Je komt best mooie dingen tegen op Facebook. En als ik ze heel erg mooi vind, dan deel ik ze hier. Er lezen behoorlijk wat meer mensen mee tegenwoordig. Geen idee hoe dat komt of wie het zijn maar HALLOOOOOOO! Leuk! Ik ben al een tijdje ruim over de 600.000 bezoekers en volgens de mailtjes die ik elke week krijg van de webbouwer, komen er wekelijks tussen de 1500 tot 2000 bezoekers. Zo dan, dat is veel! Laatste keer dat ik dat nog eens bekeek, waren het er tussen de 750 en de 1000 of zoiets.

Dat is dan best hard gegaan! Toch wel leuk om te weten, zoveel! Dat had ik nooit verwacht eigenlijk. Het is nu bijna 4 jaar dat ik de site heb, vanaf 1 oktober 2016 ben ik hier verder gaan schrijven. Tel maar uit. Ik wou dat ik van elke keer een euro zou krijgen, dan kon ik er zo mijn beroep van maken! Het mooie verhaal dat ik tegenkwam, een soort van parabel voor mij. Die ezel, die erin voorkomt, die deed me denken aan mezelf. Laat ik het verhaal eerst maar even hier plaatsen, dan begrijpt iedereen waar ik het over heb.

Komt ie: Op een dag viel de ezel van een boer in een put. De ezel was uren aan het balken terwijl de boer probeerde een oplossing te zoeken om de ezel uit de put te redden. Uiteindelijk besloot de boer de put te dempen. De ezel was toch oud en het was niet meer de moeite waard om hem eruit te halen. De boer nodigde al zijn buren uit om hem te komen helpen. Ze pakten allemaal een schep en begonnen vuil en aarde in de put te scheppen. Bij de eerste scheppen wist de ezel niet wat er gebeurde en hij balkte hevig. Maar opeens, tot ieders verbazing, was hij stil.

Een paar scheppen later, toen de boer voor het eerst voorzichtig in de put keek wist hij niet wat hij zag. Met elke schep vuil en aarde die op de rug van de ezel terecht kwam, deed de ezel iets geweldigs! De ezel had zich voorgenomen om elke schep vuil en aarde van zich af te schudden en daarmee een stap omhoog te maken. Bij elke nieuwe schep, deed de ezel weer een stap omhoog. Iedereen was verbaasd toen de ezel uiteindelijk boven de rand van de put uitkwam en uit de put stapte en blij weg draafde!! MORAAL van dit verhaal: Tijdens het leven krijgen we te maken met allerlei soorten scheppen vuil en aarde. De truc om uit de put te komen is om het van je af te schudden en zo weer een stap omhoog te maken.

Elk probleem is een tree. We kunnen uit de diepste put komen, door niet te stoppen en nooit op te geven! Schud het van je af en neem een stap omhoog. De vijf eenvoudige regels om gelukkig te zijn: 1. Bevrijd je hart van haat - Vergeef. 2. Bevrijd je geest van zorgen - het meeste zal nooit gebeuren. 3. Leef eenvoudig en waardeer wat je hebt. 4. Geef meer. 5. Verwacht minder van mensen, maar meer van jezelf. Je hebt twee keuzes: Glimlach en sluit deze pagina, of glimlache en geef dit verhaal door aan iemand anders om deze wijze les te leren.

Ik deed het laatste, ik las het, bij meer dan 1 bevriende Rulof lezer trouwens, en bij deze heb ik het doorgegeven en ja, geglimlacht heb ik ook. Ik ben als die ezel. Je kan nog zoveel shit over me heen gooien, ik stap eroverheen en ik sta er, soms na wat moeite te hebben moeten doen, altijd boven. Mij krijg je niet klein en al kan ik soms in de put terecht komen, ik blijf er niet inzitten en het is me tot nu toe altijd gelukt om er weer uit te klauteren. Vandaar dat het verhaal me zo aansprak omdat ik opeens begreep, dat ik ook altijd kansen en mogelijkheden zie, in plaats van hindernissen en onmogelijkheden. Het is je eigen instelling die ertoe doet.

