Nou eh, moest ik nodig zeggen, als die bezorger maar even mee helpt. Ik had de meest asociale die ze bij DPD in dienst hebben, volgens mij! Het was een zij trouwens en die wist niet hoe snel ze weer weg moest rijden. Ze riep door de intercom dat ze 2 pakjes had en dat ik even naar beneden moest komen. Ik, de goedheid zelve natuurlijk, nam een ijskoud flesje water voor haar mee. Wat ik de dag ervoor al bemerkte, mijn deur gaat niet meer open als ik op het knopje druk. Dus donderdag maar even naar WSR bellen, want in die hitte elke keer 3 verdiepingen naar beneden om even open te doen, nee, daar heb ik niet zo’n trek in bij rond de 40 graden. Als jullie het niet erg vinden hoor!

Enniewee, ik naar beneden en tot mijn grote verbazing hoor ik, als ik halverwege de trap ben, die bus weer weg rijden! Heeft ze de pakketten gewoon zo voor de deur gekwakt. De dozen nog kapot ook. In die ene zaten 8 zakken kattengrit van 5 liter per zak, ja dat weegt wel wat. Zou ze zo bang zijn geweest dat ik zou vragen of ze me wilde helpen, dat ze het op een rennen heeft gezet? Wezenloos happie zuurkool zeg! Zo ga je toch niet met mensen om? Daarom heb ik zo’n hekel aan DPD, daar is altijd wel iets mee. Niet mijn favoriete vervoerder.

Net zoals ik eerst mails kreeg met de 13^e en ze dan opeens een dag eerder komen. Sorry hoor, zo hoort dat niet te werken. In elk geval, in de gang was het zo rond de 40 graden. Ik heb die doos moeten uitpakken, en al die zakken grit 1 voor 1 naar boven gebracht, ik kon er 2 in elke hand dragen, wel zwaar maar het ging nog. En dat was dus al 2 x lopen, 3 hoog in die hitte. Daarna nog de andere doos, kleiner maar ook niet licht met al die blikjes erin. Toen ik alles boven had, heb ik het maar direct in de gang gezet maar mijn hart klopte als een razende. Dit voelde niet echt goed.

Ik ben met het flesje koude water, dat ik ook weer mee naar boven moest nemen, zo op de bank geploft, voor de ene ventilator en heb gedronken als iemand die al weken in de woestijn loopt. Daarna heb ik het flesje gebruikt om mijn oren, nek en polsen te koelen en heel langzaam ging mijn hartje weer het normale ritme aannemen. Ik ben geen lentekuiken meer en bovendien heb ik astma en overgewicht. Maar ik deed het toch maar even in ene keer. Nou ja, in 3 keer als die trappen heen en weer. Ik geef het je op je gezonde 20^e al te doen, zo heet als het nu was.

Wat een vuile trut zeg! Ik heb dan maar 1 ding te zeggen, die keer dat ze echt een keertje hulp nodig zal hebben, krijgt ze het niet. Daar komt ze dan vanzelf wel achter. Nee, dat weet ze niet waarom dat komt, maar dat maakt mij niet uit. Ik weet dat ze er  niet onderuit zal komen. En dat stelt mij dan altijd een soort van gerust. Ik hoef me er niet druk om te maken. Ik heb nu mijn gal gespuugd, en klaar. Let it gooooo, oooh lekker Elsa in de sneeuw! Nou ja, dat ijskoude water was ook heerlijk! En de volgende dag, heb ik ze een slechte beoordeling gegeven. Want ik vond het echt aso, zoals het ging. We hebben het allemaal warm en het is smerig heet maar blijf wel menselijk!

Donderdag heb ik Woonstad maar gebeld, want ja, met die hitte al helemaal maar elke keer als ik een pakketje krijg, en dat is vaak, helemaal naar beneden rennen als je 3 hoog woont… Nou nee, daar pas ik voor. Alleen zal ik nog wel even moeten. Ik ben de enige die een melding ervan doorgeeft dus de rest van de buren zal het probleem niet hebben. De dame aan de telefoon was aardig genoeg maar er was niet eerder plek dan de 27^e augustus! Pardon?! Ik vroeg of ik er dan niet tussen kon worden gepropt als er iets of iemand uitviel.

