"Mijn methode is om de grootst mogelijke moeite te doen om dat te vinden wat het beste is om te zeggen, en om het dan met de grootst mogelijke lichtzinnigheid te zeggen.
George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950
Origineel:
My method is to take the utmost trouble to find the right thing to say, and then to say it with the utmost levity.
Bron: Answers to Nine Questions (September 1896)
"
Ik heb een paar mooie flessen gedot, zo tussendoor met het leren. Alleen geen tijd om ze op de foto te zetten. Stom genoeg staan ze ook nog eens bij de apotheek, dus daar moet ik vrijdag dan maar een paar foto’s van maken. Ik heb ook nog een leuke pot voor kattensnoepjes die ik heb weggegeven, voor een veiling maar die moet ik ook nog duidelijk op de foto zetten. En je raadt het al, ik heb het nog niet gedaan. Dat had ik dit weekend willen doen maar ja, dat is ff lastig. Doordat we ons examen hadden midden in het begin van het vierde blok, konden we niet echt iets doen voor die 1e les en we kregen toch een lading informatie over ons heen! Niet te doen. We gaan het hebben over hormonen en zintuigen en daar zit meer in dan je zo even zou denken bij 2 woordjes. Diabetes Mellitus, schildklierziekten, en weer ladingen vol andere medicijnen natuurlijk. Twee hoorcolleges, de pathologie van het hormonaal stelsel en de anatomie van het hormonaal stelsel.
Mensen lief wat zitten we toch prachtig in elkaar! Ingewikkeld lijkt het maar eens daar de puzzelstukjes in elkaar vallen, omdat je het begint te snappen, ook weer zo simpel. Maar zo is het met alles uit de schepping en hoe meer ik alles leer en samen zie komen, ook met de dingen die in de boeken staan, hoe meer ik daar echt van kan genieten. Als ik deze studie 30 jaar eerder had gedaan, dan had ik denk ik doorgegaan voor hogere opleidingen hierin. Want ik vind het enorm interessant. Heerlijk! Alleen al de bloedsomloop is schitterend in zijn eenvoudige maar toch ingewikkelde werking. Of de longen, ook zo mooi hoe dat allemaal werkt.
En dan snap je ook dat bomen ook longen zijn, ze zien er eigenlijk zelfs hetzelfde uit en werken ook nog eens hetzelfde. Zo bijzonder allemaal. Dan kan toch niemand denken dat het allemaal zomaar willekeurig is geëvolueerd? Kom nou zeg! Daar zit het net iets te geniaal voor in elkaar. Zo jammer dat er geen tijd is om verder op in te gaan eigenlijk. En straks heb je het weer druk met andere dingen zoals werk en hobby’s en dan ga je dat ook niet uitzoeken. Ach ja, ik ben al blij dat ik het zo mag leren kennen allemaal. Als ik straks die felbegeerde baan heb, dan kan ik weer echt verder gaan met mijn boek. Ik heb er al 2 in mijn hoofd af, en 1 daarvan pas half op papier. Maar dat komt wel. Want ik denk dat ik dan ook nog eerst even verhuizen moet. Oh wat een spannende tijden toch allemaal. Eigenlijk een totaal nieuwe start, op echt elk gebied wat je maar bedenken kunt.
Oh ik vind het allemaal helemaal geweldig. Ik heb al zoveel ideeën verzameld voor mijn nieuwe huis! Oh en alles lekker schoon en fris, ook een nieuw begin! Veel weggooien ga ik ook. En ik ga broer en San vragen of ze me in mijn vakantie even willen komen helpen met de zolder die buiten mijn huis om is, boven. Daar ligt nog veel van mijn broer en ook dingen die ik misschien even onder in zijn kelder op moet slaan of zo. Zoals mijn oude kerstspullen. Die wil ik niet weggooien, daar zitten ballen bij vanuit mijn prille jeugd, op zich al knap want toen waren ze nog van glas. Maar ook, die ik niet wil meer, die ga ik beschilderen. En dan een keer rond de kerst op de site zetten of op een markt gaan staan. Dat verkoopt wel, want mooi worden ze zeker. Mijn broer gaf al wel aan dat hij geen plek meer heeft in de kelder, dus ik zal moeten gaan lozen.
Bovendien heeft wat ik kan meenemen ook weer te maken met wat voor huisje ik ga krijgen. Krijg ik daar nou een grote tuin met schuur bij, of een grote droge kelder, zoiets, dan weet je al snel wat daar wel of niet in zal passen. Maar voor het zover is, kan ik ruimte voor ruimte aan gaan pakken in wat er gewoon weg kan. Lijkt me heerlijk, veel oude rotzooi eruit. Zo minimaal mogelijk meenemen zodat je lekker opgeruimd kan blijven ook. Want het is mijn laatste woning hier, dat is in elk geval wel de bedoeling! Dus het moet ook wel gelijk goed zijn! Al weet je dat soort dingen toch nooit 100% zeker, maar ik ga er maar even van uit. Ik ben niet van plan nog ooit eens te verhuizen hierna maar ja, zeg nooit nooit en vermijd altijd altijd.