Als die ezel zich had laten ondergraven, als hij bij de pakken neer was gaan zitten, dan had hij uiteindelijk bedolven geworden en dan was hij gestikt. En nu kwam hij eruit en kon hij verder. Net als ik. Tegenslagen horen bij het leven. Ik zal vast in herhalingen vallen maar toch, het zijn dingen die je nooit genoeg kunt horen. Omdat iedereen al dat goede en al die motivatie wel eens vergeet. Je pad dat krijg je voor je neus, de afstand moet je afleggen, daar moet je overheen. Je hebt geen keuze in wat je pad is, al lijkt dat soms wel zo. Je kan een zijweg pakken en het jezelf of moeilijker of makkelijker maken maar je pad is je pad. Hoe je loopt, dat bepaal je wel!

En dan kan je beter huppelen en zingen, dan met je hoofd tussen je schouders verder lopen. Dan mis je al het moois ook nog eens, dat er altijd te zien is. De lijster met een nestje en haar man die het hoogste lied zingt. Een vlinder die om je heen fladdert om je te laten zien hoe je je moet bewegen. Je mist het allemaal en het maakt dat je steeds struikelt en valt omdat je de takken niet ziet die op je pad liggen. Dus hoofd omhoog, borst vooruit en, om met Marijke Helwegen te spreken, lipjes getuit maar dat laatste mag je ook overslaan. En zo kan je beginnen met lopen en als je al dat moois ziet, ga je misschien ook wel huppelen. Hoe je loopt, hoe je je erbij wilt voelen, dat bepaal je wel zelf! Je kan het besluit nemen, om gelukkig te zijn. Of om op zijn minst, je goed te voelen.  Dat kan, ik weet het uit ervaring.

De hitte is dan weer wat anders. Wat een drukkende hitte is het hier toch altijd. Ik ben geen fan ervan, en al helemaal omdat ik het zo rot vind voor de cits. Die liggen totaal voor Pampus als dweilen over de vloer verspreid. Het is nog uit te houden, enigszins, tot een uur of 2 maar daarna is het uit met de pret. Dan is het tot de avond alsof je onder een natte warme doek ligt die redelijk zwaar op je ligt. Bah! De 3 seizoenen MAFS USA heb ik dus afgekeken. Van het laatste seizoen zijn er zelfs 2 koppels bij elkaar gebleven. Zo dan, knap van de kosmos om ze zo bij elkaar te brengen. Vanavond weer verder kijken, met helaas maar 1 aflevering per keer, naar MAFS Australië.

Wel grappig, ik kijk nooit zoveel tv, op een paar series na dan, die ik altijd opneem om reclames te skippen. Maar met die hitte is het wel prettig. Ik ben wel stukken kwijt, want ik merkte dat ik af en toe lekker lag te dutten. Maar ja, met die vieze hitte om je heen, is dat misschien niet echt gek. Wat ik al zei, ik kijk er anders naar dan de gemiddelde mens en ik vind het machtig interessant. Ik kan ook niet zeggen of ik eraan mee zou doen, als ik de boeken niet had gelezen. Het zou wel weer iets voor mij zijn om me in het ongewisse te storten. Alleen, omdat ik de Rulof boeken lees, en weet dat mócht er nog een partner voor me in het verschiet liggen, dan vindt die me vanzelf wel. Want of ik nou wil of niet, dat gaat dan toch gebeuren.

Ik vind wel, de mensen die het doen, zijn moedig en hebben er zeker iets voor over om een partner te krijgen. En het is erg leuk om te zien, bij één koppel was dat zo, dat ze vanaf het allereerste ogenblik voor elkaar vielen. Op wat voor manier ook, is er een partner voor je, dan krijg je die hoe dan ook. Geldt voor iedereen. Zo niet, dan moet je het zelf leuk maken. Ik verveel me geen moment en ik kan erg lachen met en om mezelf. Maar ja, ik ben dan ook een heel klein beetje gek. Ja hoor, dat wist ik allang! Oh en mijn slippers zijn klaar! Ik vind ze zelf heel erg leuk!

"Een verkiezing is een morele gruwel, zo erg als een veldslag behalve het bloed; een modderbad voor elke ziel die erbij betrokken is.

