"Blijf niet hangen in het verleden, droom niet van de toekomst, maar concentreer je geest op het huidige moment."

Boeddha Spirituele leider, geboren als Siddhartha Gautama ca. 450 vC. - ca. 370 vC

Het was gisteravond nogal donker op het balkon. Maar omdat de ‘schuldigen’ toch weer naar buiten kwamen om de schade op te nemen, zag ik waar ik zijn moest. Ze hebben de grote hydrangea met pot en al van het tafeltje gegooid. Dat was dus de knal die ik hoor en waardoor er 12 pootjes en 3 hele dikke staarten door de kamer vlogen. Nou ja, die moest toch weg, daar zitten vieze beestjes in. Goeie reden om die van de week even in de container te kiepen. Moet ik wel natuurlijk eerst mezelf naar buiten kunnen krijgen. 

Ik heb een vreselijke nacht gehad. Niet omdat ik door dat vele slapen niet meer kon slapen hoor. Daar heb ik tegenwoordig helemaal geen moeite mee. Maar ik heb liggen blaffen als een ouwe zeehond. Volgens mijn hebben mijn buren naar Pieterburen gebeld om aan te geven dat er ergens in Rotterdam Marconi toch een zeehond is aangespoeld. Ook gezwollen klieren in mijn keel, zo onder bij je kaak vlakbij je oren en koortsig. Vandaar dat ik me zo rot voelde gisteren en zondag. Ik ben dus gewoon een beetje grieperig ook nog. Omdat je je algeheel vreselijk voelt, merk je dat eigenlijk niet zo op. Het viel me wel op dat het erger leek te worden maar daar heb ik dan nu ook de verklaring voor. Ik ben gewoon ziekjes extra erbij. Wel ja joh.

Toch was ik er wel een beetje gerustgesteld door. Ik dacht namelijk dat ik achteruit aan het hollen was. Dit verklaart het een beetje in elk geval. Ik voel me nu helemaal blegh. Het is wel prachtig weer maar ik ben echt te moe en te beroerd om naar buiten te gaan. Ik kijk het even aan vanmiddag en als ik denk dat het enigszins kan, dan zal ik weer verplicht naar de winkel lopen. Dat is echt een hele onderneming en daar heb ik dan de hele avond last van maar toch maar doen.

Pas als dat soepel gaat, dan zal ik proberen ietsje verder te gaan lopen. Je vergeet namelijk heel vaak dat je ook nog terug moet en als je al voordat je retour gaat bijna niet meer kan, dan wordt dat best lastig. Naar de winkel hier vlakbij zie ik nu tegenop alsof ik de Mount Everest ga beklimmen maar daar kan je natuurlijk voor trainen. Zo zie ik dat loopje dan maar even. Als ik het maar volhoud, zal het uiteindelijk toch beter gaan. Hoop ik toch.

Een beetje ziek zijn is normaal gesproken helemaal niet zo erg, dat gaat vanzelf wel over met een paar daagjes. Nu hakt het er best in, durf ik wel te zeggen. Vooral dat hoesten ben ik niet meer gewend. Ik heb jaren gehoest als een gek omdat ik niet wist dat ik zo allergisch was. Ik dacht gewoon dat dit erbij hoorde. Pas sinds dik een jaar, heb ik medicijnen daarvoor en hoest ik helemaal niet meer. Dat was voor mij een hele nieuwe gewaarwording en een enorme opluchting.

Dat is de laatste 2 dagen wel even anders en nu pas besef ik ook, hoe zwaar die hoestende jaren zijn geweest. Niet alleen het hoesten maar ook die vreselijk jeukende ogen. Daar kreeg ik zo’n last van sinds Casper er niet meer was. Later bleek dat ik zo allergisch was voor katten en dan heb je het vooral over de huidschilfers die de boosdoeners zijn. Nadat Sam dus alleen was, ging hij zichzelf slechter verzorgen en daarom kreeg ik die jeukogen. Ik heb wat afgezien daarvan af en toe.