Hierop kreeg ik het nummer van de taak, en het telefoonnummer van Muddebouw, de aannemer. Die kan ik dan maandag even bellen en dan kunnen ze dat misschien even regelen of het noteren en dan later nog contact met me opnemen. Maandag is dat 1 van de eerste dingen die ik doe, zodra er gebeld kan worden. Dat is toch niet te doen?! Ik mag al blij zijn dat ik niet op de 5^e verdieping woon zeg! Kijk, en dan krijg je een urgentie voor een flatwoning zonder lift, op je 58^e. Dat gaat nog wel lukken hoor, voor een jaartje of zoveel. Maar eh, eerlijk, zie jij een mens van boven de 70 met zware boodschappen naar de 3^e verdieping lopen, zonder lift? Ik niet! Dus eh, tijd voor dat beneden huis hoor.

Had ik nou maar vast dat diploma en die baan, zodat je dan ook nog actief kunt gaan zoeken. Maar nu hang je een beetje tussen wal en schip en hoop je dat het niet gaat klotsen. Ja, mijn oksels ja, die klotsen als een gek! Man wat is het heet. Ik schrijf dit op de 13^e, rond half vijf, als de luchtdruk zo hoog is, dat je de lucht bijna kunt snijden. Bah wat vies. De cits zijn echt al dagen out. Ik moet zeggen, en dat is niet aardig maar eh, dat was dan wel weer even fijn. Want ze vinden het allemaal te warm om stennis te maken. Het filmpje dat ik van Sunshine op Facebook heb gezet, hoe hij speelt, zegt meer dan genoeg!

Ik heb me rot gelachen. En ik doe alles voor ze, alleen het zijn katten hè, en die zijn eigenwijs. Ik heb een aantal van die grote 2 liter flessen met water ingevroren. En die liggen tussen grote handdoeken. De koelmatten liggen er ook maar daar gaat haast nooit een kat op liggen. En die grote handdoeken, die liggen er nu ook voor Jan Joker. Echt hoor, daar doe je dan zo je best voor! Ze gaan er in de buurt liggen, dat dan weer wel.

Een jaar geleden was ik net een week bezig met mijn stage. Die eerste nacht lag ik te huilen van de pijn in mijn voeten. Maar die 13^e was ik gelukkig vrij want op de 13^e ging mijn broer trouwen met zijn partner van vele jaren San. En daar was ik bij als getuige. Dat ze het 1^e jaar gehaald hebben, kijk ik niet van op. Die zijn al zo lang samen! Ik heb ze een appje met felicitatie gestuurd, toch wel leuk altijd. Dus bij deze ook nog van harte Ben & San, op naar de 12,5 voor een groot feest! Dat halen jullie toch wel! Ik moet zeggen, dat ik de temperatuur toen een stuk lekkerder vond. Maar ja, daar moest mijn moeder toch echt even bij zijn! Maar daar hadden we al op gerekend! 

"Elke revolutionair wordt uiteindelijk een onderdrukker of een ketter.

Origineel:
Chaque révolutionnaire finit par devenir soit un oppresseur soit un hérétique.
Bron: L'homme révolté (1951)"

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Omdat het kleine portretje van Sunshine goed gelukt was, dacht ik, dat is nou iets, waar ik me wel op zou willen toeleggen. Kattenportretten! Ik wil zoveel, ik vind zoveel leuk om te maken, maar het is bijna teveel! Met wat ik allemaal om me heen heb verzameld, en ik wil er ook nog epoxyhars bij doen, kan je wel aan de gang blijven. Al word ik, net als mijn overgrootmoeder, 106, dan kan ik nog niet alles maken wat ik allemaal wel niet zou willen. Dus misschien moet ik er iets uitpikken en daar iets extra’s mee doen. Met af en toe een zijsprongetje, als ik het echt niet laten kan, met wat anders. Katten en dot dingen, daar ga ik zoveel mogelijk van maken. Kijken waar dat toe leidt.

