"De herinnering is het penseel, dat het best de kleur toevoegt aan de echte poëzie."

Rabindranath Tagore - Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Ik werd van de week wakker op de bank, waar ik lekker even een dutje was gaan doen. Alleen door het dutje was ik helemaal Rainbow zijn lunch vergeten. Ahhhhh! Ja, moet hij maar doen alsof hij normaal is en gewoon brokjes eten. Ik werd nu wakker terwijl het al bijna tijd was voor hun diner. Die ben ik ze dan ook maar vervroegd gaan geven. Een beetje stom van mij, ik hou altijd zo’n rekening met hem, dat ik het raar vind dat het er nu zo bij ingeschoten was. Arme jongen. Hij zat me boos genoeg aan te kijken. Net zoals vorige week met een lunchtijd van hem. Want hij laat het me meestal ook wel weten. Ik bood hem meloen aan maar daar werd zijn blik niet vriendelijker van. Ik wel joliger want hij maakt me altijd vrolijk, zijn grootste talent.

Gisteren dacht ik eens lekker voor mezelf eten te maken. Lekker gevulde pasta, met ricotta en spinazie en dan een heerlijke salade erbij. Ook een beetje Italiaans, pestosausje erover en kaas. Ik had nog van die zakjes, eentje met hele kleine mini blokjes kaas en eentje met een soort croutons en allemaal zaden en andere knapperige dingen. Dat is altijd zo lekker vind ik, in de salade. De pasta had ik al bijna klaar, snel even de zakjes open knippen en bij de salade gooien. Ik gooi er natuurlijk weer wat naast en ik wil zo’n ernaast gevallen knapperig dingetje al in mijn mond steken. Iets doet me het toch weer even op het aanrecht gooien om te kijken wat ik eigenlijk in mijn mond wilde steken.

Oh gatsie! Het is een dooie wesp! Daar gaat mijn heerlijke salade. Ik sta nog eventjes te dubben, hij zit er nu toch niet meer tussen. Als je het zo niet gemerkt had, had je hem bij de rest ook misschien gewoon opgegeten. Dan kan je nu heus die salade wel opeten. Ja, allemaal hele logische gedachten maar toch. Ik zeg tegen mezelf dat ik mij niet zo moet aanstellen. Vooruit, eet nou maar gewoon op. Nee, het lukt me niet meer. De dooie wesp blijft door mijn hoofd spelen. Straks eet ik zo zijn angeltje en vleugeltjes op. Bah, voor mij voorlopig geen knapperige dingen meer door mijn salade. I’m good. Brrrrrr!

Ik kreeg gisteren een bericht, de vaas was helemaal heel aangekomen. En ook hier weer, het zag er toch wel heel anders uit dan op de foto’s. Aangezien ze er heel blij mee was, ga ik er hier vanuit dat het mooier is in het echt.  Dat wordt in elk geval steeds opnieuw gezegd. Ik kan er ook niets aan doen, ik krijg het niet zo op de foto, zoals het eruit ziet als je er zo naar kijkt. Ik weet niet wat dat is. Dat heb ik ook met het fotograferen van die mooie luchten. Dan zie je van die paarse en roze met oranje tinten. Schitterend, denk ik dan, daar maak ik een foto van! En als je die dan ziet, is het geen lelijke foto hoor maar er is veel van de schoonheid verloren gegaan. Geen idee hoe ik dat anders kan doen.

Gisteren bij Ziggo weer gebedeld om korting. Vorig jaar vond ik dat nog een beetje gierig. Nu, met een uitkering die de vaste lasten niet eens dekt, ging het me een stuk beter af. Nu voelde het ook alsof ik dat mocht. Ik krijg nu drie maanden lang 45 euro korting. En mijn film en zender pakket, wordt over een maand stop gezet, dan zodra ik de zenders niet meer heb, moet ik even bellen en dan krijg ik die voor drie maanden gratis. Dat is toch ook weer 12 euro per maand. Dat heb ik mooi geregeld. Volgend jaar bellen we gewoon weer! Alle beetjes helpen nu wel.

Ik heb de foto van de witte kat, die lekker opgekruld ligt te slapen, met een sinaasappel in het midden op mijn pagina gezet vandaag. Ik zal maar eerlijk bekennen, ik héb deze foto niet zelf gemaakt maar dat had wel gekund. Ze ligt vaak genoeg zo en ik heb ook wel eens sinaasappels in huis. Het moet dan maar net zo lopen, dat je dit zit. Ik zag die foto ook zelf voorbij komen en ik moest zo lachen! Daarom heb ik er maar gebruik van gemaakt. Ik weet ook niet van wie hij wel is hoor, die is al tig keer gepikt denk ik. Dat is het nadeel van zulke dingen. Tegenwoordig in het digitale tijdperk, kan je dat allemaal zo pikken. Ik zie ook wel eens dingen, die echt van mij zijn, voorbijkomen ergens. Nou ja, dan is dat maar zo. Maar als je er van moet leven, dan is dat zo leuk niet natuurlijk. Dus krediet moet naar iemand anders, ik weet alleen niet wie. Maar leuk dat jullie hem zo leuk vonden! Had ik zelf ook. Ik kom er ook alleen maar mee weg omdat iedereen weet dat ik een witte kat heb!