Ik had al geprobeerd uit te vissen of het van bepaalde dingen eten of drinken kon zijn. Dat is alleen heel lastig en daar kwam ik dan ook niet uit. Pas na die Mexicaanse griep met daaropvolgend die longontsteking en longbeschadiging, ging ik naar een longarts. Daar werd al snel duidelijk dat ik hevig allergisch was en daar kreeg ik de juiste medicijnen voor. Dat was wel na een jaar of 14 pas.

Ik ben er nooit zo heel snel bij, zeg maar omdat ik het normaal vind om alsmaar door te blijven gaan. Eindelijk na die medicatie hoefde ik niet meer de hele nacht te hoesten en kuchen. Wat een weelde vond ik dat, zeker in het begin. En als je dan zo’n nachtje met alleen maar hoesten en kuchen achter de rug hebt, dan weet je pas dat zoiets best zwaar is. Maar ik heb er jaren zo bijgelegen. Goh, dat was ook wel even een eyeopener. Nooit bij stilgestaan.

Zaterdag heb ik tante Jo nog aan de telefoon gehad en gisteren tante Tiny. De tantes houden ons wel in de gaten hoor. Ben had ook nog een lieve kaart ontvangen van tante Wil en ome Ben. Dat is toch wel heel lief van ze allemaal. Ik heb gisteren aan San gevraagd of ik een zooi foto’s aan hun kan geven. Als ik naar die rommelhoek kijk, dan krijg ik het er al van. Dat krijg ik, zeker nu, nooit zelf gedaan allemaal. Dan liggen ze hier volgende zomer nog. San zei ‘prima, dan doen wij die wel’.

Heel fijn! Want ik krijg het benauwd van die berg waar ik doorheen moet hier. Ik kwam ook nog een hele leuke foto tegen van mij en mijn nichtje Ariëlle. Ik had die foto echt nog nooit gezien. Ik stuurde hem naar haar en ook zij kende heel die foto niet. Ik  heb dan ook geen idee waar die genomen is. Dat soort dingen zijn dan van die leuke verrassingen. Er zullen er nog wel meer tussen zitten maar ik kom er nu echt niet doorheen omdat ik mijn overzicht een beetje kwijt ben. Gelukkig, San to the rescue. Beter hoor. Ik ga daar ook maar een deel dumpen dan.

Ondertussen hoop ik dat PeeT wat zal vinden voor de cits wat effectief zal zijn tegen dat gekuch en genies. Ik hoorde gisteren geloof ik Skylar ook kuchen. Alleen weet ik dat niet zeker. Ik ging namelijk kijken om te zien wie het was en zag alleen hem zitten. Maar het kan ook zijn dat Aurora of Moonlight het was en dat die net ergens achter zaten of zo. Als de kleintjes het ook krijgen dan is dat helemaal erg natuurlijk. Ik hou ze voor zover dat lukt allemaal goed in de gaten.

Wel grappig trouwens, sinds ik zei dat mijn moeder me in de maling nam, is het vandaag opeens wel steeds 13 graden. Screenshotje is genomen natuurlijk. Daarna deed ik een spelletje, omdat ik die gratis doe, krijg je wel steeds advertenties voor je giechel. Zie ik opeens een advertentie met een mij heel bekend voorkomende jurk. De jurk waar mijn moeder in begraven is. Nou ja, ook apart. Ik zie het toch liever 13 graden zijn hoor, ik vond dit wat minder.

Ik ben niet naar de winkel geweest zoals ik van plan was. Ik voelde me daar echt te beroerd voor. Wel heb ik ook nu weer de hele middag en het grootste deel van de avond geslapen. Ik hoop dat het verkoudheidje snel weg zal zijn dat scheelt dan weer in hoe ik me voel want zonder verkoudheid voel ik me al rot genoeg. Nu kan ik helemaal geen peil trekken of het al wel of niet beter gaat. Van de psycholoog nog niets gehoord maar ja, geen idee hoe lang zoiets duurt. Ik wacht nog een weekje en dan mail ik gewoon nog een keer naar het andere e-mailadres wat ik gekregen heb. Ik ben niet zo van de echt geduldige. 

