen nagegaan. Dus? Ben je geen seriemoordenaar, dan heb je daar toch niets van te vrezen? Mijn OV chip  kaart ziet niet alleen wanneer ik met het Openbaar Vervoer ga, maar ook waar ik opstap en waar ik uitstap. Mijn klantenkaarten van Albert Heijn, de Etos, het Kruidvat, en weet ik veel hoeveel meer ik er nog heb, die zien precies mijn koopgedrag en weten wat ik uitgeef aan van alles en nog wat. So what?! Oh jeetje, ik zal maar geen paracetamol en thermometers kopen, word ik straks opeens van mijn bed gelicht en op de IC vermoord! Doe toch normaal mensen!

Ik blijf me erover verbazen, hoeveel mensen hieraan meedoen. Weldenkende mensen, dacht ik toch, mensen waar ik het never nooit van verwacht zou hebben. Allemaal lijken ze te flippen. Ik ben een (nep)vriendin kwijt geraakt, omdat ik er iets over zei. Die ging het zelfs over Aliens hebben die de bijen anders kwamen halen. Jeetje zeg! Dan wordt het ondertussen gewoon eng! Dan ben je echt niet jezelf meer. En hebben die mensen nou helemaal niet door, dat ze allemaal beïnvloed worden, ja dat dachten sommigen al wel, maar eh, sorry dat ik het je moet vertellen maar NIET door het licht hoor! Nee, je wordt zo van je mooie pad naar het licht gerukt, want je maakt nu anderen bang.

Is dat goed voor je oorzaak en gevolg denk je, anderen mensen bang maken? Of dacht je nou niet, dat ALS ze je al nodig zouden hebben om de wereld te redden, dat ze dat niet een stuk duidelijker van je gevraagd zouden hebben? Dat kunnen ze echt wel hoor. Angst is een hele slechte raadgever en angst sleept je zo mee. En bij welke kant denk je dat angst hoort? Een beetje zelfvertrouwen is noodzakelijk juist, in het licht. Dat staat zelfs in de boeken. Ik heb het speciaal opgezocht, maar ik wist weer niet waar ik het kon vinden. Dat heb ik altijd, ik onthoud praktisch alles wat ik in de boeken lees of gelezen heb maar waar het staat, dat krijg ik er niet in. Maar ik vond een foto van een stukje ervan, en die is net zo duidelijk.

En dan gaan er weer mensen roepen dat ik oordeel, maar op het moment dat ze dat roepen, oordelen ze dan zelf ook niet? Je hebt toch zeker allemaal wel een mening ergens over? Ik oordeel toch niet als ik feiten constateer? En de heilige uithangen daar hou ik niet van. Ja hoor, iedereen laat ik in zijn waarde, maar ik mag toch wel zeker iets zeggen over wat ik zie gebeuren en wat ik lees? Als iemand een foto plaatst of een post waarin staat ‘Ria is gek’ en ik zeg, dat zoiets niet aardig is, ben ik dan aan het oordelen? Nee, ik constateer feiten! Ik voel het gewoon van binnen. Die nep vriendin werd er ook boos om, dat ik er iets van zei. En ik zei het alleen om haar te helpen! Want ze wordt nogal eens vaker meegesleept, door dingen die niet zo goed zijn.

En ik zeg ‘nep’ omdat, als je echt vrienden bent, dan mag je het ook met elkaar oneens zijn. En nep omdat iemand zegt van je te houden, maar dat bleek de laatste maanden alleen maar te zijn, als er naar de mond gepraat wordt. Als je echt vrienden bent, dan praat je elkaar juist niet naar de mond, want dan is de vriendschap niet echt! Als ik het met je eens bent, dan zeg ik het. Als ik het niet met je eens ben, dan zeg ik het ook. En dat jij het dan niet met mij eens bent, dat mag ook hoor. Net zo goed.

Maar daar dump je een echte vriendin niet voor, zeker niet zo stiekem als dit ging. Of dan zeg je; anders uit het leven, geen enkel probleem mee! Dus eh… Oh? Waar is dan die goede vriendin gebleven, die zoveel van me houdt en alles van me weet? Zoiets, dat zeg je van je overbuurvrouw, niet van iemand waarvan je zei dat je er zoveel van houdt, dat je vast haar moeder was in een vorig leven. Hoe nep ben je dan wel niet? Hoeveel lieg je daar dan van?! Mag ik dat dan gewoon niet zeggen? Oordeel ik dan? Nee, ik maak het verdorie toch zelf mee!

