"Een kindje maken is tegen God zeggen: Heer, ik dank u dat u het universum hebt gemaakt.
Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980
Origineel:
Faire un enfant, c'est dire à Dieu: Seigneur, je vous rends grâce d'avoir fait l'univers.
Bron: Bariona, ou le fils du tonnerre (1940)"
Zo dan, ik ben goed bezig. Om half tien had ik de boel boven al opgeruimd en vers water neergezet voor de rare vogels die daar in de hitte willen blijven liggen. Ook heb ik de ramen van het kattenkamertje wagenwijd open gezet. Daar staat alleen ’s morgens vroeg de zon en dus kan het dan bij een eventueel zuchtje wind even doorwaaien. Ook in de slaapkamer heb ik het raam op zijn wijdst gezet. Gordijnen dicht natuurlijk. Alles dichthouden vind ik altijd zo’n onzin advies! Ja, als je een goeie airco hebt, dan is dat een ander verhaal. Maar die heb ik niet.
Toen heb ik beneden opgeruimd, gisterochtend vroeg al gestofzuigd, vandaag alleen een beetje bij ruimen. Tijd voor koffie tussendoor ook nog. Toen ben ik me gaan wassen en aankleden en ben ik boodschappen gaan halen voor een aantal dagen. Ik heb thee voor koud water meegenomen, kijken of dat lekker is. En lekker yoghurt en verse frambozen, bramen en bosbessen. Oh dat vind ik altijd zo lekker fris, als je dat met de staafmixer mengt. Dan heb je heerlijke fruityoghurt en daar had ik zin in. Waarom moet dat toch weer zo duur zijn? Appels heb ik ook meegenomen, lekker in de ijskast en dan schillen en partjes maken, beetje kaneel, lekker gezonde koude snack.
Gisteren heb ik toch nog even de finishing touch gebrand op het portretje van Sunshine. Het was een uitprobeersel. Ik wilde ze altijd al schilderen ook eigenlijk. En dan doe ik uiteraard iets dat nog moeilijker is. Toch is het wel goed gelukt, volgens mij dan. Ik plaatste er een foto van op Facebook en de meesten waren het wel met me eens, gezien de reacties. Ja, ik heb ook met een gelpen de witte details aangebracht. Dat vond ik leuker staan. Ik had dat eerst gewoon als het lichtste van licht gebrand maar dat vond ik toch niet echt kloppen. Maar met het wit erbij, ja dat vond ik wel wat.
Misschien moet ik maar een kat gaan maken, waar geen wit in zit. Al is het wel het lastigst dus misschien juist wel wit, om te oefenen. Ik zal nog wel zien. Ik vind het in elk geval heerlijk om te doen. Alleen met 35 graden en binnen zo rond de 40 graden, niet echt een slim idee. Wel heb ik mazzel en zit ik er heerlijk aan het bureau. Ik heb zo’n klein ventilator gekocht om de rook van het branden af te zuigen. Maar nu zet ik heb op mezelf gericht. Je kan hem voor 3 uur opladen maar ik laat hem lekker in de pc zitten met zijn usb aansluiting. Heerlijk!
Ja, je moet toch wat hè, met het hete weer! En dat dachten veel andere mensen ook. Bij de ene winkel stonden de rijen tot achterin de winkel en waren er aar 2 kassa’s open. Sorry hoor, dan heb je toch echt slecht geanticipeerd! Logisch toch dat iedereen in de vroege ochtend boodschappen gaat halen? Gelukkig was het bij winkel 2 niet zo’n gekte. Ik heb salades meegenomen, vanavond eet ik weer het restje van de taco mix die ik gemaakt heb met tortilla’s en groentes. Lekker zomers vind ik dat. Ik vind trouwens veel van de Mexicaanse keuken heerlijk. Ik ben gek op die kruiden die ze gebruiken! Ik heb ook nog een bloemkooltje liggen. Maar ja, beetje heet eigenlijk, al wil ik die niet weggooien. Misschien tussen de middag morgen?