Morgen moet ik weer naar Utrecht en dan ben ik bijna van al die generiek examens af! Ik heb op zondag veel gedaan, ik was al om half zeven aan het ontbijten, samen met de cits. Daarna gelijk aan de slag gegaan, om 12 uur netjes even geluncht, samen met Rainbow. En daarna weer verder gaan leren, rond een uurtje of 14 ben ik even gaan pauzeren, tenminste, als je stofzuigen en je haar in de krul zetten pauzeren vindt. Ik niet maar het was even van de boeken af en dat was nodig. Want ja, die 1e les moet ook nog ingehaald worden en voor les 2. Tja, dat moet óf morgen na het examen als ik nog puf heb. Anders wordt ook dat inhalen. Maar dat komt deze week wel goed hoor. Gelukkig zei Tessa dat tegen me, dat het donderdag Hemelvaart is.
Anders had ik mooi gewoon voor de deur gestaan. Ik heb het zo druk dat ik soms heel even niet weet welke dag het is, als ik geen school en stage heb op dat moment, zoals in de weekjes vrij om te leren. Iemand zei gisteren tegen me, ja maar jij hebt net 2 weken vrij gehad. Oh ja joh? Was dat maar waar! Vrij zijn is wel even wat anders als vrije dagen hebben om te studeren en naar examens te gaan. Geloof me maar op mijn woord! Ik vind het leuk hoor, het studeren zelf. Het zou alleen leuker zijn als je dan ook een dienstbode hebt, die je huis schoon houdt en maaltijden voor je klaar maakt en de rest natuurlijk. Jammer maar helaas heb ik die luxe niet en dan is het soms nogal eens een beetje overweldigend, hoe hard het allemaal gaat.
Maar aan de andere kant, nog een half jaartje en dan ben ik er vanaf. Dan heb ik een diploma voor een beroep dat ik heel erg leuk vind. Met Saskia, de apotheker had ik gisteren een leuk gesprek. Dat ik overal zal passen en ook dat het niet uitmaakt in welke kant van de apotheek mijn werk zal zijn. Frontoffice, backoffice, bereidingen. Ik zal overal mijn best doen en ik kan het met alle mensen meestal wel vinden. Het is prettig om met me te werken en dat was, zeker nu, erg leuk om te horen. Ik moet me wel iets meer gaan focussen op de praktijk, wat meer om me heen kijken in de apotheek zelf. Ik begreep heel goed wat ze bedoelde. En dat zal ik dan ook gaan doen, want ook die kant vind ik erg leuk. Ja, ik heb goed gekozen voor mezelf, dit beroep past perfect bij me. Jammer dat ik hier niet een jaartje of 30 geleden achter ben gekomen!
"Men verlaat een gezellig feestje niet voor sluitingstijd.
Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965
Origineel: One does not leave a convivial party before closing time."
Ik ben net thuis van het examen voor het 3e blok, Hart en Bloed. Het is dus nu nog woensdag, de 13e mei. Grappig genoeg had mijn hele klas examen en ik heb alleen maar Phoebe gezien! Oh nee, en Aicha, die zat in mijn klaslokaal. De man die bij ons een oogje in het zeil hield, wat totaal in gepakt. Mondkapje en handschoenen en hij bleef heel voorzichtig bij je uit de buurt. Ik moest wel lachen. Ik was maar weer met de auto gegaan, ondanks de hoge parkeerkosten. Je moest weer overal bij strepen wachten en ik was natuurlijk weer veel te vroeg maar ja, dat heb ik liever dan 1 minuut te laat. Mijn examen zou om 13u15 zijn maar je moet een kwartier van te voren al melden dat je er bent. Ik was er al om 12u20, strebertje.
Ik bleef eerst even in de auto zitten, ik had eigenlijk nog de tabellen en mijn kleine boekje willen doornemen. Ik had daar echt alles in trefwoorden en zinnen in staan en de tabellen vol info over de medicatie. Na een tijdje gaf ik het op, teveel afleiding. Mensen die aan komen lopen en dan moest ik kijken of het een bekende was. Meezingen met Adele, die ik uitzette maar dat hielp niet, ik bleef zingen. Gewoon maar eruit gaan en naar boven, dit had geen zin. Boven zaten er een paar mensen, netjes 1,5 meter uit elkaar, maar niemand die ik kende. Dus dan maar tegen het glazen muurtje aanhangen, nog even proberen de antipsychotica door te nemen.
Wat waren nou de klassieken en wat de TCA’s? De Benzodiazepinen, welke werkten lang, welke kort en ultrakort? Welke gebruikten ze nou als sedativa en welke als anxiolytica of psychotica? Zo veel informatie, zoveel medicijnen. De antilipaemica wist ik wel, de antidiuretica zaten er ook goed in en ook de RAAS remmers en de bètablokkers. Hart en bloedsomloop, ik ken hem op mijn duimpje. Maar nog genoeg wat er niet zo goed in zat gestampt. Maar ondertussen ben ik wel een beetje gewend aan de manier van vraagstellen en ik weet dat er klasgenoten zijn, die zich al door 2 blokken heen hebben gegokt. Dus eh, ik studeer me rot, ik haal het vast wel. Vlak voor we ons mochten melden, kwam ik Phoebe tegen.