"Laten we het vreselijke verleden dat achter ons ligt, nooit vergeten, maar niet als een manier om ons op een negatieve wijze aan het verleden geketend te houden, maar eerder als een gelukkige herinnering aan hoever we zijn gekomen en hoeveel we hebben bereikt."

Nelson Mandela Zuid-Afrikaans advocaat, politicus en anti-apartheidsstrijder 1918-2013

Het was een beetje rare dag vandaag. Op de een of andere manier was ik heel moe en dat bleef maar hangen. Ja, je zou kunnen zeggen vertel eens iets nieuws maar ja, er lijkt op dat gebied niets anders te melden dan dat. De ene dag is iets beter en dan denk je, hee, het gaat vooruit. Maar dan lijkt het de volgende dag opeens weer achteruit gehold. Heel raar dit om mee te maken eigenlijk.

Ik heb wel gelachen om Rainbow vanmorgen. Die lag lekker naast me op de bank en die zag opeens op de tv allemaal bijtjes omdat er een imker geïnterviewd werd. Hij sprong direct rechtop en zat belangstellend te kijken naar al dat gevlieg op tv. Hij sprong op de tafel om het wat beter te kunnen zien. Hij zat er echt vol bewondering naar te kijken. Nog maar een stukje dichterbij, hij ging er vlak voor zitten op de grond.

Toen vlak voor de tv zelf en hij ging op bijen jacht. Het is inderdaad wel nodig dat die tv binnenkort veilig opgehangen wordt. Skylar kwam ook even kijken wat zijn broer aan het doen was maar aangezien hij niet naar de tv zelf keek, snapte hij er dan ook geen bal van. Rainbow probeerde de bijtjes te vangen maar tevergeefs natuurlijk. De foto’s zet ik hierBIJ. Ik vond ze allemaal grappig maar ik heb er 3 uitgezocht.

Ik moest vandaag toch echt stofzuigen en daar heb ik vanaf een uur of 9 tot een uur of 1 tegenop zitten zien. Dat is echt vreselijk, vooral omdat het zo nodig was. Ik heb me er dan uiteindelijk wel toe kunnen zetten maar daarna is het dan net alsof je een marathon gelopen hebt. Ik kan het wel zo vertellen maar daar kan natuurlijk niemand zich iets bij voorstellen. Tenzij je het zelf hebt meegemaakt. Want ik zou me daar zelf ook niets bij hebben kunnen voorstellen. Hoe kan je daar nou moe van worden? Of uren tegenop zien?

Normaal gesproken doe je ’s morgens even stoffen, zuigen en dweilen. Dan kan je daarna nog even toilet en badkamer mee pakken en dan heb je nog ruim de tijd om je ramen te zemen. Tegen die tijd is het tijd voor de lunch. Tenminste, zo ging dat altijd normaal gesproken. Dat is nu wel weg zo. Daarom krijg je het ook niet echt allemaal gewoon opgeruimd en schoon tegelijk. Ook vandaag ben ik niet buiten geweest. Ik heb niets beloofd, alleen dat ik het zou proberen.

Ik probeerde een programma te kijken op tv maar halverwege viel ik in slaap en werd tegen het einde wakker. Oké, dan maar het volgende programma kijken. Ik kreeg hetzelfde verloop. Weer was ik in slaap gevallen en weer werd ik tegen het einde wakker. Ik vond dat zelf nog het meest vervelend. Ik nam me voor om het nog 1 keer te proberen. Maar ook nu beleefde ik weer hetzelfde. Het zijn ook niet echt dutjes, ik slaap dan echt heel diep.

Tegen de tijd dat ik wakker werd, was dus ook dat programma op zijn eind. Ik zat een beetje suf te kijken en het bleek 50 shades of Grey te zijn. Ik heb dat 1^e boek toen gekocht omdat heel Nederland, of op zijn minst de vrouwelijk helft daarvan dan, hier helemaal lyrisch van werden. Ik heb het niet gered toen, wat lezen betreft, want halverwege het 1^e hoofdstuk ben ik afgehaakt. Ik ben een echte lezer en ik hou van veel verschillende genres maar dit? Nee, het leek wel geschreven voor tienermeisjes, behalve de inhoud dan.