Verder heb ik salades en fruit meegenomen, oh en wat waterijsjes. Dat is onontbeerlijk als het zo heet is. Want vanmiddag, als je het bijna ziet zinderen binnen, plof ik op de bank hoor. Met de ventilator die het het beste doet direct op me gericht. Zo heb ik trouwens ook geslapen vannacht. Volgens mijn telefoon was het vannacht nog een dikke 22 graden. Gatsie! Ik hou van fris slapen. Toch, zo tegen de ochtend, had ik koude armpjes en heb ik de ventilator iets zachter gezet en een plaid over mijn armen gegooid. Voor Sunshine alweer een teken van ETENNNNN! Neehee, het is pas half 5! Om kwart over 6 ben ik er maar uit gegaan. Toen was het nog lekker en vandaar dat ik alles maar gelijk ben gaan doen. Je kan er maar vanaf zijn.
Ik heb vorig jaar al het eerste paar slippers wat ik kocht van Fitflop geverfd. Ik vond het toen te dure schoenen eigenlijk en een spuuglelijke kleur was erg goedkoop in de aanbieding en ik dacht, ach ja joh, voor in huis in de zomer. Want ik moet wat aan mijn voeten, anders krijg ik weer die hielspoor natuurlijk. Uiteindelijk heb ik ze toen zwart gemaakt. Maar nu vond ik ze zo lelijk geworden, dat ik dacht, dat doen we gewoon nog een keer. Deze slippers kan ik nog 20 jaar houden, maar dan maak ik ze ook mooi. En dus zijn ze nu koningsblauw en ben ik ze aan het dotten. Als ze klaar zijn, en dat zal nog wel even duren want het is lastig werk, dan laat ik ze zien uiteraard.
Vanmorgen voelde mijn neus zo strak als een gespannen elastiek. Wrijf ik erover, vol met vellen gelijk. Geen gezicht! Nou was die witte streep dat ook niet, al valt dat gelukkig niet meer zo op. Voorzichtig de velletjes eraf gepield maar ja, ook mijn voorhoofd begint nu. Wangen vallen nog mee, beetje rond mijn mond ook velletjes. Dat krijg je als je zo verbrand. Gelukkig doen mijn schenen geen pijn meer. Wel zijn ze nog steeds knalrood! Dat is raar! Ja, geen idee of dat zo hoort hoor. Ik verbrand anders nooit. Normaal was ik ook zo rood als ik thuiskwam, maar dan zonder pijn en dan was het ’s avonds bruin, of de volgende dag soms.
Nu is dat wat anders en ook mijn schenen zullen dan wel flink gaan vervellen. Lekker smeren om het soepel te houden, of sprayen dan, met mijn nuxe olie, die ik nog steeds erg lekker vind ruiken. Bovendien zie je gewoon dat je huid daar van opknapt. En, eerlijk is eerlijk, eenmaal boven de 50 takelt alles wel heel snel af hoor. Al mag ik niet klagen verder. Het kán altijd erger, ben ik me wel van bewust.
Ik heb net even snel foto’s genomen, van die heerlijke Sunshine. De aanvaringen onderling worden steeds minder. Zelfs bij Aurora. Bovendien heb ik ‘mazzel’ dat ze het voor dat soort dingen zelf allemaal te warm vinden. Zo zie je maar, echt waar dat elk nadeel ook zijn voordeel heeft. Hij lag net, toen ik thuis kwam, op zijn rug met alle vier zijn poten in de lucht. Ook toen ik langs liep bleef hij zo liggen.
Zelfs toen eerst Rainbow en later ook Skylar langs hem liepen, lag hij ze vanaf zijn rug zo te bekijken. Nou, als dat niet betekent dat hij zich totaal op zijn gemak voelt, dan weet ik het ook niet meer! En dat binnen 2 maanden mensen! Want pas op de 16e augustus is hij 2 maanden thuis. Ik wil niet veel zeggen maar eh, daar ben ik me blij mee! Dat had ik nooit verwacht toen hij er net was. Zo zie je maar, hoe goed die dingen kunnen gaan!