We mochten ons al voor 13 uur melden en door naar het klaslokaal dat je in je mail was doorgegeven. Bij mij was dat 20, Phoebe zat in 24. In mijn lokaal kwam Aicha ook nog binnen op het laatste nippertje. De man, soort chaperonne zeg maar, die in mijn lokaal zat, was behoorlijk corona bang. Hij bleef angstvallig op afstand van iedereen en gaf je met een boog je enveloppe en potlood aan. Mondkapje en handschoenen maakten het plaatje compleet. Voor we begonnen had ik verteld niet bang te zijn, want hij vroeg dat. Ik zag hem schrikken toen ik zei dat ik het al had gehad. Of ik dan niet in quarantaine moest zijn, vroeg hij me met grote ogen. Pffff nee natuurlijk niet! Dan was ik toch zeker niet gekomen?
Nou ja, we mochten zelfs vroeger beginnen, waar ze normaal heel streng zijn. Ik moest wel lachen, hij wilde gewoon van me af natuurlijk! Nou ja, om 13u10 mochten we de enveloppen open maken. Net als afgelopen maandag was ik getroffen door de test en hoe makkelijk het was. Ik bedoel het echt niet om op te scheppen hoor. Maar wat ik allemaal in mijn hoofd had zitten stampen, leek geheel overbodig te zijn geweest. Later zei iemand tegen me, of je hebt het zo goed geleerd dat het zo makkelijk leek. Hm, zou het? Ik heb geen idee maar om 13u30 ging ik alweer naar buiten. We moesten weg via de nooduitgang. Zo kruiste je niet mensen die de trap opkwamen voor de volgende test.
Ik zag Harry buiten, ook een klasgenoot, die nu naar het keuzedeel door is. Die had de toets ook erg makkelijk gevonden, dus ik was niet de enige. Nu ben ik wel benieuwd naar het cijfer en hoop dat ze er bij Capabel zelf niet al teveel fouten in hebben zitten. Net zoals in de vorige toets. Bij rekenen zag je dat goed, maar hierbij niet. Nou ja, dan heb ik er nog genoeg goed hoor. Ik ben wel boos op mijn moeder, daar ga ik straks eens even over babbelen met haar. Die twee vragen waren namelijk 13 en 26. Ik weet ondertussen dat ik die 13 fout heb. Ja, ik dacht het al, en dacht, daarom doe ik het andere antwoord. Echt iets voor mij. Daarom moet ik het gewoon echt goed leren, anders twijfel ik aan alles.
Eenmaal thuis even zitten chatten en ik had een brief uit de bus gehaald. Van Woonstad! Oe, spannend, zou het over de woningen gaan? Ja hoor, inderdaad. En oh wat een goed nieuws! Ze gaan het niet slopen maar de renovatie wordt zo ingrijpend, dat ik er niet kan blijven wonen. HALLELUJAAAAAAAA! Dat wordt dus een verhuisvergoeding en mijn enge kans om te kunnen verhuizen is geboren! Want zelf zou ik er geen geld voor hebben gehad. En nu krijg ik het op een presenteerblaadje, zoals ik ook gewoon had verwacht. Door Corona zal het nog even duren en kan ik voorlopig hier nog blijven wonen.
Mooi want ik moet even mijn opleiding afmaken, diploma halen en even een goeie baan scoren, ik zit al te loeren bij het Erasmus of zo. Dat lijkt me wel leuk werken en ook kan je er vele kanten op in dit vak. Lijkt me machtig interessant! Kim is er geboren en mijn broer ook. Opa lag er vaak en oma ook wel eens. Ik heb er zelf gelegen en heb er 3 operaties achter de rug. Oké groeit geloof ik elke week dus echt je weg kennen daar, is bijna onmogelijk maar toch, wel heel vertrouwd. En lekker vlakbij. Kan zo met de tram of metro. Maar goed, ik spring weer van de hak op de tak. Dat komt nog wel. Dat verhuizen ook, want ik vraag me af wanneer het dan echt ‘moet’.
Ze gaan je ook helpen om een huis te vinden en het mag buiten Rotterdam zijn. Dat had ik vorige keer al gevraagd aan dat ‘achterlijke wijf’ die zei dat ik mijn katten maar in het asiel moest doen anders. Nou weet ik niet of dat gunstig is, want je mag maar 2 x weigeren geloof ik en die 3e moet je dan nemen. Dat kan gunstig zijn maar ook niet. Even uit gaan zoeken maar, maar dat doe ik later nog wel. Maar ik ben nu al heel erg blij! Want ik moet verhuizers inhuren ook en dat kost echt een berg. En dat is nu geregeld! Nou ja, we gaan het nog wel zien! Alles gaat op zijn plek vallen straks, let maar op mijn woorden! En weet je waarom? Omdat ik dat gewoon verdien!
"Memoires maken dat men zich prettig oud en melancholiek voelt.
George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950
Origineel:
Reminiscences make one feel so deliciously aged and sad.
Bron: The irrational knot (1905)
"