Ik ben gelijk gaan oefenen en ik dacht, ik moet een moeilijke maken. Ik heb een oud collegaatje, Hell, waarmee ik nog in het Boumanhuis heb samen gewerkt, eeuwen geleden lijkt dat nu wel. En zij heeft echt prachtige katten, van die grote Main Coons, waar ik gek op ben. Zeker omdat mijn eigen schattebout Casper er ook een was, een halve dan. Ik vind ze toch zo mooi! En Helma maakt dan ook nog eens van die prachtige foto’s altijd van ze. Ik had er eentje van hun kitten Sil voorbij zien komen, en ik dacht, die ga ik maken! Zo gezegd zo gedaan.

Toen hij klaar was, liet ik hem zien. Ze wilde hem gelijk kopen, maar dat was niet mijn intentie zo. Ik vond het al prima als ze me de verzendkosten zou betalen want ze had me er geen opdracht voor gegeven. Ik deed het om te zien of ik zo’n moeilijk portret, van een langharige kat, zou kunnen maken. Dus ook voor oefening van mezelf. En ook of ik de persoonlijkheid kon vangen, van een kat die niet van mezelf is. Volgens haar is dat goed gelukt. Maar ze wilde hem toch gewoon kopen, zo lief!

Ik heb hem geseald en nu moet hij even goed drogen, voor ik hem op kan sturen. Want met dit weer, is dat best lastig. Ik had graag willen schilderen maar daar is het te heet voor. Als je je op een palet doet, is het zo weer uitgedroogd. Ook dat loopt in de soep door die hittegolf! Alles zo’n beetje wel! Ik had elke dag willen gaan lopen maar eh, sorry hoor, het is me echt te heet! Ook al mislukt! Nou ja, hopelijk kan ik dat de komende weken wel nog even gaan doen. Voor ik weer echt hele dagen op mijn gat zit, met leren en opdrachten maken. Ik heb wel lekker een dagje extra, omdat ik nog maar 1 dag stage ga lopen tot november, of in elk geval, tot mijn diploma er is. Dat was ook wel even nodig, want ik heb veel en veel te hard moeten werken de afgelopen maanden.

Dat komt er nu met die vakantie  opeens even helemaal uit. Alsof ik een soort van uitgeput ben of zo. Het zal wel goedkomen, nee, het IS goed natuurlijk. Alles heeft een reden en zo ook dit. Ik zou wel graag even willen skippen en die baan al hebben, ja na het diploma en ook al verhuisd zijn. Daar zie ik wel tegenop hoor. Ik heb zo’n hekel aan verhuizen en ik moet alles weer alleen doen en dat is best pittig. Maar goed, het is nooit anders geweest. Alleen ga je er nooit aan wennen en ik word er niet jonger op ook. Het is wat het is. Het is wel de reden dat ik zo blij zal zijn om het achter de rug te hebben en misschien, heel misschien een tuintje dat precies goed is voor ons! Dat ik daar een paradijsje van ga maken voor ons alle 6. Dat hebben we wel verdiend!

Ik heb mijn afspraak van morgen, om plasma te geven, moeten verzetten. Helaas komen de pakketten van Zooplus weer erg verspreid over de week. Maandag en dinsdag al thuis moeten blijven. Niet dat ik het nu erg vond, te heet om naar buiten te gaan. Maar toch, niet handig als je alles achter elkaar bestelt. In gedeeltes omdat ik het anders te zwaar maak voor de bezorgers en ze het dan niet boven brengen. Dan moet ik het zelf doen en dat lukt me tegenwoordig echt niet meer hoor, zo zwaar. Dan moet ik het in vieren of zo naar boven halen. Dan ben ik ook gelijk half dood!