"Een heer is iemand die meer in de wereld stopt dan hij eruit haalt.
George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950
Origineel:
A gentleman is one who puts more into the world than he takes out."
Wat een gedoe zeg, een woning zoeken. Ik dacht, ik ga even kijken want ik zou eventueel heel snel weg kunnen, binnen nu en september. Ik heb ondertussen ook WSR, WoonStad Rotterdam, de woningstichting via waar ik mijn woning huur, gebeld. Ja, het is voor zonder lift, maar als ze helpen meezoeken, wat ze beloofd hebben, dan kunnen ze me ook met lift bieden, of het zo door mij gewilde benedenhuisje met tuin bijvoorbeeld. Ja, dat komt dan pas na december, ik moet wel eerst wat opbouwen in een nieuwe baan of zo ook. Het zelf zoeken tussen nu en half augustus, dat is volgende week, heeft al bijna geen zin meer.
Over het recht hebben op 55+ waren ze ook zeer kort, dat bestaat niet meer bij WSR. Oh? Ja, ze hebben alles verhoogd tot 65+, dus daar kunnen ze me niet mee helpen. Lekker handig weer, not. Zo maken ze zich er weer lekker snel van af. Ik zag op Woonnet Rijnmond, dat ze het daar nog wel gewoon hanteren en dat zou me nog wel eens gunstig kunnen uitkomen maar ja, alles moet als een puzzel in elkaar vallen, wil ik terecht komen waar ik hoor te wonen straks. Ik ben heel erg benieuwd waar ik volgend jaar rond deze tijd uithang. Ik hoop toch zo, dat zowel de cits en ik erop vooruitgaan en het enorm naar ons zin zullen hebben. Fingers crossed maar weer eens, komt goed, ik ga visualiseren en er alvast voor bedanken.
Ik vind het vandaag te warm om ook maar iets te doen en ik voel me nog steeds een beetje suf. Misschien even een tikkie terug door al die maanden zo hard te hebben moeten werken. Nu ik, oké het duurde 2 weken, opeens even niets hoef, ben ik moeier dan moe. Leg het maar uit! Nou ja, het komt allemaal vast wel weer terug in september, hoop ik toch. Ik heb al gehoord dat je in die laatste maanden enorm veel moet maken aan opdrachten, al heb je geen echte examens meer, die hebben we eigenlijk allemaal gehad. Behalve die paar praktijkexamens die al klaar hadden moeten zijn maar waarmee ik wat achter loop op de apotheek door corona te krijgen. Dat komt in het laatste deel nog wel goed, waarschijnlijk al voordat school weer begint.
Ik heb de krabpaal even anders gedraaid, want die kwam steeds verder en verder achter de bank te staan. Tot het zover was, dat gisteren Sunshine, vanuit zijn kraaiennest, met een tik de plantenmand die daar hangt als een dolle liet draaien. Ja, hartstikke leuk natuurlijk maar niet de bedoeling. Sunshine is een echte evenwichtskunstenaar. Dat hoogste mandje, zit in de niet zo enorm stevige krabpaal. Zet je die tegen de muur, dan kan je nog wat meer stabiliteit creëren maar zo achter de bank is dat lastig. Moonlight heeft er een paar keer gelegen maar die had grote moeite om erin te komen. Dat heb ik her al eens verteld.
Hij hield zich dan met voorpoten aan de rand vast, en trok zo zijn achterpoten erbij. Anders wiebelde het hem teveel. Sunshine kan zelfs vanaf de grond erin springen, al gebruikt hij meestal de bankleuning en de rand van Moonlight zijn hangmand. Daarom ligt Moonlight daar bijna niet meer, die vindt dat vervelend. Als de krabpaal dan gevaarlijk aan het wiebelen is, dan zie je Sunshine zich zo bewegen, dat hij er weinig last van heeft. Meestal nog voor het gewiebel over is, ligt hij al en gaat hij zich wassen. Ik zie de anderen dan toch met enige lichte bewondering kijken naar de onverstoorbare nieuwe huisgenoot.
