"Als waarschijnlijk niemand uw waarheid zal begrijpen, kunt ge haar beter voor u houden.

Origineel: S'il est incertain que la vérité que vous allez dire soit comprise, taisez-la.
Bron: Le double jardin (1904)"

Maurice Maeterlinck - Belgisch dichter, toneelauteur en Nobelprijswinaar (1911) 1862-1949

Ik heb nog zoveel niet verteld, omdat ik opeens heel iets anders uit mijn typende vingers kreeg gerold dan wat de bedoeling was. Zo gaat dat wel eens bij mij en dan laat ik het maar zo. Het zal wel een reden hebben. Toen ik vorige week op de stage was, hadden we het erover dat ik kunstwerkjes maak. En omdat ik de koffiepot wilde hebben, die leeg was, vroegen ze zich af wat ik daar dan in hemelsnaam van maakte. Daarom liet ik ze wat foto’s zien, van de potten die ik al gemaakt had en nog wat andere dingen. De apotheker vond het prachtig en ze vroeg of ik geen dingen neer wilde zetten om de apotheek op te fleuren. Ja hoor, dat vind ik wel wat. Maar dan na Swan Market, waar ik ze ook over vertelde.

Ik had ook gelijk maar gezegd dat ik die vrijdag dan vrij wilde hebben maar dat moest ik tegen die tijd nog maar doorgeven. Die Ineke d’r moeder werkt weer bij de huisartsen daar en die vervangt ook regelmatig de verfraaiingen dus daar moet ik ook nog maar eens een keertje mee babbelen. Het kan nooit kwaad om daar mijn kunst uit te stallen, en zo dat ze het ook kunnen kopen, mochten ze dat willen. Kaartjes erbij, huppakee. Weer meerdere vliegen in ene mep. Dat vond ik wel een leuke verrassing. De grootste verrassing was wel, dat de koffiepot weg was. Ik had die naast mijn tas gezet en de werkster dacht zeker dat ze die lege pot weg moest gooien. En had dat ook gedaan. Pech, potje weg!

De donderdag zat ik dus met een andere apotheker, die ik niet veel zal zien omdat ik bij uitzondering op de donderdag zal staan. Denk ik nu nog, in elk geval. Voorlopig zal ik het niet meer toezeggen, ik heb echt die 2 dagen nodig ertussen. Anders ga ik het niet trekken voorlopig. Puur en alleen om het staan hoor. Ik heb geen enkels meer nu, door het vocht vasthouden en door te weinig te drinken.

Donderdag was, zoals ik al had verteld geloof ik, erg zwaar, omdat ik niet echt uit had kunnen rusten en dan de vrijdag moest ik naar de kapper. Nou, daar ga ik ook niet meer terug. Het zit prima hoor, dat is het niet en ook de kleur is prachtig maar ik hou niet van mensen die recht in mijn gezicht leugens vertellen. En dat is wat ze deed en daarom is ze nu een klant kwijt die toch wel geld in het laatje bracht. Moet je bij mij niet doen, liegen, daar ben ik allergisch voor. Maar je zit er wel de hele dag. Ze laat je ook gerust zitten omdat ze dan een kindje gaat knippen tussendoor. Rot op, ik kan mijn tijd wel beter gebruiken en ik wens niet als een idioot behandeld te worden. En dus zal ik op zoek moeten naar een andere kapper.

Al met al had ik vrijdag dus ook geen rust. Ja, oké, je zit bij de kapper maar toch, het is niet uitrusten. Voor mij niet in elk geval want ik heb sowieso al de schurft aan kappers en kapsalons, sorry. Dat heeft nou eenmaal een reden. Dus voor mijn lol ga ik niet. Opgelucht ben ik altijd, als ik er weer weg kan. Zoef, weg. Vreselijk vind ik het. Maar goed, sinds mijn rode haar uitstapje moest het toch echt even. In elk geval, de vrijdag was ik ook nog lang niet uitgerust. Te veel wat dan door mijn hoofd gaat ook en als je dan ook nog zo bedrogen wordt, of althans, ik trap er niet in hoor, maar dan is je dag ook behoorlijk uitputtend maar dan meer geestelijk. Ik heb wel geleerd, tijdens mijn ziekte, dat ook dat geldt als even zwaar.