Origineel:
An election is a moral horror, as bad as a battle except for the blood; a mud bath for every soul concerned in it."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik zie er ondertussen niet meer uit. Ja, ja, ik ben al oud, al bedoel ik dat niet. Ik ben ook aan het vervellen! Jeetje zeg, hele lappen trek ik zo van mijn voorhoofd af. Een talent waarvan ik het vermoeden niet had! Ook mijn neus moest er al aan geloven. Mijn scheenbenen voelen spekglad en strak aan. Dat zit er nog aan te komen. Gek genoeg zijn die nog steeds rood om te zien, alsof ik nog erg verbrand ben, dat is ook een nieuwe. Het jeuken is al begonnen. Een veeg teken dat het vervellen eraan zit te komen, ben ik wel achter. Eronder zit glad en kwetsbaar nieuwe huid, dat voelt in elk geval zo. Misschien helemaal zo verkeerd niet, dat ouwe velletje eraf. Volgende week naaktstrand! Nou echt niet hoor, maar ik moest er zelf om lachen.

Ik ben door iemand attent gemaakt op de schilderijen van Frederic Remmington, omdat die zo mooi paarden schilderde. Nou niet alleen paarden maar alles van het wilde westen, waar in mijn jeugd zoveel series en films over waren. Ik vind zijn schilderijen echt prachtig en heb er eentje gebrand op een houten snijplank. Best lastig om te doen, de lucht heb ik geschilderd want dat vond ik mooier, een soort combi is het nu geworden. In mijn jonge dagen speelden we altijd cowboy en indiaan en niemand die dit racistisch vond. Gek is dat hè, hoe de dingen veranderen. Niet slecht hoor, niet alles tenminste, sommige dingen gaan mij echt wel te ver. Maar andere dingen zijn weer broodnodig dat het veranderd wordt. En die rare tijd waar we inzitten, dat is gewoon de pijn van de weeën, en daarna komt er een nieuwe baby, een nieuw tijdperk. We gaan allemaal, geen ziel uitgezonderd, een stapje hoger in bewustzijn. Daar gaan dan zulke perioden aan vooraf.

Ik ben het zeker niet eens met alles waar het kabinet mee komt. De regering kan zoveel zeggen. Maar ik kan me er gewoon echt niet druk om maken. Toch is het soms nodig om iemand te blokkeren, om een Facebook vriendschap te beëindigen omdat die persoon maar door blijft drammen. Dat is anders dan wat mij overkwam, door iemand te worden geblokt die echt al jaren je ‘zogenaamde’ goeie vriendin is. Zonder iets te zeggen trouwens, alsof ik een stuk stront ben waar je niets mee hebt. Terugkijkend op hoe ze me behandelde, was ik dat blijkbaar ook in haar ogen. Ik zou zoiets in elk geval nooit gedaan hebben. Zelfs bij deze onbenullige facebookvriendschap, heb ik dat niet zomaar gedaan.

Nee, ik heb een aantal keren, best wel vaak trouwens, gevraagd om mij niets meer te sturen. Geen reactie daarop maar wel steeds nieuwe dingen. En ondertussen zie je zo’n iemand heel denigrerend tegen anderen doen en er dingen bij halen, die nergens op slaan met een heel raar soort taalgebruik tegen die mensen. Het krijgen van die dingen, waar ik toch niet naar keek, ging me irriteren omdat ik vroeg mij dat niet meer te sturen. Dit zei ik nu nog eens en zei er gelijk bij, dat ik never ever zou lezen wat hij me stuurde. Ik kreeg een duimpje omhoog en ik was al blij, hij snapt het eindelijk!

Als je dan toch wéér dingen gaat sturen, dan doe je dit om mijn ergernis boven te laten komen. En dan ben ik klaar met je. Daar ging dus nog een heel proces aan vooraf, zelfs dan vind ik het belangrijk dat je dat niet zomaar doet. Dat heet respect voor anderen. Die ‘vriendin’ kan daar nog wat van leren, maar helaas, die moet nog wat leventjes terug daarvoor. En dat geeft niet, alleen zo jammer dat ze het verhaal zo omdraait. Ook dat is aan haar. Ik kan mezelf nog altijd recht aankijken in de spiegel. Zou zij dat ook kunnen?