Nu heb ik de paal weer iets terug gezet en gelijk met een touw strak tegen de bank gezet. Het touw om die ene paal heen, ongeveer op halve hoogte en die dan weer strak aan de poot van de bank geknoopt. Niet dat hij dan niet meer wiebelt maar hij kan in elk geval niet meer omkiepen want die hele paal weegt niet meer dan mijn grote hoekbank. Een soort verankering. Ik heb de mandjes wat gedraaid en toen Sunshine eraan kwam hollen om erin te springen, stopte hij abrupt! Ik kan bijna het remmen horen. Met een schuin koppie keek hij omhoog en mauwde klagelijk. Ja, sorry, dat heb ik gedaan!
Ik kan het niet meer goedmaken want ik weet niet meer precies hoe ze zaten, en ook de paal zelf heb ik een beetje gedraaid. Ik dacht, oké, dan til ik hem er even in. Dat deed ik dan ook maar nog voor hij er goed en wel in zat, sprong hij er weer uit en keek me aan met een blik van ‘wil jij dat nooit maar dan ook nooit meer doen, mens!’ Oké, sorry hoor, wist ik veel dat je boos werd! Hij zal er wel weer in gaan hoor, alleen tot nu toe nog even niet. Maar ja, niet gek want het is hier bloedje heet. Ik heb er spijt van niet vanmorgen te hebben gestofzuigd, toen het nog lekker fris was binnen. Het is nu zo broeiend, bah.
Van de week zat ik hier te schilderen en opeens voel ik een blik op me. Kijk ik op, zit die gekke Moonlight in het ene bakje me aan te staren. Daar had hij nog nooit gelegen! Altijd weer iets nieuws bij die gekke cits. Zelfs Aurora kwam even checken wat hij daar aan het doen was. Hij lijkt het bakje opeens ontdekt te hebben, sinds ik dat ding bekleed heb. Misschien ruikt of voelt dit stofje fijner, wie zal het zeggen? Ik heb hem maar gelijk even op de foto gezet, elke keer met een andere broer en zelfs met zijn zus. Vandaag zijn ze tam hoor, allemaal, het is veel en veel te heet om stennis te maken. Helaas is het voor mij ook te heet om ook maar iets te doen.
Vannacht op de bank geslapen weer, dat vindt Sunshine heel raar en hij komt me een aantal keer halen om boven te slapen. Sorry, veel en veel te heet op mijn slaapkamer. Vannacht wordt het een nacht boven de 20 graden en dan is het boven toch nog zo rond de 30. Vooral omdat het opeens ook niet meer waait. Heel jammer want dat maakt het altijd nog net een beetje dragelijk. Ik wil niet klagen hoor, zoals iemand ook zei, als je een huis met tuin hebt, dichtbij het strand en de bossen, dan is het wat anders. Ja, dan zou je mij denk ik ook niet horen. Maar 3 hoog middenin Rotterdam, met een schuin dak ook nog eens, zonder wind? Ik geef het je te doen. En dan vind ik het voor de cits nog wel het rotste.
Sunshine liep net ook hartstikke te mauwen. Ja jongen, ik weet het, het is te heet. Maar ik kan er niets aan doen. De ventilator staat over de grond, ze liggen er allemaal een beetje omheen. Van de week, met dat windje, gingen ze lekker allemaal het balkon op. Zo konden ze ook afkoelen. Helaas, windstil. Ik ben ook met vlagen geniaal en ook bij mij is het nu windstil. Wat doe je eraan? Zo min mogelijk doen, is de enige optie. Wat dat betreft ben ik blij dat ik deze week nog vrij ben. Komende weken ook alleen maar de vrijdag naar de apotheek. Voor de rest, alles wat je moet doen heel erg vroeg in de ochtend. Voor achten had ik hier alles al gedaan. De enige manier om een hittegolf te overleven. Maar eh, mag het ietsje minder?
"Een grote leugen is aannemelijker dan de waarheid.
Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961
Origineel:
A big lie is more plausible than truth."