Daarom gingen al mijn plannen weer eens de zak in want zaterdag was ik gewoonweg té moe. Ik zou in de vroege ochtend mijn huis schoon maken en daarna even langs mijn nichtje gaan. Om haar het schilderij en de kandelaar te brengen. Maar ik kreeg een berichtje dat de pakketten, die later in de middag zouden komen eerst, nu naar de ochtend waren verplaatst. Aan de andere kant kwam dat weer goed uit want zij moesten ook opeens even weg. Dus zouden we later die dag wel afspreken. Ik hing nog rond gisterochtend maar er kwam gewoon helemaal nergens iets van. Ik had geen puf. Daarom ben ik het er toen maar van gaan nemen en nam ik me voor om het dan allemaal maar naar de zondag te schuiven.

Dan kon ik die zaterdag gewoon als rustdag houden. Ik heb zo’n flauw vermoeden dat dit in de toekomst wel eens vaker zal gebeuren. Maar op zich geeft dat niet, als het maar gebeurt in het weekend. Op een gegeven moment stuurde mijn nicht een appje dat ze weer thuis waren en toen ben ik even naar ze toe gegaan. Ze waren er heel erg blij mee en ze vonden het portret, van hun lieve hond Steffie, ook echt helemaal lijken. Gelukkig maar want dat zien zij natuurlijk het allerbeste. Ik kan wel vinden dat het lijkt op de foto die ik natekende maar dat is niet genoeg, vind ik tenminste, zeker bij portretten. Ik probeer altijd de ziel te vinden en dat is hier wel gelukt. Zo niet, dan had ik het gewoon weggegooid of zo, of gewoon zo verkocht, maar niet als die bepaalde hond maar gewoon een hond. Gelukkig is dat niet nodig, Steffie heeft me een beetje geholpen. Dat had ik zelf ook al wel gezien maar toch, nu weet ik het zeker.

We hebben nog even gezellig zitten babbelen en omdat zij van plan waren om er naar toe te gaan, wist ik dat ik mijn Indonesische maaltje wel op mijn buik kon schrijven. Want waar zij naartoe gingen was één of ander evenement in Delfshaven hier. Jules Deelder zou komen, onze nachtburgemeester en weet ik veel wat er nog meer kwam. Maar goed, dan kon ik daar op zeker ook mijn auto niet kwijt. En mijn fiets is ook gepikt, dus dat ging ook niet. Potverdorie! En zondag? Ja dan is er nog steeds een soort van feest. En maandag, dan is het gesloten daar. En de dinsdag trouwens ook! Nou, dat wordt dan donderdag pas Indisch eten. Zucht. Ik had er juist zo’n trek in. Ik ben maar naar huis gegaan en heb wat anders gegeten. Maar dan is dat nooit zo lekker meer als het had kunnen zijn. Ik moest nodig met mijn voetjes van de vloer. Mijn enkels zie je niet meer. Ik heb van die opgezwollen enkels, dat het niet leuk meer is. Van het lange staan en van de hoge druk in de lucht. Ik weet al lang dat die combi funest is voor mij.

Vandaag heb ik alleen maar gestoft en gezogen en de wc en deels de badkamer gedaan. Ik ben van plan om het woensdag hier van onder tot boven beet te pakken allemaal. Ik had eerlijk gezegd nog niet zo’n puf. Dan doen we het gewoon niet. Stofzuigen moest echt wel. Vlak ervoor snel alle jongens nog geborsteld. Aurora bleef link boven, die is niet zo van het borstelen terwijl zij dat juist wel nodig heeft. Ik word echt gek van het haar hier. Wat ik ook doe, het blijft. Nog voordat ik de stofzuiger heb weggezet, zie ik alweer haartjes. Zucht. Zo vermoeiend! Maar goed, het kan er weer voor heel even tegenaan. Morgen vertel ik wel weer verder! Ik ga lekker koffie zetten en IT kijken… Ik hou niet zo van clowns, in het echt ook  niet… brrr

"Als de vrouwen nu eens niet de fout maakten om betere mannen te willen zijn.

Origineel: Wenn nur Frauen nicht den Fehler machen wollten, bessere Männer zu sein."

Günter Grass - Duits schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1999) 1927-2015

Ik kreeg net een herinnering te zien, vandaag ging ma naar die hospice twee jaar geleden. Bizar blijf ik zulke confrontaties met de tijd vinden. Het lijkt tegelijkertijd erg lang geleden en als gisteren. Dat maakt het voor mij een bijzondere gebeurtenis, want alleen bij bijzondere gebeurtenissen heb ik dat bijzondere gevoel. Het is toch wat hè. Deze periode zal altijd mijn moeders periode blijven. Omdat het ons leven totaal overheerste deze maand. En het was ook zo bijzonder allemaal, wat er na haar overgaan gebeurde. Grappig, ik had ‘dood’ staan maar dat voelt niet goed, omdat er geen dood is. Daarom maakte ik er ‘overgaan’ van. Dat doe ik elke keer.