Wat ik helemaal erg vind, is van die mensen, die zeggen dat corona maar een griepje is. Durf dat eens te zeggen tegen die mensen die hun halve familie erdoor hebben moeten begraven. Sorry hoor, dat kan je gewoon echt niet maken. En ik heb het zelf gehad en ik durf je met de hand op mijn hart te zeggen, nee, dit was echt niet zomaar een griepje. Ik vind het erg onbewust als je zo denkt. En ik vind het ook asociaal als je je niet aan de regels wilt houden om besmettingen te voorkomen. Want al doe je dat niet eens voor jezelf, toon wat respect naar anderen die als de dood zijn om het te krijgen. Mij interesseerde dat niet, ga ik dan is het mijn tijd. Maar als er van mij gevraagd wordt om een mondkapje op te doen, dan doe ik dat. Zo simpel is dat. Ik kwam daarover bij iemand op Facebook een mooi stukje tegen.

Mocht ik een masker in het openbaar moeten of willen dragen, dan wil ik dat je dit weet: Ik ben genoeg opgeleid om te weten dat ik asymptomatisch kan zijn en nog steeds het virus kan door geven. Nee, ik leef niet in "angst" voor het virus. Ik wil gewoon deel uitmaken van de oplossing, geen onderdeel zijn van het probleem. Ik heb niet het gevoel dat de overheid mij beheerst. Ik heb het gevoel dat ik, als volwassene, een bijdrage kan leveren aan de samenleving. De wereld draait niet om mij. Het draait niet allemaal om mij maar om ons! Als we allemaal konden leven met aandacht voor andere mensen, zou deze wereld een veel betere plek zijn.

Het dragen van een masker maakt me niet zwak, angstig, dom of zelfs "beheerst". Het maakt me attent. Als je denkt aan hoe je er met masker uit ziet, hoe oncomfortabel het is, of wat anderen over je denken, stel je dan eens voor dat iemand die dicht bij je staat - een kind, een vader, een moeder, grootouder, een tante of een oom - aan een beademingsapparaat is gekoppeld, maar desondanks stikt, alleen, zonder jou of een ander familielid aan bed. Vraag jezelf af of je iets had kunnen doen. Was het dan het risico waard? Masker dragen is niet politiek. Het is een uitdrukking van gezond verstand als hierom wordt gevraagd.

Ik kan me daar volledig in vinden. Zoals mensen denken dat we over de gehele wereld worden benadeeld en voor de gek worden gehouden. Gebeuren dat soort dingen? Ja zeker wel! Alleen al hoe onze scholen zijn, hoe ze ons hebben laten leren, is al iets dat niet klopt. Allemaal op een rijtje zitten in de klas, zo hoort het niet. Kinderen zouden erop uit moeten trekken en buiten dingen zien en leren. Dat gaat ooit wel komen, alleen dat duurt nog even. Dat zo klassikaal leren, is ook zo ingericht, om ons klein te houden. Maar dat lost vanzelf ooit wel op. Daar hoef je anderen geen virus voor te laten krijgen. Bovendien daarboven weten ze heus wel hoe en wat.

Sommige dingen zullen we door moeten, zoals ik vertelde over dat oorzaak en gevolg. Ik kan mezelf altijd erg inleven in hoe een ander zich voelt. Maar ik kan daar ook bij denken, ja, heel zielig en ik voel mee, maar het is en blijft eigen oorzaak en gevolg. En dat is goed om door te maken, want dan is het weg, betaald. Bovendien, ieder zijn pad en ieder zijn mening, dat mag ook. Want niet iedereen is even ver en daardoor zijn die verschillen gewoon. En dan zeg ik niet dat de een dan beter is dan de ander. Maar ongeacht wat je mening ook is, al staat die lijnrecht tegenover iemand, blijf elkaar gewoon behandelen met respect.

Dat is zo’n kleine moeite en dat is zo dan nog het enige wat je voor elkaar kunt doen. Het met elkaar eens worden zal je dan echt niet, elkaar blijven respecteren kan in geen enkele situatie kwaad. Dus sta erboven, aan welke kant je ook staat. Maak je niet druk, dat is iemands mening. Maar blijf wel normaal doen en laat een ieder in zijn waarde. Dan zou het er al een heel stuk anders uitzien.

"Een roman is nooit iets anders dan een filosofie in beelden.