Maar nu, in plaats van ook op maandag en/of dinsdag, komt de rest niet op woensdag maar dus op donderdag. Het staat nog zonder tijd en ik had zoiets van, ja dag, ik zeg die afspraak wel af. En dat was maar weer goed ook. Ondanks dat ik er een mail over heb, stond ik niet geregistreerd als afspraak. Nou ja! Dat is dus maar even erg goed dat ik belde om de afspraak te verzetten. Hij zei dat de afspraak misschien dubbel was gemaakt en ze vergeten waren om mij hiervan op de hoogte te brengen, dat die van mij niet door ging.

Ze hadden al wel een dossier van mij? Schiet mij maar lek waar ze die dan vandaan hebben. Inclusief email en al. Het zal wel. Nu was er pas weer plaats in september. Om plasma te doneren ben je een stuk langer bezig dan gewoon met bloed doneren. Dit omdat ze het plasma eruit halen en de rest krijg je weer terug. Er schijnen zich nogal veel mensen aan te melden. Vandaar pas de 2^e september weer plek. Nou ja, het is in elk geval heel goed dat ik even belde, anders had ik daar mooi voor Jan Joker gestaan morgen! Bedankt toch maar dan Zooplus.

Dinsdagavond zag ik op het nieuws dat het in Gelderland en Limburg echt noodweer was geweest. Hier begon het een klein beetje te waaien en net toen ik er bijna blij van werd, hield het alweer op. Je voelde de hoogte van de luchtdruk gewoon, ik dacht daar moet wel water van komen. Ook het licht werd raar geel, vals licht zeggen wij dan altijd. Net toen ik dacht dat het wilde gaan regenen, waaide het opeens niet meer en werd het valse licht niets anders dan gewoon donker. Potverdriedubbeltjes zeg! Ik had heerlijk in de stromende regen op het balkon gaan staan! Helaas mocht het niet zo zijn.

Na weer zo’n vieze plaknacht is het er vandaag alleen nog maar erger door geworden. Ik ben het nu echt meer dan zat hoor, die hitte. Het is nog nooit in de Nederlandse geschiedenis zo lang zo heet achter elkaar geweest. Dat vind ik toch een record dat echt nooit gebroken hoeft te worden hoor. Misschien als ik er niet meer ben, of als ik geëmigreerd ben of zo. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt. Maar niet meer waar ik bij ben in elk geval. Mijn hemel zeg, het is 31 graden binnen nu, op woensdag rond half 6 ’s avonds. En ik moet zo 2 grote pakketten aanpakken en naar boven dragen. Als ik dat maar ga redden.

Oh ja, nadat ik alles af had gezegd, besloot DPD toch opeens vandaag te komen, terwijl hun mail aangaf de 13^e. Heel fijn allemaal. Gelukkig dat ik thuis ben maar bij DPD zijn ze een beetje meer aso en laten ze je zelf sjouwen. Hopelijk is hij zo vriendelijk dat hij toch even meehelpt met 1 van de pakketten. Hopelijk pakt hij dan de zwaarste. Daarna ga ik snel de bakken doen en ga ik heel lang onder een hete douche staan. Tip voor de mensen die in de hitte een koude douche nemen; daar krijg je het nog warmer van. Van een hete douche gaan je poriën meer open en koel je daardoor sneller af. Probeer het maar uit. Heb ik toch nog iets goeds gedaan vandaag!

Het is vandaag ook precies 3 jaar geleden dat mijn moeder over ging. Het missen wordt niet minder, het missen wordt juist meer. Ik zou er wat voor over hebben om eventjes tegen haar aan te leunen. Even wat grapjes te maken en boven alles haar onvoorwaardelijke liefde voor mij even voelen. Want er is nu niemand maar op deze wereld, die onvoorwaardelijk van me houdt en dat mis ik wel. Ja, mijn diertjes doen dat maar die doen dat van nature al. Die zijn in alles onvoorwaardelijk, dat is zo mooi van dieren. Maar van mensen, zoals een moeder van haar kinderen houdt, nee. Mam, ik kom zo snel ik kan naar je toe hoor! Maar als het mag, mag ik dan even komen buurten? Ik mis je heel erg maar oh, wat ben ik bij dat jij daar bent! Mijn missen is puur egoïsme hoor, dus trek je daar niets van aan! Love you! Tot snel!