Automatisch schrijf of zeg je ‘dood’ maar dat is gewoon geen waarheid. Dat is bij mij geen geloof maar een weten. Ik wist het al toen ik klein was en dit weten zit van binnen. Al gaat de hele wereld tegen mij tekeer, ik zal dat nooit ontkennen of zelfs maar kunnen ontkennen. En daarom haal ik het dan ook weg, ik heb zo’n pesthekel aan liegen en daarom vertik ik het ook zelf te doen. Ma is overgegaan. Eigenlijk net zoals op school, had je een goed rapport dan ging je over. Naar een hogere klas. Ma is echt letterlijk overgegaan naar een hogere klas. En dat geldt eigenlijk voor elke levende ziel. Want of ze nu hoger gaan in de sferen en daar blijven om verder te groeien in de geest, of dat ze naar de wereld van de wedergeboorte gaan.

Daar ga je je voorbereiden op je nieuwe leven en ga je in een soort van meditatie je laatste leven bekijken. Kijken wat je goed en fout deed, een soort van in gesprek gaan met de Albron, waar je vandaan komt. Die ‘Albron’ bestaat uit de Alvader en de Almoeder. En die zijn samen één en die hebben je geschapen. Maar ongeacht dus, of je boven verder gaat of weer terug moet, je gáát over. Want in elk leven, kom je een klein stukje hoger. Zelfs al zou je dat niet willen, dat gebeurt toch. Dit om even duidelijk te maken, dat hoe slecht iemand in dit leven ook nog is, die komt ook hoger. Ook al zou die bijvoorbeeld zelf liever ‘slecht’ blijven. Dat gaat hem of haar niet eens lukken.

Want ook in die persoon zit dat stukje ‘Albron’ nog steeds, waaruit hij of zij ontstaan is. En dat stukje is stuwend, het doet je leven en het doet je hoger gaan. Dat is ook waarom we allemaal één zijn. We komen allemaal uit die bron, we hebben allemaal zo’n stukje ervan, wat ons voort stuwt en hoger doet gaan. Elk leven maar weer een klein stukje hoger. Dat gaat vanzelf, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. Dat is wat dat stukje Goddelijkheid in jezelf voor je doet. En dat blijft zo doorgaan en eens word je je daarvan bewust. Dat is de ontwaking, die ons allemaal te wachten staat. Dat begint met spiritualiteit en het komt altijd naar buiten. Het duurt even, maar dan heb je ook wat! Om het maar even populair te zeggen.

En het geldt voor iedereen. Geen enkele ziel uitgezonderd. En ja, er zijn er miljoenen verder dan ik, maar er zijn ook miljoenen lang zo ver niet. Miljarden zelfs, beide kanten op. En toch komen we allemaal ooit even ver. Je kan er niets aan doen, dat je later of vroeger ontstaan bent toch? Dus het is ook niets om over op je borst te kloppen hoor, dat je verder bent dan anderen. Dat is gewoon een natuurlijk verschijnsel. Je gaat toch ook niet boos doen tegen een kleuter omdat hij niet zoveel weet en kan als de kinderen op de lagere school? En die kinderen van de lagere school, die ga je toch ook niet straffen omdat ze niet zo ver zijn al, als de pubers van de middelbare? Het zou wat zijn zeg!

Waar ik over begon, dood is dus nooit dood. Dood is eigenlijk een geboorte, maar dan in vermomming. Voor ons hier lijkt het een definitief afscheid maar dat is het niet. En dat te weten, oh dat is toch zo geweldig! Dat geeft zoveel rust ook. Angst? Heb ik niet. Ik ga met alle liefde en plezier als het straks mijn tijd is. Ik ben niet suïcidaal hoor, maar ik kan bijna niet wachten! Zo graag wil ik daarheen. En, ik durf mezelf recht in mijn gezicht te kijken, ik weet wat er aan me mankeert nog, genoeg zou ik zo zeggen, en dus weet ik waar ik aan moet werken. Maar ik weet ook dat ik niet naar de duistere sferen meer moet. Dat wat ze in de Bijbel de hel noemen, dat bestaat gewoon niet. Want in de bijbel hebben ze het ook over verdoemenis. En die bestaat ook niet.