Zo kan je alles weg lullen, je oordeelt, je doet aannames wordt er dan gezegd. Oh? Is dat niet oordelen over mij dan nu opeens. Jezus zeg, wat zijn mensen toch krom! Als je angst zaait, als je paniek zaait dan doe je daar niemand goed mee en je doet er niets goed mee ook, je doet alleen kwaad. Dat staat zelfs in de boeken; bemoei je met het kwaad, dan BEN JE HET ZELF!!! En als je dat niet kunt zien, dan ben je echt een struisvogel met zijn kop in het zand. Want stel, kan niet maar stel, dát je wel gelijk hebt, en je weet ook dat je er niets aan kunt doen, dan kan je beter gewoon je bakkes houden en niet anderen in paniek laten raken.

En over hoe eerlijk je blijft tegenover echte vrienden, dat weet een hele goeie vriendin wel van me. Ik heb er zelfs een paar, echt heel goeie vrienden. Oh we zijn het zeker niet altijd eens met elkaar. Met eentje zijn we wel een beetje uit elkaars leven gegroeid, maar als er iets is, in haar of in mijn leven, dan zijn we er. Om elkaar te steunen en omhoog te trekken. Niet omlaag trappen zoals de nepvriendin steeds deed, met regelmatige tussenpozen. En als ik daar dan iets van zei, was het later, oh ja, ik zie nu hoe ik het verkeerd deed... Maar dan had je ondertussen toch die trap wel uitgedeeld.

Mijn vriendin Miranda is ook zo’n blijverd. Ik ben wel eens heel boos geweest op haar en dan was zij toch degene die probeerde on speaking terms te blijven en dat bleef ze volhouden. En dan ga je er toch een keer goed over praten en toen kwam het dan ook weer goed. Kijk, zó doe je dat, als je echt om elkaar geeft. Mevrouw nep bleef niet eens on speaking terms, die zei niet eens iets, die blokkeerde me overal, zonder dat ik dat wist. Omdat ik toevallig in een groepje zat op whatsapp, zag ik dat ik daaruit verwijderd was door haar. Zo kreeg ik het idee, goh zou ze dat overal gedaan hebben? Zoiets voel je dan al een beetje aan. En ja hoor, overal geblokkeerd. En niet lang ervoor zei ze nog veel om me te geven. Ja, zolang ik mijn bakkes hou en is dat liefde? Nou, ik dacht het niet.

Dat is er zo eentje die pretendeert te weten wat dat is maar dat heeft een ego dat groter is groter dan groot en daardoor ziet ze verder niets. Dan kan je wel voor iedereen cadeautjes kopen, zodat mensen gaan denken hoe goed je in wel niet in elkaar zit. Maar dát is pas een masker waar je U tegen zegt. Dat is mensen kopen en dat heb ik toevallig wel eens tegen haar gezegd; hou op met die cadeautjes allemaal, want je hoeft mij niet te kopen. En zo zijn er nog veel meer mensen die nu geleid worden door hun ego. Ik zie het allemaal gebeuren en ik voel het van binnen. Dan kan je wel zeggen, ja iedereen is gereïncarneerd om een reden en heeft zijn eigen pad, daar mag jij niets van zeggen. Oh? Dus dan die seriemoordenaars ook maar los rond laten lopen? Die zijn dan toch ook om een reden geïncarneerd weer?

Praat daar in hemelsnaam niet alles mee weg, dat zweverige gedoe, daar kan ik ook niet tegen, en dat zal wel weer allemaal boze ogen naar me richten maar het is gewoon zo. Doe normaal, wees een normaal mens. Ooit word je ook verlicht en alleen maar liefde maar dat ben je nog lang niet, anders had je niet meer hier op aarde geleefd. Dus gooi dat nep aureooltje eens in de kast en wees een keertje gewoon eerlijk over wat je voelt. Zo, dat moest er echt even uit. Ben wel klaar met dit soort onderwerpen, daarom moest het er allemaal even uit. Het gaat wel weer hoor, het moest er alleen eventjes uit...