"Elke grote waarheid begint als heiligschennis.

Bron: Annajanska
"

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik hoop dat de stage vandaag lekker ging, er is in elk geval airco, dat scheelt. Al is het dan nog warm hoor. De laatste dag voor mijn vakantie had ik niet zo als heel erg prettig ervaren. Maar ja, je zal allemaal wel eens een mindere dag hebben. Ik moet nog leren direct te zeggen wat me niet bevalt. Dat is gewoon beter. Als ik vandaag zou melden wat ik toen vond, dan snappen ze het niet zo, als dan ik het direct gedaan zou hebben.

Komt vast nog wel. Misschien moet ik die meneer R binnenkort gaan mailen, hoe dat zit met die baangarantie en hoe dat in zijn werking gaat. Hij is nogal langzaam en dan kan ik het maar beter voor zijn. Niet meer zo op een bijna te laat tijdstip als met de opleiding gebeurde. Ik ga hem echt achter zijn broek zitten. Want ik wil echt zo snel mogelijk een leuke baan, eentje waar ik me goed in kan vinden en waar ze blij met me zijn. Dat lijkt me wel wat!

Ik kwam weer zo’n mooi stukje tegen, van Rhonda Byrne, in mijn mail. Ik zal het eerst even plaatsen hier. Want het is iets, waar ik hard aan gewerkt heb, zonder het te weten. Door een tijd geleden dit ook al zo ongeveer gelezen te hebben, besefte ik me het opeens. Want er zijn mensen, die het niet eens doorhebben, dat dit er is. Eerst het stukje maar even, eerst de vrij vertaalde versie van mij en dan de oorspronkelijke Engels versie. Het is, vind ik tenminste, goed om dit verschil te kennen en te herkennen. Het zal een wereld van verschil kunnen betekenen voor mensen die daaraan toe zijn dit te weten, toe te passen.

Er is een verschil tussen dankbaarheid en waardering voor iets, en gehechtheid aan iets. Waardering en dankbaarheid zijn staten van pure liefde, terwijl gehechtheid angst inhoudt - angst om te verliezen of niet te hebben waaraan je gehecht bent. Als het gaat om iets dat je in je leven wilt, worden waardering en dankbaarheid aangetrokken en wordt gehechtheid weggeduwd. Als je bang bent dat je niet krijgt wat je wilt, of verliest wat je hebt, dan heb je gehechtheid. Om de gehechtheid te verwijderen, blijf jezelf verschuiven naar een staat van waardering en dankbaarheid, totdat je voelt dat de angst verdwenen is. Moge de vreugde bij je zijn, Rhonda Byrne

There is a difference between feeling gratitude and appreciation for something, and feeling attachment to something. Appreciation and gratitude are states of pure love, while attachment contains fear – fear of losing or not having what you are attached to. When it comes to something you want in your life, appreciation and gratitude attracts, and attachment pushes away. If you are feeling afraid that you will not get what you want, or losing what you have, then you have attachment. To remove the attachment, keep shifting yourself into a state of appreciation and gratitude, until you can feel that the fear has gone. May the joy be with you, Rhonda Byrne

Het zijn van die dingen, die, omdat ik al die afleveringen MAFS heb zitten kijken, zo eens weer bij je boven komen drijven. Zoals jaloers zijn meer te maken heeft met eigenliefde dan met echte liefde. Al vinden veel mensen het leuk als hun partner een beetje jaloers is, zoiets kan wel je relatie kapot maken. En echt pure liefde, als je dat voor iemand hebt, dan wil je dat diegene echt gelukkig is. Zelfs als dat zonder jou is. Met alle geweld alles doen om iemand te houden, dat heeft dan ook weer niets te maken met liefde maar alles met eigenliefde. En dat zijn toch wel 2 heel totaal andere dingen.