Ik kwam ergens een fotootje tegen, en dat raakte me wel. Zo  had ik er namelijk nog nooit over nagedacht maar het is wel zo. Wist je namelijk wel, dat je wanneer je als moeder een dochter krijgt, je dan ook al je toekomstige kleinkind in je hebt gedragen? Wat een mooi idee eigenlijk hè en zo logisch ook weer. Zoals eigenlijk alles van de schepping logisch en eenvoudig in elkaar zit. Hoe dat kan? Eicellen worden al voor de geboorte aangemaakt in de eierstokken. Je wordt geboren met ongeveer 1 miljoen eicellen. Vanaf dan sterven jaarlijks ongeveer 10.000 eitjes af. Tegen de puberteit blijven er nog zo'n 400.000 over.

Maar ongeacht, alle eicellen die je dochter ooit zal hebben, zijn al gevormd toen je dochter nog gevormd werd in jou! Dus mijn moeder had mij in haar groeien, terwijl in mij al de eicel zat, die later zou uitgroeien tot mijn dochter. En toen zij zich in mij aan het ontwikkelen was, zat in haar de eicel die later weer mijn kleindochter zou gaan worden. En zo is iets wat al zo machtig mooi was, nog net even een heel klein stukje mooier geworden. Tenminste, voor mij wel. Wat een prachtige gedachte! Niet alleen gedachte natuurlijk maar zo waar, zo logisch en ook zo eenvoudig mooi. Ik was er even stil van, toen ik het las. Zijn vrouwen niet machtig prachtig!

Even een update over Timo. Hij is vandaag weer bij de dierenarts geweest en het gips mocht eraf eindelijk. Alleen waren er nog open plekjes, die veel wondvocht hadden verloren. Hij mag er natuurlijk niet aan likken en het moet nu even aan de lucht drogen. Ja, oké, jullie weten toch hoe hij is? Dus heeft meneer nu een kap om. Wel een hondenkap met een tuig. Timo is geen kat maar een tijger, dat scheelt alles. Hij is ook erg boos en loopt ermee achteruit. Hij moet een paar dagen een soort van verdoofd blijven. Zo slaapt hij veel en heeft hij het minste last van zijn kap. Kim had er daarnet al per ongeluk een brokje in laten vallen.

Hij wordt wel behandeld als de koning der dieren zelf. Hij krijgt water uit een pipetje en wordt natvoer gevoerd met een lepel. Allemaal dingen die hij zich koninklijk laat welgevallen. Hij weet heus wel wat het is om verwend te worden hoor. Nu helemaal natuurlijk. Het goede nieuws is ook dat het onderzoek naar het teentje uit wees dat alle kanker is weggehaald. Toch willen ze het bot ook helemaal onderzoeken en dat duurt nog een extra drie weten. Het bot van datzelfde teentje moet eerst worden ontkalkt of zoiets, voor ze het verder kunnen onderzoeken. Die uitslag volgt nog maar voor nu, een geweldige uitslag! We kunnen met zijn alleen weer een beetje opgelucht ademhalen. Ik ga er gewoon vanuit dat het botonderzoek net zo gunstig zal uitvallen. Al met al een geweldig begin van het weekend! Dat gun ik iedereen, een heerlijk positief weekend! I ❤ weekends!

"De geschiedenis zal aardig voor me zijn, want ik ben van plan om het te schrijven.

Origineel: History will be kind to me, for I intend to write it."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Ik had het er gisteren al over, over mijn stadse liefde Rotterdam. Heel actueel hoor, ben ik. Er is best veel te doen over Rotterdam als dé stad om het Eurovisie Songfestival te organiseren. Alleen zijn er nog meer steden die dat willen. De geruchten gaan al dat het zeker Maastricht gaat worden. Dat zou heel dom zijn maar goed, dat moeten ze dan zelf maar weten. Ik zal je eerlijk zeggen, ik zit er niet op te wachten hoor, als Rotterdamse. Rare drukte, je kan nergens zelf je auto kwijt, want het wordt nogal wat. Miljoenen mensen extra in je eigen stad, die al niet echt rustig is. Rotterdam slaapt nooit, net een beetje als New York alleen leuker. Maar oh wat een heerlijke stad vind ik het toch. Ik kan dan niet uitleggen, een beetje raar soort patriottisme op stadniveau of zoiets? Of is dat chauvinisme? Heb ik even opgezocht, chauvinisme is een overdreven vorm van patriottisme. Weet ik dat ook weer. Nou ja, wat ik heb weet ik niet, alleen maar liefde voor mijn geboortestad, dat dan weer wel.