Origineel:
Un roman n'est jamais qu'une philosophie mise en images.
Bron: Alger Républicain 20 oktober 1938, Bespreking van Walking van Sartre"

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Gisteren was nog een stuk heter dan eergisteren. Jeetje zeg, ik vond het bijna niet te doen meer in de middag zo vanaf een uurtje of 4. De afgelopen dagen ben ik om 1 ding blij, dat ik Videoland kan kijken! Anders had ik denk ik alleen maar liggen slapen. Nu lag ik wel totaal stil, zo lang mogelijk, maar ik had toch wat te doen. Niets voor mij, niets doen. Het liggen wisselde ik af met af en toe wat te drinken pakken, toiletbezoek en zo gunstig mogelijk te gaan liggen. Als het vandaag weer zo wordt, pak ik de plantenspuit erbij, dat was ik vergeten. Dat is zo heerlijk, als je jezelf zo’n zachte spray water geeft, elke paar minuten. Echt een aanrader!

Ik ben aan het binge watchen dus, is dit al een erkend Nederlands woord ondertussen? Staat het al in de Dikke van Dalen? Geen idee maar iedereen weet wat het is. Een paar weken geleden ben ik naar Married at first sight, de afkorting vind ik hilarisch in het Nederlands ‘MAFS’ omdat het ook echt iets mafs is! Ik zou zoiets ook gedurfd hebben maar ik durf dan weer niet te zeggen of het ook geslaagd zou zijn. Ik vind van de meeste programma’s zoals ‘Het Blok’ en dat andere programma waarbij ze elkaars huis totaal renoveren, MasterChef en weet ik het allemaal, alleen de Australische versies echt het leukst. Geen idee hoe dat komt.

Daarom dacht ik, oh, laat ik die eens gaan kijken. Ooit had ik het 1^e seizoen van de Amerikaanse versie gezien en die vond ik wel aardig. Die van Australië is nu nog bezig maar oh wat vermaak ik me ermee. Er zitten dan ook allerlei wendingen in, door hun manier van de opzet, die je in de andere programma’s niet kan krijgen. Maar die kan ik alleen alle werkdagen kijken want ik loop gelijk aan Videoland ermee. Om mijn loze middagen, die te heet zijn voor iets anders dan liggen, door te komen, Zat ik zo te zappen door Videoland en ik zag dat ze 4 seizoenen van MAFS USA hadden. Hee, dat is leuk!

En ik ben al bijna aan het einde van het laatste seizoen ondertussen! Wat een drama’s af en toe, maar ook de keren dat het wel lukt zijn leuk om te volgen. Ik kijk er anders naar dan de gemiddeld mens. Dat komt omdat ik een aanhanger ben van Jozef Rulof en zijn boeken met kosmische wetten en waarheden. En dan weet je hoe het zit, zeker wat het hebben van relaties betreft. Al dekt dat de lading niet. Maar je weet, elke relatie, elke ontmoeting, en eventueel verdriet dat daarbij komt kijken, dat heeft te maken met oorzaak en gevolg. Nee, dat is niet hetzelfde als Karma, al heeft het er wel degelijk mee te maken. Dat staat allemaal in die boeken, je kan de link hier vinden bij ‘links’ en dan kan je daar al die boeken gratis lezen.

Daarom vind ik het niet zo gek, als ik zie dat mensen, die door een berg experts bij elkaar zijn gebracht, omdat ze op vele vlakken, theoretisch dan, een exacte match vormen, elkaar helemaal niets vinden. Want die horen dan gewoon niet bij elkaar en die zullen in dat geval dan ook nooit een relatie op kunnen bouwen, die moeten echt wachten tot degene die wel voor ze bestemd is, hen ontmoet. Dan vallen ze als een blok namelijk en kunnen ze er niet onderuit komen, al zouden ze willen!

Ik heb zelf zo’n ‘karmische relatie’ gehad, al is dat een foute benaming. Maar het maakt duidelijker wat ik bedoel. Ik viel als een blok op een man, die ik de lelijkste man vond die ik ooit had gezien. Dat vind ik nog trouwens. En in de vreselijke en toxische 8 jaar die ik met hem heb moeten doorbrengen, wilde ik er iets van 7,5 jaar van wegvluchten. Iets dat ik keer op keer dan ook gedaan heb en altijd kwam hij me weer halen en ging ik weer mee. Ik snapte er zelf totaal geen ene jota van. Ik heb dan ook wel eens uitgeroepen ‘wat heb ik jou in Godsnaam allemaal aangedaan in vorige levens?!’ En BAM, met de hamer op de kop, zo goed zat ik daarmee. Dat vond ik later allemaal als antwoorden in de boeken van Jozef Rulof en de Meesters van Licht.