Het kinderlijke van de schrijfstijl werd ik onpasselijk van en ik kwam er dan ook niet doorheen. Ik heb eigenlijk geen idee meer waar het gebleven is. Het moet nog ergens in huis zijn. Ik moet het boek maar een keertje zoeken, als ik er erg in heb. Want ik wil niet dat ze denken dat ik dat gelezen heb. Als je graag echte literatuur leest, dan kan dit er echt niet mee door. Dat is meer boeket reeks niveau, al vond ik dat ook wel leuk toen ik een jaar of 16 was.

Gek genoeg vond ik de film nog wel aardig te pruimen in verhouding tot het boek dan in elk geval. Alhoewel dat dan weer een beetje rare omschrijving is in de context van juist die film. Alleen, het mocht niet baten, ik viel wederom in slaap. Nu ben ik nog net zo suf als vanmorgen al heb ik buiten een beetje opruimen en stofzuigen verder alleen maar geslapen. Echt bizar is dit, ook voor mij.

Als de katten niet steeds van die gekke dingen uithaalden of ik zelf weer tegen iets aan liep dan had ik gewoon niets te melden. Dan stond er bij elke blog ‘weer veel geslapen vandaag dus eigenlijk niets te melden’. Nou ja, wat scheelt het nu? Ik zeg het wel steeds op een andere manier maar er verandert weinig aan de boodschap. Het is dat ik al wat dingen online heb opgezocht want anders zou ik denken dat ik niet zo heel lang meer te leven had. Daar zou ik ook niets tegen hebben hoor, maar mijn dochter denkt daar toch anders over.

Het is raar voor iemand die, op een paar maanden in België na, altijd heel druk is en van alles doet, om zo ontzettend inert te zijn. Alle efficiency is de deur uit, de activiteit ook en het praktische is ook niet meer terug te vinden. Ik heb over die ‘opdracht’ die ik van PeeT kreeg, nagedacht en er kwam inderdaad iets boven waarvan ik eigenlijk verrast werd zelf over hoe ik dat naar mezelf toe verwoordde. Daar heb ik de afgelopen, pak ‘m beet, 53 jaar toch wel anders over gedacht dan er nu uitkwam.

Dat is wel heel apart hoor, als ik daar verder over nadenk. Laat ik het zo zeggen, ik sta eigenlijk versteld over hoe ik daar zo omheen heb kunnen denken. Een soort van struisvogelpolitiek en met struisvogelpolitiek komt niemand ook maar iets verder. Goh, zit ik toch weer bijna op dat kangoeroe eiland, waar je kangoeroes vindt, daar zoekt een kangoeroe moeder naar haar kangoeroe kind. Ook struisvogels komen in Australië voor, ik bedoel maar...

Dat pestliedje gaat er echt niet uit hoor. Mijn broer was zo grappig om me daar een klein stukje van te appen met audio. Ik hoorde het en het zat gelijk weer volledig onder mijn hersenpan. Zo irritant! Gelukkig is het al bijna weer tijd om te gaan slapen. Ik schrik me net namelijk een ongeluk want er stort iets in elkaar op het balkon en de katten vliegen alle 3 met een bloedgang naar binnen.

Aurora's koppie piept nieuwsgierig omhoog vanaf het schapenvelletje op de bank, als nummer 4.  Ik ga maar eerst even checken of alles nog heel is of zo. Daarna plaats ik dit stukje even net voor middernacht, hoop ik toch, en dan hoor je morgen wel of er inderdaad iets is gebeurt. Ik  hoop het niet eigenlijk, ik hoop gewoon op het normale stukje lompigheid dat ze alle 4 wel bezitten. Laters!!!

"Meer dan het verleden interesseert mij de toekomst, want daarin ben ik van plan te leven."

Albert Einstein Duits - Amerikaans natuurkundige 1879-1955