Bestaat er slechtheid? Nou, ja, dat lijkt zo maar eigenlijk is dat onbewustheid. Die zijn nog niet aan het ontwaken, zeg maar. Maar over een paar levens of nog wat meer, zijn die ook zover. Dus ja, ik zie er naar uit! Ook om de mensen die ik moest missen hier weer te zien. Of in elk geval te kunnen kijken waar die uithangen nu. Dat kan allemaal, er kan heel veel. Eigenlijk is er niets dat niet kan. Eigenlijk zijn wij allemaal Goden in wording. Maar waarom dan al dat slechte, zou je denken? En waarom, zo denken veel mensen, staat God dat toe, al dat kwaad, al die ellende, al dat slechte?

Maar dat hebben we allemaal zelf gedaan! Daar heeft een God niets mee te maken. We zijn perfect geschapen, zonder enige wanklank. Maar we zijn zelf begonnen met ons lelijke gedrag, doordat we ons bewust werden van onszelf. En toen wilden wij die mooie ketting van steentjes die de buurvrouw zelf had gemaakt. En we wilde die vrouw van die andere stam, die al aan iemand verbonden was. Dat maakte ons niet uit, die hebben we gewoon verkracht. En zo ging het maar verder en verder met lelijke dingen doen en gemene dingen. Daar hadden onze Almoeder en Alvader niets mee te maken. Ze hadden het wel voorzien, dat dan weer wel.

En het heeft dan ook wel degelijk een reden. Want hoe kan je het licht waarderen, als je nog nooit in het donker hebt gezeten? Hoe kan je weten hoe lekker zoet kan smaken, als je nog nooit iets bitters in je mond hebt gehad. Zo moeten we dan ook van onbewuste duistere creaturen, naar bewuste Goden groeien, die we uiteindelijk gaan zijn. En we zijn er nog heel lang niet. Alle levens die je hier op aarde geleefd hebt of nog moet leven, dat is niet eens halverwege! Wel bijna, in verhouding dan. Maar oh wat zijn we er nog lang niet. En toch, toch is ‘the tippingpoint’ al geweest, zo rond de jaren vijftig. Het omslagpunt, in het netjes Nederlands. Het omslagpunt waarop er meer goed dan kwaad was in de wereld, daar heb ik het over. En kan je nagaan, dat is nog niet echt te merken maar toch was het er.

Het zal dus nog wel even duren, voordat het echt merkbaar is. Dat echt iedereen uit het duister is getrokken. Maar toch, het komt eraan! En dat is alleen maar een goed ding! Is het niet fijn om te weten, dat hoe duister jij ook nog bent, of iemand waar je van houdt, dat die toch ook hoger komt, zelfs al is dat nog ongewild? Je denkt toch niet dat we zomaar geschapen zijn, en dat niet iedereen evenveel waard is? Niet even ver, oké, dat is logisch toch? Ooit was jij ook zo’n naarling, die martelde en moordde. Maar elke ziel is even waardevol, ze moeten dat alleen nog zelf leren zien. En dan gaat het snel. Maar tot het zover is, ja dat heeft even wat voeten in aarde.

Ik zit te wauwelen over iets, terwijl ik het over iets heel anders wilde hebben. Zou ik het missen, dagelijks schrijven? Nou, dat blijkt van wel! Maar geeft niet, ik haal het wel in. Ik ga morgen gewoon verder. En dan heb ik het misschien wel waar ik het over wilde hebben. Of niet, ga ik maandag weer verder. De eerstvolgende stagedag is vrijdag pas weer. Dan ben ik helemaal goed uitgerust, aan mijn dieet begonnen en kan ik er weer helemaal tegenaan. Wat een heerlijk vooruitzicht! Ik heb vandaag helemaal niks gedaan, alleen langs mijn nicht gegaan, met het schilderij en de kandelaar! Dat vertel ik dan morgen allemaal wel! Misschien ga ik ook wel weer een blogje vooruit werken. Dan kan ik, als ik nog puf heb, die plaatsen op de andere dagen? Ik zie het nog wel… Jullie ook 😉

"Alle grote dingen zijn eenvoudig, en velen kunnen worden uitgedrukt in een enkel woord: vrijheid, rechtvaardigheid, eer, plicht, genade, hoop.

Origineel: All great things are simple, and many can be expressed in a single word: freedom, justice, honor, duty, mercy, hope."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965