Zelfs een ex van mij, een Amsterdammer, ja ja, ik weet het; vies woord, mond spoelen, puh puh, vond Rotterdam geweldig. Niet direct hoor maar nadat ik hem mee had genomen naar van alles en nog wat, ook uit eten, moest hij het wel toegeven. Hij kon er gewoon niet omheen. Want we hebben hier een snelle en scherpe humor en een echte Rotterdammer is nooit te lui om te werken. Een echte Rotterdammer is gewoon overal tegen! Oh, we zijn zo heerlijk cynisch en zo vreselijk ad rem. Als je een cursus Rotterdams wilt hebben, klik dan  hier . Zwaar overdreven natuurlijk, een klein beetje dan toch, maar ik vond hem zo hilarisch! Rotterdam, hoe kan je er niet van houden?! Dan ben je niet goed bij je kneiterT!

En dan die rare rivaliteit tussen Amsterdammers en Rotterdammers, die zal ook wel ergens vandaan komen. Ik weet eigenlijk niet waar vandaan maar het is er wel. Ik kan er niets aan doen, ik had het zelf ook, toen ik met die enge Amsterdammer ging. Oh als Feyenoord had gewonnen, vooral als Ajax had verloren, dan kon hij zo pissig worden. En ik, ik verafschuw voetbal maar dan moest ik dat er wel even inwrijven. Ik zei dan ook dat wij in Rotterdam met Ajax alleen de wc schoonmaken omdat het verder niks waard is. Oh, die kwam aan hoor. En als hij iets lelijks over Feyenoord zei, ook al hou ik niet eens van voetbal, nou, dan was ik flink pissig! Gelukkig doet Amsterdam al helemaal niet mee in de race. Want een Rotterdammer verliest niet graag maar al helemaal never nooit niet van Amsterdam!

De nachtburgemeester van Rotterdam, Jules Deelder, kan dat natuurlijk veel en veel beter zeggen dan ik. Ik denk dat vooral mijn Vlaamse vrienden deze monoloog lastig kunnen volgen, omdat hij op de voor hem normale snelheid plat Rotterdams praat. Wil je kijken of jij het aankan, zo’n lading van 5 kwartier in een uur van plat Rotterdams Anti Amsterdam gepraat, klik dan  hier  Ik ben benieuwd, laat het me weten wat je ervan vond! Let wel, zo is Jules nou eenmaal, je moet hem leren waarderen. Als Rotterdammer, ga je voor die zwarte humor, mijn hele familie is er goed in. Jules woonde ooit vlak bij me om de hoek, in Overschie, en dan zag ik hem altijd rijden, in zijn grote Citroën limousine mét chauffeur! Op de foto in het midden zie je de dagburgemeester, Aboutaleb samen met de nachtburgemeester Jules Deelder. Alle twee geweldige Rotterdammers!

Om zo’n heel gebeuren als het Songfestival naar Nederland te halen, is natuurlijk een heel gedoe. Maar dan stuur je al die buitenlanders toch niet naar Maastricht? Echt, sorry hoor, hoe mooi ik Maastricht ook vind, ik ben er vaak op vakantie geweest, Rotterdam is toch veel meer ‘inviting and appealing’? Ik wist het even niet goed in het Nederlands te zeggen, letterlijk vertaald, uitnodigend en aantrekkelijk, mist het net even die extra lading. Want wat is het hier geweldig! Niet alleen de mensen maar ook alles wat er hier te zien is allemaal. Daar kan Maastricht toch echt een puntje aan zuigen hoor, dat krijgen ze nooit zo. Dan geef je al die buitenlanders echt iets mee om over te spreken thuis, als ze Rotterdam hebben gezien. Rotterdam maakt iets in je wakker, dat geen enkele andere stad kan!

En dat niet alleen, we hebben ook zo’n schitterende geschiedenis! Dat we helemaal plat zijn gebombardeerd in de oorlog, heb ik vorige keer al eens verteld. Dat onze hele familie er bijna niet meer was, en dan ik ook niet, omdat ze niet in de overvolle schuilkelder mochten,  heb ik ook verteld met bevrijdingsdag. Dat ze er nog waren, kwam omdat ze ergens anders moesten schuilen voor dat grote bombardement en de schuilkelder waar ze niet in mochten, was weg gebombardeerd! Zo dan! Maar wat hebben we haar schitterend opgebouwd! In de oorlog ging er een mopje rond, hoorde ik later van mijn opa; In Parijs schept de Fransman op; als ik op de Eiffeltoren sta, zie ik heel Parijs. Een Duitser schept op; als ik op het Rijksdaggebouw ga staan, zie ik heel Berlijn. Zegt de Rotterdammer; als ik op een stoel ga staan, zie ik heel Rotterdam. Tja… Zo zijn we nou eenmaal, we zien overal de humor van in en vooral zelfspot is een soort van aangeboren.