Dat gehecht zijn, lijkt dus misschien lief, maar het is niet iets dat goed voor je is. Als je iemand echt waardeert, echt dankbaar bent voor diens aanwezigheid in je leven, dan kan je die loslaten. Dat wil niet zeggen dat je van die persoon af wilt, nee, het wil alleen zeggen dat je die het beste gunt, wat er ook gebeurt. Een soort verbintenis juist door de vrijheid. En als je geleerd hebt, en ervan overtuigd bent, dat wat bij je hoort altijd bij je terug zal komen, dan kan je dat ook een stuk makkelijker, dan mensen die die overtuiging niet delen. Ben je gehecht aan iemand, of wil je die persoon voor jezelf houden, of die persoon dat nu fijn vindt of niet, dan is dat dus eigenliefde. En eigenliefde is nooit goed. Al moet je dit dan weer niet verwarren met houden van jezelf. Dat is juist wel goed.

Ja, best lastige materie. Niet alleen om uit te leggen. Want je kan het iemand uitleggen tot je een ons weegt, als die er nog niet aan toe is om het zo te voelen, dan zal diegene het nooit snappen! Dat lukt hem/haar dan gewoon niet. En zo kan je dan ook weer tot de conclusie komen, dat dit direct te maken heeft met iemands afstemming, hoe ver men is op zijn levenspad. En met levenspad doel ik niet alleen op dit leven, maar op alle levens die je al gegaan bent. En geloof me, dat ze er zoveel meer dan je ooit zal kunnen bevatten. Zelfs voor diegenen die zover nog niet zijn. Kan je nagaan.

Als ik zo die stellen allemaal trucjes uit zie halen, of het totaal zie mislukken, dan begrijp ik altijd precies waarom. En dat zal niet zijn zoals de zogeheten experts het willen zien. Maar dat maakt het juist zo leuk. Door mijn totaal andere manier van ernaar kijken, heb ik er zowat een nieuwe hobby bij. Jammer dat ik ze niet van alle landen kan kijken. Dat zou ik best leuk vinden. Want je ziet dan ook nog eens die culturele verschillen. Ik vind dat heel erg leuk om te bekijken. Ja, nu, nu ik wat vrije tijd heb. Straks, over een maandje is dat weer over. Ik zie er naar uit om dat diploma en die leuke baan te hebben. En dan nog even een leuk huisje! Dat zie ik ook al helemaal zitten.  Maar denk er maar eens over na, dankbaarheid, waardering of gehecht zijn. Een mega groot verschil!

Zo meteen maar eens even aardbeitjes schoonmaken, ik heb ook nog bosbessen, helaas geen bramen en frambozen erbij dit keer. Maar met yoghurt door de staafmixer, ook niet te versmaden en lekker koud uit de ijskast! Ik heb nu die lekkere dikke Griekse yoghurt. Kijken wat dat doet. Gelijk een beetje geven aan Rainbow, die vindt dat ook heerlijk. Ik zit met een bloemkool en een kaasdinges, vegetarisch geval. Maar eh, het is te heet om te koken, dat zie ik echt niet zitten. En om ermee te ontbijten, als het nog redelijk gaat qua hitte… Niet zo lekker.

Het ergste vind ik nog, dat de nachten ook zo heet zijn. Van de week, maandag op dinsdag en de nacht erna, potverdorie gewoon 25 graden. Sorry hoor, dat vind ik echt niet lekker. Op het balkon, om 3 uur ’s nachts, hing er nog zo’n klamme deken om je heen. Als de nachten flink afkoelen, daar kan ik juist zo van genieten, als het zo warm is overdags. Dat is nu ook niet mogelijk en je blijft je vies plakkerig voelen. Hopelijk is het, tegen dat dit geplaatst wordt, weer wat verbeterd. Zoals nu is het voor niemand leuk meer, geloof ik… Nou ja, niet klagen maar dragen al vind ik af en toe een beetje zeuren helemaal niet erg, dan ben je het even kwijt tenminste. Ja toch, nee toch, niet dan?