Ik heb het er hier wel vaker over gehad, alles wat je doet, krijg je terug. Dat is wat we hier Karma noemen, maar Karma heeft te maken met moord. Oorzaak en gevolg is het wat je dan aan jezelf verbindt. Alles krijg je namelijk terug, het slechte en gelukkig ook het goede. In principe kan je dus zeggen, dat alles wat je doet, je doet voor of tegen jezelf. Je krijgt het hoe dan ook terug, dus je kan beter lieve dingen doen dan iemand pijn doen. Die pijn krijg je net zo hard terug, als het lieve dat je gedaan hebt. Ik ben dus ooit een vreselijk rot mens geweest, en krijg in dit leven er erg veel van op mijn bordje.

Dat lijkt vervelend maar dat is niet zo, want ik ben daar dan gelijk klaar mee. Ik heb dat al afbetaald. Wil je hoger en dichterbij het licht willen komen, en dat wil ik, dan moet je al je oorzaak en gevolg hebben opgelost. En daarom ben ik die mensen die me dat geven dan ook dankbaar. Zelfs die griezel waarmee ik 8 jaar in een hel heb geleefd. Nou oké, 7,5 dan want er waren ook nog goede momentjes, al zijn dat er maar erg weinig. Maar ja dus, dankbaar ervoor, dat is klaar. En daarom kon ik toen opeens wel weg, iets wat me jaren niet gelukt was, omdat ik ‘klaar’ was. Het was afbetaald, ik was vrij van hem. Poef weg en nooit meer terug, gelukkig hoeft dat ook niet.

Ik zie dames in dat programma, maar ook heren hoor, die afknappen op het uiterlijk, of op wat gewoontes of stuiten op totaal onbegrip. Ik zie heel veel en ik zie het op een dieper niveau. Ik kan het invullen met wat ik uit die boeken geleerd heb en dat maakt die programma’s eigenlijk super interessant om naar te kijken. Je denkt namelijk vrije keus te hebben maar dat is niet zo. Diegene, waar je of wat aan goed hebt te maken, of die wat aan jou heeft goed te maken, die komt sowieso op je pad. En het maakt geen zak uit, of je die nou wel of niet aantrekkelijk vindt. Net zoals ik niet snapte, dat ik zo aangetrokken werd, door die lelijke hondenkop! Ik snapte er niets van toen, nu wel.

De ‘kosmos’, zal ik het maar noemen, zorgt er wel voor dat je die relatie toch krijgt. Mij lieten ze die hondenkop opeens aantrekkelijk vinden, terwijl ik daar vlak voor en erna, enorm op afknapte juist. En zo zal het voor iedereen op een andere manier gaan, als je met iemand een relatie hoort te hebben, dan krijg je die. Al lijkt het soms alsof jij er zelf enorm veel moeite voor hebt gedaan. Zo vraag ik mezelf nu wel eens af, kán ik dat nog wel, een relatie hebben? Want ik ben al zolang alleen, dat ik me praktisch niet in kan denken, om nog met een ander samen te leven.

Ik ben zo gewend aan mijn eigen ding doen. Eten wanneer ik dat wil of zelfs maar koken of een boterhammetje nemen of een pizza laten bezorgen, ik noem maar even wat. Ik hou wel van opgeruimd maar toch, ik bepaal dat, wanneer dat gebeurt. Winden laten, me aankleden ja of nee, lui zijn die dag, geen make up of wat dan ook. Ik heb niemand die ergens van opkijkt of van af kan knappen. En dat is pure vrijheid. En of ik die nog op kan geven? Ik weet het echt niet! En op zich maakt het ook niet uit, wat ik nou wil of kan of niet. Als er iemand hoort te zijn dan komt dat vanzelf. Daar hoef ik niets voor te doen. Al wil ik totaal niet en het moet zo zijn, dan komt dat toch. Al smacht ik daarnaar en het moet niet zo zijn, dan blijf ik totaal in mijn uppie. Daarom boeit het mij ook niet echt misschien. Het zal wel en ik zie het nog wel. En in de tussentijd vermaak ik me sowieso prima! Zelfs tijdens hittegolven! Leve Videoland!