Ik heb nog een leuk ‘wist je dat’ rubriekje, over Rotterdam. Wist je dat…  …Jimi Hendrix op 10 november 1967 tijdens de Hippy Happy Beurs optrad in de nood Ahoy aan de Pompenburg, achter het Hofplein? Het was zijn enige optreden in Nederland ooit. …Het Hofplein voor het bombardement in 1940 een populair en druk uitgaansgebied was? Grote trekkers waren Café Loos en Dancing Pschorr. …Het oude Luxor Theater van architect P. Vermaas op 22 december 1917 open ging? Zijn buurman, Hotel Central, is door dezelfde P. Vermaas ontworpen en stamt eveneens uit 1917. Op de Kruiskade staan dus twee van de weinige gebouwen die de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd.

… Het Stadhuisplein ontworpen is als voorplein voor het Stadhuis, om zo het gebouw wat meer grandeur te geven? In werkelijkheid kan de tegenstelling haast niet groter: aan de ene kant het statige Stadhuis en aan de andere kant het horecaplein met feestend uitgaanspubliek. … IJssalon Capri aan de Karel Doormanstraat er al zit sinds 1957? Vroeger was de salon niet het hele jaar open. In de wintermaanden werd het omgebouwd tot een bontwinkel. Dat weet ik nog wel, hier is ook mijn enorme voorliefde voor Italiaans ijs geboren. Altijd feest als Capri weer open ging! … De Coolsingel van 1905 tot 1915 geleidelijk is gedempt? Vroeger lag er dus water in plaats van asfalt. Mijn opa heeft dat zien gebeuren en vertelde daar wel eens over. Ik vond het een raar idee, water op de Coolsingel (zie foto)

… Siebel, de juwelier aan het Stadhuisplein, een van de weinige winkels is die vanaf het begin in het Lijnbaankwartier gevestigd is? … In 1975 The Rolling Stones twee weken in het Rotterdamse Hilton logeerden? Tijdens deze twee weken repeteerde de band in de kleine zaal van de Doelen voor hun aankomende Amerikaanse tournee. Op 23 januari 1975 werd daar het nummer Melody opgenomen, dat op het in 1976 uitgebrachte album Black And Blue staat. … De Kruiskade na de oorlog een bruisend uitgaanscentrum werd met maar liefst vier bioscopen: Luxor, Lumière, Thalia en Corso.

En de laatste; Wist je dat d e Oude Binnenweg de Tweede Wereldoorlog grotendeels heeft overleefd? Dat kun je ook wel zien aan de gebouwen. De straat kent twee kroegen die er al meer dan honderd jaar zitten: Café Timmer (1896) en Melief Bender (1876). Vooral in de laatste ben ik vaak genoeg geweest. Vroeger voor het stappen, even een drankje in de Melief met een paar. Altijd leuk! Kijk, zulke dingen kan je de bezoekers allemaal meegeven. Er is gewoon geen stad beter voor zoiets! Zeker niet van de vijf steden die over zijn, in de running zijn nog, om het Songfestival te gaan hosten, volgend jaar. Echt, dat moet toch iedereen zo wel zien en snappen?

Echt een blog vol schrijven over Rotterdam, is een makkie! Ik zou er zo een boek over kunnen schrijven. En mijn liefde zit diep, dat merkte ik wel toen ik zoveel jaar in België woonde. Elke keer dat ik op bezoek kwam, en ik zat bij de Van Brienenoordbrug, dan voelde ik mijn hart open gaan. Ja, dan kwam ik weer ‘thuis’. Waar ik ooit nog terecht zal komen, dat gevoel zal ik dan altijd weer krijgen, zodra Rotterdam weer in zicht is. Vind je het leuk, de weetjes over Rotterdam, dan heb ik hier nog een leuke link; klik  hier  Enjoy! En wat ik gisteren al zei, of we nou wel of niet het Eurovisie Songfestival hosten, Rotterdam blijft toch wel mijn grootste liefde. In elk geval op topografisch gebied! I ❤ Rotterdam! Dat lijkt me duidelijk! Had je wat? Ja toch? Nee toch? Niet dan? Nou dan! Laten we daar even duidelijk over te zitten te lopen te wezen te zijn! 

"In Rotterdam verdienen ze het, in Den Haag verdelen ze het en in Amsterdam smijten ze het over de balk! "

Jules Deelder, nachtburgemeester van Rotterdam